Patriot!
24 september 2003, 14:19
De Morgen, gisteren
"Heeft het zin om een taart die je in één stuk kunt aanbieden in verschillende stukken te snijden? Ik zie ook dat de mensen op het terrein dat niet zien zitten. Ik heb heel wat studie gelezen waarin heel wat argumenten tégen de regionalisering worden aangedragen, terwijl er bijzonder weinig argumenten pro te vinden zijn."
Wie is er eigenlijk nog voor?
"Ik heb gelezen dat Els van Weerst van SPÏRIT voor is, maar dan stopt het toch ongeveer. Er lijken nog maar weinig mensen te zijn die daarop aandringen.
Marc Verwilghen, Minister van Ontwikkelingssamenwerking.
Stefaan Declercq (Oxfam-Solidarité), Christian Wiener (Comité belge d'UNICEF), Jean-Benoît Burrion (Handicap International), Tine Dusauchoit (Médecins sans frontières), Johan Ketelers (Caritas) en Rigo Peeters (Fondation Damine), quant �* une scission éventuelle de la Coopération au développement:
"La redistribution des compétences et budgets de la coopération internationale aux entités fédérées signifie au mieux trois interlocuteurs différents (au pire sept: trois Communautés, trois Régions, un Etat fédéral). Ces interlocuteurs revendiquent chacun leurs propres centres d'intérêts, s'occupent chacun de leurs propres secteurs, et gèrent chacun les moyens �* leur manière. Peut-on imaginer les ONG assumer cette situation avec plus d'aisance? Sans parler des coût induits, car après tout, il s'agit de l'argent du contribuable... [...]
Imagine-t-on l'Allemagne gérer sa coopération �* travers une représentation pour chacun de ses seize Landers? La Suisse fait la même chose pour ses vingt-six cantons? Les Etats-Unis d'Amérique mettent en place cinquante bureaux de représentation dans chaque pays où les USA interviennent? Le combat pour le dévelloppement est devenu résoument international. Les plates-formes se multiplient dans ce sens, tant au niveau européen. Appliqué �* la Belgique, le principe de subsidiarité utilisé pour la construction européenne veut que "le niveau fédéral intervienne si et dans la mesure où les objectifs de l'action envisagée ne peuvent être réalisés de manière suffisante par les entités fédérées et peuvent donc, en raison des dimensions ou des effets de l'action envisagée, être mieux réalisés au niveau fédéral." Peut-on être plus clair?"
source: La Libre Belgique, 18 septembre 2002
Standpunt Peter Piot, directeur UNAIDS en vice-directeur Verenigde Naties, over een mogelijke splitsing van Ontwikkelingssamenwerking
"Let op ; ik houd wel mijn hart vast voor de toekomst. Want het plan om de Belgische ontwikkelingssamenwerking te regionaliseren is een dom idee. Die balkanisering zal de kwaliteit, de geloofwaardigheid en de slagkracht van onze ontwikkelingssamenwerking niet ten goede komen. Om inzake ontwikkelingssamenwerking dingen te realiseren heb je toch een zekere kritische massa nodig. Ik dacht dat het altijd de bedoeling was om het geld van de belastingbetaler zo verantwoord mogelijk te gebruiken. Door het ontwikkelingsbudget op te splitsen in een Vlaams, een Waals, een Brussels en een Duitstalig deel bereik je net het tegenovergestelde. In België is het al behoorlijk moeilijk om de ministers van Ontwikkelingssamenwerking, Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel op dezelfde golflengte te krijgen. Als je die bevoegdheid nu nog verder opdeelt, wordt het allemaal een kakafonie. Ik vrees dat je al snel tot een situatie komt waarbij ministers elkaars initiatieven zullen neutraliseren en tegenwerken. Ik vrees ook dat we door die regionalisering teruggaan naar het tijdperk van de gebonden hulp, waarbij een ontwikkelingsproject pas interessant is als het interessant is voor de Belgische bedrijfswereld. Een vooruitgang kun je dat dus niet noemen."
bron: De Morgen, 7 juli 2002
“In het Lambermontakkoord staat dat ontwikkelingssamenwerking grotendeels aan de deelstaten moet toegewezen moet worden. Daarvan heb ik onmiddellijk gezegd: dat is binnenlands politiek getouwtrek dat absoluut niks met de belangen van de derde wereld te maken heeft… De splitsing is onuitvoerbaar. Sinds het Lambermontakkoord is dat aspect grondig bestudeerd. Je merkt zeer goed dat iedereen die dat doet, inziet dat het geen zin heeft de federale ontwikkelingssamenwerking in stukjes te splitsen zodat ze in de ontwikkelingslanden niet aan zeven loketten moeten aankloppen.
Eddy Boutmans in P-magazine over de splitsing van ontwikkelingssamenwerking
Reactie van OXFAM-Solidariteit op advertentie
15 januari 2003
Beste,
Toevallig heb ik deze morgen, samen met Algemeen Voorzitter van Oxfam-Solidariteit, Stefaan Declercq, de ochtendkranten doorgenomen. Ons oog viel daarbij op de advertentie van B Plus in De Morgen. Oxfam-Solidariteit voert al geruime tijd - samen met andere NGO's - actie tegen het onvoorstelbaar hallucinante voorstel om de Belgische ontwikkelingshulp te defederaliseren. Misschien kan dit dossier (waardoor een degelijke Noord-Zuid-samenwerking en ontwikkelingssamenwerking volledig op losse schroeven komt te staan) toegevoegd worden aan de lijst die B Plus onder de aandacht van de publieke opinie brengt : splitsing van de Sociale Zekerheid en het Gezondheidsbeleid, de NMBS, Justitie. Ook Oxfam-Solidariteit ziet als nationale organisatie voor Noord-Zuidsolidariteit met lede ogen aan hoe men in dit land stelselmatig de sociale en interpersonele solidariteitsbanden tracht te verbreken.
Misschien moeten we hierover eens samen gaan praten.
Met vriendelijke groeten,
Wim de Neuter
Redactie/rédaction Globo
Oxfam-Solidariteit/ Oxfam-Solidarité
Vierwindenstraat 60 - rue des Quatre Vents 60
Brussel - 1080 - Bruxelles
tel : 00-32-2-501 67 24 / fax : 00-32-2-511 89 19
[email protected]
ANTWOORD: DIT IS INDERDAAD EEN FOUT. DEZE FOUT WORDT RECHTGEZET IN ALLE VOLGENDE ADVERTENTIES.
SORRY,
LUDO DIERICKX
--------------------------------------------------------------------------------
Bijlage
Tekst van betrokken NGO's (Oxfam-Solidariteit, Artsen zonder Grenzen, Caritas Internationaal Hulpbetoon, Damiaanactie, Handicap International en Unicef-België)
De directeuren van deze organisaties hebben deze tekst in een licht aangepaste vorm gepubliceerd als opiniestuk in De Morgen van 20 september 2002.
1. Bij de internationale solidariteit gaat het niet om vrijgevigheid, maar om rechtvaardigheid en het lenigen van noden. De mondialisering van de wereldeconomie is een gegeven. Maar ze moet samengaan met echte armoedebestrijding, hulp aan bevolkingsgroepen in crisis en duurzame ontwikkeling. De mondialisering moet voordelig zijn voor de hele wereldbevolking, anders dreigt ze de kloof tussen Noord en Zuid nog maar eens te vergroten en nog meer potentiële conflicten aan te wakkeren.
Ontwikkelingssamenwerking is de institutionele uitdrukking van de internationale solidariteit. Zij zorgt ervoor dat partners wereldwijd kunnen samenkomen, het eens kunnen worden over gezamenlijke doelstellingen en de middelen vinden om deze doelstellingen ook te verwezenlijken.
Ontwikkelingssamenwerking moet impact hebben. Eerst en vooral omdat de doelstellingen van de diverse partners van vitaal belang zijn. Voorts, omdat deze partners de vaste intentie hebben hun doelstellingen waar te maken. En tenslotte, omdat de middelen publiek zijn, met andere woorden afkomstig zijn van de bijdrage van elke burger, die terecht het best mogelijke resultaat verwacht. De verschillende hervormingen van de Belgische ontwikkelingssamenwerking van de laatste jaren hadden deze bekommernis als uitgangspunt.
De vijfde Belgische staatshervorming, die resulteerde in de zogenaamde Lambermontakkoorden, voorziet in de overdracht van bepaalde aspecten van de ontwikkelingssamenwerking naar de gemeenschappen en gewesten zonder enige duidelijkheid te verschaffen over de inhoud of de organisatie hiervan. Niemand kent de ware draagwijdte van deze belangrijke hervorming. Er werd beslist dat een werkgroep zich moet buigen over de inhoud hiervan. Over de samenstelling van deze werkgroep is evenmin iets bekend.
2. Ondanks onze herhaalde vragen aan de democratische politieke partijen, die deze akkoorden mede ondertekenden, ontvingen we geen enkele essentiële reden die deze hervorming ondersteunt. Wij beschouwen dit onderdeel van de Lambertmontakkoorden als een ontmanteling van de Belgische ontwikkelingssamenwerking.
Wij stellen ons vragen zowel over het principe als over de methode van deze ontmanteling. We wijzen op het reële risico dat de ontwikkelingssamenwerking zal worden misbruikt voor andere doeleinden. Wie zal er in de toekomst spijkerharde garanties bieden dat ‘gebonden hulp’ voorgoed tot het verleden behoort, zoals het parlement dat bekwam na langdurige debatten? De voorbije maanden is immers gebleken hoe groot de verleiding is om de eigen belangen van gewesten en gemeenschappen te laten primeren. De verdediging van de eigen belangen valt onder de bevoegdheid van Buitenlandse Zaken. Ontwikkelingssamenwerking moet de belangen van de landen in het Zuiden verdedigen.
We stellen ons ernstige vragen over de meerwaarde van de aangekondigde defederalisering van de ontwikkelingssamenwerking voor de coherentie, impact, efficiëntie, kosten-baten-relatie en de aanwezige expertise inzake deze specifieke materie binnen de administraties van de gemeenschappen en de gewesten.
3. In die zin, roepen wij op om de fundamentele bestaansreden van de ontwikkelingssamenwerking te vrijwaren; de belangen van de ontwikkelingslanden te verdedigen, en niet onze eigen (economische) belangen. Wij menen dat in dit perspectief de logica en globale coherentie van de huidige federale bevoegdheden en van de nationale NGO’s binnen het netwerk van de huidige internationale betrekkingen moeten behouden blijven en indien nodig verbeterd moeten worden. Daarnaast kunnen de gemeenschappen en gewesten inderdaad worden aangespoord om hun huidige eigen bijdrage te verhogen direct via de officiële ontwikkelingssamenwerking en indirect via de NGO’s . Ook zij moeten dan uiteraard de internationaal erkende kwaliteitsnormen toepassen, en handelen in overeenstemming met de wet op de internationale samenwerking van 1999.
Wij willen als nationale NGO’s, die sinds jaren werken aan internationale netwerken, onze stem laten horen binnen de werkgroep die de regering moet samenstellen, om aanbevelingen te formuleren voor het toekomstige ontwikkelingsbeleid.
Ondertekenende organisaties vragen uw steun om, via uw expertise en het vertrouwen dat de publieke opinie in u stelt, onze bekommernissen bij onze beleidsmensen met meer kracht aan te kaarten, om ons in staat te stellen mee te werken aan toekomstige scenario’s.
AZG/MSF, CARITAS INTERNATIONAL, DAMIAEN-ACTIE/FONDATION DAMIEN,
HANDICAP INTERNATIONAL, OXFAM-SOLIDARITEIT/-TE, UNICEF.
U ziet het, al deze mensen, die al jaren op het terrein werken, zijn dom. De Vlaams-nationalisten zullen het wel beter weten.
SPLITSEN DIE BOEL!!!!!!
"Heeft het zin om een taart die je in één stuk kunt aanbieden in verschillende stukken te snijden? Ik zie ook dat de mensen op het terrein dat niet zien zitten. Ik heb heel wat studie gelezen waarin heel wat argumenten tégen de regionalisering worden aangedragen, terwijl er bijzonder weinig argumenten pro te vinden zijn."
Wie is er eigenlijk nog voor?
"Ik heb gelezen dat Els van Weerst van SPÏRIT voor is, maar dan stopt het toch ongeveer. Er lijken nog maar weinig mensen te zijn die daarop aandringen.
Marc Verwilghen, Minister van Ontwikkelingssamenwerking.
Stefaan Declercq (Oxfam-Solidarité), Christian Wiener (Comité belge d'UNICEF), Jean-Benoît Burrion (Handicap International), Tine Dusauchoit (Médecins sans frontières), Johan Ketelers (Caritas) en Rigo Peeters (Fondation Damine), quant �* une scission éventuelle de la Coopération au développement:
"La redistribution des compétences et budgets de la coopération internationale aux entités fédérées signifie au mieux trois interlocuteurs différents (au pire sept: trois Communautés, trois Régions, un Etat fédéral). Ces interlocuteurs revendiquent chacun leurs propres centres d'intérêts, s'occupent chacun de leurs propres secteurs, et gèrent chacun les moyens �* leur manière. Peut-on imaginer les ONG assumer cette situation avec plus d'aisance? Sans parler des coût induits, car après tout, il s'agit de l'argent du contribuable... [...]
Imagine-t-on l'Allemagne gérer sa coopération �* travers une représentation pour chacun de ses seize Landers? La Suisse fait la même chose pour ses vingt-six cantons? Les Etats-Unis d'Amérique mettent en place cinquante bureaux de représentation dans chaque pays où les USA interviennent? Le combat pour le dévelloppement est devenu résoument international. Les plates-formes se multiplient dans ce sens, tant au niveau européen. Appliqué �* la Belgique, le principe de subsidiarité utilisé pour la construction européenne veut que "le niveau fédéral intervienne si et dans la mesure où les objectifs de l'action envisagée ne peuvent être réalisés de manière suffisante par les entités fédérées et peuvent donc, en raison des dimensions ou des effets de l'action envisagée, être mieux réalisés au niveau fédéral." Peut-on être plus clair?"
source: La Libre Belgique, 18 septembre 2002
Standpunt Peter Piot, directeur UNAIDS en vice-directeur Verenigde Naties, over een mogelijke splitsing van Ontwikkelingssamenwerking
"Let op ; ik houd wel mijn hart vast voor de toekomst. Want het plan om de Belgische ontwikkelingssamenwerking te regionaliseren is een dom idee. Die balkanisering zal de kwaliteit, de geloofwaardigheid en de slagkracht van onze ontwikkelingssamenwerking niet ten goede komen. Om inzake ontwikkelingssamenwerking dingen te realiseren heb je toch een zekere kritische massa nodig. Ik dacht dat het altijd de bedoeling was om het geld van de belastingbetaler zo verantwoord mogelijk te gebruiken. Door het ontwikkelingsbudget op te splitsen in een Vlaams, een Waals, een Brussels en een Duitstalig deel bereik je net het tegenovergestelde. In België is het al behoorlijk moeilijk om de ministers van Ontwikkelingssamenwerking, Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel op dezelfde golflengte te krijgen. Als je die bevoegdheid nu nog verder opdeelt, wordt het allemaal een kakafonie. Ik vrees dat je al snel tot een situatie komt waarbij ministers elkaars initiatieven zullen neutraliseren en tegenwerken. Ik vrees ook dat we door die regionalisering teruggaan naar het tijdperk van de gebonden hulp, waarbij een ontwikkelingsproject pas interessant is als het interessant is voor de Belgische bedrijfswereld. Een vooruitgang kun je dat dus niet noemen."
bron: De Morgen, 7 juli 2002
“In het Lambermontakkoord staat dat ontwikkelingssamenwerking grotendeels aan de deelstaten moet toegewezen moet worden. Daarvan heb ik onmiddellijk gezegd: dat is binnenlands politiek getouwtrek dat absoluut niks met de belangen van de derde wereld te maken heeft… De splitsing is onuitvoerbaar. Sinds het Lambermontakkoord is dat aspect grondig bestudeerd. Je merkt zeer goed dat iedereen die dat doet, inziet dat het geen zin heeft de federale ontwikkelingssamenwerking in stukjes te splitsen zodat ze in de ontwikkelingslanden niet aan zeven loketten moeten aankloppen.
Eddy Boutmans in P-magazine over de splitsing van ontwikkelingssamenwerking
Reactie van OXFAM-Solidariteit op advertentie
15 januari 2003
Beste,
Toevallig heb ik deze morgen, samen met Algemeen Voorzitter van Oxfam-Solidariteit, Stefaan Declercq, de ochtendkranten doorgenomen. Ons oog viel daarbij op de advertentie van B Plus in De Morgen. Oxfam-Solidariteit voert al geruime tijd - samen met andere NGO's - actie tegen het onvoorstelbaar hallucinante voorstel om de Belgische ontwikkelingshulp te defederaliseren. Misschien kan dit dossier (waardoor een degelijke Noord-Zuid-samenwerking en ontwikkelingssamenwerking volledig op losse schroeven komt te staan) toegevoegd worden aan de lijst die B Plus onder de aandacht van de publieke opinie brengt : splitsing van de Sociale Zekerheid en het Gezondheidsbeleid, de NMBS, Justitie. Ook Oxfam-Solidariteit ziet als nationale organisatie voor Noord-Zuidsolidariteit met lede ogen aan hoe men in dit land stelselmatig de sociale en interpersonele solidariteitsbanden tracht te verbreken.
Misschien moeten we hierover eens samen gaan praten.
Met vriendelijke groeten,
Wim de Neuter
Redactie/rédaction Globo
Oxfam-Solidariteit/ Oxfam-Solidarité
Vierwindenstraat 60 - rue des Quatre Vents 60
Brussel - 1080 - Bruxelles
tel : 00-32-2-501 67 24 / fax : 00-32-2-511 89 19
[email protected]
ANTWOORD: DIT IS INDERDAAD EEN FOUT. DEZE FOUT WORDT RECHTGEZET IN ALLE VOLGENDE ADVERTENTIES.
SORRY,
LUDO DIERICKX
--------------------------------------------------------------------------------
Bijlage
Tekst van betrokken NGO's (Oxfam-Solidariteit, Artsen zonder Grenzen, Caritas Internationaal Hulpbetoon, Damiaanactie, Handicap International en Unicef-België)
De directeuren van deze organisaties hebben deze tekst in een licht aangepaste vorm gepubliceerd als opiniestuk in De Morgen van 20 september 2002.
1. Bij de internationale solidariteit gaat het niet om vrijgevigheid, maar om rechtvaardigheid en het lenigen van noden. De mondialisering van de wereldeconomie is een gegeven. Maar ze moet samengaan met echte armoedebestrijding, hulp aan bevolkingsgroepen in crisis en duurzame ontwikkeling. De mondialisering moet voordelig zijn voor de hele wereldbevolking, anders dreigt ze de kloof tussen Noord en Zuid nog maar eens te vergroten en nog meer potentiële conflicten aan te wakkeren.
Ontwikkelingssamenwerking is de institutionele uitdrukking van de internationale solidariteit. Zij zorgt ervoor dat partners wereldwijd kunnen samenkomen, het eens kunnen worden over gezamenlijke doelstellingen en de middelen vinden om deze doelstellingen ook te verwezenlijken.
Ontwikkelingssamenwerking moet impact hebben. Eerst en vooral omdat de doelstellingen van de diverse partners van vitaal belang zijn. Voorts, omdat deze partners de vaste intentie hebben hun doelstellingen waar te maken. En tenslotte, omdat de middelen publiek zijn, met andere woorden afkomstig zijn van de bijdrage van elke burger, die terecht het best mogelijke resultaat verwacht. De verschillende hervormingen van de Belgische ontwikkelingssamenwerking van de laatste jaren hadden deze bekommernis als uitgangspunt.
De vijfde Belgische staatshervorming, die resulteerde in de zogenaamde Lambermontakkoorden, voorziet in de overdracht van bepaalde aspecten van de ontwikkelingssamenwerking naar de gemeenschappen en gewesten zonder enige duidelijkheid te verschaffen over de inhoud of de organisatie hiervan. Niemand kent de ware draagwijdte van deze belangrijke hervorming. Er werd beslist dat een werkgroep zich moet buigen over de inhoud hiervan. Over de samenstelling van deze werkgroep is evenmin iets bekend.
2. Ondanks onze herhaalde vragen aan de democratische politieke partijen, die deze akkoorden mede ondertekenden, ontvingen we geen enkele essentiële reden die deze hervorming ondersteunt. Wij beschouwen dit onderdeel van de Lambertmontakkoorden als een ontmanteling van de Belgische ontwikkelingssamenwerking.
Wij stellen ons vragen zowel over het principe als over de methode van deze ontmanteling. We wijzen op het reële risico dat de ontwikkelingssamenwerking zal worden misbruikt voor andere doeleinden. Wie zal er in de toekomst spijkerharde garanties bieden dat ‘gebonden hulp’ voorgoed tot het verleden behoort, zoals het parlement dat bekwam na langdurige debatten? De voorbije maanden is immers gebleken hoe groot de verleiding is om de eigen belangen van gewesten en gemeenschappen te laten primeren. De verdediging van de eigen belangen valt onder de bevoegdheid van Buitenlandse Zaken. Ontwikkelingssamenwerking moet de belangen van de landen in het Zuiden verdedigen.
We stellen ons ernstige vragen over de meerwaarde van de aangekondigde defederalisering van de ontwikkelingssamenwerking voor de coherentie, impact, efficiëntie, kosten-baten-relatie en de aanwezige expertise inzake deze specifieke materie binnen de administraties van de gemeenschappen en de gewesten.
3. In die zin, roepen wij op om de fundamentele bestaansreden van de ontwikkelingssamenwerking te vrijwaren; de belangen van de ontwikkelingslanden te verdedigen, en niet onze eigen (economische) belangen. Wij menen dat in dit perspectief de logica en globale coherentie van de huidige federale bevoegdheden en van de nationale NGO’s binnen het netwerk van de huidige internationale betrekkingen moeten behouden blijven en indien nodig verbeterd moeten worden. Daarnaast kunnen de gemeenschappen en gewesten inderdaad worden aangespoord om hun huidige eigen bijdrage te verhogen direct via de officiële ontwikkelingssamenwerking en indirect via de NGO’s . Ook zij moeten dan uiteraard de internationaal erkende kwaliteitsnormen toepassen, en handelen in overeenstemming met de wet op de internationale samenwerking van 1999.
Wij willen als nationale NGO’s, die sinds jaren werken aan internationale netwerken, onze stem laten horen binnen de werkgroep die de regering moet samenstellen, om aanbevelingen te formuleren voor het toekomstige ontwikkelingsbeleid.
Ondertekenende organisaties vragen uw steun om, via uw expertise en het vertrouwen dat de publieke opinie in u stelt, onze bekommernissen bij onze beleidsmensen met meer kracht aan te kaarten, om ons in staat te stellen mee te werken aan toekomstige scenario’s.
AZG/MSF, CARITAS INTERNATIONAL, DAMIAEN-ACTIE/FONDATION DAMIEN,
HANDICAP INTERNATIONAL, OXFAM-SOLIDARITEIT/-TE, UNICEF.
U ziet het, al deze mensen, die al jaren op het terrein werken, zijn dom. De Vlaams-nationalisten zullen het wel beter weten.
SPLITSEN DIE BOEL!!!!!!