en plots .... is het gedaan...

[Tegendradigaard]

Stel je voor. Je rijdt op een donkere winteravond met de auto naar huis. Op de voorrangsbaan waarop je rijdt staan de bomen dicht tegen de rijbaan. Je rijdt tegen de maximumsnelheid, er is weinig verkeer en de weg is in perfecte staat.....
PLOTS komt uit een zijstraat een wagen de baan opgereden. Je remt alsof je leven er van af hangt en ..... je kan die idioot net ontwijken maar door je maneuver knal je recht op een boom die daar al honderd jaar staat en die geen millimiter toegeeft....
je lichaam krijgt een enorme klap te verwerken en ... voor dat je het kunt beseffen.... ben je dood.

En daar zweeft je ziel, je geest of hoe je het ook wil noemen.... naar de hemel, de hel of wat er ook mag zijn of niet zijn.
Het enige wat je hebt is nog 1 gedachte ... nl een gedachte waarom het jammer is dat je niet meer leeft.

Waarom zou het jammer zijn dat je gestorven bent dus ?


wow this is heavy ... (amai das zwaar... (voor Pelgrim)....)

[Tegendradigaard]

mijn eerste gedachte was : shit ik heb net een extra pak condooms gekocht die nu een ander gaat gebruiken in mijn plaats...

(das al wa lichter he...)

[Het Skill Effect]

een bizarre droom gehad deze nacht?

[Tegendradigaard]

neen het eerste deel meegemaakt... het tweede deel, dankzij een schitterend staaltje stuurmanskunst, een stevige wagen met ABS die echt schitterend werkte waarvoor mijn dank aan de uitvinders en ontwikkelaars van dit systeem, net kunnen vermijden.

Dit forum kwam in mij op bij het denken van wat als ik die wagen niet meer had kunnen ontwijken, wat als ik de wagen die stil stond achter die overstekende idioot ook niet had kunnen ontwijken, wat als mijn remmen niet krachtig genoeg waren geweest en ik op die dikken boom had geknald en dan zwijg ik nog van de beek die ernaast lag en waarin ik misschien ingedoken zou zijn....

en dan dacht wat als ik dood was geweest... zou dit zo een verlies zijn voor de mensheid... voor de wereld... voor Europa... voor Vlaanderen... voor mijn dorp .... voor dit forum......
misschien voor mijn gezin ja ....
maar voor mijzelf..?.tja..... de duistere dagen he....

[Tegendradigaard]

verbazend trouwens hoeveel dingen je op enkele seconden tesamen kunt doen en denken...

[Het Skill Effect]

Het zou jammer zijn als ik sterf want dan kan ik geen ban meer meemaken. ;)

[Tegendradigaard]

voor dit forum zou het jammer zijn voor de op een na domste persoon als die plots de domste blijkt te zijn...

[Supe®Staaf]

Waarom zou het jammer zijn dat je gestorven bent dus ?Jammer voor de mensen die nog eens met mij wilden eten, drinken, vrijen, sporten, discussiëren, kaartspelen, karnavalvieren, film zien, knuffelen, lachen.......
Voor mezelf zou het niet spijtig zijn: ik heb alles gehad wat ik wilde, en als ik mijn paraplu toetrek weet ik het toch niet meer, ben ik er niet meer.
Binnen afzienbare tijd is dit voor ieder van ons toch realiteit.

[doornroosje]

Ikzelf heb als ik jonger was een ongeval gehad,waar ik gelukkig niets aan overgehouden heb.
We waren met 3 op de terugweg van een Dancing,de wagen een Mercedes geraakte van de baan in een bocht,we ramden een boom met de zijkant van de wagen en vlogen over een gracht ,om daarna 25 meter verder en een aantal koprollen en 1 meter dieper in een veld te belanden.
Ik ben wakker geworden in de kliniek,na verloop van tijd,ik wist van niks en had geen pijn,tot ik natuurlijk uit mijn coma ontwaakte.
Zware hersenschudding,schouderuit de kom pols gebroken,schaafwonden over gans mijn lichaam en aan mijn hoofd.
Dus inderdaad van de ene op de andere ogenblik kan zoiets gebeuren.
Maar ik heb mijn moeder zien aftakelen aan kanker,als ik mag kiezen laat het dan maar onverwacht en snel gebeuren,want moeder heeft veel afgezien.

[Flipgirl]

Vanmorgen nog naar een begrafenis geweest van de man van vrienden ... De man was 65 jaar en is uiteindelijk gestorven aan longkanker ... Een dik half jaar heeft hij moeten lijden ... Hij was echter al 20 jaar thuis wegens zware diabetes en had al drie hartaanvallen overleefd (de man was schilder) ... Toen hij zijn "vonnis" (longkanker) hoorde, wou hij geen hulp meer (operatie was trouwens toch onmogelijk door zijn zwak hart) ... Vreselijk dat hij echt moest "aftellen" ... Dan toch ook liever "met een klap" dood ...

Waarom zou ik het jammer vinden ... ?
Omdat ik zo misschien nog een stuk van mijn leven mis dat interessant had kunnen zijn (ouder worden, ...) ... Langs de andere kant heb ik iets van "als het echt gedaan is, is het gedaan" en besef ik toch niet meer dat er "meer" had kunnen zijn (en wat dat "meer" dan was) ...