View Full Version : De Cubaanse samenleving is vernietigd
Hier een 'kort' artikeltje, over Cuba, de modelstaat voor al wat links is... :-P
De Cubaanse samenleving is vernietigd
Jorge Luis Garc�*a Pérez is vrij na 17 jaar gevangenis en eenzame opsluiting
In 1990 belandde Jorge Luis Garc�*a Pérez wegens politiek incorrect gedrag in een Cubaanse gevangenis. Hij werd er geslagen en met machetes bewerkt. Sinds kort is hij vrij. „Ik ben nu een lopend bewijs van de misstanden in dit land.”
Nu is het écht welletjes. De Berlijnse muur is vier maanden geleden gevallen. De communistische broeders uit Oost-Europa stromen het vrije westen binnen. En dus is ook voor Cuba de tijd aangebroken om 31 jaar na de revolutie het socialistische juk af te werpen.
Dat is in het kort de gedachte van Jorge Luis Garc�*a Pérez als hij in de namiddag van donderdag 15 maart 1990 voor het laatst de deur van zijn ouderlijk huis achter zich sluit. De 25-jarige Cubaan, ook bekend als Antúnez, loopt naar het Plein van de Revolutie in zijn woonplaats Placetas. Daar herdenkt de bevolking, zoals in heel Cuba, dat in de stad Baragúa in 1878 de zwarte onafhankelijkheidsstrijder en generaal Antonio Maceo een protest tegen de autoriteiten organiseerde.
In het hart van de stad luistert de bevolking via luidsprekers naar een rechtstreekse radio-uitzending van de feestelijke toespraak die minister van Defensie Raúl Castro houdt in de stad Santiago de Cuba. De vijf jaar jongere broer van politieke leider Fidel spreekt over het patriottische Cubaanse volk dat ferm verder zal gaan op de enig juiste, socialistische weg. Niets wijst op een koerswijziging van het Caraïbische communisme.
Dan begint Antúnez te schreeuwen. ‘Abajo Fidel’ – Weg met Fidel – roept hij. En als iedereen hem verschrikt aankijkt: ‘Communisme is een utopie’ en zo volgen er nog wat leuzen. ‘De revolutie is mislukt’, klinkt het. ‘We moeten strijden tegen de dictatuur’. Steeds luider.
In een mum van tijd weet Antúnez zich omringd door agenten. Hij krijgt net zo lang klappen tot hij zijn mond houdt en wordt afgevoerd naar het politiebureau. Na twee dagen volgt de officiële beschuldiging. Antúnez is schuldig aan het maken van ‘mondelinge propaganda voor de vijand’. Er volgt overplaatsing naar de gevangenis.
Tot zondag 22 april 2007. Om tien minuten over zes ’s ochtends gaan de deuren van de gevangenis in provinciehoofdstad Santa Clara open. Libertad por cumplimiento – vrij wegens uitzitten van de straf – staat er op het door gevangenisdirecteur kapitein Oswaldo Fernández Rodriguez ondertekende papiertje dat de gevangene, nummer 1.512.093, krijgt uitgereikt. Na 17 jaar en 38 dagen is de op een na langst vastzittende politieke gevangene op het eiland weer een vrij man.
De nu 42-jarige Cubaan moet er nog even aan wennen. „Het lijkt wel of ik opeens in een gigantisch museum ben beland. Cuba oogt als één grote ruïne. Alsof alle steden zijn geplunderd. Alsof er net een oorlog is geweest. En overal hangen affiches over hoe we glorieus een buitenlandse vijand verslaan. Maar ondertussen is de Cubaanse samenleving vernietigd.”
Voor een man die het belangrijkste deel van zijn leven in gruwelijke gevangenissen, bijna altijd in eenzame opsluiting, heeft geleefd, oogt Antúnez opvallend monter en gezond. Hij is hartelijk en zeer spraakzaam. Hij verontschuldigt zichzelf halverwege het gesprek als hij een filtersigaret aan de verkeerde kant aansteekt en in brand zet. „Ik ben gespannen”, zegt hij.
Antúnez woont in een van zijn zus geleende kamer die niet veel groter is dan de meeste gevangenissencellen waarin hij zeventien jaar heeft doorgebracht. ‘Evolutie’, en, ‘Ik ben verandering’, staat er in het Engels op zijn blauwe T-shirt.
http://img504.imageshack.us/img504/5851/cubagm7.jpg
(geplakt door Chipie)
Op het binnenpleintje knorren twee fris gewassen biggetjes :-P. En tijdens het interview schuiven steeds familieleden, buren en bekenden aan. Iedereen wil horen of nóg eens horen wat Antúnez in vredesnaam allemaal is overkomen. Soms mengen ze zich in het onderhoud om te vertellen hoe z�*j, aan de andere kant van de tralies, deze periode hebben beleefd. Bijvoorbeeld als leden van het steuncomité dat onder aanvoering van zijn zus Berta Antúnez Peret en zijn schoonbroer Alejandro Garc�*a Sardiñas jarenlang tevergeefs voor zijn vrijlating vocht.
Placetas is een typisch rustig Cubaans provinciestadje in het midden van het eiland. De mensen verplaatsen er zich voornamelijk met paard en wagen en met trapkarren. Even buiten de stad is deze zondagmiddag een feest gaande waar boeren rappen. Terwijl een orkestje steeds hetzelfde deuntje speelt, proberen mannen met grote hoeden elkaar kletszingend op rijm met geïmproviseerde teksten af te troeven.
Antúnez bezoekt ’s middags de groentemarkt. De man die volgens de regering een contrarevolutionair is, wordt opvallend vaak en hartelijk begroet door zijn stadgenoten. Het illustreert wat Antúnez eerder die dag vertelde. „Het is indrukwekkend om te zien hoe de mensen me omarmen. Één ding is in Cuba in ieder geval in positieve zin gewijzigd: er is een grote verandering in de mentaliteit van de mensen. Ze zijn trots op me omdat de burgers er zich van bewust zijn dat het meer dan ooit belangrijk is om te strijden voor democratie.
„Er is veel minder angst om te praten, om de dingen bij de naam te noemen. Dat gebeurde vroeger niet. Terwijl de repressie alleen maar is toegenomen. Ik ben vorige week in de hoofdstad Havana geweest en zag dat daar tegenwoordig op elke hoek van de straat een politieman staat.”
Antúnez ligt al een leven lang dwars. Hij heeft een diepgewortelde hekel aan het maken van ‘ongerechtvaardigd onderscheid’. De kiem van zijn strijdbaarheid ligt in de discriminatie die hij naar eigen zeggen, als zwarte Cubaan, al sinds zijn allerjongste jaren ervaart. Er is volgens hem veel racisme in Cuba.
Zijn politieke bewustwording werd verder gevoed toen hij als tiener voor het eerst de door de Verenigde Naties in 1948 aangenomen Universele Verklaring van de Rechten van de Mens onder ogen kreeg. Vooral artikel 19 maakte indruk op de jonge Cubaan: „Een ieder heeft recht op vrijheid van mening en meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om door alle middelen en ongeacht grenzen inlichtingen en denkbeelden op te sporen, te ontvangen en door te geven.”
Aan de vrije uitoefening van dat recht schort het volgens Antúnez nogal in Cuba. „Ik heb altijd gezegd wat ik vond. En dat maakte mijn leven niet gemakkelijk.”
Antúnez wordt wegens recalcitrant gedrag verwijderd van scholen. „Ik had al problemen als ik naar buitenlandse muziek wilde luisteren.” De overtuigd katholieke Cubaan krijgt naar eigen zeggen een officiële aantekening op zijn persoonsbewijs wegens diversionismo ideológico, politiek incorrect gedrag. Het maakt het voor hem onmogelijk normaal werk te vinden of te studeren. Om toch enige academische vorming te krijgen, begint hij aan een zelfstudie rechten met geleende boeken.
„Het was verschrikkelijk moeilijk om in die situatie te overleven”, zegt Antúnez. Maar het lukte. Hij dankt er zijn bijnaam aan: ‘Zwarte Diamant’. „Vanwege mijn huidskleur en vanwege mijn karakter. Een diamant is niet kapot te krijgen.”
Eigenschappen die Antúnez goed van pas komen als hij die donderdagmiddag in 1990 wordt opgesloten.
De beschrijving die Antúnez geeft van het regime in de gevangenissen, is een lange aanklacht over psychische en fysieke mishandelingen. „We zullen wel eens zien, contrarevolutionair negertje, hoe dapper je werkelijk bent.” Het is een opmerking die hij naar eigen zeggen in verschillende varianten voortdurend te horen krijgt.
De gevangenschap wordt een uitputtingsslag tussen hem en de autoriteiten. „Ze waren meedogenloos tegen me maar ik ben me ook altijd onverzettelijk tegen hen blijven keren.
„In het begin wilden ze steeds weten of ik geen spijt had. Maar ik heb alleen spijt dat ik me niet eerder tegen het totalitarisme heb gekeerd. Ze dreigden dat ze me gingen fusilleren en dat ze mijn familie ook zouden opsluiten.
„Als ze niet blij waren met mijn verklaring, chanteerden ze me door mij geen eten te geven. Ik ben in cellen gestopt die geen dak hadden zodat je urenlang in de brandende zon stond. Omdat ik een ‘schijtneger’ ben, vonden ze dat het geen pas gaf om rechten op te eisen. Zwart zijn is namelijk een strafverzwarende omstandigheid in Cuba.
In 1994 mobiliseert Antúnez vijfhonderd gevangenen voor een hongerstaking. De autoriteiten reageren direct. Het is de periode waarin Cuba door het wegvallen van de steun van de ineengeschrompelde Sovjet-Unie de grootste crisis uit zijn bestaan doormaakt. Het hele eiland lijdt honger. Maar binnen een paar dagen wordt er voor de gevangenen zelfs vlees geserveerd. Veel hongerstakers bezwijken voor die culinaire verleiding.
...
Af en toe lijkt het of er verandering gaat komen in de politieke situatie op Cuba. Bijvoorbeeld in 1998 als de paus het communistische eiland bezoekt. Voorafgaande aan dat bezoek laat de pauselijke nuntius in Havana aan de familie van Antúnez weten dat Johannes Paulus II persoonlijk zal vragen om de vrijlating van de Cubaan.
Uiteindelijk worden dat jaar inderdaad politieke gevangenen voortijdig vrijgelaten. Antúnez blijft vastzitten. „Tijdens dat pausbezoek hebben we nog met tweehonderd gevangenen een hongerstaking gehouden. Maar we zijn er nooit in geslaagd dat nieuws wereldkundig te maken.”
Maar vorige maand kwam aan een ruim zeventienjarige nachtmerrie op een zondagochtend een einde. Te laat trouwens. „Ze hebben me nog 38 dagen langer laten zitten dan de straf die ik gekregen had. Het was hun manier om toch vooral nóg een keer te laten zien wie er in dit land de baas is.”
...
En zo hoopt Jorge Luis langzaam weer zijn weg te vinden in het socialistische museum waar hij via een penitentiaire tijdmachine in is beland. Een communistische warenkast die, zo is hem opgevallen, zich van een behoorlijke inkomstenbron verzekerd weet dank zij de ruim twee miljoen buitenlandse bezoekers die Cuba jaarlijks ontvangt.
Het leidt tot een rare situatie. De rijke toeristen uit het kapitalistische westen zitten op het communistische eiland exclusief op de eretribune. Ze slapen in de beste hotels, eten in de beste restaurants en kunnen al die dingen kopen die verreweg de meeste Cubanen nooit kunnen betalen. Ze staan als bedelaars te kijken naar die Canadezen, Europeanen en zelfs Amerikanen die er in dat eigenaardige socialistische decor eens even helemaal uit zijn.
„De buitenlandse toeristen zijn de eigenaren van Cuba geworden”, zegt Antúnez. „Hun aanwezigheid heeft er mede toe geleid dat er in Cuba nu sprake is van een enorme sociale tweedeling en grote sociale problemen. Voordat ik de gevangenis in ging, was de dollar verboden. Nu heb je in Cuba gewone pesos voor de Cubanen en zijn er convertibele pesos (CUC, die ongeveer 24 gewone pesos waard is) die de buitenlanders moeten aanschaffen.''
„Ik vergaap me in die winkels die vol liggen met fraaie producten. Maar die kun je alleen betalen met de CUC-munten en die hebben normale Cubanen niet. Alleen de rijke, geprivilegieerde kaste van Cubaanse bestuurders vaart wel bij deze situatie.”
Het huidige systeem heeft volgens de politieke dissident grootscheepse corruptie veroorzaakt. „Vrouwen prostitueren zich om bij te verdienen, er wordt veel gestolen en jongeren gebruiken allerlei soorten drugs. Allemaal zaken die voor 1990 niet of nauwelijks bestonden. En dat leidt weer tot krankzinnige repressie. Er is nu zo veel armoede dat mensen soms een fiets of een kip stelen van de buren. In een normaal land krijgt een pleger van zo’n vergrijp een boete maar hier veroordelen ze je voor zoiets tot acht jaar cel.”
...
Is Antúnez niet bang weer te worden opgepakt?
„Het lijkt me verschrikkelijk als ik opnieuw naar de gevangenis zou moeten. Maar als het moet, dan moet het. Ik zal me blijven inzetten voor meer democratische rechten voor het hele Cubaanse volk. De enige werkelijke angst die ik heb is dat ik ooit angst zal krijgen om door te gaan.”
Bron (http://www.nrc.nl/buitenland/article709878.ece/De_Cubaanse_samenleving_is_vernietigd)
Cuba, een mooi land voor toeristen en 'sommige' buitenlandse politiekers (remember Steve Stevaert en Louis Michel, de EU-commissaris, momenteel uit dienst, omdat hij partijbelangen in het Zuiden van ons land te verdedigen heeft, wat uiteraard belangerijker is dan Europese ontwikkelinshulp etc.).
Hier een 'kort' artikeltje, over Cuba, de modelstaat voor al wat links is... :-P
De Cubaanse samenleving is vernietigdJorge Luis Garc�*a Pérez is vrij na 17 jaar gevangenis en eenzame opsluitingIn 1990 belandde Jorge Luis Garc�*a Pérez wegens politiek incorrect gedrag in een Cubaanse gevangenis. Hij werd er geslagen en met machetes bewerkt. Sinds kort is hij vrij. „Ik ben nu een lopend bewijs van de misstanden in dit land.”Nu is het écht welletjes. De Berlijnse muur is vier maanden geleden gevallen. De communistische broeders uit Oost-Europa stromen het vrije westen binnen. En dus is ook voor Cuba de tijd aangebroken om 31 jaar na de revolutie het socialistische juk af te werpen.Dat is in het kort de gedachte van Jorge Luis Garc�*a Pérez als hij in de namiddag van donderdag 15 maart 1990 voor het laatst de deur van zijn ouderlijk huis achter zich sluit. De 25-jarige Cubaan, ook bekend als Antúnez, loopt naar het Plein van de Revolutie in zijn woonplaats Placetas. Daar herdenkt de bevolking, zoals in heel Cuba, dat in de stad Baragúa in 1878 de zwarte onafhankelijkheidsstrijder en generaal Antonio Maceo een protest tegen de autoriteiten organiseerde.
In het hart van de stad luistert de bevolking via luidsprekers naar een rechtstreekse radio-uitzending van de feestelijke toespraak die minister van Defensie Raúl Castro houdt in de stad Santiago de Cuba. De vijf jaar jongere broer van politieke leider Fidel spreekt over het patriottische Cubaanse volk dat ferm verder zal gaan op de enig juiste, socialistische weg. Niets wijst op een koerswijziging van het Caraïbische communisme.
Dan begint Antúnez te schreeuwen. ‘Abajo Fidel’ – Weg met Fidel – roept hij. En als iedereen hem verschrikt aankijkt: ‘Communisme is een utopie’ en zo volgen er nog wat leuzen. ‘De revolutie is mislukt’, klinkt het. ‘We moeten strijden tegen de dictatuur’. Steeds luider.
In een mum van tijd weet Antúnez zich omringd door agenten. Hij krijgt net zo lang klappen tot hij zijn mond houdt en wordt afgevoerd naar het politiebureau. Na twee dagen volgt de officiële beschuldiging. Antúnez is schuldig aan het maken van ‘mondelinge propaganda voor de vijand’. Er volgt overplaatsing naar de gevangenis.
Tot zondag 22 april 2007. Om tien minuten over zes ’s ochtends gaan de deuren van de gevangenis in provinciehoofdstad Santa Clara open. Libertad por cumplimiento – vrij wegens uitzitten van de straf – staat er op het door gevangenisdirecteur kapitein Oswaldo Fernández Rodriguez ondertekende papiertje dat de gevangene, nummer 1.512.093, krijgt uitgereikt. Na 17 jaar en 38 dagen is de op een na langst vastzittende politieke gevangene op het eiland weer een vrij man.
De nu 42-jarige Cubaan moet er nog even aan wennen. „Het lijkt wel of ik opeens in een gigantisch museum ben beland. Cuba oogt als één grote ruïne. Alsof alle steden zijn geplunderd. Alsof er net een oorlog is geweest. En overal hangen affiches over hoe we glorieus een buitenlandse vijand verslaan. Maar ondertussen is de Cubaanse samenleving vernietigd.”
Voor een man die het belangrijkste deel van zijn leven in gruwelijke gevangenissen, bijna altijd in eenzame opsluiting, heeft geleefd, oogt Antúnez opvallend monter en gezond. Hij is hartelijk en zeer spraakzaam. Hij verontschuldigt zichzelf halverwege het gesprek als hij een filtersigaret aan de verkeerde kant aansteekt en in brand zet. „Ik ben gespannen”, zegt hij.
Antúnez woont in een van zijn zus geleende kamer die niet veel groter is dan de meeste gevangenissencellen waarin hij zeventien jaar heeft doorgebracht. ‘Evolutie’, en, ‘Ik ben verandering’, staat er in het Engels op zijn blauwe T-shirt.
http://img504.imageshack.us/img504/5851/cubagm7.jpg
(geplakt door Chipie)
Op het binnenpleintje knorren twee fris gewassen biggetjes :-P. En tijdens het interview schuiven steeds familieleden, buren en bekenden aan. Iedereen wil horen of nóg eens horen wat Antúnez in vredesnaam allemaal is overkomen. Soms mengen ze zich in het onderhoud om te vertellen hoe z�*j, aan de andere kant van de tralies, deze periode hebben beleefd. Bijvoorbeeld als leden van het steuncomité dat onder aanvoering van zijn zus Berta Antúnez Peret en zijn schoonbroer Alejandro Garc�*a Sardiñas jarenlang tevergeefs voor zijn vrijlating vocht.
Placetas is een typisch rustig Cubaans provinciestadje in het midden van het eiland. De mensen verplaatsen er zich voornamelijk met paard en wagen en met trapkarren. Even buiten de stad is deze zondagmiddag een feest gaande waar boeren rappen. Terwijl een orkestje steeds hetzelfde deuntje speelt, proberen mannen met grote hoeden elkaar kletszingend op rijm met geïmproviseerde teksten af te troeven.
Antúnez bezoekt ’s middags de groentemarkt. De man die volgens de regering een contrarevolutionair is, wordt opvallend vaak en hartelijk begroet door zijn stadgenoten. Het illustreert wat Antúnez eerder die dag vertelde. „Het is indrukwekkend om te zien hoe de mensen me omarmen. Één ding is in Cuba in ieder geval in positieve zin gewijzigd: er is een grote verandering in de mentaliteit van de mensen. Ze zijn trots op me omdat de burgers er zich van bewust zijn dat het meer dan ooit belangrijk is om te strijden voor democratie.
„Er is veel minder angst om te praten, om de dingen bij de naam te noemen. Dat gebeurde vroeger niet. Terwijl de repressie alleen maar is toegenomen. Ik ben vorige week in de hoofdstad Havana geweest en zag dat daar tegenwoordig op elke hoek van de straat een politieman staat.”
Antúnez ligt al een leven lang dwars. Hij heeft een diepgewortelde hekel aan het maken van ‘ongerechtvaardigd onderscheid’. De kiem van zijn strijdbaarheid ligt in de discriminatie die hij naar eigen zeggen, als zwarte Cubaan, al sinds zijn allerjongste jaren ervaart. Er is volgens hem veel racisme in Cuba.
Zijn politieke bewustwording werd verder gevoed toen hij als tiener voor het eerst de door de Verenigde Naties in 1948 aangenomen Universele Verklaring van de Rechten van de Mens onder ogen kreeg. Vooral artikel 19 maakte indruk op de jonge Cubaan: „Een ieder heeft recht op vrijheid van mening en meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om door alle middelen en ongeacht grenzen inlichtingen en denkbeelden op te sporen, te ontvangen en door te geven.”
Aan de vrije uitoefening van dat recht schort het volgens Antúnez nogal in Cuba. „Ik heb altijd gezegd wat ik vond. En dat maakte mijn leven niet gemakkelijk.”
Antúnez wordt wegens recalcitrant gedrag verwijderd van scholen. „Ik had al problemen als ik naar buitenlandse muziek wilde luisteren.” De overtuigd katholieke Cubaan krijgt naar eigen zeggen een officiële aantekening op zijn persoonsbewijs wegens diversionismo ideológico, politiek incorrect gedrag. Het maakt het voor hem onmogelijk normaal werk te vinden of te studeren. Om toch enige academische vorming te krijgen, begint hij aan een zelfstudie rechten met geleende boeken.
„Het was verschrikkelijk moeilijk om in die situatie te overleven”, zegt Antúnez. Maar het lukte. Hij dankt er zijn bijnaam aan: ‘Zwarte Diamant’. „Vanwege mijn huidskleur en vanwege mijn karakter. Een diamant is niet kapot te krijgen.”
Eigenschappen die Antúnez goed van pas komen als hij die donderdagmiddag in 1990 wordt opgesloten.
De beschrijving die Antúnez geeft van het regime in de gevangenissen, is een lange aanklacht over psychische en fysieke mishandelingen. „We zullen wel eens zien, contrarevolutionair negertje, hoe dapper je werkelijk bent.” Het is een opmerking die hij naar eigen zeggen in verschillende varianten voortdurend te horen krijgt.
De gevangenschap wordt een uitputtingsslag tussen hem en de autoriteiten. „Ze waren meedogenloos tegen me maar ik ben me ook altijd onverzettelijk tegen hen blijven keren.
„In het begin wilden ze steeds weten of ik geen spijt had. Maar ik heb alleen spijt dat ik me niet eerder tegen het totalitarisme heb gekeerd. Ze dreigden dat ze me gingen fusilleren en dat ze mijn familie ook zouden opsluiten.
„Als ze niet blij waren met mijn verklaring, chanteerden ze me door mij geen eten te geven. Ik ben in cellen gestopt die geen dak hadden zodat je urenlang in de brandende zon stond. Omdat ik een ‘schijtneger’ ben, vonden ze dat het geen pas gaf om rechten op te eisen. Zwart zijn is namelijk een strafverzwarende omstandigheid in Cuba.
In 1994 mobiliseert Antúnez vijfhonderd gevangenen voor een hongerstaking. De autoriteiten reageren direct. Het is de periode waarin Cuba door het wegvallen van de steun van de ineengeschrompelde Sovjet-Unie de grootste crisis uit zijn bestaan doormaakt. Het hele eiland lijdt honger. Maar binnen een paar dagen wordt er voor de gevangenen zelfs vlees geserveerd. Veel hongerstakers bezwijken voor die culinaire verleiding.
...
Af en toe lijkt het of er verandering gaat komen in de politieke situatie op Cuba. Bijvoorbeeld in 1998 als de paus het communistische eiland bezoekt. Voorafgaande aan dat bezoek laat de pauselijke nuntius in Havana aan de familie van Antúnez weten dat Johannes Paulus II persoonlijk zal vragen om de vrijlating van de Cubaan.
Uiteindelijk worden dat jaar inderdaad politieke gevangenen voortijdig vrijgelaten. Antúnez blijft vastzitten. „Tijdens dat pausbezoek hebben we nog met tweehonderd gevangenen een hongerstaking gehouden. Maar we zijn er nooit in geslaagd dat nieuws wereldkundig te maken.”
Maar vorige maand kwam aan een ruim zeventienjarige nachtmerrie op een zondagochtend een einde. Te laat trouwens. „Ze hebben me nog 38 dagen langer laten zitten dan de straf die ik gekregen had. Het was hun manier om toch vooral nóg een keer te laten zien wie er in dit land de baas is.”
...
En zo hoopt Jorge Luis langzaam weer zijn weg te vinden in het socialistische museum waar hij via een penitentiaire tijdmachine in is beland. Een communistische warenkast die, zo is hem opgevallen, zich van een behoorlijke inkomstenbron verzekerd weet dank zij de ruim twee miljoen buitenlandse bezoekers die Cuba jaarlijks ontvangt.
Het leidt tot een rare situatie. De rijke toeristen uit het kapitalistische westen zitten op het communistische eiland exclusief op de eretribune. Ze slapen in de beste hotels, eten in de beste restaurants en kunnen al die dingen kopen die verreweg de meeste Cubanen nooit kunnen betalen. Ze staan als bedelaars te kijken naar die Canadezen, Europeanen en zelfs Amerikanen die er in dat eigenaardige socialistische decor eens even helemaal uit zijn.
„De buitenlandse toeristen zijn de eigenaren van Cuba geworden”, zegt Antúnez. „Hun aanwezigheid heeft er mede toe geleid dat er in Cuba nu sprake is van een enorme sociale tweedeling en grote sociale problemen. Voordat ik de gevangenis in ging, was de dollar verboden. Nu heb je in Cuba gewone pesos voor de Cubanen en zijn er convertibele pesos (CUC, die ongeveer 24 gewone pesos waard is) die de buitenlanders moeten aanschaffen.''
„Ik vergaap me in die winkels die vol liggen met fraaie producten. Maar die kun je alleen betalen met de CUC-munten en die hebben normale Cubanen niet. Alleen de rijke, geprivilegieerde kaste van Cubaanse bestuurders vaart wel bij deze situatie.”
Het huidige systeem heeft volgens de politieke dissident grootscheepse corruptie veroorzaakt. „Vrouwen prostitueren zich om bij te verdienen, er wordt veel gestolen en jongeren gebruiken allerlei soorten drugs. Allemaal zaken die voor 1990 niet of nauwelijks bestonden. En dat leidt weer tot krankzinnige repressie. Er is nu zo veel armoede dat mensen soms een fiets of een kip stelen van de buren. In een normaal land krijgt een pleger van zo’n vergrijp een boete maar hier veroordelen ze je voor zoiets tot acht jaar cel.”
...
Is Antúnez niet bang weer te worden opgepakt?
„Het lijkt me verschrikkelijk als ik opnieuw naar de gevangenis zou moeten. Maar als het moet, dan moet het. Ik zal me blijven inzetten voor meer democratische rechten voor het hele Cubaanse volk. De enige werkelijke angst die ik heb is dat ik ooit angst zal krijgen om door te gaan.”
Bron (http://www.nrc.nl/buitenland/article709878.ece/De_Cubaanse_samenleving_is_vernietigd)
Cuba, een mooi land voor toeristen en 'sommige' buitenlandse politiekers (remember Steve Stevaert en Louis Michel, de EU-commissaris, momenteel uit dienst, omdat hij partijbelangen in het Zuiden van ons land te verdedigen heeft, wat uiteraard belangerijker is dan Europese ontwikkelinshulp etc.).
Zeer juist. En zeggen dat ettelijke mensen op dit forum dit durven te betwisten en de andere kant opkijken wanneer men spreekt over de martelingen van het 'Marxistisch' régime van Fidel. Onbegrijpelijk, maar deze mensen getuigen wel van een fanatieke, kortom, van een triestige mentaliteit.
Bhairav
13 mei 2007, 16:57
Ik ben tegen de Duitsers omdat het vroeger nazi's waren.
Jazeker
13 mei 2007, 18:09
Ik ben tegen de Duitsers omdat het vroeger nazi's waren.
Minder smoren als ge post. Het gaat hier niet over Duitsers.
Ook China heeft zijn "communistisch" verleden afgezworen en gaat nu met rasse schreden vooruit, het kapitalisme omhelzend. Cuba is een mislukking. Noord-Korea komt elke winter om van de honger. En wat willen sommige linksen in Europa? Het communisme hier invoeren! :lol: Praetorian, niet echt van de dapperste, maakt zich altijd pijlsnel uit de voeten wanneer met deze vaststelling geconfronteerd.
Ja, Cuba moet maar eens kijken naar zijn welvarende buren, zoals Haiti.
Jazeker
13 mei 2007, 18:58
Ook China heeft zijn "communistisch" verleden afgezworen en gaat nu met rasse schreden vooruit, het kapitalisme omhelzend.
China heeft het communisme maar half afgezworen, maar het collectieve en de strafcultuur en censuur die nodig zijn om een commie maatschappij in de pas te laten lopen zijn gebleven. Het resultaat is veel gevaarlijker... een extreem kapitalistische staatsvorm met censuur en geen respect voor mensenrechten. Worst of both worlds. Of als je er de leider van bent, dan heet het Best of both worlds, natuurlijk.
Ja, Cuba moet maar eens kijken naar zijn welvarende buren, zoals Haiti.
Of de VS...:-P
http://www.vergelijkvakanties.nl/cuba/cuba.gif
Ja, Cuba moet maar eens kijken naar zijn welvarende buren, zoals Haiti.
is dit ironie of meen je dit?
bruut geweld
13 mei 2007, 20:14
detail : hoe zou cuba het doen zonder boycot ?
detail : hoe zou cuba het doen zonder boycot ?Zoals de rest van de rode paradijzen wsl...
Kortom... dioffe ellende, geen vrije meningsuiting, schending van de mensenrechten... ;-)
Gelukkig hebben ze tenminste gratis zon...
Jazeker
13 mei 2007, 20:21
detail : hoe zou cuba het doen zonder boycot ?
hmm zou minder economische boycott betekenen dat ze minder gaan martelen in hun gevangenissen waar mensen worden opgesloten omwille van hun tegenstand tegen het regime?
Je bent ergens in het artikel vergeten dat er wel vlees kon worden geserveerd voor hongerstakers terwijl het volk zich dat niet kon veroorloven.
Brandaan
13 mei 2007, 20:27
hmm zou minder economische boycott betekenen dat ze minder gaan martelen in hun gevangenissen waar mensen worden opgesloten omwille van hun tegenstand tegen het regime?
Je bent ergens in het artikel vergeten dat er wel vlees kon worden geserveerd voor hongerstakers terwijl het volk zich dat niet kon veroorloven.
Je kan dit artikel natuurlijk niet als zaligmakende bron zien, het is een boeiend verhaal om te lezen, maar alles wordt natuurlijk slechts van 1 kant belicht. Als bron voor de werkelijke situatie is het dan ook niet veel waard.
born2bewild
13 mei 2007, 20:32
Je kan dit artikel natuurlijk niet als zaligmakende bron zien,
ma jawel joh
Jazeker
13 mei 2007, 20:38
Je kan dit artikel natuurlijk niet als zaligmakende bron zien, het is een boeiend verhaal om te lezen, maar alles wordt natuurlijk slechts van 1 kant belicht. Als bron voor de werkelijke situatie is het dan ook niet veel waard.
Raar maar waar, maar ik heb het NRC nooit als verdachte bron gezien hoor.
Brandaan
13 mei 2007, 20:54
Raar maar waar, maar ik heb het NRC nooit als verdachte bron gezien hoor.
Het NRC is ook geen verdachte bron, maar als u het verhaal leest dan kan u er toch niet omheen dat het slechts de persoonlijke ervaringen van die man weergeeft. Deze ervaringen zijn logischerwijs niet objectief en daardoor zegt dit verhaal weinig over de werkelijke situatie. Als het NRC een puur objectieve uiteenzetting van de cubaanse samenleving had willen geven dan had men "hoor en wederhoor" toegepast en het verhaal van twee kanten belicht. Nu is het slechts een achtergrondverhaal met weinig journalistieke waarde, niet meer en niet minder.
Jazeker
13 mei 2007, 21:25
Het NRC is ook geen verdachte bron, maar als u het verhaal leest dan kan u er toch niet omheen dat het slechts de persoonlijke ervaringen van die man weergeeft. Deze ervaringen zijn logischerwijs niet objectief en daardoor zegt dit verhaal weinig over de werkelijke situatie. Als het NRC een puur objectieve uiteenzetting van de cubaanse samenleving had willen geven dan had men "hoor en wederhoor" toegepast en het verhaal van twee kanten belicht. Nu is het slechts een achtergrondverhaal met weinig journalistieke waarde, niet meer en niet minder.
Ik denk dat het NRC wel aan check and doublecheck doet hoor. In tegenstelling tot Vlaamse kranten vind ik NRC nog steeds een kwaliteitskrant (zij het wat links over de laatste jaren).
Brandaan
13 mei 2007, 21:35
Ik denk dat het NRC wel aan check and doublecheck doet hoor. In tegenstelling tot Vlaamse kranten vind ik NRC nog steeds een kwaliteitskrant (zij het wat links over de laatste jaren).
Het NRC is uiteraard een kwaliteitskrant, maar dat betekent niet dat de opmerkingen uit de mond van deze Cubaan allemaal waar zijn. Men heeft Jorge Perez simpelweg de mogelijkheid geboden om zijn verhaal te doen en u moet voor de grap eens kijken welke delen Chipie heeft onderstreept. Dit zijn bijna allemaal quote's van Jorge Perez zijn woorden en dat betekent dus niet dat de verslaggever het hier mee eens is of dat hij deze feiten heeft gecontroleerd.
Wsl zal deze schrijver ook niet objectief zijn...
Overleven op seks en rum in de Cubaanse hoofdstad
http://www.hotel-boekenlust.nl/boekensuite/havana.gif
PEDRO JUAN GUTIÉRREZ - DIRTY HAVANA
Na de tv-documentaires over de Cubaanse groep Buena Vista Social Club die met hun door Ry Cooder geproduceerde CD een mega-hit in Europa scoorde, raakte Cuba weer in en dachten vele mensen dat Havana een swingende Caribische stad was als geen ander. Pedro Juan Gutiérrez zet hier echter een goeie domper op. Zonder dollars geen feest en wie ietsje kritisch alle documentaires bekijkt over Cuba kan de ellende die uit 'Dirty Havana' druipt zelf in ogenschouw nemen.
Natuurlijk kwijlt menig toerist over de prachtig vervallen bouwwerken in Havana, de zeldzaam oude auto's die daar nog steeds rijden - ook al hangt de motor met van alles en nog wat aan elkaar - en de mooie vrouwen die alles op alles zetten om wat dollars te vergaren. Maar hier is de waarheid over instortende huizen, vervallen rijkdom en over de trieste achtergrond van die bevallige vrouwen. Zoals Gutiérrez zelf menigmaal in zijn boek herhaalt: voor de communistisch Cubaanse regering bestaat al deze ellende niet. Geen misdaad, geen armoede, geen verloedering. 'Dirty Havana' gaat over de achterkant van die eens geroemde Cubaanse revolutie.
Misschien legt Gutiérrez zijn seksuele driften wel erg dik in zijn verhalen, maar door al die escapades met het ene na het andere vriendinnetje sijpelt een portret door van een wanhopige gemeenschap die leeft volgens de hardste regels van een stadsguerilla. Het uitzicht vanuit zijn dakwoning kan dan geweldig zijn, maar als je geen water hebt of nummertje vijftig bent in de rij voor de wc bovenop een instortend gebouw, is die romantiek snel vervlogen. De levensbasis is rum en seks, en die zijn als enige volop aanwezig, de kwaliteit van de dames vele malen beter dan die van de rum. Grote afwezige in Gutiérrez verhalen is de muziek. De mooie mulatinnen kunnen dansen om in een erotische sfeer te komen en om de rum sneller door hun bloed te laten stromen, maar 'Dirty Havana' swingt voor geen meter. Het is een trieste afschildering van menselijke ellende.
Toch heeft de roman sfeer en geen bitterheid. Wanneer Pedro Juan na de eerste helft van het boek niet meer om elke bladzijde een orgasme behoeft, worden de verhalen zelfs aangenaam door hun rijke beschrijving en de niet op het mondje gevallen schrijfstijl van de schrijver. Ondanks zoveel misère weten mensen te overleven, ook al is het alleen maar op seks en rum. Gutiérrez heeft zo overleefd en vereert met dit boek Havana op zijn geheel eigen manier. Geen lovende muziek maar wel een sfeervol Caribisch portret. Het boek werd in 1998 als eerste in Spanje gepubliceerd en de vraag is hoe lang de Cubaanse politie hem op zijn dakterras zal laten wonen, want alles kan Havana worden binnengesmokkeld, dus ook dit boek. 'Dirty Havana' zal Gutiérrez in ieder geval wat dollars opleveren.
En tussen arme mensen voelt elke gewone toerist zich als een koning... en
Het NRC is uiteraard een kwaliteitskrant, maar dat betekent niet dat de opmerkingen uit de mond van deze Cubaan allemaal waar zijn. Men heeft Jorge Perez simpelweg de mogelijkheid geboden om zijn verhaal te doen en u moet voor de grap eens kijken welke delen Chipie heeft onderstreept. Dit zijn bijna allemaal quote's van Jorge Perez zijn woorden en dat betekent dus niet dat de verslaggever het hier mee eens is of dat hij deze feiten heeft gecontroleerd.
Ik begrijp niet goed waarom een dergelijk interview met een krant dan wel lijkt te kunnen op Cubaanse grond....8O
Jazeker
13 mei 2007, 22:08
Het NRC is uiteraard een kwaliteitskrant, maar dat betekent niet dat de opmerkingen uit de mond van deze Cubaan allemaal waar zijn. Men heeft Jorge Perez simpelweg de mogelijkheid geboden om zijn verhaal te doen en u moet voor de grap eens kijken welke delen Chipie heeft onderstreept. Dit zijn bijna allemaal quote's van Jorge Perez zijn woorden en dat betekent dus niet dat de verslaggever het hier mee eens is of dat hij deze feiten heeft gecontroleerd.
Als de journalist (en in het geval van het NRC dat een goede naam heeft en zelfs soms iets te links wordt genoemd) daar geen check and doublecheck heeft gedaan dan zit de NRC met een probleem. Maar geloof me vrij. Het NRC heeft geen last van journalisten die lid zijn van het Groot-Oosten wat wel een plaag is hier.
willem1940NLD
13 mei 2007, 22:12
Moeilijk; de verhalen die mij bereikten over Cuba vóórdat Hr Castro daar opdook, waren gruwelijker.
Brandaan
13 mei 2007, 22:13
Ik begrijp niet goed waarom een dergelijk interview met een krant dan wel lijkt te kunnen op Cubaanse grond....8O
Zo totalitair zijn ze daar nog niet, maar het is toch niet helemaal wat een mens zou verwachten van oa dit lijstje: http://www.rsf.org/article.php3?id_article=8247
Brandaan
13 mei 2007, 22:17
Als de journalist (en in het geval van het NRC dat een goede naam heeft en zelfs soms iets te links wordt genoemd) daar geen check and doublecheck heeft gedaan dan zit de NRC met een probleem. Maar geloof me vrij. Het NRC heeft geen last van journalisten die lid zijn van het Groot-Oosten wat wel een plaag is hier.
Ze hadden een probleem gehad als men de uitspraken als feiten had gepresenteerd, maar dat doet men niet. Men geeft enkel het persoonlijke relaas van Perez en zolang dit duidelijk is is het niet nodig om al zijn bewereringen door te lichten (voor zover dit al mogelijk is). De algemene tendensen van Perez zijn verhaal zullen wel kloppen, maar hij zal er (net als elk ander persoon) niet in slagen om alles objectief weer te geven.
Zo totalitair zijn ze daar nog niet, maar het is toch niet helemaal wat een mens zou verwachten van oa dit lijstje: http://www.rsf.org/article.php3?id_article=8247
België op zeven, terwijl VSA maar op 31.:wtf:
Maar ik heb al op tv gezien dat men enkel met mensen kon praten als er overheidsmensen stonden mee te luisteren. Wel raar dat hij dan wel met een krant durft spreken.
Ik stel me altijd de vraag hoe slecht het moet gaan in het Europees vasteland eer de mensen op zelfgemaakte vlotjes proberen naar Engeland te verhuizen.
Dat spreekt boekdelen over hoe het er daar aan toe gaat.
Noteer dat de afstand van Cuba naar Florida een pak verder is ook.
Moeilijk; de verhalen die mij bereikten over Cuba vóórdat Hr Castro daar opdook, waren gruwelijker.
Wat is me dat nu voor een redenering: het régime van Batista was nog slechter dan dat van Fidel.
Blijft nochtans dat het communistisch régime van Fidel hoewel minder verwerpelijk (maar niet minder corrupt!), eveneens een verknechtend boosaardig régime dat mensen opsluit en martelt. En daar ging het over.
ministe van agitatie
14 mei 2007, 10:54
Meest opmerkelijke zinnetje:
Voor een man die het belangrijkste deel van zijn leven in gruwelijke gevangenissen, bijna altijd in eenzame opsluiting, heeft geleefd, oogt Antúnez opvallend monter en gezond.
Meest opmerkelijke zinnetje:In Cuba oogt iedereen monter en gezond... :-P
Dat is wsl zelfs bij wet verplicht...
80U weet toch dat hun dokters wereldwijd bekend staan voor hun oogoperaties... :lol:
TommyMax2
14 mei 2007, 21:41
Er was meer dan één miljoen man en vrouw op de been op 1 mei in Cuba om hun socialistische land te vieren. En dan komen jullie af met een paar verhaaltjes van gefrustreerde mannekes.
Opinions on Cuba are like assholes. Everyone's got one.
Er was meer dan één miljoen man en vrouw op de been op 1 mei in Cuba om hun socialistische land te vieren. En dan komen jullie af met een paar verhaaltjes van gefrustreerde mannekes.
1 miljoen schapen versus de ineengemepte en jarenlang opgesloten kritische burger :roll:
Het lijkt wel alsof je het geweld tegen politieke tegenstanders goedkeurt.
detail : hoe zou cuba het doen zonder boycot ?
Het communisme overleeft dankzij die boycot, zonder de boycot zouden westerse goederen veel algemener te vinden zijn in Cuba en zouden de mensen merken dat hun systeem niet in staat is tot dezelfde productie. De mensen, materialistisch als de mens is, zouden meer willen terwijl hun regime hen dat niet kan bieden.
willem1940NLD
14 mei 2007, 21:57
Er was meer dan één miljoen man en vrouw op de been op 1 mei in Cuba om hun socialistische land te vieren. En dan komen jullie af met een paar verhaaltjes van gefrustreerde mannekes.
Dat is dan minder dan 10% die kwamen feestvieren; zelfs koninginnedag in Nederland oogst meer deelname.
In Cuba oogt iedereen monter en gezond... :-P
Dat is wsl zelfs bij wet verplicht...
80U weet toch dat hun dokters wereldwijd bekend staan voor hun oogoperaties... :lol:
:rofl:
mad_drone
15 mei 2007, 07:49
het enigste dat me enorm stoort is dat de allereerste poster zegt dat cuba voorbeeld is voor al wat links is dan cuba begint af te breken ... Kvoel me ferm beledigd.
los van dat... ik denk dat cuba de kyotodoelstellingen wel zal bereiken.
het enigste dat me enorm stoort is dat de allereerste poster zegt dat cuba voorbeeld is voor al wat links is dan cuba begint af te breken ... Kvoel me ferm beledigd.
los van dat... ik denk dat cuba de kyotodoelstellingen wel zal bereiken.
Kvoel me ferm beledigd.
Nog jong, en nog niet veel meegemaakt, zeker? :-P Nog niet opgevallen dat rechts door links veel harder aangepakt wordt? 8-)
80En dat moet U weten dat Cuba veruit de meest geslaagde socialistische staat ooit geweest is...
http://img504.imageshack.us/img504/5851/cubagm7.jpg
En, idd... als we gaan leven zoals in Cuba, dan halen we met twee vingers in onze neus de Kyoto normen...
willem1940NLD
15 mei 2007, 16:18
het enigste dat me enorm stoort is dat de allereerste poster zegt dat cuba voorbeeld is voor al wat links is dan cuba begint af te breken ... Kvoel me ferm beledigd.
los van dat... ik denk dat cuba de kyotodoelstellingen wel zal bereiken.
Natuurlijk; consumptiebeperking werkt.
Natuurlijk; consumptiebeperking werkt.
toettoet, cuba is het enige land ter wereld dat erin slaagt aan duurzame ontwikkeling te doen. 'duurzaam' én 'ontwikkeling' (economische groei van een procent of 7,5) dus
http://www.spectrezine.org/weblog/?p=299 inclusief link naar het rapport van WWF
willem1940NLD
15 mei 2007, 19:31
toettoet, cuba is het enige land ter wereld dat erin slaagt aan duurzame ontwikkeling te doen. 'duurzaam' én 'ontwikkeling' (economische groei van een procent of 7,5) dus
http://www.spectrezine.org/weblog/?p=299 inclusief link naar het rapport van WWF
7.5% van weinig is niet veel.
toettoet, cuba is het enige land ter wereld dat erin slaagt aan duurzame ontwikkeling te doen. 'duurzaam' én 'ontwikkeling' (economische groei van een procent of 7,5) dus
http://www.spectrezine.org/weblog/?p=299 inclusief link naar het rapport van WWF
Duurzaam omdat men niets heeft. Daarom rijdt men nog altijd met de Amerikaanse oldies uit de jaren '50. En geloof me, dat is niet echt uit intentie voor de natuur dat men met die bakken rijdt. Dat doet men uit arren moede. En wie zijn mond opendoet om dit aan te klagen vliegt de gevangenis in. Dat is Cuba.
willem1940NLD
15 mei 2007, 20:36
Duurzaam omdat men niets heeft. Daarom rijdt men nog altijd met de Amerikaanse oldies uit de jaren '50. En geloof me, dat is niet echt uit intentie voor de natuur dat men met die bakken rijdt. Dat doet men uit arren moede. En wie zijn mond opendoet om dit aan te klagen vliegt de gevangenis in. Dat is Cuba.
Hoho, je vergeet de Lada's nu toch.
groenzwarte commie
16 mei 2007, 14:08
Duurzaam omdat men niets heeft. Daarom rijdt men nog altijd met de Amerikaanse oldies uit de jaren '50. En geloof me, dat is niet echt uit intentie voor de natuur dat men met die bakken rijdt. Dat doet men uit arren moede. En wie zijn mond opendoet om dit aan te klagen vliegt de gevangenis in. Dat is Cuba.
haha, wat een domme reactie
iedereen weet toch dat die amerikaanse oude bakken tien keer vervuilender zijn en meer benzine zuipen dan de gemiddelde moderne toyota om maar een voorbeeld te noemen.
dus moesten ze uit intentie voor de natuur met van die vervuilende old timers rondrijden dan zouden ze inderdaad heeeeeeeeeeeeeeeel dom zijn.
cubanen hebben wel een iets intelligentere visie op milieu. zie daarvoor hun energieprogramma van vorig jaar en castro's laatste tekst ivm biobrandstoffen en zo.
wat die "dissidenten" betreft, lees eens wat achtergrond over hoeveel het er zijn (marginaal weinig), hoe ze meestal gesteund en betaald worden vanuit de VS, hoe versplinterd ze zijn,... waarom al die verhaaltjes als vb osvaldo paya sardiñas, dé opperdissident, overal vrij mag rondreizen (sacharov prijsje komen ophalen in europa en terugvliegen,...), vrij geinterviewd wordt door oa nederlandse televisie,... Toont vooral tegenovergestelde aan.
Als dissidenten eens iets proberen int openbaar moeten de cubaanse flikken eerder die eersten beschermen vh volk ipv omgekeerd.
Kvraag me af als het verzet hier in belgie even soft geweest is met nazicollaborateurs als cuba met "dissidenten", die voor het overgrote deel ook vs-collaborateurs zijn.
Persoonlijke mening: zelfs al zou er ene doodgeschoten worden heb ik zoiets van "laat maar liggen die is dood, die is dood, die is doooooooooood" :evil:
Tja, die commies... :lol:
Als men naar de site van de PVDA gaat, kan men lezen dat de Noord-Koreanen het ver van slecht doen...
Die miljoenen hongerdoden en de noodhulp van de kapitalistische wereld zullen wsl maar propaganda zijn, met de enige bedoeling de klassenstrijd moeilijker te maken...
En Stalin, dat was een modelleider... :-P
80Kris Merckx die was nog straffer... Die beweerde dat het platwalsen van de studenten in China toelaatbaar was... :roll:
haha, wat een domme reactie
iedereen weet toch dat die amerikaanse oude bakken tien keer vervuilender zijn en meer benzine zuipen dan de gemiddelde moderne toyota om maar een voorbeeld te noemen.
dus moesten ze uit intentie voor de natuur met van die vervuilende old timers rondrijden dan zouden ze inderdaad heeeeeeeeeeeeeeeel dom zijn.
cubanen hebben wel een iets intelligentere visie op milieu. zie daarvoor hun energieprogramma van vorig jaar en castro's laatste tekst ivm biobrandstoffen en zo.
wat die "dissidenten" betreft, lees eens wat achtergrond over hoeveel het er zijn (marginaal weinig), hoe ze meestal gesteund en betaald worden vanuit de VS, hoe versplinterd ze zijn,... waarom al die verhaaltjes als vb osvaldo paya sardiñas, dé opperdissident, overal vrij mag rondreizen (sacharov prijsje komen ophalen in europa en terugvliegen,...), vrij geinterviewd wordt door oa nederlandse televisie,... Toont vooral tegenovergestelde aan.
Als dissidenten eens iets proberen int openbaar moeten de cubaanse flikken eerder die eersten beschermen vh volk ipv omgekeerd.
Kvraag me af als het verzet hier in belgie even soft geweest is met nazicollaborateurs als cuba met "dissidenten", die voor het overgrote deel ook vs-collaborateurs zijn.
Persoonlijke mening: zelfs al zou er ene doodgeschoten worden heb ik zoiets van "laat maar liggen die is dood, die is dood, die is doooooooooood" :evil:
Als Robert (Steve) Stevaert, die toch een bewonderaar is van Fidel, zelf toegeeft dat het régime van Fidel een dictatuur is, dan zegt dit genoeg.
Als u niet wilt toegeven dat dissidenten verdwijnen achter slot en grendel dan bent u niet correct bezig. Deze gegevens komen niet van verdachte bronnen betaald door de CIA of iets dergelijks. Deze gegevens komen van Amnesty International. Deze organisatie klaagt om het even welk régime aan indien het moet, zowel de VS als Cuba.
En wat die Amerikaanse oldies betreft: ze rijden daarmee in Cuba omdat ze niets anders hebben. Omdat Cubanen arm zijn. Omdat het daar een economische puinhoop is.
Brandaan
16 mei 2007, 17:49
En wat die Amerikaanse oldies betreft: ze rijden daarmee in Cuba omdat ze niets anders hebben. Omdat ze arm zijn.
Niet helemaal juist, in principe zou Cuba best wel andere auto's kunnen betalen, al was het tweedehands troep. Arm Afrika doet dit toch ook en daar is de economie er toch echt slechter aan toe dan in Cuba.
Men importeert geen auto's omdat de handelsembargo's dit nagenoeg onmogelijk maken.
karel 20
16 mei 2007, 17:59
Als Robert (Steve) Stevaert, die toch een bewonderaar is van Fidel, zelf toegeeft dat het régime van Fidel een dictatuur is, dan zegt dit genoeg.
Als u niet wilt toegeven dat dissidenten verdwijnen achter slot en grendel dan bent u niet correct bezig. Deze gegevens komen niet van verdachte bronnen betaald door de CIA of iets dergelijks. Deze gegevens komen van Amnesty International. Deze organisatie klaagt om het even welk régime aan indien het moet, zowel de VS als Cuba.
En wat die Amerikaanse oldies betreft: ze rijden daarmee in Cuba omdat ze niets anders hebben. Omdat Cubanen arm zijn. Omdat het daar een economische puinhoop is.
Hoe kan amnesty een oordeel vellen over de situatie in Cuba als ze nog niet eens worden toegelaten in het land?
Een economische groei van 7,5% per jaar noem ik geen puinhoop.
Hoe kan amnesty een oordeel vellen over de situatie in Cuba als ze nog niet eens worden toegelaten in het land?
Een economische groei van 7,5% per jaar noem ik geen puinhoop.
Dat ze niet worden toegelaten zegt ook al wat. En zo worden nog heel veel mensen en heel veel zaken niet toegelaten in het paradijs van Fidel.
De toeristische sector is en blijft de locomotief van de economische heropleving. Dit is de voornaamste oorzaak van de economische groei. En dit na een halve eeuw 'marxistische revolutie'. Een kapitalistische inkomstenbron. Geef nu eens toe dat alle 'communistische' experimenten in de wereld volkomen gefaald hebben. Je kunt de mensen nooit een tevreden bestaan geven, laat staan gelukkig maken, door hen te kooien.
De afgelopen 40 jaar heeft Amnesty International (AI) campagne gevoerd tegen schendingen van mensenrechten die de Cubaanse regering beging, vooral vanwege de aanhouding van politieke dissidenten en journalisten. De aanhoudingen zijn het gevolg van scherpe inperkingen op de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van vergadering en de vrijheid van vereniging.
Aldus een rapport dat Amnesty International 29 januari jl publiceerde.
De internationale mensenrechtenorganisatie merkt nog op dat AI ook voortdurend haar grote zorg kenbaar maakte over het VS-embargo en de gevolgen ervan voor de Cubanen om volledig te kunnen profiteren van hun mensenrechten.http://cuba.web-log.nl/cuba/images/virustegendictators_1.jpg (http://cuba.web-log.nl/.shared/image.html?/photos/uncategorized/virustegendictators_1.jpg)
Hoe kan amnesty een oordeel vellen over de situatie in Cuba als ze nog niet eens worden toegelaten in het land?
Een economische groei van 7,5% per jaar noem ik geen puinhoop.
correctie: 12,5%
willem1940NLD
16 mei 2007, 18:42
Ik vind nergens plaatjes van de tamelijk later op Cuba binnengehaalde Lada's; zijn die zo snel al allemaal weggeroest?
Ha, iets gevonden: .... Het straatbeeld van Cuba wordt gevuld met oude Amerikaanse oldtimers en zelfs oude Nederlandse autobussen. Door de boycot van Cuba kunnen geen nieuwe auto's geimporteerd worden. De beschikbare auto's worden daarom veelvuldig opgeknapt en vaak voorzien van Lada-onderdelen omdat de Cubaan liever in een oldtimer rijdt dan in een uit Rusland geimporteerde Lada. Het is toeristen niet toegestaan om mee te rijden met deze particuliere oldtimers, omdat dit de illegale taxi's in de hand zou werken. Toch zijn er voldoende mensen te vinden die voor enkele dollars het risico nemen. Ook kun je natuurlijk een oldtimer-taxi aanhouden ....
http://www.landenalmanak.nl/cuba.php
Ik vind nergens plaatjes van de tamelijk later op Cuba binnengehaalde Lada's; zijn die zo snel al allemaal weggeroest?
Ha, iets gevonden:
http://www.landenalmanak.nl/cuba.php
Voorproefje
Volgens Niek Wildeboer hebben de Cubanen de afgelopen maanden een voorproefje gekregen van de manier waarop het regime denkt dat het verder zal gaan met Cuba, mocht de leider komen te overlijden. 'Na de overdracht van de macht aan Raul Castro zijn alle verenigingen bij elkaar geroepen: de comité's voor de verdediging van de revolutie (CDR), de vakbond (CTC), de vereniging voor Cubaanse vrouwen (FMC) en de communistische jeugdbeweging (UJC). Zij kregen te horen dat de regering het beleid onveranderd voortzet, met het verzoek zich daarachter te scharen. Er zijn geen wezenlijke veranderingen in het politieke bestel en het centraal geleide economische systeem opgetreden', zegt de Nederlandse ambassadeur. Volgens Wildeboer wenst de bevolking vooral economische hervormingen. 'Er is grote onzekerheid, de Cubanen weten wat ze hebben en niet wat ze krijgen. Ik denk dat ze vooral belang hebben bij stabiliteit en een verhoging van de levensstandaard.'
http://cuba.web-log.nl/cuba/images/politie.jpg (http://cuba.web-log.nl/.shared/image.html?/photos/uncategorized/politie.jpg)Politie op ieder straathoek in Havana
Op straat spreken de Cubanen zich niet openlijk voor de microfoon uit over de toekomst van hun land. Ze wijzen me erop dat er om de tien meter een politieagent staat en er overal camera's hangen. Een van hen, Ray, een leraar Engels die privéles geeft, nodigt me uit in een huis van een vriend waar ik hem mag interviewen. Volgens hem is het toezicht op straat de laatste maanden verscherpt. 'Fidel Castro is heel populair in Cuba. Veel ouderen zijn hem dankbaar. Omdat hij voor gratis gezondheidszorg en onderwijs heeft gezorgd. De meeste mensen beschouwen hem als een held. Bovendien: we weten niet beter, we kennen alleen maar Fidel, al bijna vijftig jaar lang. En ik heb geen idee hoe we ons zullen voelen als hij er niet meer is, en iemand anders de macht overneemt. Het probleem is dat we meer democratie willen. De mensen zijn moe van dit systeem', zegt hij. Ray herinnert eraan dat er in 1994 een massale uittocht was van Cubanen die met een bootje de oceaan overstaken naar Miami - op zoek naar een beter leven.
Ze zijn moe van het systeem. Duidelijker kan het niet.
Elena Alvarez beleidsmaker van het Cubaanse ministerie van Economische Zaken licht toe: ‘Afgelopen jaar groeide onze economie met 12.5 procent, de hoogste groei in decennia.’ Volgens de economie profiteert de bevolking daar ook van. Alvarez: ‘De salarissen zijn iets omhoog gegaan, gemiddeld tot 300 �* 400 Cubaanse peso's per maand. Bovendien ontvangen de burgers een rantsoenkaart, waarmee ze tegen spotprijzen olie, rijst, suiker kunnen kopen.’
Na zoveel jaar een marxistische economie zitten ze daar nog altijd met 'rantsoenkaarten'. Een echt succes is het toch niet geworden. En zeggen dat de kapitalistisch toeristen het geld binnenbrengen...
Dat doet toch ook vragen rijzen.
Ik ben de laatste om te beweren dat het kapitalistisch systeem het enige zaligmakend is. Verre van. Maar de communistische dictaturen zeker niet.
Als men ziet wat een hel de communisten elders gemaakt hebben/maken (China, ex-USSR, Albanië, Noord-Korea, Cambodja...), dan is Cuba natuurlijk een paradijs...
En dit dan nog uitsluitend, zoals reeds gezegd, dankzij het toerisme ..
Godzijdank voor Fidel is het een eiland en zijn de versleten autobanden niet voor het oprapen... of hij had praktisch geen inwoners meer (behalve de luilinksen dan, die een overtocht op een band te lastig vinden)..
vBulletin® v3.6.8, Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.