rroloff
18 november 2004, 19:36
Het onderstaande vond ik een buitengewoon alarmerend bericht.
----
Vrienden Hirsi Ali wantrouwen wegblijven
HILVERSUM - Vrienden van het bedreigde VVD-Tweede-Kamerlid Hirsi Ali denken dat zij opzettelijk wordt weggehouden uit de Tweede Kamer. Jurist en columnist A. Ellian en schrijver L. de Winter geloven niet dat de afwezigheid van de politica te maken heeft met een veiligheidsrisico, maar met pogingen haar monddood te maken.
Bron: http://www.telegraaf.nl/binnenland/15738621/Vrienden_Hirsi_Ali_wantrouwen_wegblijven.html
---
(Afshin Ellian is een buitengewoon moedige man - gevlucht uit Iran - die al jaren wijst op de gevaren van de extremistische islam. Leon de Winter is schrijver die sinds een paar jaar ook door heeft dat er iets fundamenteel dreigt mis te gaan in Nederland.)
Waarde vlaamse vrienden, zouden jullie een delegatie naar Nederland willen sturen om te kijken of het daar wel allemaal democratisch aan toe gaat?
Als het kan een delegatie met niet alleen systeempartijen graag - een delegatie waar alle partijen in zijn vertegenwoordigd.
De Winter schrijft in zijn weblog:
[...]
Meer Ayaan
En nog meer Ayaan: nogmaals, ik sluit niet uit dat zij op eigen kracht heeft besloten om weg te blijven. En nogmaals: dat had het parlement en het presidum van de Tweede Kamer nooit mogen toelaten
Ik denk dat zij zich nu belazerd en belabberd voelt. zo zou ik me ook voelen na die rampdagen, alleen in een safehouse achter een kordon van bewakers. Heeft zij schouders waarop nu zij kan uithuilen?
In Het Parool van vandaag doen Max Pam en Nelleke Noordervliet een felle aanval op de Majesteit, die niet de moeite heeft genomen om Ayaan te troosten en in plaats daarvan haar solidariteit met onze islamitische medeburgers moest tonen, alsof Van Gogh en Ayaan een Marokkaan hadden gedood. Zij zijn woedend dat Ayaan aan haar lot is overgelaten, en terecht.
En dit is het begin van het hoofdredactioneel in NRC-Handelsblad van vandaag: 'De Tweede Kamer telt 150 gekozen volksvertegenwoordigers. Sinds 2 november zijn dat er echter de facto 149. Ayaan Hirsi Ali (VVD) wordt na de moord op cineast Theo van Gogh en de doodsbedreiging aan haar adres die daarmee gepaard ging, zo zwaar beveiligd dat zij haar werk in het parlement en daarbuiten niet meer kan doen. Een Kamerlid is letterlijk monddood gemaakt.'
[...]
Ayaan
En nu Ayaan weer.
Ik wil nog een keer teruggaan naar de donderdagavond van het debat in de Kamer over de moord op Theo van Gogh. Ayaan was afwezig. Ik wil hier de mogelijke motieven van een dergelijke afwezigheid op een rij zetten.
Allereerst dit: op die dag was het al duidelijk dat de moord een symbolische was op Ayaan. De moord was wereldnieuws en een onvoorzien en tragisch maar direct gevolg van Ayaans missie in deze wereld. Natuurlijk was zij ten diepste geraakt, maar het is voor mij ondenkbaar dat zij weg zou blijven terwijl de wereldpers toekeek.
Toch bleef zij weg.
Misschien heeft zij toch besloten, uit vrije wil, om weg te blijven omdat zij de druk niet aankon. Dit past niet bij haar karakter, maar goed, alles kan. Maar dan is het vreemd dat haar fractieleider haar niet aan haar haren de Tweede Kamer heeft ingesleurd. Want juist op dat moment moest de kamer laten zien dat er voor terreur niet werd geweken.
De volksvertegenwoordiger hoorde die avond in de volksvertegenwoordiging te zijn omdat dat de essentie van democratie is. Het was het debat van, over en voor Ayaan.
Toch bleef zij weg.
En ik verwijt dat haar fractie. En als het echt haar eigen keuze was, dan verwijt ik het ook Ayaan. Zij had moeten komen, hoe slecht, ellendig, wanhopig, verdrietig zij zich ook voelde. Maar ook al was dat zo, het was haar plicht, vind ik, om daar te verschijnen. Voor mij bestaat er geen enkele verzachtende omstandigheid.
Ik verwijt het ook kamervoorzitter Frans Weisglas. Als het besluit om weg te blijven haar eigen keuze was, had hij haar ervan moeten overtuigen dat zij toch moest verschijnen, want in onze wereld gaat het ook om symboliek. Zij had daar moeten zitten, huilend of gelaten, lachend of droef, maar zij had er moeten zijn.
Toch was zij er niet.
Ik kan me niet voorstellen dat zij zelf, zonder overleg of druk van derden, dat besluit genomen heeft. Het is onmogelijk om dat met haar karakter te rijmen. Maar goed, alles kan, ook al geloof ik het nu niet.
Was het dan misschien te gevaarlijk voor haar om in de Kamer plaats te nemen?
Laat die vraag even goed naklinken. Te gevaarlijk? Voor een volksvertegenwoordiger? In het hart van onze democratie, het Binnenhof?
Als onze overheid niet in staat is om onze volksvertegenwoordigers veilig in onze volksvertegenwoordiging te laten vergaderen, dan kunnen we beter het land sluiten en ons direct aan Mohammed B. overgeven.
Het halve leger had moeten verschijnen. Helikopters boven de stad. Sluipschutters op de daken. Maar als ik Weisglas was geweest en ik had gehoord dat Ayaan wegens dreiging verstek moest laten gaan, had ik gebruld: Ayaan verschijnt!! Roep de marine, de lucht- en landmacht, maar Ayaan komt!!
Let op, men beweert dat Ayaan zelf heeft besloten om weg te blijven en dat zij dus daarmee van die avond een avond van schande heeft gemaakt voor onze rechtsstaat en democratie.
Ik geloof niet dat er geen druk op haar is uitgeoefend. Zeker, zij heeft besloten om weg te blijven, maar dat is volstrekt in strijd met wie zij is en de urgentie van haar missie en haar wraakgevoelens.
Maar zij heeft dat besluit genomen, denk ik, omdat zij op een suggestieve manier met de dreigingen van dat moment geconfronteerd is, ik denk zoiets als: ?Uw collega?s lopen gevaar in het gebouw als u er bent en we doen ons best maar honderd procent veiligheid is niet mogelijk, echt niet, maar u moet zelf besluiten dat kunnen wij niet voor u doen?.
Hadden sommige mensen er baat bij om haar een tijdje in de luwte te krijgen, ergens ver weg en zwijgend?
Ik ben bang dat het zo is gegaan. Niemand in haar omgeving heeft met de vuist op tafel geslagen en gebruld: zijn jullie helemaal besodemieterd, Ayaan moet daar verschijnen, het gaat hier om een democratie die niet voor een paar jochies door de knieën gaat!
Ayaan had daar moeten zitten. Ik kan niet geloven dat zij eigener beweging zich zo radicaal heeft teruggetrokken als zij heeft gedaan.
Maar alles kan, ook in Ayaans hoofdje, en misschien is er iets geknakt bij haar. In dat geval moet zij zich terugtrekken en ergens in een ver land in rust en veiligheid gaan bijkomen van de waanzin.
Maar het blijft onverdraaglijk en onacceptabel dat zij bij het debat over de radicale islam, die haar leven bedreigt, niet aanwezig was en dat de Kamer niet eist dat zij verschijnt.
Elke minuut dat haar stoel leeg blijft, betekent een minuut van capitulatie voor een clubje godsdienstwaanzinnigen. Waarom zwijgt de kamer?
Zeg me dat ik malende ben. Ik geef het graag toe.
Bron: http://www.elsevier.nl/opinie/weblog/asp/weblogId/4/knooppunt/1103/index.html
----
Vrienden Hirsi Ali wantrouwen wegblijven
HILVERSUM - Vrienden van het bedreigde VVD-Tweede-Kamerlid Hirsi Ali denken dat zij opzettelijk wordt weggehouden uit de Tweede Kamer. Jurist en columnist A. Ellian en schrijver L. de Winter geloven niet dat de afwezigheid van de politica te maken heeft met een veiligheidsrisico, maar met pogingen haar monddood te maken.
Bron: http://www.telegraaf.nl/binnenland/15738621/Vrienden_Hirsi_Ali_wantrouwen_wegblijven.html
---
(Afshin Ellian is een buitengewoon moedige man - gevlucht uit Iran - die al jaren wijst op de gevaren van de extremistische islam. Leon de Winter is schrijver die sinds een paar jaar ook door heeft dat er iets fundamenteel dreigt mis te gaan in Nederland.)
Waarde vlaamse vrienden, zouden jullie een delegatie naar Nederland willen sturen om te kijken of het daar wel allemaal democratisch aan toe gaat?
Als het kan een delegatie met niet alleen systeempartijen graag - een delegatie waar alle partijen in zijn vertegenwoordigd.
De Winter schrijft in zijn weblog:
[...]
Meer Ayaan
En nog meer Ayaan: nogmaals, ik sluit niet uit dat zij op eigen kracht heeft besloten om weg te blijven. En nogmaals: dat had het parlement en het presidum van de Tweede Kamer nooit mogen toelaten
Ik denk dat zij zich nu belazerd en belabberd voelt. zo zou ik me ook voelen na die rampdagen, alleen in een safehouse achter een kordon van bewakers. Heeft zij schouders waarop nu zij kan uithuilen?
In Het Parool van vandaag doen Max Pam en Nelleke Noordervliet een felle aanval op de Majesteit, die niet de moeite heeft genomen om Ayaan te troosten en in plaats daarvan haar solidariteit met onze islamitische medeburgers moest tonen, alsof Van Gogh en Ayaan een Marokkaan hadden gedood. Zij zijn woedend dat Ayaan aan haar lot is overgelaten, en terecht.
En dit is het begin van het hoofdredactioneel in NRC-Handelsblad van vandaag: 'De Tweede Kamer telt 150 gekozen volksvertegenwoordigers. Sinds 2 november zijn dat er echter de facto 149. Ayaan Hirsi Ali (VVD) wordt na de moord op cineast Theo van Gogh en de doodsbedreiging aan haar adres die daarmee gepaard ging, zo zwaar beveiligd dat zij haar werk in het parlement en daarbuiten niet meer kan doen. Een Kamerlid is letterlijk monddood gemaakt.'
[...]
Ayaan
En nu Ayaan weer.
Ik wil nog een keer teruggaan naar de donderdagavond van het debat in de Kamer over de moord op Theo van Gogh. Ayaan was afwezig. Ik wil hier de mogelijke motieven van een dergelijke afwezigheid op een rij zetten.
Allereerst dit: op die dag was het al duidelijk dat de moord een symbolische was op Ayaan. De moord was wereldnieuws en een onvoorzien en tragisch maar direct gevolg van Ayaans missie in deze wereld. Natuurlijk was zij ten diepste geraakt, maar het is voor mij ondenkbaar dat zij weg zou blijven terwijl de wereldpers toekeek.
Toch bleef zij weg.
Misschien heeft zij toch besloten, uit vrije wil, om weg te blijven omdat zij de druk niet aankon. Dit past niet bij haar karakter, maar goed, alles kan. Maar dan is het vreemd dat haar fractieleider haar niet aan haar haren de Tweede Kamer heeft ingesleurd. Want juist op dat moment moest de kamer laten zien dat er voor terreur niet werd geweken.
De volksvertegenwoordiger hoorde die avond in de volksvertegenwoordiging te zijn omdat dat de essentie van democratie is. Het was het debat van, over en voor Ayaan.
Toch bleef zij weg.
En ik verwijt dat haar fractie. En als het echt haar eigen keuze was, dan verwijt ik het ook Ayaan. Zij had moeten komen, hoe slecht, ellendig, wanhopig, verdrietig zij zich ook voelde. Maar ook al was dat zo, het was haar plicht, vind ik, om daar te verschijnen. Voor mij bestaat er geen enkele verzachtende omstandigheid.
Ik verwijt het ook kamervoorzitter Frans Weisglas. Als het besluit om weg te blijven haar eigen keuze was, had hij haar ervan moeten overtuigen dat zij toch moest verschijnen, want in onze wereld gaat het ook om symboliek. Zij had daar moeten zitten, huilend of gelaten, lachend of droef, maar zij had er moeten zijn.
Toch was zij er niet.
Ik kan me niet voorstellen dat zij zelf, zonder overleg of druk van derden, dat besluit genomen heeft. Het is onmogelijk om dat met haar karakter te rijmen. Maar goed, alles kan, ook al geloof ik het nu niet.
Was het dan misschien te gevaarlijk voor haar om in de Kamer plaats te nemen?
Laat die vraag even goed naklinken. Te gevaarlijk? Voor een volksvertegenwoordiger? In het hart van onze democratie, het Binnenhof?
Als onze overheid niet in staat is om onze volksvertegenwoordigers veilig in onze volksvertegenwoordiging te laten vergaderen, dan kunnen we beter het land sluiten en ons direct aan Mohammed B. overgeven.
Het halve leger had moeten verschijnen. Helikopters boven de stad. Sluipschutters op de daken. Maar als ik Weisglas was geweest en ik had gehoord dat Ayaan wegens dreiging verstek moest laten gaan, had ik gebruld: Ayaan verschijnt!! Roep de marine, de lucht- en landmacht, maar Ayaan komt!!
Let op, men beweert dat Ayaan zelf heeft besloten om weg te blijven en dat zij dus daarmee van die avond een avond van schande heeft gemaakt voor onze rechtsstaat en democratie.
Ik geloof niet dat er geen druk op haar is uitgeoefend. Zeker, zij heeft besloten om weg te blijven, maar dat is volstrekt in strijd met wie zij is en de urgentie van haar missie en haar wraakgevoelens.
Maar zij heeft dat besluit genomen, denk ik, omdat zij op een suggestieve manier met de dreigingen van dat moment geconfronteerd is, ik denk zoiets als: ?Uw collega?s lopen gevaar in het gebouw als u er bent en we doen ons best maar honderd procent veiligheid is niet mogelijk, echt niet, maar u moet zelf besluiten dat kunnen wij niet voor u doen?.
Hadden sommige mensen er baat bij om haar een tijdje in de luwte te krijgen, ergens ver weg en zwijgend?
Ik ben bang dat het zo is gegaan. Niemand in haar omgeving heeft met de vuist op tafel geslagen en gebruld: zijn jullie helemaal besodemieterd, Ayaan moet daar verschijnen, het gaat hier om een democratie die niet voor een paar jochies door de knieën gaat!
Ayaan had daar moeten zitten. Ik kan niet geloven dat zij eigener beweging zich zo radicaal heeft teruggetrokken als zij heeft gedaan.
Maar alles kan, ook in Ayaans hoofdje, en misschien is er iets geknakt bij haar. In dat geval moet zij zich terugtrekken en ergens in een ver land in rust en veiligheid gaan bijkomen van de waanzin.
Maar het blijft onverdraaglijk en onacceptabel dat zij bij het debat over de radicale islam, die haar leven bedreigt, niet aanwezig was en dat de Kamer niet eist dat zij verschijnt.
Elke minuut dat haar stoel leeg blijft, betekent een minuut van capitulatie voor een clubje godsdienstwaanzinnigen. Waarom zwijgt de kamer?
Zeg me dat ik malende ben. Ik geef het graag toe.
Bron: http://www.elsevier.nl/opinie/weblog/asp/weblogId/4/knooppunt/1103/index.html