oliepiek
1 juli 2005, 10:26
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het dus wel echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:36
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het dus wel echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:35
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het dus wel echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:33
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het dus wel echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:32
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:29
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat.
Misschien is het echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:26
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat.
Misschien is het echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers.
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Before any edits, post was:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat.
Misschien is het echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers.
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het dus wel echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:36
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het dus wel echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:35
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het dus wel echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:33
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het dus wel echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:32
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat. Het land is gewoon te rijk, en er bestaat geen enkele formele staatsstructuur meer. Hier zit men op de nulgraad van de moderniteit.
Misschien is het echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:29
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat.
Misschien is het echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers. (Wat nog altijd neerkomt op een 10000% hogere levenskwaliteit voor de Congolezen, dan deze die ze nu genieten).
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Edit:After edit by oliepiek on 01-07-2005 at 11:26
Reason:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat.
Misschien is het echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers.
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?
Before any edits, post was:
--------------------------------
Het is misschien niet de meest politiek correcte gedachte, maar bij sommigen begint meer en meer de overtuiging te leven dat wij de morele plicht hebben om Congo terug te koloniseren.
Daar zijn immers goede redenen voor en het klimaat ervoor is rijp:
1. Het principe van de mensenrechten kan en mag men hoger inschatten dan het principe van de volkssoevereiniteit. Wanneer een Afrikaans dictator (Mobutu of Kabila) zijn volk onderdrukt en uitmoordt of het niet kan beschermen tegen de dood, honger, en oorlog, dan hebben wij de plicht te interveniëren. Zelfs al eist de dictator in kwestie cynisch dat men de soevereiniteit van het Congolese volk respecteert.
2. Historisch gezien hebben wij een bijzondere schuld en een verpletterende verantwoordelijkheid: wij hebben Congo beheerd en uitgebuit, maar ervoor gezorgd dat er geen elite werd gevormd die de zaak kon overnemen. In 1960 telde Congo 15 universitairen. Vijftien. Uiteraard treft de Congolezen zelf ook schuld, want zij hadden moeten inzien dat zij niet klaar waren voor de onafhankelijkheid. Maar het vuur van de dekolonisatie was niet te blussen.
We hebben dan maar verkozen om de kolonisatie indirect verder te zetten door volmondig de zwaar gestoorde verbelgicisieerde gek Mobutu Sese Seko Kuku wa za Banga te steunen en Lumumba uit te schakelen. Wij hebben volop meegeprofiteerd van de plunderingen van Le Père Fondateur.
En vandaag kan iedereen vaststellen dat Congo opnieuw absoluut niet klaar is voor behoorlijk zelfbestuur.
De Grote Centraal-Afrikaanse Oorlog heeft aan 4 tot 5 miljoen Congolezen het leven gekost. Wij zijn niet tussengekomen, of te laat. En nu heerst opnieuw de logica van de Afrikaanse plunderstaat. Voor de burgers geldt de wet van de sterkste, of heerst er terreur, terwijl de Staat en een bende neoliberalen-met-kalashnikovs gaat lopen met de natuurlijke rijkdommen van het land.
Wat kunnen en moeten wij dan doen? De verkiezingen in 2006 zijn echt de laatste kans voor Congo. Maar iedereen die de situatie in het land een beetje kent, weet dat de boel binnen de kortste keren uiteenspat.
Misschien is het echt tijd om Congo opnieuw onder Belgisch, Europees of Internationaal bestuur te plaatsen. Maar dan niet enkel op financieel vlak, of door hier en daar wat troepen te installeren. De enige echte oplossing is een totale herkolonisering.
Bekijk snel even het verleden:
-onder de Belgen hadden de Congolezen te lijden onder milde vormen van racisme en paternalisme ("allez boy, kuis mijn keuken, en poets mijn schoenen").
Maar ze hadden wel:
-voedsel, zuiver water, propere kleren
-een uitstekende basisgezondheidszorg
-paternalistisch onderwijs (maar ze leerden wel rekenen en schrijven)
-een job en soms zelfs een pensioentje
-degelijke infrastructuur
-een bloeiende landbouw met een behoorlijke opbrengst
-bestaanszekerheid en veiligheid
-knappe jonge blanke vrouwen om naar te kijken
Onder Mobutu en Kabila hebben ze:
-dood, honger, oorlog, dood, verderf, dood en miserie; ook veel dood
-geen infrastructuur, geen gezondheidszorg
-massaslachtingen, plunderaars, oorlog, terreur, dood, honger
-ziektes en vooral heel veel dood
-geen landbouw, geen werk, geen pensioen, geen onderwijs
-niets, echt niks, maar vooral veel dood en ziekte en verderf en miserie
Soit, ik wil de ondeugden van het kolonialisme niet vergoelijken, maar vanuit louter materieel oogpunt is het wel degelijk superieur aan alles wat Congo tot nu toe zelfstandig gepresteerd heeft.
Kunnen we geen systeem van curatele bedenken, op een soort contractuele basis, waarbij wij de re-kolonisatie financieren door de uitbating van de natuurlijke bronnen van het land, en waarbij we beloven veel winst voor ons zelf te houden, maar ook een deel af te staan aan het land en zijn burgers.
We kunnen afspreken om 30 jaar te blijven, en een elite te creëeren die de zaak nadien wel degelijk kan overnemen. (Dus anders dan tijdens de eerste kolonisatie).
Wij Europeanen kunnen dat land rechtrekken op minder dan 10 jaar tijd. Stuur één miljoen werkloze blanken naar Congo, en plaats ze in elk bureau dat daar te vinden is. Betaal ze meer dan het minimumloon hier in Europa. (Congo kan dat gemakkelijk financieren, het is potentieel een gigantisch rijk land).
Na die 10 jaar blijven we nog 20 jaar om één generatie degelijke Congolese technocraten te creëeren.
Dit zou een echte win win situatie zijn. De Congolezen krijgen terug een leven, en één miljoen Europeanen krijgen een fantastische job in een van de mooiste en boeiendste landen ter wereld.
Wat denkt u?