Vi
5 mei 2002, 22:26
Wat er echt gebeurde!
Toen Le Pen een persconferentie wou geven in een zaal van het Europese parlement, eindigde dit in een waanzinnige chaos.
Tientallen ‘politiek correcte’ Europarlementsleden (verwoede aanhangers van de democratie dus) hadden personeelsleden en militanten opgetrommeld om Le Pen de mond te snoeren.
Het eindresultaat was dat de persconferentie niet kon doorgaan omdat de manifestanten, Le Pen de weg versperden naar de zaal waar de journalisten zaten te wachten.
Het was ook toen dat Karel Dillen een taart in het gezicht kreeg die werd gegooid door een allochtoon. En geen taart met krieken maar wel eentje met vuiligheid erop!
Als doorslaggevend democratisch argument kan dat tellen!
De allochtoon werd opgepakt door de bewakingsdiensten van het Europees parlement.
Eén van de ergste ophitsers van de rellen was Pol Goossens, die zich wellicht een paar generatie’s jonger voelde en die blijkbaar heimwee had naar zijn Leuvense glorietijd.
Op een hysterische manier stond hij tegen Frank Vanhecke te krijsen dat hij de zaal moest verlaten, terwijl juist achter Goossens een bende “democratische” europarlementsleden van links, de banken van de journalisten bezet hielden om zo de persconferentie te verhinderen.
Goossens ging in zijn uitzinnigheid zelfs zover dat hij op Frank Vanhecke begon te timmeren en hem eigenhandig probeerde weg te duwen. Maar toen dat niet lukte (door de versleten generatie ’68 tegen de jonge generatie 2000) klampte hij een Italiaan aan, die hij per vergissing voor een allochtoon hield, met een gebioedend gebaar naar Vanhecke… “de leider van de Vlaamse fascisten buiten te smijten”.
Waarop de Italiaan : “Maar ik ken die man. Hij is helemaal geen fascist. Ik ben een fascist, hij niet!”
Goossens had in zijn blinde woede de hulp ingeroepen van een échte fascist van de Allianze Nazionale.
Plezant, hé?
Pol Goossens, door Knack aangetrokken om tegen een kapitalistische pree, zijn mening te spuwen over actuele problemen, zoals bvb. extreem rechts, durfde echter in haar verslag over de heibel in het Europees parlement, de naam van haar eigen journalist niet noemen, ze hadden het over een ‘bekende Vlaamse journalist’.
Vicky
Toen Le Pen een persconferentie wou geven in een zaal van het Europese parlement, eindigde dit in een waanzinnige chaos.
Tientallen ‘politiek correcte’ Europarlementsleden (verwoede aanhangers van de democratie dus) hadden personeelsleden en militanten opgetrommeld om Le Pen de mond te snoeren.
Het eindresultaat was dat de persconferentie niet kon doorgaan omdat de manifestanten, Le Pen de weg versperden naar de zaal waar de journalisten zaten te wachten.
Het was ook toen dat Karel Dillen een taart in het gezicht kreeg die werd gegooid door een allochtoon. En geen taart met krieken maar wel eentje met vuiligheid erop!
Als doorslaggevend democratisch argument kan dat tellen!
De allochtoon werd opgepakt door de bewakingsdiensten van het Europees parlement.
Eén van de ergste ophitsers van de rellen was Pol Goossens, die zich wellicht een paar generatie’s jonger voelde en die blijkbaar heimwee had naar zijn Leuvense glorietijd.
Op een hysterische manier stond hij tegen Frank Vanhecke te krijsen dat hij de zaal moest verlaten, terwijl juist achter Goossens een bende “democratische” europarlementsleden van links, de banken van de journalisten bezet hielden om zo de persconferentie te verhinderen.
Goossens ging in zijn uitzinnigheid zelfs zover dat hij op Frank Vanhecke begon te timmeren en hem eigenhandig probeerde weg te duwen. Maar toen dat niet lukte (door de versleten generatie ’68 tegen de jonge generatie 2000) klampte hij een Italiaan aan, die hij per vergissing voor een allochtoon hield, met een gebioedend gebaar naar Vanhecke… “de leider van de Vlaamse fascisten buiten te smijten”.
Waarop de Italiaan : “Maar ik ken die man. Hij is helemaal geen fascist. Ik ben een fascist, hij niet!”
Goossens had in zijn blinde woede de hulp ingeroepen van een échte fascist van de Allianze Nazionale.
Plezant, hé?
Pol Goossens, door Knack aangetrokken om tegen een kapitalistische pree, zijn mening te spuwen over actuele problemen, zoals bvb. extreem rechts, durfde echter in haar verslag over de heibel in het Europees parlement, de naam van haar eigen journalist niet noemen, ze hadden het over een ‘bekende Vlaamse journalist’.
Vicky