Foundation
1 februari 2004, 16:34
Geachte,
ik begrijp zeer goed dat het voor de CD&V lang geleden was dat ze niet meer in een regering zaten. Oppositie voeren dan maar, er zit niets anders op. Maar toch heb ik mijn bedenkingen bij de manier waarop dat soms gebeurt.
Onze paarse regering kan, als men CD&V moet geloven, niets goeds doen. Ofwel is het maar "een klein stapje in de goede richting", maar dan komt er een "maar" en een hele litanie van wat er slecht is en niet deugd.
Het gaat niet goed met de economie in de wereld, maar als we ons land vergelijken met onze buurlanden, dan komen we er opvallend goed uit. Geen te grote begrotingstekorten, terwijl Frankrijk, Duitsland en Nederland in dat opzicht al verschillende keren uit de EU gesmeten zouden moeten zijn, en een nog vrij stabiele economie.
Maar toch is steeds het financieel beleid een ramp, en patati en patata, de werkgelegenheidsconfentie een farce (zou u ze uberhaupt gedaan hebben?), de regering failliet, en zo nog wat negativistische berichtgeving.
Onder meer in de "bilan van 5 jaar Vlaams buitenlands beleid", wordt aangeklaagd dat er minder geld is voorzien voor de ontvangsten van buitenlandse delegaties en zendingsreisjes naar het buitenland van de minister voor buitenlands beleid. Volgens mij denkt de doorsnee Belg daarvan: eindelijk gaan ze wat minder geld in onnodige pracht, praal en luxe steken. Voor CD&V moeten buitenlandse delegaties met groot ornaat ontvangen worden? De werkende arbeider die het betaalt zal lachen...
Het is zulke afbrekende oppositie die de geloofwaardigheid van de CD&V aantast. Want net als het Blok, kaart de CD&V tegenwoordig wel problemen aan, maar veel structurele oplossingen heb ik nog niet horen suggereren. Misschien is het verstandiger om een opbouwende oppositie te voeren, in plaats van te wijzen op fouten, achterover te leunen en te wachten tot de postjes terugkeren?
ik begrijp zeer goed dat het voor de CD&V lang geleden was dat ze niet meer in een regering zaten. Oppositie voeren dan maar, er zit niets anders op. Maar toch heb ik mijn bedenkingen bij de manier waarop dat soms gebeurt.
Onze paarse regering kan, als men CD&V moet geloven, niets goeds doen. Ofwel is het maar "een klein stapje in de goede richting", maar dan komt er een "maar" en een hele litanie van wat er slecht is en niet deugd.
Het gaat niet goed met de economie in de wereld, maar als we ons land vergelijken met onze buurlanden, dan komen we er opvallend goed uit. Geen te grote begrotingstekorten, terwijl Frankrijk, Duitsland en Nederland in dat opzicht al verschillende keren uit de EU gesmeten zouden moeten zijn, en een nog vrij stabiele economie.
Maar toch is steeds het financieel beleid een ramp, en patati en patata, de werkgelegenheidsconfentie een farce (zou u ze uberhaupt gedaan hebben?), de regering failliet, en zo nog wat negativistische berichtgeving.
Onder meer in de "bilan van 5 jaar Vlaams buitenlands beleid", wordt aangeklaagd dat er minder geld is voorzien voor de ontvangsten van buitenlandse delegaties en zendingsreisjes naar het buitenland van de minister voor buitenlands beleid. Volgens mij denkt de doorsnee Belg daarvan: eindelijk gaan ze wat minder geld in onnodige pracht, praal en luxe steken. Voor CD&V moeten buitenlandse delegaties met groot ornaat ontvangen worden? De werkende arbeider die het betaalt zal lachen...
Het is zulke afbrekende oppositie die de geloofwaardigheid van de CD&V aantast. Want net als het Blok, kaart de CD&V tegenwoordig wel problemen aan, maar veel structurele oplossingen heb ik nog niet horen suggereren. Misschien is het verstandiger om een opbouwende oppositie te voeren, in plaats van te wijzen op fouten, achterover te leunen en te wachten tot de postjes terugkeren?