John Stufflebeam
10 juni 2003, 21:52
Als Vlaams minister ben je slechts de light-versie van je federale tegenhanger. Of je nu buitenlandse aangelegenheden, economie of tewerkstelling beheert, steeds hebben je federale grote broers en zussen een ruimer budget, een grotere administratie, en klinkt hun stem luider in de media.
De Vlaamse minister-president weegt evenwel een stuk zwaarder door dan een doorsnee federale minister: als hoofd van de Vlaamse overheid vertegenwoordigt Dewael een budget waar een federaal minister slechts kan van dromen. Zijn Vlaamse overheid is groter dan de drie andere regionale overheden samen, en heeft een degelijke reputatie.
De overstap van Dewael lijkt dan ook geen promotie: de man wordt één van de vele federale ministers (binnenlandse zaken) en één van de vier vice-premiers. Volgens de FET wordt aankomend vice-premier Dewael in 2004 echter effectief de premier. In dat jaar is de zwakke Europese comissaris Busquin aan vervanging toe. De man zit wat te verkommeren op wetenschapsbeleid. Een Belgisch politicus met enige Europese reputatie kan een veel belangrijkere Europese portefeuille naar zich toetrekken, en Verhofstadt heeft daar best zin in.
Een andere kandidaat is Karel de Gucht, door Verhofstadt naar voor geschoven als de nieuwe Vlaamse minister-president. Slim gezien van Verhofstadt, dan kan De Gucht immers moeilijk naar Europa. De Gucht had dit wel door, en bedankte voor de vacature. Volgens de FET produceerden de twee liberalen tijdens hun discussie een pak meer decibels dan een paar nachtelijke DHL-vluchten boven de noordrand. De Gucht haalde het, en het werd Somers...
Om Europees comissaris te worden, moet de partijleider nu de onbetwistbare numero uno van de VLD worden. Dat kan door de vergeten leuze van Verhofstadt eigenhandig te realiseren: "het succes van de coalitie afmeten aan de teruggang van het Vlaams Blok." Daarvoor heeft De Gucht geen VRHFSTDT-campagne nodig. Met een verjongde ploeg, dus Somers tegen De Winter, kan dat lukken.
En het gebrek aan ervaring van Somers? Dat komt wel in orde, de nacht zal het hem leren...
De Vlaamse minister-president weegt evenwel een stuk zwaarder door dan een doorsnee federale minister: als hoofd van de Vlaamse overheid vertegenwoordigt Dewael een budget waar een federaal minister slechts kan van dromen. Zijn Vlaamse overheid is groter dan de drie andere regionale overheden samen, en heeft een degelijke reputatie.
De overstap van Dewael lijkt dan ook geen promotie: de man wordt één van de vele federale ministers (binnenlandse zaken) en één van de vier vice-premiers. Volgens de FET wordt aankomend vice-premier Dewael in 2004 echter effectief de premier. In dat jaar is de zwakke Europese comissaris Busquin aan vervanging toe. De man zit wat te verkommeren op wetenschapsbeleid. Een Belgisch politicus met enige Europese reputatie kan een veel belangrijkere Europese portefeuille naar zich toetrekken, en Verhofstadt heeft daar best zin in.
Een andere kandidaat is Karel de Gucht, door Verhofstadt naar voor geschoven als de nieuwe Vlaamse minister-president. Slim gezien van Verhofstadt, dan kan De Gucht immers moeilijk naar Europa. De Gucht had dit wel door, en bedankte voor de vacature. Volgens de FET produceerden de twee liberalen tijdens hun discussie een pak meer decibels dan een paar nachtelijke DHL-vluchten boven de noordrand. De Gucht haalde het, en het werd Somers...
Om Europees comissaris te worden, moet de partijleider nu de onbetwistbare numero uno van de VLD worden. Dat kan door de vergeten leuze van Verhofstadt eigenhandig te realiseren: "het succes van de coalitie afmeten aan de teruggang van het Vlaams Blok." Daarvoor heeft De Gucht geen VRHFSTDT-campagne nodig. Met een verjongde ploeg, dus Somers tegen De Winter, kan dat lukken.
En het gebrek aan ervaring van Somers? Dat komt wel in orde, de nacht zal het hem leren...