PDA

View Full Version : Bovennatuurlijke verschijnselen


Stubaf.
14 augustus 2005, 20:02
Dit is een onderwerp waar ik al een hele tijd mee rondloop. Men hoort en leest vaak verhalen over "spoken" en dergelijke etc. maar naar mijn mening is 99% van dit alles het gevolg van een overactieve verbeelding. Blijft natuurlijk die 1% die wél geloofwaardig is. Zo het verhaal van een familielid van me: deze persoon was wetenschapper bij een chemisch bedrijf, overtuigd vrijzinnige etc en compleet rationeel. Tijdens WO.I waren bij hem thuis, net voor de afreis naar het front, Britse soldaten ingekwartierd. Ze hebben in de ochtend wat in de keuken zitten praten en drinken en dan zijn ze weggetrokken, hij heeft ze nooit meer gezien. Vermoedelijk zijn ze allen gesneuveld. Na de oorlog hoorde hij, steeds in de ochtend, stemmen uit de keuken komen - Engelse stemmen. Toen hij dan naar beneden ging hielden de stemmen steeds abrupt op. De man is eraan kapot gegaan.

Persoonlijk heb ik nog maar één keer iets meegemaakt wat ik niet kan uitleggen: toen mijn beste vriend is overleden wist ik het gewoon. Ik kwam net thuis en plots, als een donderslag bij klare hemel, kwam bij mij de gedachte op "hij is dood". Toen vond ik dat natuurlijk idioot, ik wuivde de gedachte dan ook maar meteen weg. Tot de volgende dag, toen ik telefoon kreeg dat hij een hartaanval had gekregen. Het moet precies gebeurd zijn op hetzelfde ogenblik dat de gedachte me overviel.

Heeft iemand hier iets dergelijks meegemaakt?

Mitgard
14 augustus 2005, 20:30
ik heb demonen in mijn lijf.

Distel
14 augustus 2005, 20:31
Heel wat "spookverschijningen" zijn gewoon toe te wijzen aan onhoorbaar geluid (met een heel lage frequentie) dat door diverse apparaten kan worden uitgezonden. Dit geluid wordt wel door het lichaam opgevangen en zorgt voor heel kleine trillingen van organen, wat tot bvb misselijkheid, een beklemmend gevoel, en hallucinaties kan leiden.

Ambiorix
14 augustus 2005, 20:32
http://www.near-death.com/evidence.html

Ambiorix
14 augustus 2005, 20:33
Persoonlijk heb ik nog maar één keer iets meegemaakt wat ik niet kan uitleggen: toen mijn beste vriend is overleden wist ik het gewoon. Ik kwam net thuis en plots, als een donderslag bij klare hemel, kwam bij mij de gedachte op "hij is dood". Toen vond ik dat natuurlijk idioot, ik wuivde de gedachte dan ook maar meteen weg. Tot de volgende dag, toen ik telefoon kreeg dat hij een hartaanval had gekregen. Het moet precies gebeurd zijn op hetzelfde ogenblik dat de gedachte me overviel.

weet je zéker dat NIKS u dat voorgevoel zou kunnen bezorgd hebben?
zeer vreemd verhaal. Kheb zoiets nog nooit meegemaakt.

Revolutie
14 augustus 2005, 20:50
weet je zéker dat NIKS u dat voorgevoel zou kunnen bezorgd hebben?
zeer vreemd verhaal. Kheb zoiets nog nooit meegemaakt.
ik ook niet.
ik heb wel al veel verhalen gehoord van tweelingen die mekaars pijn kunnen voelen.

sinan123
14 augustus 2005, 20:50
weet je zéker dat NIKS u dat voorgevoel zou kunnen bezorgd hebben?
zeer vreemd verhaal. Kheb zoiets nog nooit meegemaakt.

Ik heb anders wel vaak zulke verhalen gehoord, dat mensen plosts wisten dat er iets mis was op het tijdstip van het overlijden van een goede vriend.

Mickey
14 augustus 2005, 20:53
Begin van schizofrenie, zie ook het MPS disorder , één brein kan bv. verschillende personaliteiten hebben , alters genaamd.
We zijn wat stof , leven , rotten weg en dan gedaan... ga eens een kliniek vol met dementeerden bezoeken die niet meer weten waar ze zitten... en dan nog ons proberen wijsmaken dat er iets overblijft na de dood ? Iedere gedachte , visueel,
verbaal , ... is detecteerbaar , te klokken met PET-scan technieken, na hersenbloedingen bv. is er uitval , afsterving in bepaalde gebieden... mens is robot,
niets meer , geen God , geen zin, geen ziel... er was niks voor de dood en er is niets na de dood :-D profiteer van het leven , laat je niet leven , en wees geen slaaf van de rijkeluizen die je uitbuiten
Edit:After edit by Mickey on 14-08-2005 at 22:23
Reason:
--------------------------------

Begin van schizofrenie, zie ook het MPS disorder , één brein kan bv. verschillende personaliteiten hebben , alters genaamd.
We zijn wat stof , leven , rotten weg en dan gedaan... ga eens een kliniek vol met dementeerden bezoeken die niet meer weten waar ze zitten... en dan nog ons proberen wijsmaken dat er iets overblijft na de dood ? Iedere gedachte , visueel,
verbaal , ... is detecteerbaar , te klokken met PET-scan technieken, na hersenbloedingen bv. is er uitval , afsterving in bepaalde gebieden... mens is robot,
niets meer , geen God , geen zin, geen ziel... er was niks voor de dood en er is niets na de dood :-D profiteer van het leven , laat je niet leven , en wees geen slaaf van de rijkeluizen die je uitbuiten

Before any edits, post was:
--------------------------------

Begin van schizofrenie, zie ook het MPS disorder , één brein kan bv. verschillende personaliteiten hebben , alters genaamd.
We zijn wat stof , leven , rotten weg en dan gedaan... ga eens een kliniek vol met dementeerden bezoeken die niet meer weten waar ze zitten... en dan nog ons proberen wijsmaken dat er iets overblijft na de dood ? Iedere gedachte , visueel,
verbaal , ... is detecteerbaar , te klokken met PET-scan technieken, na hersenbloedingen bv. is er uitval , afsterving in bepaalde gebieden... mens is robot,
niets meer , geen God , geen zin, geen ziel...

Gorefest
14 augustus 2005, 20:56
Heeft iemand hier iets dergelijks meegemaakt?
Zo een voorgevoel heb ik al drie keer gehad de laatste paar jaar en na een weekje of zo bleek dat gevoel iedere keer echt uit te komen, twee vrienden wat verongelukte in een accident en bij de derde maal stierf een familie-lid. Ik vind het nog steeds 'raar'; je voelt ergens aan dat er op een korte tijd iets gaat gebeuren met een bekend iemand maar je weet nie met wie of hoe.. :?
Edit:After edit by Gorefest on 14-08-2005 at 21:57
Reason:
--------------------------------

Heeft iemand hier iets dergelijks meegemaakt?
Zo een voorgevoel heb ik al drie keer gehad de laatste paar jaar en na een weekje of zo bleek dat gevoel iedere keer echt uit te komen, twee vrienden wat verongelukte in een accident en bij de derde maal stierf een familie-lid. Ik vind het nog steeds 'raar'; je voelt ergens aan dat er op een korte tijd iets gaat gebeuren met een bekend iemand maar je weet nie met wie of hoe.. :?

Before any edits, post was:
--------------------------------

Heeft iemand hier iets dergelijks meegemaakt?
Zo een voorgevoel heb ik al drie keer gehad de laatste paar jaar en na een weekje of zo bleek dat gevoel iedere keer echt uit te komen, twee vrienden wat verongelukte in een accident en bij de derde maal stierf een familie-lid. Ik vind het nog steeds 'raar'; je voelt ergens aan dat er iets gaat gebeuren met een bekend iemand maar je weet nie met wie of hoe.. :?

Mickey
14 augustus 2005, 21:02
http://www.near-death.com/evidence.html


Zijn bijna-doodervaringen bovennatuurlijk?


door Prof. Dr. Willem Betz, Prof. Dr. Walter Verraes en Prof. Dr. Luc Crevits ( UZ-Gent - RUG - neurologie )

In het prestigieuze medische tijdschrift The Lancet1 verscheen zopas een Nederlandse studie over 344 patiënten die een succesvolle reanimatie na hartstilstand hadden meegemaakt (zie ook De Morgen van 15 december 2001). Ze werden ondervraagd over hun herinneringen aan het gebeuren en 62 van hen (18%) verklaarden zich een speciale gewaarwording te herinneren. Dat ging van een gevoel van vrede tot visoenen en zelfs het verlaten van het lichaam. Die ondervraging werd na twee en na acht jaar nog eens overgedaan. De auteurs geven toe dat er voor bijnadoodervaringen ook normale medische en psychiatrische verklaringen zijn, en dat ze zelfs experimenteel kunnen uitgelokt worden. Toch concluderen ze dat die verklaringen niet volstaan, omdat in hun studie slechts een kleine minderheid van de zieken verklaarde deze fenomenen ervaren te hebben. Volgens de auteurs kan de oorzaak niet lichamelijk zijn, want dan zouden alle patiënten een bijnadoodervaring moeten hebben. Verder tonen ze aan dat deze ervaringen een diepgaande invloed hebben op het latere leven, diepgaander dan bij de mensen die een hartstilstand hadden zonder meer.

Het bestuderen van BDE kan zeer interessant zijn, maar we hebben ernstige bedenkingen bij meerdere interpretaties van de auteurs. In de inleiding schrijven ze dat het hun doel is de oorzaak van BDE vast te stellen. De normale verklaringen ervoor zijn: voorkennis, fantasie of dromen, toevalstreffers bij het raden, het nog deels functioneren van andere zintuigen, het zich selectief herinneren van de details die wel juist waren, mentale reconstructie, visioenen door de medicatie en de neiging tot het vertellen van een goed verhaal. Het cijfermateriaal dat de auteurs presenteren bevat enkele interessante elementen, maar zegt niets over de oorzaak van BDE. Toch besluiten ze dat de normale fysiologische verklaring niet klopt, omdat "zo weinig zieken deze ervaring hadden". Deze redenering is absoluut niet aanvaardbaar, want zo zou men evenzeer kunnen zeggen dat bijv. delirium tremens (alcoholabstinentiedelirium, waarbij alcoholisten na onthouding hallucinaties krijgen) een bovennatuurlijke oorzaak moet hebben. Immers, niet iedereen ervaart een delirium, en niet iedereen ziet roze olifantjes. We dromen allemaal elke nacht uiteenlopende dingen, maar niemand herinnert zich alle dromen. Onze zeer plastische hersenen leiden duidelijk tot verschillende bewustzijnservaringen bij verschillende mensen, op grond van andere geheugeninhouden en van verschillende fysiologische toestanden van zenuwcellen en zenuwnetwerken . Dit kan niet slechts verklaard worden door een dissociatie van breinwerking en bewustzijn. Hun andere reden om in buiten het lichaam treden te geloven is niet gebaseerd op hun cijfermateriaal, maar enkel op een verhaal van een verpleegster, waarover bijna geen objectieve medische gegevens worden verstrekt, dat blijkbaar niet gecontroleerd werd en dat daarnaast helemaal niet zo buitengewoon is. Het is gekend dat mensen die in een schijnbaar coma zijn soms toch alles hebben kunnen horen en onthouden wat rond hen gebeurde. Al bij al zijn deze twee argumenten helemaal niet overtuigend genoeg om in bovennatuurlijke oorzaken te gaan geloven.

De verklaring die de auteurs naar voren schuiven is dat (1) er "iets" is dat geen materiële substantie heeft, dat (2) dit iets het lichaam kan verlaten, (3) naar boven kan zweven, (4) daar beeld- en geluidsopnamen maakt, (5) deze bewaart en (6) dan terug in de herinneringen van de patiënt overbrengt. Dit zijn géén wetenschappelijke verklaringen, maar louter veronderstellingen, en dit niet op grond van wetenschappelijke vaststellingen, maar op grond van verklaringen van bepaalde patiënten. Maar deze studie bevat nog meer merkwaardige aspecten. De gehanteerde scorelijst om vast te stellen of er sprake is van een BDE bijvoorbeeld. Het zich herinneren van "positieve emoties" wordt al aangerekend als een vorm van BDE. Een ander element in de scorelijst is het zien van "hemelse landschappen", een begrip dat verondersteld wordt voor alle lezers duidelijk te zijn. Bovendien werd bij de latere ondervragingen een aantal patiënten ’geherclasseerd’: ervaringen die eerst als BDE omschreven waren, waren dat nu niet meer, en omgekeerd bleek dat na twee jaar één derde van de patiënten uit de controlegroep dan toch wél meende een BDE te hebben gehad, iets wat ze voordien niet beseften. Zou de invloed van de BDE-verenigingen die voor de interviews zorgden daar iets mee te maken hebben? Deze zelfhulpgroepen hebben volgens ex-leden trekjes die zwemen naar indoctrinatie en sektevorming. Andere studies toonden een duidelijk verband tussen BDE en dissociatieve persoonlijkheidsstoornissen aan. De hier besproken studie vermeldt wel dat "sommige" van de mensen met een BDE ook dissociatieve eigenschappen vertoonden, maar die waren "niet pathologisch". We worden in het ongewisse gelaten over de diagnose en over het aantal patiënten met stoornissen.

De meeste hartstilstanden werden vastgesteld aan de hand van een ECG, maar hoe men de overblijvende vaststelde, wordt niet vermeld. Betreft het hier de hartstilstanden buiten het hospitaal? Al dan niet toevallig vertoonde die groep de meeste BDE-herinneringen. Maar waren de patiënten in kwestie wel "bijna dood"? Sommige mensen die een zuurstoftekort in de hersenen hebben gehad, rapporteren eigenaardige herinneringen. Maar zoals C. French in zijn commentaar in hetzelfde nummer van de Lancet al stelt, weet niemand wanneer en hoe deze herinneringen ontstaan. In het artikel wordt ook melding gemaakt van één geval waarbij een patiënt herinneringen zou hebben aan gebeurtenissen tijdens de afwezigheid van elektro-encephalogram (EEG)-signalen. Dat hebben de auteurs niet zelf geconstateerd, ze hebben het uit een Amerikaans boek. Een nul-EEG is echter niet altijd synoniem van hersendood. Een EEG is immers een meting van elektrische activiteit op de huid, terwijl de activiteit van de zenuwcellen (binnen in de schedel) nog een tijd doorgaat. Bij onderkoeling waarbij desgevallend een nul-EEG optreedt, wordt hiermee géén rekening gehouden voor de prognose op herstel! Een andere reden voor de auteurs om niet te aanvaarden dat dergelijke visioenen dezelfde zijn als de experimenteel veroorzaakte, is dat de proefpersonen later geen ingrijpende veranderingen in hun levenshouding vertoonden. Dat is niet zo verwonderlijk, ze waren ook niet bijna dood. Heel wat mensen die de dood voor ogen zagen, ontwikkelen daarna een heel andere kijk op het leven, maar in de hier voorliggende studie doen ze dat evenmin allemaal. Voor elk aspect van een BDE bestaan normale verklaringen (cf. S. Blackmore en B. Greyson). De bewering van de auteurs dat wetenschappelijk niet is aangetoond dat actiepotentialen in zenuwcellen van de hersenschors overeenkomen met psychische belevenissen, willen we hier met klem tegenspreken. Tijdens rechtstreekse prikkeling met elektroden van neocortex-cellen kan men bij mensen rechtstreeks ervaringen wijzigen en induceren. Ook is het fenomeen van de zogenaamde fantoomervaringen bekend: mensen die bijvoorbeeld een arm missen, kunnen de sensatie hebben dat die arm er toch nog is, omdat het overeenstemmende gebied in de neocortex ongeschonden en actief is gebleven. De argumenten van Pim Van Lommel en co-auteurs om de normale wetenschappelijk onderbouwde verklaringen van tafel te vegen, raken kant nog wal.

Stand van onderzoek rond bijna-doodervaringen

We willen hier nog volgende relevante wetenschappelijke feiten aanhalen: patiënten met wetenschappelijk aangetoonde temporale kwab-epilepsie verklaarden religieuze hallucinaties te hebben tijdens hun aanvallen (cf. de toen niet met de moderne middelen onderzochte Vincent Van Gogh), en bij perfect normale mensen die zich als vrijwilliger aanboden, heeft men door het uitwendig aanbrengen van een magnetisch veld ter hoogte van de temporale kwab van de neocortex religieuze hallucinaties kunnen opwekken. Ook de impact van allerlei drugs op de fysiologie van zenuwcellen én tegelijk op het bewustzijn van de gebruikers is genoegzaam wetenschappelijk bekend. Uit een zopas verschenen wetenschappelijk artikel van het Nederlands Instituut voor Hersenonderzoek en het Universitair Oogheelkundig Onderzoek blijkt dat plakjes hersencellen (neuronen en gliacellen) van mensen die 2-8 uur overleden waren, niet dood zijn, maar in vitro mits de nodige fysiologische voorzorgen nog tot 78 dagen in leven gehouden konden worden! Wie zich afvraagt hoe de auteurs tot hun bovennatuurlijk besluit kwamen, moet zich even verdiepen in de schriftelijke conclusies en hypothesen die de hoofdauteur over dezelfde studie bracht op het BDE-congres in Antwerpen (2000), waar hij de verklaring zoekt in de kwantummechanica, die onder de vorm van fotonen het DNA van de hersenen zou beïnvloeden. Een kernfysicus aan wie we deze hypothese voorlegden, dacht dat we hem voor de gek hielden.

De auteurs Prof. Dr. Willem Betz (VUB), Prof.Dr. Walter Verraes (RUG) en Prof. Dr.Luc Crevits (RUG) zijn leden van SKEPP.

© Copyleft, artikel uit het tijdschrift "Wonder en is gheen Wonder", Skepp. Woordelijk kopiëren en distribueren van dit artikel is toegestaan in elke vorm, mits behoud van deze copyleft-noot.

---------------------

1Pim van Lommel, Ruud van Wees, Vincent Meyers and Ingrid Elfferich (2001): Near-death experience in survivors of cardiac arrest: a prospective study in the Netherlands. The Lancet, Volume 458, Number 9298, 15 December 2001, pp 2039-2045.

Distel
14 augustus 2005, 21:09
Mijn vriendin woont momenteel nog in Engeland. Toen ik laatst de telefoonrekening in de bus kreeg, had ik een bijna-dood ervaring.

jules
14 augustus 2005, 21:17
Mijn vriendin woont momenteel nog in Engeland. Toen ik laatst de telefoonrekening in de bus kreeg, had ik een bijna-dood ervaring.

skype ;-)

Shizie
14 augustus 2005, 22:27
Ik heb ooit een man ontmoet ergens in een advokatenbureau lang geleden, wij waren aan het babbelen en hij zei op een bepaald moment dat hij bepaalde gave heeft die hem toelaat om bepaalde zaken te weten. Zo kan hij de toekomst van mensen zien etc.

Well dikke zever dacht ik, wat zegt die lul nu.

Dus ik vraag hem : vertel mij over mijn ouders dan, waar wonen ze, wat doen ze etc.. Hij begon wat onzin in een vreemde taal te spreken en zei dan plots dat mijn ouders in Oekraine wonen, samen met mijn grootmoeder, hij zei ook dat ze plannen hebben om iets te doen (wat 100% waar was).

Die heeft ook een paar tips voor de toekomst aan mij gegeven, ALLES wat hij over mijn toekomst zei is uitgekomen.

Ik weet dat sommige van jullie na het lezen van dit aan mijn psychische gezondheid gaan twijfelen.. So be it.

Nick_
14 augustus 2005, 23:07
Ik weet dat sommige van jullie na het lezen van dit aan mijn psychische gezondheid gaan twijfelen.. So be it.

na het lezen van dit bericht pas? ;)

Mephisto
14 augustus 2005, 23:51
Mijn vriendin woont momenteel nog in Engeland. Toen ik laatst de telefoonrekening in de bus kreeg, had ik een bijna-dood ervaring.En, hoe was de BDE?
Nog een "hemelse vriendin" getroffen?

Apocalyps
14 augustus 2005, 23:54
Als ik moet gaan gaan schijten of zeiken dan krijg ik ook altijd een verschijnsel, bizar.

Shizie
15 augustus 2005, 00:01
na het lezen van dit bericht pas? ;)

ja, tenzij je me al kent, zoals Nick6502 bv ;)

Nick_
15 augustus 2005, 00:02
ja, tenzij je me al kent, zoals Nick6502 bv ;)

Mijn excuses, ik meen het nochtans niet slecht. :)

Supe®Staaf
15 augustus 2005, 00:34
Heeft iemand hier iets dergelijks meegemaakt?Yeaah.
Telkens ik op communautaire discussies iets post, weet ik wie er gaat antwoorden en wat hij/zij gaat zeggen.

Shizie
15 augustus 2005, 00:41
I forgive u Nick

BigF
15 augustus 2005, 00:45
ik heb demonen in mijn lijf.
Eens goed gaan kakken kan helpen...

Groentje-18
16 augustus 2005, 20:43
Begin van schizofrenie, zie ook het MPS disorder , één brein kan bv. verschillende personaliteiten hebben , alters genaamd.
We zijn wat stof , leven , rotten weg en dan gedaan... ga eens een kliniek vol met dementeerden bezoeken die niet meer weten waar ze zitten... en dan nog ons proberen wijsmaken dat er iets overblijft na de dood ? Iedere gedachte , visueel,
verbaal , ... is detecteerbaar , te klokken met PET-scan technieken, na hersenbloedingen bv. is er uitval , afsterving in bepaalde gebieden... mens is robot,
niets meer , geen God , geen zin, geen ziel... er was niks voor de dood en er is niets na de dood :-D profiteer van het leven , laat je niet leven , en wees geen slaaf van de rijkeluizen die je uitbuiten

Is helemaal niet het begin van schizofrenie of PMS disorder.

groene flamingant
16 augustus 2005, 21:17
Persoonlijk heb ik nog maar één keer iets meegemaakt wat ik niet kan uitleggen: toen mijn beste vriend is overleden wist ik het gewoon. Ik kwam net thuis en plots, als een donderslag bij klare hemel, kwam bij mij de gedachte op "hij is dood". Toen vond ik dat natuurlijk idioot, ik wuivde de gedachte dan ook maar meteen weg. Tot de volgende dag, toen ik telefoon kreeg dat hij een hartaanval had gekregen. Het moet precies gebeurd zijn op hetzelfde ogenblik dat de gedachte me overviel.
Een tante van mij heeft bijna exact hetzelfde meegemaakt. Iets concreter zelfs nog.

la_Principessa
16 augustus 2005, 22:37
ik had net een bijna-nieservaring :-o

panzer
18 augustus 2005, 13:55
ik had net een bijna-nieservaring :-o

Dan zit uw overgrootvader in den hemel waarschijnlijk weer te veel aan zijn snuifdoos.;-)

Calle
18 augustus 2005, 14:06
weet je zéker dat NIKS u dat voorgevoel zou kunnen bezorgd hebben?
zeer vreemd verhaal. Kheb zoiets nog nooit meegemaakt.

Ik wel.

Ik was de hele dag weg, motoritje maken.

Maar de hele dag had ik het gevoel alsof ik naar mijn beste kameraad moest.
Ik moest er gewoon naartoe. Het was heel eigenaardig. S'avonds om 12 uur vertrok ik nog naar hem.
Beetje babbelen, beetje TV-kijken. Opeens zien we op het lokale nieuws een bericht over een auto-ongeval.

Hij herkende de schoen van zijn vriendin die op de weg lag samen met haar handtas.
Op slag dood, ze kwam terug van een feestje op het werk.

skaldis
18 augustus 2005, 18:19
Ik heb een tijdje mijn lichaam kunnen verlaten.