lombas
25 juli 2006, 06:09
Ik botste deze morgen op een leuk tekstje, dat ik graag zou delen. De titel is "Vrije wereldhandel nog niet voor morgen" en het gaat over gesprekken tussen het grootste deel van de vooruitstrevendste landen (EU, VSA, Japan, Australië, Brazilië en India) over de landbouwsubsidies.
Het is tamelijk grappig om te weten dat wij in deze streken een koe €17000 subsidie geven, uiteraard eerst ontnomen aan de burger, om daarna te gaan klagen dat de koeboeren in Afrika zo arm zijn omdat ze niet kunnen concurreren met de vette Brit die niet weet waar hij het eten nog bij in de koe moet stoppen.
Voor wie het plaatje niet begrijpt, het zit zo. Vroeger, lang geleden, toen de markten begonnen open te trekken, kwam de Europese boer Werner uit Beieren er achter dat zijn koe per vleeseenheid €0,50 duurder was dan die van Mnsounmou uit Gabon. Werner, verontwaardigd, stapte toen naar zijn Geweldig Democratisch Verkozene (GDV) en eiste dat er iets werd gedaan om hem te helpen. Al bij al, als de staat niets zou doen, zou Werner toch uit de koehandel moeten gaan op lange termijn (hoewel er nog veel kon gebeuren), en alle Beierse koehandelaren met hem? Dus de GDV, blij dat hij weer wat stemmen kon winnen, liet een wet instellen die voor iedere vleeseenheid van de brave boer uit Gabon €0,50 importtarief hief. Maar dat was niet alles. Blijkbaar had een investeerder boer Mnsounmou nieuw materiaal gegeven! Dat zou toch oneerlijke concurrentie zijn! Dus boer Werner opnieuw naar de GDV om te gaan klagen. Ditmaal deed de GDV een ultieme zet: elk jaar zou boer Werner €10000 per koe krijgen om te kunnen investeren en de onkosten te dekken.
Werner en de GDV zijn tevreden, want Werner is niet werkloos en de GDV heeft garanti een stem bij de volgende verkiezingen. Dat zien we. Maar wat zien we niet?
Of beter, ten eerste, wat zien we nog wel? We zien dat boer Mnsounmou moeilijkheden heeft. Hij wordt gedwongen zijn overschotten in eigen markt te houden, want hij kan het importtarief in Duitsland niet betalen (€0,50 boven zijn mogelijkheid) en kan zo nauwelijks anders dan zijn vleeseenheden in Gabon zelf zien kwijt te raken. Vermits hij niet de enige is, moet hij zijn bedrijfje, al heeft het de modernste voorzieningen (vgl. de poulets congeles in Kameroun), drastisch inkrimpen of zelfs verlaten. Boer Werner boert daarentegen zo goed, dat hij vlees kan exporteren naar Gabon - aan dumpingprijzen, want het wordt toch gesubsidieerd. De Gabonese markt wordt geheel onderworpen aan de kleine jodelaar. Aan de andere kant produceren de koeien van Werner zoveel melk, dat de staat op een leuk ideetje komt: "waarom kopen we al de overschotten van melk niet op, dan kunnen we de prijzen stimuleren?" En we zijn voor hetzelfde vertrokken, maar nu met melk.
Uiteraard beginnen sommige andere hoofdjes omhoog te komen: die van de antiglobalisten, coërcieve socialisten et alia. We moeten solidair zijn, zeggen zij, met de verarmde boer Mnsounmou. In Beieren krijgen mensen een schuldgevoel met de honger lijdende Gabonezen, en dezelfde GDV stelt een belasting in om de overheid in Gabon te steunen - een subsidie die niets duurzaam uithaalt en volledig te wijten is aan wat zich daarvoor afspeelde, maar iedereeen lijkt tevreden. In Gabon komt een tegenbeweging op gang inzake vrije handel, maar de schuld is niet de vrije handel, maar het niet respecteren van de vrije handel door Werner en de GDV. Na enige tijd wordt de vrije handel in Gabon opgeschort, en voor korte tijd bloeit de handel van inheemse producten - wat een valse indruk geeft, want het is onderhevig aan dezelfde principes als die van boer Werner: het werkt zelfdestructief en besteelt burgers.
Nu goed, al deze zaken zien we, maar wat zien we niet?
Ten eerste zou het mogelijk geweest zijn dat Werner zijn werk en handel verloor door boer Mnsounmou, ja. Wat we niet zien is dat de burger om dat te voorkomen centjes wordt ontnomen die Werner wel eens zouden kunnen opvangen mocht hij zonder werk komen te zitten en banen voor hem creëren.
Ten tweede zien we niet hoe goed boer Mnsounmou zou boeren in Gabon, en wat voor een onrechtstreeks effect dat zou hebben op andere handel/infrastructuur/sociale voorzieningen in Gabon. Want de vleeseenheden moeten tot bij het schip raken, en moeten geslacht worden, en gevoederd, &c. Al deze takken lijden ook onder de tarieven en subsidies aan Werner.
Ten derde worden wij gedwongen geld te geven aan ontwikkeling - iets wat nobel van aard is, maar niet geheel om de juiste reden: wij maken de mensen daar armer, om nadien nog meer te subsidieren? Een vicieuze cirkel, me dunkt.
&c. De voorbeelden zijn oneindig. In het artikel staat dat met het instellen van een vrije markt voor landbouw alleen al van vandaag op de dag na overovermorgen 60 miljoen mensen uit de armoede kunnen gesleurd worden. Need I say more?
Het is tamelijk grappig om te weten dat wij in deze streken een koe €17000 subsidie geven, uiteraard eerst ontnomen aan de burger, om daarna te gaan klagen dat de koeboeren in Afrika zo arm zijn omdat ze niet kunnen concurreren met de vette Brit die niet weet waar hij het eten nog bij in de koe moet stoppen.
Voor wie het plaatje niet begrijpt, het zit zo. Vroeger, lang geleden, toen de markten begonnen open te trekken, kwam de Europese boer Werner uit Beieren er achter dat zijn koe per vleeseenheid €0,50 duurder was dan die van Mnsounmou uit Gabon. Werner, verontwaardigd, stapte toen naar zijn Geweldig Democratisch Verkozene (GDV) en eiste dat er iets werd gedaan om hem te helpen. Al bij al, als de staat niets zou doen, zou Werner toch uit de koehandel moeten gaan op lange termijn (hoewel er nog veel kon gebeuren), en alle Beierse koehandelaren met hem? Dus de GDV, blij dat hij weer wat stemmen kon winnen, liet een wet instellen die voor iedere vleeseenheid van de brave boer uit Gabon €0,50 importtarief hief. Maar dat was niet alles. Blijkbaar had een investeerder boer Mnsounmou nieuw materiaal gegeven! Dat zou toch oneerlijke concurrentie zijn! Dus boer Werner opnieuw naar de GDV om te gaan klagen. Ditmaal deed de GDV een ultieme zet: elk jaar zou boer Werner €10000 per koe krijgen om te kunnen investeren en de onkosten te dekken.
Werner en de GDV zijn tevreden, want Werner is niet werkloos en de GDV heeft garanti een stem bij de volgende verkiezingen. Dat zien we. Maar wat zien we niet?
Of beter, ten eerste, wat zien we nog wel? We zien dat boer Mnsounmou moeilijkheden heeft. Hij wordt gedwongen zijn overschotten in eigen markt te houden, want hij kan het importtarief in Duitsland niet betalen (€0,50 boven zijn mogelijkheid) en kan zo nauwelijks anders dan zijn vleeseenheden in Gabon zelf zien kwijt te raken. Vermits hij niet de enige is, moet hij zijn bedrijfje, al heeft het de modernste voorzieningen (vgl. de poulets congeles in Kameroun), drastisch inkrimpen of zelfs verlaten. Boer Werner boert daarentegen zo goed, dat hij vlees kan exporteren naar Gabon - aan dumpingprijzen, want het wordt toch gesubsidieerd. De Gabonese markt wordt geheel onderworpen aan de kleine jodelaar. Aan de andere kant produceren de koeien van Werner zoveel melk, dat de staat op een leuk ideetje komt: "waarom kopen we al de overschotten van melk niet op, dan kunnen we de prijzen stimuleren?" En we zijn voor hetzelfde vertrokken, maar nu met melk.
Uiteraard beginnen sommige andere hoofdjes omhoog te komen: die van de antiglobalisten, coërcieve socialisten et alia. We moeten solidair zijn, zeggen zij, met de verarmde boer Mnsounmou. In Beieren krijgen mensen een schuldgevoel met de honger lijdende Gabonezen, en dezelfde GDV stelt een belasting in om de overheid in Gabon te steunen - een subsidie die niets duurzaam uithaalt en volledig te wijten is aan wat zich daarvoor afspeelde, maar iedereeen lijkt tevreden. In Gabon komt een tegenbeweging op gang inzake vrije handel, maar de schuld is niet de vrije handel, maar het niet respecteren van de vrije handel door Werner en de GDV. Na enige tijd wordt de vrije handel in Gabon opgeschort, en voor korte tijd bloeit de handel van inheemse producten - wat een valse indruk geeft, want het is onderhevig aan dezelfde principes als die van boer Werner: het werkt zelfdestructief en besteelt burgers.
Nu goed, al deze zaken zien we, maar wat zien we niet?
Ten eerste zou het mogelijk geweest zijn dat Werner zijn werk en handel verloor door boer Mnsounmou, ja. Wat we niet zien is dat de burger om dat te voorkomen centjes wordt ontnomen die Werner wel eens zouden kunnen opvangen mocht hij zonder werk komen te zitten en banen voor hem creëren.
Ten tweede zien we niet hoe goed boer Mnsounmou zou boeren in Gabon, en wat voor een onrechtstreeks effect dat zou hebben op andere handel/infrastructuur/sociale voorzieningen in Gabon. Want de vleeseenheden moeten tot bij het schip raken, en moeten geslacht worden, en gevoederd, &c. Al deze takken lijden ook onder de tarieven en subsidies aan Werner.
Ten derde worden wij gedwongen geld te geven aan ontwikkeling - iets wat nobel van aard is, maar niet geheel om de juiste reden: wij maken de mensen daar armer, om nadien nog meer te subsidieren? Een vicieuze cirkel, me dunkt.
&c. De voorbeelden zijn oneindig. In het artikel staat dat met het instellen van een vrije markt voor landbouw alleen al van vandaag op de dag na overovermorgen 60 miljoen mensen uit de armoede kunnen gesleurd worden. Need I say more?