Wreker
2 december 2004, 21:18
Zit het vredesproces in Nederland in het slop?
In Rotterdam zijn er vredesbesprekingen aan de gang tussen enerzijds moslims en anderzijds niet-moslims.
ROTTERDAM - Tussen moslims en andersgelovigen in Rotterdam is de afstand gegroeid, er is een 'wij-zijcultuur' ontstaan. Dat is de beleving van de islamitische Rotterdammers, die hebben meegedaan aan het stadsdebat over de islam.
Zo'n vijftienhonderd Rotterdamse Turken, Marokkanen en Somaliërs discussieerden in september en oktober over islam en integratie, dus nog ruimschoots voor de moord op filmmaker Theo van Gogh.
Elf debatten en veertien bijeenkomsten van kaderleden van de eigen organisaties vonden er plaats. Veruit de meesten werden gehouden in het Turks, Marokkaans en Somalisch om de toegankelijkheid zo groot mogelijk te maken.
Vanaf januari gaan autochtone Rotterdammers meedoen aan het debat. Ter afsluiting volgt in het voorjaar een internationaal wetenschappelijk congres.
De islamitische Rotterdammers geven autochtonen niet alleen de schuld voor de verwijdering, al vinden ze dat die zich wel eens mogen verdiepen in de islam.
Marokkaanse vrouwen signaleren dat hun bevolkingsgroep 'zich soms letterlijk van de samenleving afsluit'. Zowel Turken als Marokkanen erkennen dat de taal te vaak nog een obstakel vormt. Somaliërs klagen dat de gemeente hen te weinig steunt bij het vinden van onderwijs en werk.
De islam vormt volgens de drie bevolkingsgroepen echter niet de oorzaak van de moeizame integratie van de tachtigduizend moslims in Rotterdam. Dat zijn de culturele tradities die voor islamitisch doorgaan, zoals uithuwelijking en achterstelling van de vrouw op diverse vlakken. De imams die uit de moederlanden worden ingevlogen, staven de gelovigen vaak in die misvattingen.
Maar of er nou een Nederlandse islam kan komen, daarover zijn de meningen verdeeld. Wel is het de hoogste tijd dat de imams in het Nederlands gaan preken, om de jongeren in het gareel te houden.
Over de eigen organisaties zijn de deelnemers ook ontevreden: die worden gedomineerd door de eerste generatie, louter mannen, met weinig contact heeft met de stadssamenleving.
Ondanks die zelfkritiek was het slotdebat gisteravond op het stadhuis een en al spraakverwarring. Waarom, vroeg wethouder Pastors van infrastructuur aan een zaal vol moslims, maakte niemand van de debaters een gebaar naar de Nederlandse samenleving. Van Surinaamse moslims hoorde hij onlangs de suggestie om de hoofddoeken af te doen als teken van goede wil. Het schoot opbouwwerkster Fatima Lamkarath in het verkeerde keelgat: ,,Er lijkt bijna gesteld te worden dat de hoofddoek de integratie in de weg staat. En die discussie wil ik niet voeren!''
En wethouder Van den Anker van veiligheid wilde wel eens weten in hoeverre 'de politieke islam' wortel heeft geschoten in Rotterdamse bodem. Maar geen van de aanwezige moslims had ooit een radicale moslim ontmoet. Vanuit de zaal klonk omgekeerd alleen maar de roep om 'respect' en het gevoel als moslims eenzijdig de schuld te krijgen van de leefbaarheidsproblemen in de stad. Integratiewethouder Geluk probeerde het nog eens uit te leggen: ,,De afgelopen twintig jaar is het misschien teveel gegaan over vrijheid en tolerantie en te weinig over wat we gemeenschappelijk willen hebben aan wetten, waarden en normen.''
http://www.trouw.nl/nieuwsenachtergronden/artikelen/1101901256327.html
Gemakkelijk zullen de vredesbesprekingen tussen moslims en niet-moslims niet verlopen, gezien de vastbeslotenheid van een groot deel van de moslims om bvb items als de hoofddoek onbespreekbaar te maken.
In Rotterdam zijn er vredesbesprekingen aan de gang tussen enerzijds moslims en anderzijds niet-moslims.
ROTTERDAM - Tussen moslims en andersgelovigen in Rotterdam is de afstand gegroeid, er is een 'wij-zijcultuur' ontstaan. Dat is de beleving van de islamitische Rotterdammers, die hebben meegedaan aan het stadsdebat over de islam.
Zo'n vijftienhonderd Rotterdamse Turken, Marokkanen en Somaliërs discussieerden in september en oktober over islam en integratie, dus nog ruimschoots voor de moord op filmmaker Theo van Gogh.
Elf debatten en veertien bijeenkomsten van kaderleden van de eigen organisaties vonden er plaats. Veruit de meesten werden gehouden in het Turks, Marokkaans en Somalisch om de toegankelijkheid zo groot mogelijk te maken.
Vanaf januari gaan autochtone Rotterdammers meedoen aan het debat. Ter afsluiting volgt in het voorjaar een internationaal wetenschappelijk congres.
De islamitische Rotterdammers geven autochtonen niet alleen de schuld voor de verwijdering, al vinden ze dat die zich wel eens mogen verdiepen in de islam.
Marokkaanse vrouwen signaleren dat hun bevolkingsgroep 'zich soms letterlijk van de samenleving afsluit'. Zowel Turken als Marokkanen erkennen dat de taal te vaak nog een obstakel vormt. Somaliërs klagen dat de gemeente hen te weinig steunt bij het vinden van onderwijs en werk.
De islam vormt volgens de drie bevolkingsgroepen echter niet de oorzaak van de moeizame integratie van de tachtigduizend moslims in Rotterdam. Dat zijn de culturele tradities die voor islamitisch doorgaan, zoals uithuwelijking en achterstelling van de vrouw op diverse vlakken. De imams die uit de moederlanden worden ingevlogen, staven de gelovigen vaak in die misvattingen.
Maar of er nou een Nederlandse islam kan komen, daarover zijn de meningen verdeeld. Wel is het de hoogste tijd dat de imams in het Nederlands gaan preken, om de jongeren in het gareel te houden.
Over de eigen organisaties zijn de deelnemers ook ontevreden: die worden gedomineerd door de eerste generatie, louter mannen, met weinig contact heeft met de stadssamenleving.
Ondanks die zelfkritiek was het slotdebat gisteravond op het stadhuis een en al spraakverwarring. Waarom, vroeg wethouder Pastors van infrastructuur aan een zaal vol moslims, maakte niemand van de debaters een gebaar naar de Nederlandse samenleving. Van Surinaamse moslims hoorde hij onlangs de suggestie om de hoofddoeken af te doen als teken van goede wil. Het schoot opbouwwerkster Fatima Lamkarath in het verkeerde keelgat: ,,Er lijkt bijna gesteld te worden dat de hoofddoek de integratie in de weg staat. En die discussie wil ik niet voeren!''
En wethouder Van den Anker van veiligheid wilde wel eens weten in hoeverre 'de politieke islam' wortel heeft geschoten in Rotterdamse bodem. Maar geen van de aanwezige moslims had ooit een radicale moslim ontmoet. Vanuit de zaal klonk omgekeerd alleen maar de roep om 'respect' en het gevoel als moslims eenzijdig de schuld te krijgen van de leefbaarheidsproblemen in de stad. Integratiewethouder Geluk probeerde het nog eens uit te leggen: ,,De afgelopen twintig jaar is het misschien teveel gegaan over vrijheid en tolerantie en te weinig over wat we gemeenschappelijk willen hebben aan wetten, waarden en normen.''
http://www.trouw.nl/nieuwsenachtergronden/artikelen/1101901256327.html
Gemakkelijk zullen de vredesbesprekingen tussen moslims en niet-moslims niet verlopen, gezien de vastbeslotenheid van een groot deel van de moslims om bvb items als de hoofddoek onbespreekbaar te maken.