Steben
16 mei 2006, 15:18
Veiligheid moet je verdienen!
Gemeenteverkiezingen waren, toen ik nog heel klein was, de enige vorm van politiek die ik kende. Politiek: dat wás de gemeente. Als je het aan mij zou vragen, antwoordde ik in volle naïviteit zeker dat premier Martens in mijn geboortedorp woonde. Als ik nu terugkijk, vind ik dat nog altijd niet mis voor de kleine jongen die ik was. Vlaanderen telt minder dan 200 gemeenten. Als je niet in mijn dorp woonde, was het zeker in dat ernaast.
Maar nu ben ik groot. Niet alle dorpen zijn gelijk. En sommige dorpen zijn heuse steden. Die zien er misschien nu zelfs volledig anders uit dan vroeger. En steden z�*jn zeker anders dan dorpen. Daarenboven besef ik dat het vroeger ook al zo was. Niemand kan dat ontkennen.
Maar in verkiezingstijden willen sommigen dat niet meer inzien. Nationale en stedelijke problemen worden zomaar de gemeente binnengeloodst! Sommigen nemen terechte kritiek op nationale problemen zo graag mee naar huis, dat ze de problemen zelf ook meebrengen.
Zeg nu eens eerlijk: wanneer is je buur nog eens voor het laatst mensen beginnen neerschieten of hoeveel auto’s zijn er gisteren in jouw straat in brand gevlogen? Staan er nu drie of vier moskeeën naast onze kerk?... Als er één ding volstrekt zinloos is, is het wel een probleem groter maken dan het is. U weet wel, het verhaal van de olifant en de mug. Nog veel erger is het verzinnen van problemen. Daarmee gooi je persoonlijk onze olifant van daarnet in je eigen porseleinkast.
Veiligheid in de landelijke gemeente is nu net zo een thema. In een dorp is geen onderscheid in stadsdelen, er zijn geen weggestoken gebieden en geen criminele getto’s. Integendeel, een kleine gemeente is aan elkaar gehecht. De mensen kennen elkaar. Als je dat afbreekt met schrik te verspreiden, verlies je de sociale controle. Dat is volledig onverantwoordelijk gedrag. Als we te vlug van alles gaan geloven en van niets meer gaan verschieten, zullen we echt gevaar niet meer zien aankomen. Dát is nog het onveiligst!
Daarenboven maak je jezelf blind voor de echte problemen in onze gemeente. Alsof die er niet zouden zijn. Het gevaar van onveiligheid toont zich vermomd op andere manieren, vooral op gebied van infrastructuur, de gemeentekas en het verkeer. Bestuurlijke arrogantie en ingewikkelde procedures zijn ook onveilig voor de democratische inspraak. Dat is voor ons allen veel belangrijker. Met het eisen van de nodige inspraak vanuit de bevolking bereik je veel meer. Wat niet kan voor een totaal land, kan wel in een gemeente. Hoe meer inspraak en contact met de burgers, hoe minder onveiligheid kans krijgt.
Veiligheid moet je verdienen. Veiligheid ontstaat met een eerlijk bestuur en een grote inspraak van de bevolking. Met olifanten gooien bereik je schrik en wanorde en net dat willen we niet! Dus neen dank u, geen olifanten van muggen in onze gemeente!
Gemeenteverkiezingen waren, toen ik nog heel klein was, de enige vorm van politiek die ik kende. Politiek: dat wás de gemeente. Als je het aan mij zou vragen, antwoordde ik in volle naïviteit zeker dat premier Martens in mijn geboortedorp woonde. Als ik nu terugkijk, vind ik dat nog altijd niet mis voor de kleine jongen die ik was. Vlaanderen telt minder dan 200 gemeenten. Als je niet in mijn dorp woonde, was het zeker in dat ernaast.
Maar nu ben ik groot. Niet alle dorpen zijn gelijk. En sommige dorpen zijn heuse steden. Die zien er misschien nu zelfs volledig anders uit dan vroeger. En steden z�*jn zeker anders dan dorpen. Daarenboven besef ik dat het vroeger ook al zo was. Niemand kan dat ontkennen.
Maar in verkiezingstijden willen sommigen dat niet meer inzien. Nationale en stedelijke problemen worden zomaar de gemeente binnengeloodst! Sommigen nemen terechte kritiek op nationale problemen zo graag mee naar huis, dat ze de problemen zelf ook meebrengen.
Zeg nu eens eerlijk: wanneer is je buur nog eens voor het laatst mensen beginnen neerschieten of hoeveel auto’s zijn er gisteren in jouw straat in brand gevlogen? Staan er nu drie of vier moskeeën naast onze kerk?... Als er één ding volstrekt zinloos is, is het wel een probleem groter maken dan het is. U weet wel, het verhaal van de olifant en de mug. Nog veel erger is het verzinnen van problemen. Daarmee gooi je persoonlijk onze olifant van daarnet in je eigen porseleinkast.
Veiligheid in de landelijke gemeente is nu net zo een thema. In een dorp is geen onderscheid in stadsdelen, er zijn geen weggestoken gebieden en geen criminele getto’s. Integendeel, een kleine gemeente is aan elkaar gehecht. De mensen kennen elkaar. Als je dat afbreekt met schrik te verspreiden, verlies je de sociale controle. Dat is volledig onverantwoordelijk gedrag. Als we te vlug van alles gaan geloven en van niets meer gaan verschieten, zullen we echt gevaar niet meer zien aankomen. Dát is nog het onveiligst!
Daarenboven maak je jezelf blind voor de echte problemen in onze gemeente. Alsof die er niet zouden zijn. Het gevaar van onveiligheid toont zich vermomd op andere manieren, vooral op gebied van infrastructuur, de gemeentekas en het verkeer. Bestuurlijke arrogantie en ingewikkelde procedures zijn ook onveilig voor de democratische inspraak. Dat is voor ons allen veel belangrijker. Met het eisen van de nodige inspraak vanuit de bevolking bereik je veel meer. Wat niet kan voor een totaal land, kan wel in een gemeente. Hoe meer inspraak en contact met de burgers, hoe minder onveiligheid kans krijgt.
Veiligheid moet je verdienen. Veiligheid ontstaat met een eerlijk bestuur en een grote inspraak van de bevolking. Met olifanten gooien bereik je schrik en wanorde en net dat willen we niet! Dus neen dank u, geen olifanten van muggen in onze gemeente!