jan hyoens
17 juni 2003, 13:21
In de nadagen van de verkiezingsoverwinnig van het Vlaams blok op 24/11/1991 kwam vanuit de vakbonden (ACV en ABVV) een gecoördineerd offensief op gang tegen het Vlaams Blok.Eerst met een reeks pamflettistische artikels- die duidelijk dezelfde bron hadden, want gevuld met identiek foute informatie- om de arbeiders te waarschuwen voor het Boze Blok. Daarna begon de grote zuivering: de 2 vakbonden begonnen alle gekende Vlaams Blokmilitanten en -kaderleden buiten te gooien.
de vakbond tegen het Vlaams Blok
De zuiveringsoperatie tegen Vlaams Blokmilitanten had dikwijls zeer onaangename gevolgen voor de betrokkenen, bijvoorbeeld wanneer zij hun werkloosheidsvergoeding ontvingen via de vakbond.
Het grote argument voor deze inquisitie was de bewering dat het Vlaams Blok eigenlijk langs de kant van het grootkapitaal zou staan en dus teen de syndicale vrijheid zou ageren. dat zou onder meer blijken uit onze eis om de vakbonden rechtspersoonlijkheid te geven.
In werkelijkheid is de vijandigheid van de grote syndicaten niet gebaseerd op vermeende asociale aspecten van het Vlaams Blokprogramma, maar integendeel op het feit dat het Vlaams Blok met zijn programma precies wel aansluiting vindt bij de verzuchtingen van de kleine man. Het Vlaams Blok telt trouwens onder zijn kiezers het grootste aantal arbeiders!
In het verleden is de Vlaamse Beweging er zelden in geslaagd om veel aanhang te verwerven in de arbeidersmilieus. Dit gebrek verhinderde dat de beweging kon uitgroeien tot een echte volksbeweging. Het Vlaams Blok is de allereerste in de geschiedenis erin geslaagd deze ban te breken. Het opkomen voor de kleine man en -vooral- het luidop zeggen wat de kleine man denkt, zorgt voor een sterke aanhang van onze partij bij arbeiders, bedienden en werklozen. dat een Vlaamsgezinde en rechtse partij hierin slaagt, is voor de vakbonden een doorn in het oog. de sociale strijd beschouwen zij als hun private visvijver. vandaar een massaal offensief van desinformatie en propaganda tegen de indringer. We begrijpen hun ongerustheid: terwijl er duizend en één redenen zijn voor de Vlaamse werknemers om zich te wenden tot het Vlaams Blok, zijn er steeds minder redenen om de traditionele vakbonden als vrienden te zien.
zijn de huidige vakbonden in het belang van de werknemers
We kunnen niet voorbij een aantal objectieve vaststellingen:
-de huidige regering slaagt er niet in de werkloosheid terug te dringen , Integendeel, ze blijft stijgen!
- de huidige regering legt steeds hogere lasten en belastingen op;
- de huidige regering doet niets aan de problemen (criminaliteit,verloedering, vervreemding,...)die de volkswijken teisteren;
- de huidige regering zorgt ervoor dat jaarlijks miljarden via de sociale zekerheid getransfereerd worden van Vlaanderen naar Wallonië.
Tegelijk zien we dat de grootse vakbond deel uitmaakt van één van de regeringspartners en dat de ACV steeds dichter bij sp.a aanleunt dan bij de CD&V! Kunnen we dan eerlijk verwachten dat die vakbonden iets zullen ondernemen om deze regering en deze politiek in gevaar te brengen!
Zijn het nochtans niet precies die vakbonden die iets zouden moeten doen voor de belangen van de werknemers, voor de kleine man?
De vakbonden, zoals die nu bestaan, zijn niet meer aangepast aan de noden van deze tijd. ten eerste omdat hun onderverdeling in drie kleuren (groen,blauw en rood) stamt uit een tijd dat er slechts drie partijen waren (christelijk, socialistisch en liberaal). er is nu al tenminste één derde van de kiezers dat zich in deze indeling niet meer kan vinden.
Ten tweede omdat de oorspronkelijke vakbonden een effectief middel waren voor de kleine man om zich te verweren tegen het establishment. Vandaag zijn de vakbonden het establishment!
Vroeger waren de vakbonden revolutionair. vandaag zijn ze verkrampt en vastgeroest. hun rol bestaat er in nieuwe ontwikkelingen af te remmen, waardoor ze de zaak van de werknemer niet altijd dienen!
vroeger waren de vakbonden een manier, misschien de enige manier, voor de arbeiders en bedienden om hun belangen te verdedigen tegen het grootkapitaal en het gevestigd bestel. vandaag bestaat hun taak er in het ongenoegen van de kleine man te "begeleiden", te kanaliseren en te manipuleren in vormen die voor de regering en het bestel aanvaardbaar zijn en niet te veel moeilijkheden opleveren.
De vakbonden van vandaag kunnen ook enkel overleven dankzij de privileges die hun zijn toegestaan door het establishment. Zo is België het enige land ter wereld waar de werkloosheidsvergoedingen uitbetaald worden door de vakbonden.
Hierdoor kunnen vakbonden effectief aan klantenbinding doen. Bovendien ontvangen zij jaarlijks miljarden belastingsgeld als "administratievergoeding" voor het uitbetalen van deze werkloosheidsvergoedingen. Tenslotte heeft de wetgever het onmogelijk gemaakt dat nieuwe vakbonden hen concurrentie zouden aandoen: om erkend te worden als "representatieve vakbond" moet men eerst 50.000 leden hebben, wat tot gevolg heeft dat deze representativiteit onbereikbaar geworden is voor nieuwe vakbonden!
Dit alles brengt mee dat de huidige vakbonden niets meer te maken hebben met de vernieuwingsgezinde strijdbewegingen van weleer. Integendeel behoren ze nu tot het gevestigde bestel. door hun band met de traditionele regeringspartijen en doorhun ideologische verstarring zijn ze niet in staat om een antwoord te bieden aan de problemen die zich vandaag stellen voor de gewone man.
wat moet er veranderen
De man in de straat herkent zich niet meer in het politieke bedrijf van vandaag. Maar herkent de arbeider, bediende of werkloze zich nog in het beleid van de vakbondelites? Hoe kan de vakbondsleiding verklaren dat zovele van haar leden lid zijn van of stemmen op het Vlaams Blok? Duidelijkheid, openbaarheid en democratische inspraak van de basis zijn zeer belangrijk als syndicale verenigingen geloofwaardig willen zijn in hun strijd voor de werknemersbelangen. Het is zeer de vraag of dit mogelijk is zolang er structurele en personele banden zijn tussen de vakbonden enerzijds en de zuilen en politieke partijen anderzijds. Daarom pleit het Vlaams Blok voor politieke onafhankelijke vakbonden, die in alle openheid en democratie de belangen van de werknemers verdedigen.
In hun ledenbladen terkt de vakbondselite voortdurend van leer tegen het Vlaams Blok. keer op keer wordt er gesteld dat het Vlaams Blok eigenlijk de vakbonden zou willen vernietigen. Niets is minder waar.het klopt dat het Vlaams Blok kritiek heeft op de vakbonden en hun optreden. Is dit niet ons recht als politieke partij? Dat men daaruit afleidt dat het Vlaams Blok de eliminering van de vakbonden nastreeft is volkomen onterecht. Het Vlaams Blok is voorstander van vakbonden die de belangen van de werknemers behartigen, maar vindt wel dat moet gestreeft worden naar het voldoen aan de volgende principes:
DEMOCRATIE
Er moet bij de besluitvorming voldoende inspraak van de militanten zijn. Over beslissing tot een staking moeten de betreffende leden worden geraadpleegd in de vorm van geheime stemming. Op geregelde tijdstippen moeten de besturen herkozen worden door de leden.
RECHTSPERSOONLIJKHEID
Burgers die benadeeld worden door een actie van de vakbonden mogen niet rechteloos worden!
ONAFHANKELIJKHEID
Bij hun optreden mogen vakbonden zich niet laten beïnvloeden of remmen door de partijpolitiek. vakbonden dienen partijpolitiek ongebonden te zijn. wat niet belet dat zij openbaar hun goed- of afkeuring voor de standpunten of voorstellen van partijen kunnen laten blijken.
GEEN MONOPOLIES
Er mogen voor het patronaat geen bevoorrechte gesprekpartners zijn. Het feit te behoren tot deze of gene vakbond mag noch tot bevoordeling noch tot benadeling leiden bij aanwerving, promotie of het toekennen van sociale voordelen. de voorwaarden voor erkenning als representatieve vakbond dienen ernstig versoepeld te worden. De uitbetaling van werkloosheidsvergoedingen is de taak van de overheid, niet van de vakbonden.
Deze voorwaarden zullen de slagkracht van de vakbonden niet doen afnemen. Integendeel, ze zullen hun geloofwaardigheid en effectiviteit sterk doen toenemen.
de vakbond tegen het Vlaams Blok
De zuiveringsoperatie tegen Vlaams Blokmilitanten had dikwijls zeer onaangename gevolgen voor de betrokkenen, bijvoorbeeld wanneer zij hun werkloosheidsvergoeding ontvingen via de vakbond.
Het grote argument voor deze inquisitie was de bewering dat het Vlaams Blok eigenlijk langs de kant van het grootkapitaal zou staan en dus teen de syndicale vrijheid zou ageren. dat zou onder meer blijken uit onze eis om de vakbonden rechtspersoonlijkheid te geven.
In werkelijkheid is de vijandigheid van de grote syndicaten niet gebaseerd op vermeende asociale aspecten van het Vlaams Blokprogramma, maar integendeel op het feit dat het Vlaams Blok met zijn programma precies wel aansluiting vindt bij de verzuchtingen van de kleine man. Het Vlaams Blok telt trouwens onder zijn kiezers het grootste aantal arbeiders!
In het verleden is de Vlaamse Beweging er zelden in geslaagd om veel aanhang te verwerven in de arbeidersmilieus. Dit gebrek verhinderde dat de beweging kon uitgroeien tot een echte volksbeweging. Het Vlaams Blok is de allereerste in de geschiedenis erin geslaagd deze ban te breken. Het opkomen voor de kleine man en -vooral- het luidop zeggen wat de kleine man denkt, zorgt voor een sterke aanhang van onze partij bij arbeiders, bedienden en werklozen. dat een Vlaamsgezinde en rechtse partij hierin slaagt, is voor de vakbonden een doorn in het oog. de sociale strijd beschouwen zij als hun private visvijver. vandaar een massaal offensief van desinformatie en propaganda tegen de indringer. We begrijpen hun ongerustheid: terwijl er duizend en één redenen zijn voor de Vlaamse werknemers om zich te wenden tot het Vlaams Blok, zijn er steeds minder redenen om de traditionele vakbonden als vrienden te zien.
zijn de huidige vakbonden in het belang van de werknemers
We kunnen niet voorbij een aantal objectieve vaststellingen:
-de huidige regering slaagt er niet in de werkloosheid terug te dringen , Integendeel, ze blijft stijgen!
- de huidige regering legt steeds hogere lasten en belastingen op;
- de huidige regering doet niets aan de problemen (criminaliteit,verloedering, vervreemding,...)die de volkswijken teisteren;
- de huidige regering zorgt ervoor dat jaarlijks miljarden via de sociale zekerheid getransfereerd worden van Vlaanderen naar Wallonië.
Tegelijk zien we dat de grootse vakbond deel uitmaakt van één van de regeringspartners en dat de ACV steeds dichter bij sp.a aanleunt dan bij de CD&V! Kunnen we dan eerlijk verwachten dat die vakbonden iets zullen ondernemen om deze regering en deze politiek in gevaar te brengen!
Zijn het nochtans niet precies die vakbonden die iets zouden moeten doen voor de belangen van de werknemers, voor de kleine man?
De vakbonden, zoals die nu bestaan, zijn niet meer aangepast aan de noden van deze tijd. ten eerste omdat hun onderverdeling in drie kleuren (groen,blauw en rood) stamt uit een tijd dat er slechts drie partijen waren (christelijk, socialistisch en liberaal). er is nu al tenminste één derde van de kiezers dat zich in deze indeling niet meer kan vinden.
Ten tweede omdat de oorspronkelijke vakbonden een effectief middel waren voor de kleine man om zich te verweren tegen het establishment. Vandaag zijn de vakbonden het establishment!
Vroeger waren de vakbonden revolutionair. vandaag zijn ze verkrampt en vastgeroest. hun rol bestaat er in nieuwe ontwikkelingen af te remmen, waardoor ze de zaak van de werknemer niet altijd dienen!
vroeger waren de vakbonden een manier, misschien de enige manier, voor de arbeiders en bedienden om hun belangen te verdedigen tegen het grootkapitaal en het gevestigd bestel. vandaag bestaat hun taak er in het ongenoegen van de kleine man te "begeleiden", te kanaliseren en te manipuleren in vormen die voor de regering en het bestel aanvaardbaar zijn en niet te veel moeilijkheden opleveren.
De vakbonden van vandaag kunnen ook enkel overleven dankzij de privileges die hun zijn toegestaan door het establishment. Zo is België het enige land ter wereld waar de werkloosheidsvergoedingen uitbetaald worden door de vakbonden.
Hierdoor kunnen vakbonden effectief aan klantenbinding doen. Bovendien ontvangen zij jaarlijks miljarden belastingsgeld als "administratievergoeding" voor het uitbetalen van deze werkloosheidsvergoedingen. Tenslotte heeft de wetgever het onmogelijk gemaakt dat nieuwe vakbonden hen concurrentie zouden aandoen: om erkend te worden als "representatieve vakbond" moet men eerst 50.000 leden hebben, wat tot gevolg heeft dat deze representativiteit onbereikbaar geworden is voor nieuwe vakbonden!
Dit alles brengt mee dat de huidige vakbonden niets meer te maken hebben met de vernieuwingsgezinde strijdbewegingen van weleer. Integendeel behoren ze nu tot het gevestigde bestel. door hun band met de traditionele regeringspartijen en doorhun ideologische verstarring zijn ze niet in staat om een antwoord te bieden aan de problemen die zich vandaag stellen voor de gewone man.
wat moet er veranderen
De man in de straat herkent zich niet meer in het politieke bedrijf van vandaag. Maar herkent de arbeider, bediende of werkloze zich nog in het beleid van de vakbondelites? Hoe kan de vakbondsleiding verklaren dat zovele van haar leden lid zijn van of stemmen op het Vlaams Blok? Duidelijkheid, openbaarheid en democratische inspraak van de basis zijn zeer belangrijk als syndicale verenigingen geloofwaardig willen zijn in hun strijd voor de werknemersbelangen. Het is zeer de vraag of dit mogelijk is zolang er structurele en personele banden zijn tussen de vakbonden enerzijds en de zuilen en politieke partijen anderzijds. Daarom pleit het Vlaams Blok voor politieke onafhankelijke vakbonden, die in alle openheid en democratie de belangen van de werknemers verdedigen.
In hun ledenbladen terkt de vakbondselite voortdurend van leer tegen het Vlaams Blok. keer op keer wordt er gesteld dat het Vlaams Blok eigenlijk de vakbonden zou willen vernietigen. Niets is minder waar.het klopt dat het Vlaams Blok kritiek heeft op de vakbonden en hun optreden. Is dit niet ons recht als politieke partij? Dat men daaruit afleidt dat het Vlaams Blok de eliminering van de vakbonden nastreeft is volkomen onterecht. Het Vlaams Blok is voorstander van vakbonden die de belangen van de werknemers behartigen, maar vindt wel dat moet gestreeft worden naar het voldoen aan de volgende principes:
DEMOCRATIE
Er moet bij de besluitvorming voldoende inspraak van de militanten zijn. Over beslissing tot een staking moeten de betreffende leden worden geraadpleegd in de vorm van geheime stemming. Op geregelde tijdstippen moeten de besturen herkozen worden door de leden.
RECHTSPERSOONLIJKHEID
Burgers die benadeeld worden door een actie van de vakbonden mogen niet rechteloos worden!
ONAFHANKELIJKHEID
Bij hun optreden mogen vakbonden zich niet laten beïnvloeden of remmen door de partijpolitiek. vakbonden dienen partijpolitiek ongebonden te zijn. wat niet belet dat zij openbaar hun goed- of afkeuring voor de standpunten of voorstellen van partijen kunnen laten blijken.
GEEN MONOPOLIES
Er mogen voor het patronaat geen bevoorrechte gesprekpartners zijn. Het feit te behoren tot deze of gene vakbond mag noch tot bevoordeling noch tot benadeling leiden bij aanwerving, promotie of het toekennen van sociale voordelen. de voorwaarden voor erkenning als representatieve vakbond dienen ernstig versoepeld te worden. De uitbetaling van werkloosheidsvergoedingen is de taak van de overheid, niet van de vakbonden.
Deze voorwaarden zullen de slagkracht van de vakbonden niet doen afnemen. Integendeel, ze zullen hun geloofwaardigheid en effectiviteit sterk doen toenemen.