Musketo
7 januari 2005, 12:03
Ernest Claes was een zwarte, zo wordt gezegd. Anders gezegd: Claes zou tijdens de Tweede Wereldoorlog de kant van de Duitse bezetter hebben gekozen. Hoe zwart was Claes: gitzwart of donkergrijs?
Eerst de feiten: bij de bevrijding van België werd Ernest Claes aangehouden op verdenking van collaboratie met de nazi's. Hij kreeg drie maanden cel en vloog achter de tralies in de gevangenis van Sint-Gillis. Hij kreeg daarop eerherstel. Eerst sprak de Krijgsraad hem vrij in 1948. Het Krijgshof bevestigde die uitspraak in 1949. In 1950 kreeg Claes zijn politieke en burgerrechten terug.
Ernest Claes was een aanhanger van het Vlaamsch Nationaal Verbond, daar bestaat geen twijfel over. Het VNV was in 1933 opgericht door parlementslid Staf de Clercq. Die koos tijdens de Tweede Wereldoorlog resoluut de kant van Hitler en ronselde zelfs soldaten voor de strijd aan het Oostfront. Toen de Clercq in 1942 overleed, woonde Ernest Claes diens uitvaart bij. Hij bracht er de Hitlergroet en tekende het officiële rouwregister.
Was de schrijver in de rouw voor de Clercq? Vermoedelijk wel. Claes omschreef het verzet tegen de Duitse bezetter als ,,verblinding dergenen (sic) die ertoe werden aangespoord door de agenten en handlangers van Rusland''. Volgens hem viel ook ,,het eeuwig Heil te verwachten'' van Cyriel Verschaeve, de Vlaamse priester die ter dood werd veroordeeld voor zijn rol als collaborateur. Dat Claes bij de bevrijding slachtoffer van de repressie werd, kon hij niet vatten. In zijn dagboek schreef hij op 12 juni 1944 ,,wat men me verwijten kan, is me niet heel duidelijk: een interview, een hand opsteken, aanwezigheid hier en daar, onder andere op de begrafenis van Staf de Clercq. Och Here toch!''
Als het een verzachtende omstandigheid mag zijn: Ernest Claes had - net als Stijn Streuvels en Felix Timmermans - heel wat lezers in Duitsland. Tussen de twee wereldoorlogen schreef hij boeken in het Duits en gaf hij er tal van voordrachten.
Claes won in de categorie literatuur. Ten onrechte trouwens.8)
Eerst de feiten: bij de bevrijding van België werd Ernest Claes aangehouden op verdenking van collaboratie met de nazi's. Hij kreeg drie maanden cel en vloog achter de tralies in de gevangenis van Sint-Gillis. Hij kreeg daarop eerherstel. Eerst sprak de Krijgsraad hem vrij in 1948. Het Krijgshof bevestigde die uitspraak in 1949. In 1950 kreeg Claes zijn politieke en burgerrechten terug.
Ernest Claes was een aanhanger van het Vlaamsch Nationaal Verbond, daar bestaat geen twijfel over. Het VNV was in 1933 opgericht door parlementslid Staf de Clercq. Die koos tijdens de Tweede Wereldoorlog resoluut de kant van Hitler en ronselde zelfs soldaten voor de strijd aan het Oostfront. Toen de Clercq in 1942 overleed, woonde Ernest Claes diens uitvaart bij. Hij bracht er de Hitlergroet en tekende het officiële rouwregister.
Was de schrijver in de rouw voor de Clercq? Vermoedelijk wel. Claes omschreef het verzet tegen de Duitse bezetter als ,,verblinding dergenen (sic) die ertoe werden aangespoord door de agenten en handlangers van Rusland''. Volgens hem viel ook ,,het eeuwig Heil te verwachten'' van Cyriel Verschaeve, de Vlaamse priester die ter dood werd veroordeeld voor zijn rol als collaborateur. Dat Claes bij de bevrijding slachtoffer van de repressie werd, kon hij niet vatten. In zijn dagboek schreef hij op 12 juni 1944 ,,wat men me verwijten kan, is me niet heel duidelijk: een interview, een hand opsteken, aanwezigheid hier en daar, onder andere op de begrafenis van Staf de Clercq. Och Here toch!''
Als het een verzachtende omstandigheid mag zijn: Ernest Claes had - net als Stijn Streuvels en Felix Timmermans - heel wat lezers in Duitsland. Tussen de twee wereldoorlogen schreef hij boeken in het Duits en gaf hij er tal van voordrachten.
Claes won in de categorie literatuur. Ten onrechte trouwens.8)