Hans1
19 februari 2007, 19:15
Beste Heer,
Zit u op dezelfde lijn als Dehaene die voor herfederaliseringen pleit?
Bent u het eens met deze VVB-kritiek op hem?
Dehaene stampt tegen CD&V: liever socialist en Belg
Jan Van de Casteele 08-02-2007
http://forum.politics.be/cid:[email protected]
Dehaene
In Knack van 7 februari laat Dehaene (in gesprek met Jos Geysels) weten wat zijn politieke kleur is: ‘Als ik vandaag in de politiek zou beginnen...dan sloot ik me wellicht aan bij een socialistische partij’.
Ook nu nog denkt hij dat hij in 1992 ‘het institutionele dak’ op het huis heeft gezet. Met andere woorden: het werk is af. De jongste 15 jaar hebben bewezen dat hij ongelijk heeft.
Recuperatie
Het Lambermontakkoord van 2000 noemt hij ‘een absolute ramp’ omdat toen meer geld naar de gewesten en gemeenschappen ging, en de financiering van het federale niveau problematisch werd (lees: de federale regering het met minder geld moe(s)t doen). We moeten volgens Dehaene – die hiermee perfect in het paarse spoor loopt – ‘meer bevoegdheden teruggeven aan het federale niveau’. Wie het op dat vlak niet met hem eens is, noemt hij ‘puberaal’
Ook de regionalisering van de landbouw keurt hij af, zonder te zeggen waarom. Als Jos Geysels (Groen!) zegt voorstander te zijn voor ‘een of andere vorm van federale kieskring’ (de piste Verhofstadt-Slangen), blaast Dehaene warm en koud: Enerzijds luidt het: ‘We kunnen de klok niet meer terugdraaien’. Maar anderzijds is hij het eens met Geysels die zijn Belgische kieskring verdedigt met het argument dat hij wil kunnen oordelen (lees: stemmen voor of tegen) pakweg het justitiebeleid van Laurette Onkelinx (PS).
Het is inderdaad geen goede zaak dat Vlamingen bestuurd worden door Franstaligen waarvoor of waartegen ze niet kunnen stemmen (en omgekeerd). Alleen redeneren Geysels én Dehaene achteruit in plaats van vooruit. Een federale kieskring logisch kan enkel een goede optie zijn in de geest van iemand die allergisch is voor zijn eigen volk en blijkbaar niet wil aanvaarden dat een autonomer Vlaanderen best zelf een goed, ja een beter justitiebeleid zou kunnen uitstippelen dan Onkelinx dat vandaag doet op federaal vlak.
Dehaene is absoluut voorstander van recuperatie van Vlaamse bevoegdheden, al zegt hij dat omfloerst: ‘We kunnen het wel nog hebben over een grondwettelijk hof, over bevoegdheidsoverdracht in BEIDE richtingen of over een hiërarchie van normen’.
Het verleden
De uitspraken van Dehaene zullen voor veel Vlaamsgezinden geen verrassing zijn. Net zoals Wilfried Martens en Mark Eyskens is hij ervan overtuigd dat Vlaanderen best blijft stilstaan aan de grenzen die zij in de jaren stillekes hebben getrokken.
De machtspoliticus Dehaene heeft zijn partij (veel te snel en voorbarig) in de oppositie gespeeld na de dioxine-nederlaag van 1999. Is hij nadien toevallig – met dank aan Verhofstadt - in de Europese watte terechtgekomen, als vice-voorzitter van de Europese Conventie, waar hij de Vlamingen en hun grondwettelijke regio geen enkele rol liet spelen? En waar hij samen met Verhofstadt een voor democraten voor de hand liggend referendum over de Europese grondwet onmogelijk maakte?
Was Dehaene, deze populist-in-badkuip, niet de eerste Vlaming die - na de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 – een coalitie aanging met het FDF? Niet de man die zonder veel troela nog maar eens de Brusselse instellingen wilde ‘versterken’, vooral met Vlaams geld? [
Adieu
Allicht is Dehaene als nieuwe socialist voor de CD&V nu een stapje te ver gegaan. Dat ook openlijk zeggen zou geen slechte zaak zijn voor de partij die vandaag ook Vlaamsgezinden wil bekoren.
Zit u op dezelfde lijn als Dehaene die voor herfederaliseringen pleit?
Bent u het eens met deze VVB-kritiek op hem?
Dehaene stampt tegen CD&V: liever socialist en Belg
Jan Van de Casteele 08-02-2007
http://forum.politics.be/cid:[email protected]
Dehaene
In Knack van 7 februari laat Dehaene (in gesprek met Jos Geysels) weten wat zijn politieke kleur is: ‘Als ik vandaag in de politiek zou beginnen...dan sloot ik me wellicht aan bij een socialistische partij’.
Ook nu nog denkt hij dat hij in 1992 ‘het institutionele dak’ op het huis heeft gezet. Met andere woorden: het werk is af. De jongste 15 jaar hebben bewezen dat hij ongelijk heeft.
Recuperatie
Het Lambermontakkoord van 2000 noemt hij ‘een absolute ramp’ omdat toen meer geld naar de gewesten en gemeenschappen ging, en de financiering van het federale niveau problematisch werd (lees: de federale regering het met minder geld moe(s)t doen). We moeten volgens Dehaene – die hiermee perfect in het paarse spoor loopt – ‘meer bevoegdheden teruggeven aan het federale niveau’. Wie het op dat vlak niet met hem eens is, noemt hij ‘puberaal’
Ook de regionalisering van de landbouw keurt hij af, zonder te zeggen waarom. Als Jos Geysels (Groen!) zegt voorstander te zijn voor ‘een of andere vorm van federale kieskring’ (de piste Verhofstadt-Slangen), blaast Dehaene warm en koud: Enerzijds luidt het: ‘We kunnen de klok niet meer terugdraaien’. Maar anderzijds is hij het eens met Geysels die zijn Belgische kieskring verdedigt met het argument dat hij wil kunnen oordelen (lees: stemmen voor of tegen) pakweg het justitiebeleid van Laurette Onkelinx (PS).
Het is inderdaad geen goede zaak dat Vlamingen bestuurd worden door Franstaligen waarvoor of waartegen ze niet kunnen stemmen (en omgekeerd). Alleen redeneren Geysels én Dehaene achteruit in plaats van vooruit. Een federale kieskring logisch kan enkel een goede optie zijn in de geest van iemand die allergisch is voor zijn eigen volk en blijkbaar niet wil aanvaarden dat een autonomer Vlaanderen best zelf een goed, ja een beter justitiebeleid zou kunnen uitstippelen dan Onkelinx dat vandaag doet op federaal vlak.
Dehaene is absoluut voorstander van recuperatie van Vlaamse bevoegdheden, al zegt hij dat omfloerst: ‘We kunnen het wel nog hebben over een grondwettelijk hof, over bevoegdheidsoverdracht in BEIDE richtingen of over een hiërarchie van normen’.
Het verleden
De uitspraken van Dehaene zullen voor veel Vlaamsgezinden geen verrassing zijn. Net zoals Wilfried Martens en Mark Eyskens is hij ervan overtuigd dat Vlaanderen best blijft stilstaan aan de grenzen die zij in de jaren stillekes hebben getrokken.
De machtspoliticus Dehaene heeft zijn partij (veel te snel en voorbarig) in de oppositie gespeeld na de dioxine-nederlaag van 1999. Is hij nadien toevallig – met dank aan Verhofstadt - in de Europese watte terechtgekomen, als vice-voorzitter van de Europese Conventie, waar hij de Vlamingen en hun grondwettelijke regio geen enkele rol liet spelen? En waar hij samen met Verhofstadt een voor democraten voor de hand liggend referendum over de Europese grondwet onmogelijk maakte?
Was Dehaene, deze populist-in-badkuip, niet de eerste Vlaming die - na de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 – een coalitie aanging met het FDF? Niet de man die zonder veel troela nog maar eens de Brusselse instellingen wilde ‘versterken’, vooral met Vlaams geld? [
Adieu
Allicht is Dehaene als nieuwe socialist voor de CD&V nu een stapje te ver gegaan. Dat ook openlijk zeggen zou geen slechte zaak zijn voor de partij die vandaag ook Vlaamsgezinden wil bekoren.