Thomas V.
9 november 2003, 09:58
Onderstaande tekst is een transcriptie uit het Berkenkruis van november 2003. Ik ben zo vrij geweest dit te brengen in ongewijzigde vorm.
---
Herdenking Irma Laplasse, Brugge
De Katharinakerk in Assebroek raakte goed gevuld voor de herdenkingsmis van Irma Laplasse. Vooraan zat de familie Laplasse met aan het hoofd Angele en Fred. Het misoffer werd opgedragen door priester Wilfried Pauwels uit Veurne, ons welbekend als schrijver van boeken over de repressie. De mis werd opgeluisterd door Vlaamse gezangen, dirigent was Lionel Brulost. Het is een heel probleem om een priester te vinden voor onze gemeenschap bij dagelijkse plechtigheden. Wij danken Willy Vansteenkiste die meteen contact opnam met priester Pauwels die onmiddellijk bereid was de mis op te dragen, waarvoor onze hartelijke dank.
Volgend jaar zou Irma Laplasse 100 jaar geworden zijn. We moeten trachten dan de kerk bomvol te krijgen. Laten we dan de kleinzoon van Angele Laplasse die ook priester vragen de mis op te dragen en als het mogelijk zou zijn ook het Scheldekoor uitnodigen.
We moeten voor volgend jaar alle Vlaamse verenigingen aanspreken om aan deze herdenking mee te werken. De mis werd besloten met onze nationale liederen. Ik was verheugd hier mijn goede vriend Frans Cools aan te treffen. Hij kwam speciaal van St. Niklaas. Frans is voorzitter van de vriendenkring van de Vlaamse Flak Oost-Vlaanderen. Hij was verwonderd door de afwezigheid van de voorzitter van West-Vlaanderen die in Brugge woont. Geen tijd Dries. We hopen U volgend jaar met een krans hier te zien.
Op het kerkhof werd de grafrede gehouden door Gilbert Boterman. Ik geef U hier enige uitreksels van.
Plaatsgebrek verhindert mij de ganse toespraak te plaatsen. “Voor de zoveelste maal komen wij, Vlaamse getrouwen, U een bloempje brengen om uw trouw als moeder te huldigen en te bevestigen. Een onschuldige dat waart U lieve moeder Irma. Maar je kon het niet bewijzen uit onwetendheid. Je wist immers niets af van de militaire bewegingen op 7 september 1944. (Hier geeft Boterman een uitgebreid verslag van de gebeurtenissen.)
Gilbert besluit: “Misschien had je het toch kunnen weten lieve moeder Irma, indien je aandacht was gegaan naar de woorden van uw huisvriend Jozef Beyer. Hij zegde tegen Irma kom niet meer zo dicht bij de batterij. Ze zijn reeds in Veurne en Nieuwpoort en morgen staan ze hier. En de partizanen doen lelijke dingen. Je reactie was “maar er zijn hier geen partizanen”. Indien je nu eens die boodschap dat ze reeds in Nieuwpoort waren had overgemaakt aan uw advocaat Versteele en dit op 7-9-44 had hij wellicht de vraag kunnen stellen. Was er nog spraak van verklikking op 8-9-44 wanneer de hoogste in bevel reeds maatregelen te nemen had voor de aanwezigheid van de Tommies te Nieuwpoort op 7-9-44”. We danken Gilbert Boterman voor zijn gedetailleerde toespraak. Ook dank aan onze kameraad Bruneel en medewerkers voor de organisatie van deze herdenking. Nadien had er een bloemenhulde plaats. Ieder legde een bloempje neer. Moeder Irma zal van hier boven lachend toegekeken hebben. Ze heeft gezien dat na zovele jaren Vlaanderen haar nog niet vergeten heeft. Ook de jeugd was talrijk aanwezig. Irma heeft op dit kerkhof goede geburen, 50 meter van haar ligt Guido Gezelle.
Ik ben nadien ook eens naar zijn monument geweest. Het is een indrukwekkend geheel. Ik sloot even mijn ogen en zag in plaats van de naam Guido Gezelle de naam Irma Laplasse. Ja, Irma zo een monument had u ook verdiend maar u zou het niet gewild hebben. U waart en bleef de eenvoudige boeren uit de Westhoek.
Jef Teuwens
---
Uit:
TEUWENS, J. “Herdenking Irma Laplasse, Brugge.”, Berkenkruis, maandblad van de Oostfrontgemeenschap, november 2003, pp. 35-36.
---
Herdenking Irma Laplasse, Brugge
De Katharinakerk in Assebroek raakte goed gevuld voor de herdenkingsmis van Irma Laplasse. Vooraan zat de familie Laplasse met aan het hoofd Angele en Fred. Het misoffer werd opgedragen door priester Wilfried Pauwels uit Veurne, ons welbekend als schrijver van boeken over de repressie. De mis werd opgeluisterd door Vlaamse gezangen, dirigent was Lionel Brulost. Het is een heel probleem om een priester te vinden voor onze gemeenschap bij dagelijkse plechtigheden. Wij danken Willy Vansteenkiste die meteen contact opnam met priester Pauwels die onmiddellijk bereid was de mis op te dragen, waarvoor onze hartelijke dank.
Volgend jaar zou Irma Laplasse 100 jaar geworden zijn. We moeten trachten dan de kerk bomvol te krijgen. Laten we dan de kleinzoon van Angele Laplasse die ook priester vragen de mis op te dragen en als het mogelijk zou zijn ook het Scheldekoor uitnodigen.
We moeten voor volgend jaar alle Vlaamse verenigingen aanspreken om aan deze herdenking mee te werken. De mis werd besloten met onze nationale liederen. Ik was verheugd hier mijn goede vriend Frans Cools aan te treffen. Hij kwam speciaal van St. Niklaas. Frans is voorzitter van de vriendenkring van de Vlaamse Flak Oost-Vlaanderen. Hij was verwonderd door de afwezigheid van de voorzitter van West-Vlaanderen die in Brugge woont. Geen tijd Dries. We hopen U volgend jaar met een krans hier te zien.
Op het kerkhof werd de grafrede gehouden door Gilbert Boterman. Ik geef U hier enige uitreksels van.
Plaatsgebrek verhindert mij de ganse toespraak te plaatsen. “Voor de zoveelste maal komen wij, Vlaamse getrouwen, U een bloempje brengen om uw trouw als moeder te huldigen en te bevestigen. Een onschuldige dat waart U lieve moeder Irma. Maar je kon het niet bewijzen uit onwetendheid. Je wist immers niets af van de militaire bewegingen op 7 september 1944. (Hier geeft Boterman een uitgebreid verslag van de gebeurtenissen.)
Gilbert besluit: “Misschien had je het toch kunnen weten lieve moeder Irma, indien je aandacht was gegaan naar de woorden van uw huisvriend Jozef Beyer. Hij zegde tegen Irma kom niet meer zo dicht bij de batterij. Ze zijn reeds in Veurne en Nieuwpoort en morgen staan ze hier. En de partizanen doen lelijke dingen. Je reactie was “maar er zijn hier geen partizanen”. Indien je nu eens die boodschap dat ze reeds in Nieuwpoort waren had overgemaakt aan uw advocaat Versteele en dit op 7-9-44 had hij wellicht de vraag kunnen stellen. Was er nog spraak van verklikking op 8-9-44 wanneer de hoogste in bevel reeds maatregelen te nemen had voor de aanwezigheid van de Tommies te Nieuwpoort op 7-9-44”. We danken Gilbert Boterman voor zijn gedetailleerde toespraak. Ook dank aan onze kameraad Bruneel en medewerkers voor de organisatie van deze herdenking. Nadien had er een bloemenhulde plaats. Ieder legde een bloempje neer. Moeder Irma zal van hier boven lachend toegekeken hebben. Ze heeft gezien dat na zovele jaren Vlaanderen haar nog niet vergeten heeft. Ook de jeugd was talrijk aanwezig. Irma heeft op dit kerkhof goede geburen, 50 meter van haar ligt Guido Gezelle.
Ik ben nadien ook eens naar zijn monument geweest. Het is een indrukwekkend geheel. Ik sloot even mijn ogen en zag in plaats van de naam Guido Gezelle de naam Irma Laplasse. Ja, Irma zo een monument had u ook verdiend maar u zou het niet gewild hebben. U waart en bleef de eenvoudige boeren uit de Westhoek.
Jef Teuwens
---
Uit:
TEUWENS, J. “Herdenking Irma Laplasse, Brugge.”, Berkenkruis, maandblad van de Oostfrontgemeenschap, november 2003, pp. 35-36.