De schoofzak
19 februari 2020, 17:25
En zoals in het artikel staat: dat staat model voor de grote uitvoering van Vivaldi.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20200219_04855663?hkey=&utm_source=nieuwsblad&utm_medium=newsletter&utm_campaign=lunchnieuwsbrief&adh_i=52ed9e5e9ebf5bbbddc6f4ccefb6c051&imai=cfe34a07-4869-4efd-b09c-70bf7ff192f1&adh_i=52ed9e5e9ebf5bbbddc6f4ccefb6c051&imai=cfe34a07-4869-4efd-b09c-70bf7ff192f1&M_BT=2158280038
Vandaag om 11:09
door Bert Staes
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Delen
Tweet
Mail
Gent -
Hij wou “verbinden” als burgemeester van Gent, maar het stadsbestuur van Mathias De Clercq (Open VLD) valt de laatste tijd vooral op door geruzie. Deze week rollen Groen en SP.A alweer vechtend over de straatstenen over de lage-emissiezone. Het ging nochtans anders worden in de Arteveldestad, beloofde De Clercq na de woelige laatste jaren van Daniël Termont (SP.A). Maar vier partijen laten samenwerken in een ‘Vivaldicoalitie’ zonder een echte leider blijkt een taaiere klus dan gedacht.
“De oppositie wou verdeeldheid zaaien in deze meerderheid. Dat is duidelijk niet gelukt. Deze meerderheid staat op één lijn.” De woorden waarmee Mathias De Clercq maandagavond een bits politiek debat over de lage-emissiezone afsloot in de Gentse gemeenteraad waren amper koud, of het zat er alweer bovenarms op in zijn stadsbestuur.
Aangevuurd door nationaal voorzitter Conner Rousseau claimde SP.A luttele minuten na de woorden van De Clercq op sociale media al een politieke overwinning. Het gevolg was een nieuwe ruzie in het Gentse stadsbestuur, die Groen en SP.A dinsdag tot in het middagjournaal van VRT tegenover elkaar zette.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Burgemeester van Gent Mathias De Clercq. Foto: DVH
Een meerderheid op één lijn? Dat is allerminst het geval in Gent. En de lage-emissiezone is daar lang niet het enige voorbeeld van.
Rechtse blok
Een maand geleden had De Clercq nog de stemmen nodig van het rechtse oppositieblok in Gent om een schepen van zijn eigen partij op dienstreis naar Israël te laten gaan. Sofie Bracke, de nummer twee van Open VLD in Gent en schepen van Economie, wou met ondernemersorganisatie VOKA de technologiesector in Tel Aviv bezoeken.
Geen goed idee, vonden Groen en SP.A. Reizen naar Israël liggen politiek erg gevoelig, door de omstreden bezettingspolitiek van het Israëlische leger. De helft van De Clercq zijn stadsbestuur stemde in de gemeenteraad tegen de reis van de Open VLD-schepen.
Dankzij de steun van de CD&V van Mieke Van Hecke en stemmen van N-VA en Vlaams Belang kon de reis toch doorgaan. Een meerderheid op één lijn? Dan toch eentje met een lijn vol met bochten.
Nieuwe cultuur
Wat is er aan de hand in Gent? De stad daverde in 2017 op haar grondvesten toen de populairste burgemeester van het naoorlogse Gent – SP.A-boegbeeld Daniël Termont – in opspraak kwam voor zijn banden met de Gentse vastgoedsector.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Oud-burgemeester Daniël Termont. Foto: CREDIT: ID/ Lieven Van Assche
De ondergang van Optima Bank en de deal met bouwpromotor Ghelamco voor de bouw van het Gentse voetbalstadion zorgden voor een politieke crisis zonder gelijke in Gent.
Het zou anders worden, beloofde De Clercq toen hij eind 2018 als nieuwe burgemeester uit slopende onderhandelingen met Groen, SP.A en CD&V naar voren kwam. Er zou een nieuwe politieke cultuur komen in Gent. Een van “verbinden”, in een “samenwerkingscollege”, dat “de hand reikt naar de oppositie”.
Geen leidersfiguur
Maar dat lijkt allesbehalve gelukt. De voornaamste verklaring? De Clercq lijkt niet de leidersfiguur die het Gentse ‘kibbelcollege’ kan samenhouden. Daniël Termont had de autoriteit om op tafel te kloppen en ruzies binnenskamers te houden. Onder de 38-jarige De Clercq sleept het stadsbestuur zich al maanden van politieke crisis naar crisis. Een vierpartijencoalitie compromissen laten sluiten en toch elke partij laten scoren op haar domeinen vergt autoriteit en zeer precieze politieke stuurmanskunst. Die heeft De Clercq (nog?) niet.
Dat zijn eigen Open VLD-afdeling al een jaar verscheurd wordt door ruzies, helpt ook niet. “Mathias krijgt zijn eigen partij niet eens op orde”, is een vaak gehoorde opmerking in het Gentse stadsbestuur.
Voorbeeldstad
Het moet gezegd, de liberaal heeft het ook niet altijd onder de wind met zijn coalitiepartners.
Groen ziet Gent als haar voorbeeldstad om haar bestuurskunde te etaleren voor heel Vlaanderen en grijpt graag naar symboolpolitiek. Met Filip Watteeuw heeft Groen momenteel ook de figuur met de grootste politieke autoriteit in de stad.
CD&V stelt zich op als een betrouwbare partner voor De Clercq en steunt hem nadrukkelijk voor en achter de schermen, maar heeft met maar één schepen en slechts beperkte bevoegdheden niet de grootste slagkracht.
En dan is er SP.A, die op haar eentje verantwoordelijk is voor de politieke crisis deze week.
Interne strijd
De Gentse socialisten zijn verwikkeld in een interne strijd. Het vergooien van de erfenis van Daniël Termont is nog lang niet verteerd en de partij gaat in Gent door een moeizame en pijnlijke vernieuwingsoperatie.
Onder de machtige Termont konden de Gentse sossen hun eigen koers varen. Vandaag wil de jonge nieuwe nationale SP.A-voorzitter dat de afdeling mee loopt op zijn lijn. En die lijn is een “pauzeknop” voor lage-emissiezones. SP.A voelt de hete adem van Vlaams Belang en PVDA in Vlaanderen en wil zich anders profileren.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Foto: BELGAIMAGE
De SP.A-bestuurders in Gent stammen uit het Termont-tijdperk en willen loyaal zijn in de stad. Maar de manoeuvres van voorzitter Rousseau rond de lage-emissiezones worden net als deloyaal gezien in Gent. Die moeilijke evenwichtsoefening zorgt voor veel spanningen, binnen en buiten de partij.
Vivaldi-coalitie
Wat er in Gent gebeurt, wordt ook in heel politiek Vlaanderen gevolgd. De Clercq probeert een zogenaamde Vivaldi-coalitie – met de politieke kleuren van de vier seizoenen – te verzoenen. Lukt het in Gent, dan kan het misschien ook in een federale regering. Mislukt het ‘zelfs’ in Gent, dan lijkt een Vivaldi-coalitie ook elders gedoemd.
Het verklaart mee waarom de ophef rond de lage-emissiezone in Gent zo’n proporties aannam deze week. In grote lijnen kopieert Gent wat Antwerpen en Brussel al jaren doen, zelfs met een pak meer sociale subsidies. Maar het liep op enkele fronten serieus mis.
Zo heeft het stadsbestuur voor 100.000 euro pasjes gekocht voor haar eigen lage-emissiezone. De Gentenaars en de bezoekers kregen nog maar drie jaar geleden ook al een ingrijpend circulatieplan te slikken, waarbij een pak autoverkeer uit de stad werd gehaald.
Draagvlak?
Dat circulatieplan bleek een succes. De coalitie werd herverkozen. Maar het draagvlak voor alweer een ingreep is klein in Gent. SP.A voelt aan dat er weinig zin is in Gent om de lage-emissiezone op grote schaal uit te breiden, laat staan naar de volledige Gentse haven, iets wat de vier partijen zich wel nadrukkelijk voornamen eind 2018.
Maar daar botsen ze op de dadendrang van Groen. Net zoals met het circulatieplan, willen de groenen van de lage-emissiezone in Gent een uithangbord maken.
Een uitbreiding van de lage-emissiezone was jaren geleden politiek wel al afgeklopt in Gent. Het staat letterlijk in het bestuursakkoord. In 2018 leek dat een logische zet. Het stond zelfs in de verkiezingsprogramma’s van N-VA en PVDA in Gent.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Vernederende knieval
Twee jaar later is het tij gekeerd rond lage-emissiezones, onder meer door een agressieve tegencampagne van Vlaams Belang op Vlaams niveau. Maar “een akkoord is een akkoord”, klinkt het in Gent. Het was Termont zelf die in 2017 ingrijpende maatregelen steunde met de boutade: “De belangrijkste wegen van de Gentenaars zijn hun luchtwegen.”
En dus moest SP.A op de knieën. SP.A-schepen Rudy Coddens – in 2018 nog naar voren geschoven als de opvolger van Daniël Termont – moest dinsdagavond in de gemeenteraad een vernederende knieval doen. Er moest een signaal komen, na een week vol crisisoverleg, dat de socialisten het Gentse politieke project trouw blijven.
De lage-emissiezone van Gent wordt ten laatste in 2025 uitgebreid, liet De Clercq duidelijk verstaan gisteravond in de gemeenteraad. SP.A-schepen Coddens hield het daarna bij twee zinnen. “Wat de burgemeester zegt (over de LEZ, nvdr.) klopt. Wij scharen ons daarachter.”
Ontploffen
De zoveelste politieke crisis in Gent lijkt daarmee onder controle, net op tijd voor de krokusvakantie. Maar het lijkt een kwestie van weken vooraleer de boel weer ontploft.
Nog tijdens de gemeenteraad gisterenavond, verklaarde SP.A-voorzitter Rousseau op Terzake alweer dat “de geesten aan het rijpen zijn in Gent”. De positie van SP.A is in Gent niet uitgeklaard. Dat wordt moeilijk zodra de echte gesprekken starten over naar welke wijken de Gentse lage-emissiezone wordt uitgebreid.
Krijgt De Clercq zijn college na een rumoerig eerste jaar aan het ‘samenwerken’? Het is heus niet alleen ruzie in Gent. Voor grote dossiers zoals spoor- en traminvesteringen vanuit Vlaanderen of de federale regering wordt nadrukkelijk wel aan één zeel getrokken, ook met N-VA en PVDA samen.
Maar intern ruziën de Gentse coalitiepartijen al maanden over handenvol dossiers: een oplossing voor een caravankamp van een groep Roemeense Roma, over het al dan niet vervangen van een milieuonvriendelijke ijspiste door een kunststofpiste, over het sluiten van een volkse camping waar armen clandestien worden opgevangen ...
Alles dat naar buiten komt van onenigheid – en dat was de laatste maanden nogal wat – bevestigt voor de Gentenaars het beeld van een ruziënd ‘kibbelcollege’. Kan De Clercq nog vijf jaar door op deze manier? De vraag stelt zich steeds nadrukkelijker.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20200219_04855663?hkey=&utm_source=nieuwsblad&utm_medium=newsletter&utm_campaign=lunchnieuwsbrief&adh_i=52ed9e5e9ebf5bbbddc6f4ccefb6c051&imai=cfe34a07-4869-4efd-b09c-70bf7ff192f1&adh_i=52ed9e5e9ebf5bbbddc6f4ccefb6c051&imai=cfe34a07-4869-4efd-b09c-70bf7ff192f1&M_BT=2158280038
Vandaag om 11:09
door Bert Staes
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Delen
Tweet
Gent -
Hij wou “verbinden” als burgemeester van Gent, maar het stadsbestuur van Mathias De Clercq (Open VLD) valt de laatste tijd vooral op door geruzie. Deze week rollen Groen en SP.A alweer vechtend over de straatstenen over de lage-emissiezone. Het ging nochtans anders worden in de Arteveldestad, beloofde De Clercq na de woelige laatste jaren van Daniël Termont (SP.A). Maar vier partijen laten samenwerken in een ‘Vivaldicoalitie’ zonder een echte leider blijkt een taaiere klus dan gedacht.
“De oppositie wou verdeeldheid zaaien in deze meerderheid. Dat is duidelijk niet gelukt. Deze meerderheid staat op één lijn.” De woorden waarmee Mathias De Clercq maandagavond een bits politiek debat over de lage-emissiezone afsloot in de Gentse gemeenteraad waren amper koud, of het zat er alweer bovenarms op in zijn stadsbestuur.
Aangevuurd door nationaal voorzitter Conner Rousseau claimde SP.A luttele minuten na de woorden van De Clercq op sociale media al een politieke overwinning. Het gevolg was een nieuwe ruzie in het Gentse stadsbestuur, die Groen en SP.A dinsdag tot in het middagjournaal van VRT tegenover elkaar zette.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Burgemeester van Gent Mathias De Clercq. Foto: DVH
Een meerderheid op één lijn? Dat is allerminst het geval in Gent. En de lage-emissiezone is daar lang niet het enige voorbeeld van.
Rechtse blok
Een maand geleden had De Clercq nog de stemmen nodig van het rechtse oppositieblok in Gent om een schepen van zijn eigen partij op dienstreis naar Israël te laten gaan. Sofie Bracke, de nummer twee van Open VLD in Gent en schepen van Economie, wou met ondernemersorganisatie VOKA de technologiesector in Tel Aviv bezoeken.
Geen goed idee, vonden Groen en SP.A. Reizen naar Israël liggen politiek erg gevoelig, door de omstreden bezettingspolitiek van het Israëlische leger. De helft van De Clercq zijn stadsbestuur stemde in de gemeenteraad tegen de reis van de Open VLD-schepen.
Dankzij de steun van de CD&V van Mieke Van Hecke en stemmen van N-VA en Vlaams Belang kon de reis toch doorgaan. Een meerderheid op één lijn? Dan toch eentje met een lijn vol met bochten.
Nieuwe cultuur
Wat is er aan de hand in Gent? De stad daverde in 2017 op haar grondvesten toen de populairste burgemeester van het naoorlogse Gent – SP.A-boegbeeld Daniël Termont – in opspraak kwam voor zijn banden met de Gentse vastgoedsector.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Oud-burgemeester Daniël Termont. Foto: CREDIT: ID/ Lieven Van Assche
De ondergang van Optima Bank en de deal met bouwpromotor Ghelamco voor de bouw van het Gentse voetbalstadion zorgden voor een politieke crisis zonder gelijke in Gent.
Het zou anders worden, beloofde De Clercq toen hij eind 2018 als nieuwe burgemeester uit slopende onderhandelingen met Groen, SP.A en CD&V naar voren kwam. Er zou een nieuwe politieke cultuur komen in Gent. Een van “verbinden”, in een “samenwerkingscollege”, dat “de hand reikt naar de oppositie”.
Geen leidersfiguur
Maar dat lijkt allesbehalve gelukt. De voornaamste verklaring? De Clercq lijkt niet de leidersfiguur die het Gentse ‘kibbelcollege’ kan samenhouden. Daniël Termont had de autoriteit om op tafel te kloppen en ruzies binnenskamers te houden. Onder de 38-jarige De Clercq sleept het stadsbestuur zich al maanden van politieke crisis naar crisis. Een vierpartijencoalitie compromissen laten sluiten en toch elke partij laten scoren op haar domeinen vergt autoriteit en zeer precieze politieke stuurmanskunst. Die heeft De Clercq (nog?) niet.
Dat zijn eigen Open VLD-afdeling al een jaar verscheurd wordt door ruzies, helpt ook niet. “Mathias krijgt zijn eigen partij niet eens op orde”, is een vaak gehoorde opmerking in het Gentse stadsbestuur.
Voorbeeldstad
Het moet gezegd, de liberaal heeft het ook niet altijd onder de wind met zijn coalitiepartners.
Groen ziet Gent als haar voorbeeldstad om haar bestuurskunde te etaleren voor heel Vlaanderen en grijpt graag naar symboolpolitiek. Met Filip Watteeuw heeft Groen momenteel ook de figuur met de grootste politieke autoriteit in de stad.
CD&V stelt zich op als een betrouwbare partner voor De Clercq en steunt hem nadrukkelijk voor en achter de schermen, maar heeft met maar één schepen en slechts beperkte bevoegdheden niet de grootste slagkracht.
En dan is er SP.A, die op haar eentje verantwoordelijk is voor de politieke crisis deze week.
Interne strijd
De Gentse socialisten zijn verwikkeld in een interne strijd. Het vergooien van de erfenis van Daniël Termont is nog lang niet verteerd en de partij gaat in Gent door een moeizame en pijnlijke vernieuwingsoperatie.
Onder de machtige Termont konden de Gentse sossen hun eigen koers varen. Vandaag wil de jonge nieuwe nationale SP.A-voorzitter dat de afdeling mee loopt op zijn lijn. En die lijn is een “pauzeknop” voor lage-emissiezones. SP.A voelt de hete adem van Vlaams Belang en PVDA in Vlaanderen en wil zich anders profileren.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Foto: BELGAIMAGE
De SP.A-bestuurders in Gent stammen uit het Termont-tijdperk en willen loyaal zijn in de stad. Maar de manoeuvres van voorzitter Rousseau rond de lage-emissiezones worden net als deloyaal gezien in Gent. Die moeilijke evenwichtsoefening zorgt voor veel spanningen, binnen en buiten de partij.
Vivaldi-coalitie
Wat er in Gent gebeurt, wordt ook in heel politiek Vlaanderen gevolgd. De Clercq probeert een zogenaamde Vivaldi-coalitie – met de politieke kleuren van de vier seizoenen – te verzoenen. Lukt het in Gent, dan kan het misschien ook in een federale regering. Mislukt het ‘zelfs’ in Gent, dan lijkt een Vivaldi-coalitie ook elders gedoemd.
Het verklaart mee waarom de ophef rond de lage-emissiezone in Gent zo’n proporties aannam deze week. In grote lijnen kopieert Gent wat Antwerpen en Brussel al jaren doen, zelfs met een pak meer sociale subsidies. Maar het liep op enkele fronten serieus mis.
Zo heeft het stadsbestuur voor 100.000 euro pasjes gekocht voor haar eigen lage-emissiezone. De Gentenaars en de bezoekers kregen nog maar drie jaar geleden ook al een ingrijpend circulatieplan te slikken, waarbij een pak autoverkeer uit de stad werd gehaald.
Draagvlak?
Dat circulatieplan bleek een succes. De coalitie werd herverkozen. Maar het draagvlak voor alweer een ingreep is klein in Gent. SP.A voelt aan dat er weinig zin is in Gent om de lage-emissiezone op grote schaal uit te breiden, laat staan naar de volledige Gentse haven, iets wat de vier partijen zich wel nadrukkelijk voornamen eind 2018.
Maar daar botsen ze op de dadendrang van Groen. Net zoals met het circulatieplan, willen de groenen van de lage-emissiezone in Gent een uithangbord maken.
Een uitbreiding van de lage-emissiezone was jaren geleden politiek wel al afgeklopt in Gent. Het staat letterlijk in het bestuursakkoord. In 2018 leek dat een logische zet. Het stond zelfs in de verkiezingsprogramma’s van N-VA en PVDA in Gent.
De burgemeester wou “verbinden”, maar nu rollen ze vechtend over de straat: wat is er aan de hand in Gent?
Vernederende knieval
Twee jaar later is het tij gekeerd rond lage-emissiezones, onder meer door een agressieve tegencampagne van Vlaams Belang op Vlaams niveau. Maar “een akkoord is een akkoord”, klinkt het in Gent. Het was Termont zelf die in 2017 ingrijpende maatregelen steunde met de boutade: “De belangrijkste wegen van de Gentenaars zijn hun luchtwegen.”
En dus moest SP.A op de knieën. SP.A-schepen Rudy Coddens – in 2018 nog naar voren geschoven als de opvolger van Daniël Termont – moest dinsdagavond in de gemeenteraad een vernederende knieval doen. Er moest een signaal komen, na een week vol crisisoverleg, dat de socialisten het Gentse politieke project trouw blijven.
De lage-emissiezone van Gent wordt ten laatste in 2025 uitgebreid, liet De Clercq duidelijk verstaan gisteravond in de gemeenteraad. SP.A-schepen Coddens hield het daarna bij twee zinnen. “Wat de burgemeester zegt (over de LEZ, nvdr.) klopt. Wij scharen ons daarachter.”
Ontploffen
De zoveelste politieke crisis in Gent lijkt daarmee onder controle, net op tijd voor de krokusvakantie. Maar het lijkt een kwestie van weken vooraleer de boel weer ontploft.
Nog tijdens de gemeenteraad gisterenavond, verklaarde SP.A-voorzitter Rousseau op Terzake alweer dat “de geesten aan het rijpen zijn in Gent”. De positie van SP.A is in Gent niet uitgeklaard. Dat wordt moeilijk zodra de echte gesprekken starten over naar welke wijken de Gentse lage-emissiezone wordt uitgebreid.
Krijgt De Clercq zijn college na een rumoerig eerste jaar aan het ‘samenwerken’? Het is heus niet alleen ruzie in Gent. Voor grote dossiers zoals spoor- en traminvesteringen vanuit Vlaanderen of de federale regering wordt nadrukkelijk wel aan één zeel getrokken, ook met N-VA en PVDA samen.
Maar intern ruziën de Gentse coalitiepartijen al maanden over handenvol dossiers: een oplossing voor een caravankamp van een groep Roemeense Roma, over het al dan niet vervangen van een milieuonvriendelijke ijspiste door een kunststofpiste, over het sluiten van een volkse camping waar armen clandestien worden opgevangen ...
Alles dat naar buiten komt van onenigheid – en dat was de laatste maanden nogal wat – bevestigt voor de Gentenaars het beeld van een ruziënd ‘kibbelcollege’. Kan De Clercq nog vijf jaar door op deze manier? De vraag stelt zich steeds nadrukkelijker.