De onmacht van de geschiedkundige

[lombas]

De moderne geschiedschrijving ambiëert niet naar de essentie van geschiedkundige feiten te grijpen - de historiografie toont enkel het moderniseren van de feiten: is de geest van Thucydides verdwenen? Het is alsof de biologie enkel naar de mens zou kijken en zich niet zou afvragen uit wat die bestaat; enkel zou optekenen hoe een arm eruit ziet, en niet hoe die werkt. Het is een gebrek aan kennis - te weten wát mensen dachten, waarom ze handelden - dat het denken van de historicus bederft.

Misschien is het wel volledig onmogelijk, en wordt geschiedenis als wetenschap gereduceerd tot de typiste die duizenden woorden ként maar haar schrijfsels niet absorbeert of weet wie aan het dicteren is. Onze wetenschap faalt grotendeels, wat we enkel trachten te compenseren door boeiende boeken met een snufje romantiek te schrijven.

Schrijven kunnen we. Maar bouw je daar een wetenschap mee op?

[Jozef Ostyn]

De moderne geschiedschrijving ambiëert niet naar de essentie van geschiedkundige feiten te grijpen - de historiografie toont enkel het moderniseren van de feiten: is de geest van Thucydides verdwenen? Het is alsof de biologie enkel naar de mens zou kijken en zich niet zou afvragen uit wat die bestaat; enkel zou optekenen hoe een arm eruit ziet, en niet hoe die werkt. Het is een gebrek aan kennis - te weten wát mensen dachten, waarom ze handelden - dat het denken van de historicus bederft.

Misschien is het wel volledig onmogelijk, en wordt geschiedenis als wetenschap gereduceerd tot de typiste die duizenden woorden ként maar haar schrijfsels niet absorbeert of weet wie aan het dicteren is. Onze wetenschap faalt grotendeels, wat we enkel trachten te compenseren door boeiende boeken met een snufje romantiek te schrijven.

Schrijven kunnen we. Maar bouw je daar een wetenschap mee op?

Beetje gefrustreerd?

[Jozef Ostyn]

De geschiedkundige bepaalt mee het collectieve geheugen en daarmee ook het publieke debat.

Lang leve de geschiedenis!

[lombas]

Zoals ik al zei is het weergeven van feiten nauwelijks een wetenschap.

[HAMC]

Zoals ik al zei is het weergeven van feiten nauwelijks een wetenschap.

Misschien toch wel als daarvoor de feiten niet gekend waren?

[lombas]

Misschien toch wel als daarvoor de feiten niet gekend waren?

Was Columbus een wetenschapper omdat hij Amerika ontdekt heeft? Het niet afweten van zaken wilt niet zeggen dat ze niet zijn. Dat op zich biedt dus weinig meerwaarde. Pas als je iets begrijpt kun je spreken van wetenschap.

Naar mijn mening eh.

[Savatage]

Zoals ik al zei is het weergeven van feiten nauwelijks een wetenschap.

En waarom moet dat dan per sé een wetenschap zijn?

[lombas]

En waarom moet dat dan per sé een wetenschap zijn?

Het pretendeert dat wel te zijn.

[HAMC]

Was Columbus een wetenschapper omdat hij Amerika ontdekt heeft? Het niet afweten van zaken wilt niet zeggen dat ze niet zijn. Dat op zich biedt dus weinig meerwaarde. Pas als je iets begrijpt kun je spreken van wetenschap.

Naar mijn mening eh.

Noemt u dan eens een wetenschap op die u begrijpt?

[lombas]

Noemt u dan eens een wetenschap op die u begrijpt?

Fysica. Biologie. Antropologie (hoewel dat een heikel punt is voor sommigen). &c.

[Percalion]

Hah, gelukkig doe ik een échte wetenschap, met cijfers en formules en grafiekjes.


:?

[Jozef Ostyn]

Zoals ik al zei is het weergeven van feiten nauwelijks een wetenschap.

Geschiedenis is voor mij toch iets meer dan get weergeven van feiten. Het is ook de analyse ervan en het leggen van verbanden.

[lombas]

Geschiedenis is voor mij toch iets meer dan get weergeven van feiten. Het is ook de analyse ervan en het leggen van verbanden.

Inderdaad, zoals ik al zei, het pretendeert (zeker sinds de jaren zestig) ook te kunnen interpreteren waarom bepaalde handelingen gesteld werden &c., doch wordt zij geconfronteerd met de onmogelijkheid te weten waarom bijvoorbeeld Cicero zich aan de voeten van Caesar wierp.

Let wel, ik ga zeker niet beweren dat binnen de historiografie zulke zaken reeds wél mogelijk zijn geweest. Rest ons echter te veel Herodotos en te weinig Thucydides om de brede geschiedkunde als wetenschap te beschouwen.

Weerom, naar mijn bescheiden mening.

[lombas]

Hah, gelukkig doe ik een échte wetenschap, met cijfers en formules en grafiekjes.


:?

Je hebt niet echt statistiekjes en zo nodig. Economie is een terechte wetenschap, het ambiëert handelingen van mensen te verklaren en biedt daar verscheidene, valabele theorieën voor aan; marxistische, praxeologische &c.

[Hertog van Gelre]

Onze wetenschap faalt grotendeels, wat we enkel trachten te compenseren door boeiende boeken met een snufje romantiek te schrijven.

Schrijven kunnen we. Maar bouw je daar een wetenschap mee op?

Dat snufje romantiek, dat doet het hem. Als je geschiedschrijving beschouwt als louter het vastleggen van feiten dan schiet je inderdaad tekort. Ik zie het bestuderen van geschiedenis als een gecombineerde wetenschap waarin ook sociologie, antropologie, economie e.a. een rol spelen. En vlak de kunst hierbij niet uit. Kunst kijkt voorbij de feiten. Dit heb je nodig om de grotere verbanden te kunnen zien.

[ossaert]

Zoals ik al zei is het weergeven van feiten nauwelijks een wetenschap.

Lombas, ik denk dat je hier wel even met gierende banden de bocht uit gaat. De historiografie die louter beschrijft en niet verklaart - wat jouw beeld van de geschiedenis - staat al decennialang in een kwaad daglicht in het historisch gild. Er wordt dan gesproken van de 'narratieve geschiedschrijving' (inclusief scheve blik), die dan meer kunst dan wetenschap is, nogal vrijblijven en vooral een vlot leesbaar verhaal voorstaat. Die kritiek, vrij algemeen sinds de hoogdagen van de Annales en aanverwante stromingen, is m.i. (en ik denk dat ik recht van spreken heb) volledig ten onrechte. Narratieve geschiedschrijving - op wetenschappelijk niveau dan - verklaart zeker zoveel als de gerationaliseerde sociaal-economische, antropologische of wat weet ik me daar nog, enkel op een heel ander niveau. De ene verklaart bijvoorbeeld in welke omstandigheden de Nederlandse Opstand kon uitbreken, de andere hoe persoonlijke handelen van pakweg Filips II of Willem de Zwijger de gebeurtenissen stuurden. Tweemaal een (op zich) acceptabele verklaring, maar op een heel ander niveau. Ik denk dat ik je kritiek vooral kan terugbrengen op een gebrek aan inzicht in de moderne historiografie, daarom: Paul Veyne, Comment on écrit l'histoire. Essau d'épistémologie (Parijs, 1971), of de inleiding van een recent (narratief) proefschrift: http://dare.uva.nl/record/220251. (http://dare.uva.nl/record/220251)

[lombas]

Lombas, ik denk dat je hier wel even met gierende banden de bocht uit gaat. De historiografie die louter beschrijft en niet verklaart - wat jouw beeld van de geschiedenis - staat al decennialang in een kwaad daglicht in het historisch gild. Er wordt dan gesproken van de 'narratieve geschiedschrijving' (inclusief scheve blik), die dan meer kunst dan wetenschap is, nogal vrijblijven en vooral een vlot leesbaar verhaal voorstaat. Die kritiek, vrij algemeen sinds de hoogdagen van de Annales en aanverwante stromingen, is m.i. (en ik denk dat ik recht van spreken heb) volledig ten onrechte. Narratieve geschiedschrijving - op wetenschappelijk niveau dan - verklaart zeker zoveel als de gerationaliseerde sociaal-economische, antropologische of wat weet ik me daar nog, enkel op een heel ander niveau. De ene verklaart bijvoorbeeld in welke omstandigheden de Nederlandse Opstand kon uitbreken, de andere hoe persoonlijke handelen van pakweg Filips II of Willem de Zwijger de gebeurtenissen stuurden. Tweemaal een (op zich) acceptabele verklaring, maar op een heel ander niveau. Ik denk dat ik je kritiek vooral kan terugbrengen op een gebrek aan inzicht in de moderne historiografie, daarom: Paul Veyne, Comment on écrit l'histoire. Essau d'épistémologie (Parijs, 1971), of de inleiding van een recent (narratief) proefschrift: http://dare.uva.nl/record/220251. (http://dare.uva.nl/record/220251)

Ik heb historiografie gekregen aan de universiteit, ik weet best waarover je spreekt. Wat je zegt, als voorbeeld neemt, is juist hetgeen dat ik tegenspreek. Er is tonnen literatuur verschenen over de Holocaust. We weten dat het persoonlijk handelen van nationaalsocialisten &c. er voor iets tussen zat, dat wordt mooi onderzocht, geen probleem. Waar het mij om gaat is dat de geschiedkunde - en ik zei, er zijn tegenvoorbeelden - niet ingaat of zelfs niet kán ingaan op de vraag waarom de handelingen gesteld werden. Het is namelijk niet logisch verwant aan elkaar.

Wat de Annales betreft, ik denk dat de woorden van Darnton het mooi zeggen: "It [over een studie van literatuur in de Verlichting] produced Annales results. Tradition outweighed innovation." Je hebt waarschijnlijk Le Roy Ladurie's Montaillou al eens gelezen. Leuk boek. Maar wordt er beschreven waarom bepaalde mensen deden wat ze deden en hoe ze er toe kwamen? Neen, het beschrijft louter een gedrag.

Net zoals de bioloog naar de mens kijkt maar geen flauw benul heeft van hoe het menselijk lichaam werkt, dus. En heeft de mentaliteitsgeschiedenis bijgedragen tot "het begrijpen"? Natuurlijk. Ik heb onlangs een schamele bijdrage geleverd aan het historiografisch en sociologisch debat rond publieke opinie.

Wat je niet kunt, is in Filips' hoofd gaan en kijken wat hem stuurde. Je kunt zeggen dat hij katholiek was, een controlefreak, dat het lang duurde voor hij op de hoogte van zaken werd gesteld, dat hij waarschijnlijk een tamelijke twijfelaar is geweest &c.

Goed, en je kunt over mij ook veel zeggen. Dat ik studeer, dat ik gelovig ben, dat ik graag aan de Schelde zit, &c. Wat mijn politieke voorkeur is, alles kan naar boven komen. Maar dat zegt niets over de reden waarom ik handel. Je kunt naar een mens kijken en zeggen dat hij armen heeft, mooie ogen, &c., het zegt niets gezagdragend over de werking.

We weten hoe ver de medische wetenschap gevorderd is sinds Vesalius. Wat die laatste deed, is iets wat voor de historicus in vele gevallen - ik benadruk weerom de "uitzonderingen" - onmogelijk is.

[ossaert]

Ik heb historiografie gekregen aan de universiteit, ik weet best waarover je spreekt. Wat je zegt, als voorbeeld neemt, is juist hetgeen dat ik tegenspreek. Er is tonnen literatuur verschenen over de Holocaust. We weten dat het persoonlijk handelen van nationaalsocialisten &c. er voor iets tussen zat, dat wordt mooi onderzocht, geen probleem. Waar het mij om gaat is dat de geschiedkunde - en ik zei, er zijn tegenvoorbeelden - niet ingaat of zelfs niet kán ingaan op de vraag waarom de handelingen gesteld werden. Het is namelijk niet logisch verwant aan elkaar.

Wat de Annales betreft, ik denk dat de woorden van Darnton het mooi zeggen: "It [over een studie van literatuur in de Verlichting] produced Annales results. Tradition outweighed innovation." Je hebt waarschijnlijk Le Roy Ladurie's Montaillou al eens gelezen. Leuk boek. Maar wordt er beschreven waarom bepaalde mensen deden wat ze deden en hoe ze er toe kwamen? Neen, het beschrijft louter een gedrag.

Net zoals de bioloog naar de mens kijkt maar geen flauw benul heeft van hoe het menselijk lichaam werkt, dus. En heeft de mentaliteitsgeschiedenis bijgedragen tot "het begrijpen"? Natuurlijk. Ik heb onlangs een schamele bijdrage geleverd aan het historiografisch en sociologisch debat rond publieke opinie.

Wat je niet kunt, is in Filips' hoofd gaan en kijken wat hem stuurde. Je kunt zeggen dat hij katholiek was, een controlefreak, dat het lang duurde voor hij op de hoogte van zaken werd gesteld, dat hij waarschijnlijk een tamelijke twijfelaar is geweest &c.

Goed, en je kunt over mij ook veel zeggen. Dat ik studeer, dat ik gelovig ben, dat ik graag aan de Schelde zit, &c. Wat mijn politieke voorkeur is, alles kan naar boven komen. Maar dat zegt niets over de reden waarom ik handel. Je kunt naar een mens kijken en zeggen dat hij armen heeft, mooie ogen, &c., het zegt niets gezagdragend over de werking.

We weten hoe ver de medische wetenschap gevorderd is sinds Vesalius. Wat die laatste deed, is iets wat voor de historicus in vele gevallen - ik benadruk weerom de "uitzonderingen" - onmogelijk is.

Ik denk dat het probleem dan nog dieper ligt dan ik oorspronkelijk gedacht had. De geschiedwetenschap kan inderdaad niet in de hoofden van de betrokkenen kijken, maar dat erkent ze ook. Het grote verschil tussen geschiedenis en de 'eigenlijke' wetenschap is, is dat het onderwerp van de geschiedenis in feite niet bestaat: wat gebeurd, is voor eens en altijd weg en vervlogen. De historicus berust, bewust of onbewust, in die beperking. Die beperking om de motivaties te achterhalen, inclusief de gedachtengang van de betrokkenen, is onoverkomelijk: een historicus kan enkel reconstrueren. De manier waarop wij - o ja - dat doen, is aan de hand van bronnen. Die geven helaas zelden de precieze motivaties van de betrokkenen - ervan uitgaande dat je die wil achterhalen, cf. je eerdere bekommernis -, maar nu en dan kom je er echt wel achter. Het proefschrift dat ik eerder aanhaalde - raad wie de auteur is - , vermeldt een aantal heel goede voorbeelden waarin dat wel het geval is. Maar kom, terug naar de kern van de zaak: het verleden bestaat niet, het is enkel wat wij - de historici - ervan maken. Dat probleem is overigens niet enkel het probleem van de historici, maar van alle wetenschappen: zelfs de exacte wetenschappen zitten onverbrekelijk vast aan de mens - i.c. de wetenschapper - als waarnemer: zonder de mens zou de zwaartekracht niet bestaan, en het verleden evenmin, zo simpel is dat...

[ossaert]

dubbel

[lombas]

Ik denk dat het probleem dan nog dieper ligt dan ik oorspronkelijk gedacht had. De geschiedwetenschap kan inderdaad niet in de hoofden van de betrokkenen kijken, maar dat erkent ze ook. Het grote verschil tussen geschiedenis en de 'eigenlijke' wetenschap is, is dat het onderwerp van de geschiedenis in feite niet bestaat: wat gebeurd, is voor eens en altijd weg en vervlogen. De historicus berust, bewust of onbewust, in die beperking. Die beperking om de motivaties te achterhalen, inclusief de gedachtengang van de betrokkenen, is onoverkomelijk: een historicus kan enkel reconstrueren. De manier waarop wij - o ja - dat doen, is aan de hand van bronnen. Die geven helaas zelden de precieze motivaties van de betrokkenen - ervan uitgaande dat je die wil achterhalen, cf. je eerdere bekommernis -, maar nu en dan kom je er echt wel achter. Het proefschrift dat ik eerder aanhaalde - raad wie de auteur is - , vermeldt een aantal heel goede voorbeelden waarin dat wel het geval is. Maar kom, terug naar de kern van de zaak: het verleden bestaat niet, het is enkel wat wij - de historici - ervan maken. Dat probleem is overigens niet enkel het probleem van de historici, maar van alle wetenschappen: zelfs de exacte wetenschappen zitten onverbrekelijk vast aan de mens - i.c. de wetenschapper - als waarnemer: zonder de mens zou de zwaartekracht niet bestaan, en het verleden evenmin, zo simpel is dat...

Ik zei ook al dat de geschiedkunde erkent dat ze zoiets in vele gevallen niet kan. Waar mijn probleem zit, is dat ze desondanks wel een wetenschap beweert te zijn.

Dat brengt ons terug op een fundamentele discussie over wat wetenschap is.

Zouden we fysica een wetenschap noemen als ze opschrijft dat dingen terug naar de aarde toe vallen als ze een appel omhoog werpen? Of is ze pas een wetenschap als ze ook begrijpt waarom dat zo is, namelijk omdat er een zwaartekracht (F) is.

Zouden we biologie een wetenschap noemen als ze opschrijft dat planten naar een venster toe schijnen te groeien? Of is ze pas een wetenschap als ze ook verklaart waarom ze dat doen?

Met andere woorden, het louter beschrijven van een gedrag verklaart niets; het beschrijft gewoon. Dat zegt het ook. En dat zegt de geschiedenis ook. In een overgrote meerderheid van de geschiedkundige feiten zijn ons geen bronnen overgeleverd die verklaren waarom mensen iets deden.

Naar mijn zeer bescheiden mening is er nood aan een debat binnen geschiedkundige kring die gaat naar de wortel van onze "wetenschap" (ik gebruik als werkwijze het woord).

Mag er namelijk een uitzondering ingevoerd worden voor de geschiedkunde, dat ze zichzelf toch met recht en rede een wetenschap mag noemen zonder het verklarende element als fundament in haar statuten te schrijven? Of moeten we dat wel doen, maar stilzwijgend erkennen dat het onmogelijk is? Of moeten we naar een herdefinitie van het begrip "wetenschap" en de beloften die daar aan vasthangen zelf?

Ik weet het niet; ik probeer enkel mijn gedachten erover weer te geven.

[ossaert]

Ik zei ook al dat de geschiedkunde erkent dat ze zoiets in vele gevallen niet kan. Waar mijn probleem zit, is dat ze desondanks wel een wetenschap beweert te zijn.

Dat brengt ons terug op een fundamentele discussie over wat wetenschap is.

Zouden we fysica een wetenschap noemen als ze opschrijft dat dingen terug naar de aarde toe vallen als ze een appel omhoog werpen? Of is ze pas een wetenschap als ze ook begrijpt waarom dat zo is, namelijk omdat er een zwaartekracht (F) is.

Zouden we biologie een wetenschap noemen als ze opschrijft dat planten naar een venster toe schijnen te groeien? Of is ze pas een wetenschap als ze ook verklaart waarom ze dat doen?

Met andere woorden, het louter beschrijven van een gedrag verklaart niets; het beschrijft gewoon. Dat zegt het ook. En dat zegt de geschiedenis ook. In een overgrote meerderheid van de geschiedkundige feiten zijn ons geen bronnen overgeleverd die verklaren waarom mensen iets deden.

Naar mijn zeer bescheiden mening is er nood aan een debat binnen geschiedkundige kring die gaat naar de wortel van onze "wetenschap" (ik gebruik als werkwijze het woord).

Mag er namelijk een uitzondering ingevoerd worden voor de geschiedkunde, dat ze zichzelf toch met recht en rede een wetenschap mag noemen zonder het verklarende element als fundament in haar statuten te schrijven? Of moeten we dat wel doen, maar stilzwijgend erkennen dat het onmogelijk is? Of moeten we naar een herdefinitie van het begrip "wetenschap" en de beloften die daar aan vasthangen zelf?

Ik weet het niet; ik probeer enkel mijn gedachten erover weer te geven.

Ik begrijp je vraag, en ik moet bekennen dat ik er zelf ook mee worstel. Persoonlijk ga ik uit van een erg antropocentrisch standpunt, moet ik toegeven. De fysica verklaart evenmin, netzomin als de chemie, de biologie of gelijk welke andere wetenschap: alles is menselijke constructie. Zonder de mens is er geen zwaartekracht, of beter: bestaat er geen zwaartekrach, niet meer, niet minder. Natuurlijk valt die appel wel naar beneden, met of zonder Newton, maar het feit dat die kerel ooit gezegd heeft dat dát nu eenmaal zwaartekracht is, dat maakt dat ze bestaat. Nu een terugkerend op mijn terrein, de geschiedenis, dan geldt datzelfde nog eens zoveel: de exacte wetenschappen hebben nu eenmaal de wiskunde en de wiskundige rationalistiet als gemeenschappelijke taal, de geschiedenis heeft dat niet. Wij zijn afhankelijk van taal (in al zijn facetten) en dat is nu eenmaal niet rationeel te vatten: interpretatie - en dus een zekere subjectiviteit - is onvermijdelijk: de absolute objectiviteit - zo die nog geclaimd wordt - is een illusie. Het enige wat overblijft is de methodiek en het geweten van de historicus, et puis c'est tout. Laat ik afsluiten met deze bedenking: het is niet voor niets dat de geschiedenis bij de letteren hoort... (of anders: wie beweert dat de geschiedenis bij de wetenschappen hoort - strictu sensu - dwaalt...).

[ossaert]

Overigens: Lombas, what's with Tito?

[lombas]

Ik begrijp je vraag, en ik moet bekennen dat ik er zelf ook mee worstel. Persoonlijk ga ik uit van een erg antropocentrisch standpunt, moet ik toegeven. De fysica verklaart evenmin, netzomin als de chemie, de biologie of gelijk welke andere wetenschap: alles is menselijke constructie. Zonder de mens is er geen zwaartekracht, of beter: bestaat er geen zwaartekrach, niet meer, niet minder. Natuurlijk valt die appel wel naar beneden, met of zonder Newton, maar het feit dat die kerel ooit gezegd heeft dat dát nu eenmaal zwaartekracht is, dat maakt dat ze bestaat. Nu een terugkerend op mijn terrein, de geschiedenis, dan geldt datzelfde nog eens zoveel: de exacte wetenschappen hebben nu eenmaal de wiskunde en de wiskundige rationalistiet als gemeenschappelijke taal, de geschiedenis heeft dat niet. Wij zijn afhankelijk van taal (in al zijn facetten) en dat is nu eenmaal niet rationeel te vatten: interpretatie - en dus een zekere subjectiviteit - is onvermijdelijk: de absolute objectiviteit - zo die nog geclaimd wordt - is een illusie. Het enige wat overblijft is de methodiek en het geweten van de historicus, et puis c'est tout. Laat ik afsluiten met deze bedenking: het is niet voor niets dat de geschiedenis bij de letteren hoort... (of anders: wie beweert dat de geschiedenis bij de wetenschappen hoort - strictu sensu - dwaalt...).

Ik volg je volledig, maar ik denk toch dat het iets rechtlijniger moet zijn dan dat. Zonder de mens bestaat het woord "zwaartekracht" niet, maar de zwaartekracht zelf zou nog wel bestaan. Tover alle mensen weg, die appel valt nog steeds van de boom naar beneden, en wordt niet de ruimte in geschoten.

Het is aan de mens een - uiteraard deels door taal, geschiedenis, sociale en technologische omstandigen &c - verklaring te geven binnen zijn cultuur van natuurlijke fenomenen. Natuurlijk is hij zelf mee een onderdeel daarvan, en het is ook mogelijk jezelf "te verklaren". Een bioloog kan zeggen dat je hart pompt en dat je daardoor leeft, een historicus zou kunnen zeggen dat X verliefd was op Y en daarom met die persoon trouwde.

Voor de rest is het inderdaad zo dat er een scheiding bestaat tussen "humane" en "exacte" wetenschappen. Dat is maar goed ook. Maar ik dacht dat het ging over het onderwerp en de universeelheid van verklaren en niet over het al dan niet kunnen verklaren of noodzakelijk verklaren zelf.

Ik denk erover na, en ik vind het een hele moeilijke discussie.

[lombas]

Overigens: Lombas, what's with Tito?

Fascinerend figuur vind ik. En mooie foto.

[ossaert]

Ik volg je volledig, maar ik denk toch dat het iets rechtlijniger moet zijn dan dat. Zonder de mens bestaat het woord "zwaartekracht" niet, maar de zwaartekracht zelf zou nog wel bestaan. Tover alle mensen weg, die appel valt nog steeds van de boom naar beneden, en wordt niet de ruimte in geschoten.

Het is aan de mens een - uiteraard deels door taal, geschiedenis, sociale en technologische omstandigen &c - verklaring te geven binnen zijn cultuur van natuurlijke fenomenen. Natuurlijk is hij zelf mee een onderdeel daarvan, en het is ook mogelijk jezelf "te verklaren". Een bioloog kan zeggen dat je hart pompt en dat je daardoor leeft, een historicus zou kunnen zeggen dat X verliefd was op Y en daarom met die persoon trouwde.

Voor de rest is het inderdaad zo dat er een scheiding bestaat tussen "humane" en "exacte" wetenschappen. Dat is maar goed ook. Maar ik dacht dat het ging over het onderwerp en de universeelheid van verklaren en niet over het al dan niet kunnen verklaren of noodzakelijk verklaren zelf.

Ik denk erover na, en ik vind het een hele moeilijke discussie.

Uiteraard wordt de (mijn) soep niet zo heet gegeten als ze opgediend wordt, maar ik vind het een erg fascinerende idee te weten hoe in feite alles constructie is en door taal gedragen wordt... Het probleem met de geschiedenis is overigens dat haar onderwerp in feite niet bestaat (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de zwaartekracht): eens het verleden gebeurd is, is het definitief weg en blijven enkel de onrechtstreekse sporen (hoe noemde Ginzberg dat alweer). Dat vind ik overigens het fascinerende aan geschiedenis...

Ach, en Tito? Ik deel je fascinatie: al gezien wie ik elders op dit subforum als interessante historische figuur had ingevuld?

[Percalion]

Begrijp ik de discussie goed als ik zeg dat Lombas eigenlijk in de hoofden van mensen zou willen kijken, weten wat hun werkelijke motieven en drijfveren waren etc., in plaats van slechts gebeurtenissen en noodzakelijke randvoorwaarden te schetsen?

[lombas]

Uiteraard wordt de (mijn) soep niet zo heet gegeten als ze opgediend wordt, maar ik vind het een erg fascinerende idee te weten hoe in feite alles constructie is en door taal gedragen wordt... Het probleem met de geschiedenis is overigens dat haar onderwerp in feite niet bestaat (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de zwaartekracht): eens het verleden gebeurd is, is het definitief weg en blijven enkel de onrechtstreekse sporen (hoe noemde Ginzberg dat alweer). Dat vind ik overigens het fascinerende aan geschiedenis...

Ik volg je helemaal.


Ach, en Tito? Ik deel je fascinatie: al gezien wie ik elders op dit subforum als interessante historische figuur had ingevuld?

Neen, maar dat zal niet lang meer duren.

[lombas]

Begrijp ik de discussie goed als ik zeg dat Lombas eigenlijk in de hoofden van mensen zou willen kijken, weten wat hun werkelijke motieven en drijfveren waren etc., in plaats van slechts gebeurtenissen en noodzakelijke randvoorwaarden te schetsen?

Inderdaad. Volgens mij is dat de voorwaarde om van "wetenschap" te spreken. Ik kan me vergissen, of "wetenschap" kan losser geïnterpreteerd worden; maar ik vind het eigenlijk een thema aan de oppervlakte van de geschiedkunde waar men nog al eens vrij durft langs te gaan.

[I amsterdam]

Zoals ik al zei is het weergeven van feiten nauwelijks een wetenschap.

Waren het maar feiten ,zelfs dat niet.
Historici verschillen voortdurend van mening over de feiten.
Blijkbaar is een historische gebeurtenis geen 'ding an sich" maar een
"fenomeen in een context"

[lombas]

Waren het maar feiten ,zelfs dat niet.
Historici verschillen voortdurend van mening over de feiten.
Blijkbaar is een historische gebeurtenis geen 'ding an sich" maar een
"fenomeen in een context"

Dat is een argument, maar volgens mij geen gezagsargument. Wetenschappers zijn ook verdeeld over de Big Bang theorie en creatie, hoe de evolutie zich manifesteerde, &c.

[baseballpolitieker]

Geschiedenis is een wetenschap die poogt het verleden te kennen en te verklaren. Het is een voortdurend wikken en wegen van de waarde en de waarachtigheid van de informatie over het verleden. Essentieel in de historische vorming is dat je technieken en methodes leert beheersen die je helpen een stroom van gegevens te verwerken. Informatie inwinnen is één zaak, de gegevens ordenen, kritisch beoordelen, situeren in hun context en er een verklaring voor geven, is een andere. Het historisch onderzoek vraagt oog voor details, maar tegelijk is het belangrijk de zaken in een breder perspectief te plaatsen. Dit vraagt behalve een grondige algemene vorming ook uitgebreide historische kennis.link:http://www.kubrussel.ac.be/onderwijs/letterenwijs/geschiedenis/studeren.htm

De ku brussel is duidelijk over dat precies...:|

[Wr Khrp Hmw]

Gaat dit niet gewoon over het onderscheid tussen Verstehen en Erklären ?

Je moet de eisen van de exacte wetenschappen niet toepassen op de humane wetenschappen,
andersom ook niet zekers ? ;)

[lombas]

Gaat dit niet gewoon over het onderscheid tussen Verstehen en Erklären ?

Je moet de eisen van de exacte wetenschappen niet toepassen op de humane wetenschappen,
andersom ook niet zekers ? ;)

Voor de rest is het inderdaad zo dat er een scheiding bestaat tussen "humane" en "exacte" wetenschappen. Dat is maar goed ook. Maar ik dacht dat het ging over het onderwerp en de universeelheid van verklaren en niet over het al dan niet kunnen verklaren of noodzakelijk verklaren zelf.

;-)

[Heftruck]

Uiteraard wordt de (mijn) soep niet zo heet gegeten als ze opgediend wordt, maar ik vind het een erg fascinerende idee te weten hoe in feite alles constructie is en door taal gedragen wordt... Het probleem met de geschiedenis is overigens dat haar onderwerp in feite niet bestaat (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de zwaartekracht): eens het verleden gebeurd is, is het definitief weg en blijven enkel de onrechtstreekse sporen (hoe noemde Ginzberg dat alweer). Dat vind ik overigens het fascinerende aan geschiedenis...

En waarom enkel het verleden betrekken in geschiedschrijving? Waarom niet het heden als belangrijkste onderzoeksvraag beschouwen? Of waarom geen onderzoek naar slingerbewegingen in de tijd? En waarom niet aan de hand van die resultaten en patronen trachten bewegingen, gebeurtenissen en evoluties nu en morgen te verklaren?

Of is geschiedkunde enkel en "slechts" een noodzakelijke tool in andere disciplines om gebeurtenissen en gevolgen daarvan te ordenen en theoriëen te staven?

[Havana]

Sta me toe er een citaatje van historicus Timothey Carton tussen te smijten:

‘De betekenis van feiten een zaak is van dispuut en interpretatie en dat juist die interpretatie continu verandert en dat objectiviteit in de geschiedschrijving de facto een onbereikbaar ideaal is’.

[lombas]

Laat me dat meteen beantwoorden met te zeggen dat als objectiviteit in de geschiedschrijving de facto een onbereikbaar ideaal is (Carton) we misschien de jure de subjectiviteit van de geschiedkunde moeten vastleggen.

Moeten, omdat we wetenschappelijk gezien verplicht zijn duidelijk de grenzen van onze bedrijving aan anderen te kennen te geven.

[Havana]

Historici onderzoeken, evalueren en interpreteren zogenaamde bewijzen, net als wetenschappers dat doen. Daarbij is "Geschiedschrijving" ook "literatuur", is narratief en heeft het geen accuraat, absoluut, corrigerend voorkomen. Geschiedschrijving bezit een elusief karakter, terwijl wetenschap net doelt op het weten en het vergaren van verdere preciese kennis, het ontdekken van waarheden. Doch, het onderscheiden van feit en fictie is een erg subtiele opgave.

Misschien moet de grens tussen feit en fictie beter worden bewaakt, zoals Lombas hierboven oppert. Ik opper hierbij dan de stelling dat de grens tussen wetenschap en geschiedschrijving misschien wat meer moet vervagen. Wat in feite doelt op hetzelfde..., maar ergens moeten wetenschap en geschiedenis kunnen convergeren, niet?

Nu zal ik me vandaag niet uitspreken voor een internationale conventie omtrent geschiedschrijving, die sowieso gevoelig zou zijn voor kritiek en onderheving zou zijn aan uitwassen, experimenten en uitdagingen.

Ik zal maar berusten in de eeuwige zoektocht naar retrospectieve waarheid ondanks haar ongrijpbaarheid...

[Egmond Codfried]

interpretatie - en dus een zekere subjectiviteit - is onvermijdelijk: de absolute objectiviteit - zo die nog geclaimd wordt - is een illusie. Het enige wat overblijft, is de methodiek en het geweten van de historicus, et puis c'est tout. Laat ik afsluiten met deze bedenking: het is niet voor niets dat de geschiedenis bij de letteren hoort...

http://huguenots-france.org/france/celebrites/images/noue2.jpg

[Francois de la Noue, Franse edelman, een tikkeltje erg zwart]

Wat een heerlijke thread. Vooral het geweten van de onderzoeker. Methodes zijn goed maar alles staat en valt bij de integriteit van de onderzoeker.

Het begint al fout te gaan bij het vastleggen van het nieuws, de krantenberichten, die de historicus raadpleegt. Wie bepaalt wat in de krant verschijnt en vanuit welke optiek.

Wetenschap is het verzamelen van feiten en zoeken naar wetmatigheden. Dus als je honderd zwangere vrouwen vanaf conceptie tot bevalling volgt zullen je bepaalde wetmatigheden opvallen: ochtendmisselijkheid, opgezwollen voeten, zure bommen,…Je kan dan al een handboek gaan schrijven.

Wij zijn alleen maar een constructie van verhalen. Het schijnt dat de 19e eeuwse historiografie vooral was geschoeid op literaire conventies. Geschiedenis ook als een middel tot natievorming.

Er schijnt in Europa, nadat zij met zijn allen hebben staan kijken hoe de Joden werden uitgemoord, een taboe te bestaan op het vermelden van etniciteit van historische personen.

Maar misschien is dit verbod ouder. Daar loop ik nu tegenaan met mijn onderzoek naar de etniciteit van de Europese koningen en adel die als zwarten werden beschreven. Omdat ik meen dat ik de oorzaak van racisme heb blootgelegd, ga ik stug verder.

Witte suprematie schijnt een soort geloofsartikel te zijn bij gestudeerde Europeanen.

[Rogge]

Voor de rest is het inderdaad zo dat er een scheiding bestaat tussen "humane" en "exacte" wetenschappen. Dat is maar goed ook.


Er is meer dan een onderscheid tussen 2 elementen. Het fundament van wetenschap is de mogelijkheid de werkelijkheid te duiden in theorieën met voorspellende waarde: geïsoleerde gevallen worden gegeneraliseerd tot bredere modellen die toelaten voorspellingen te doen, die op zich weer leiden tot de falsificatie van de theorie in kwestie. Binnen de menswetenschappen is er slechts 1 discipline die die methode hanteert (en met succes k�*n hanteren), en dat is de linguistiek, waarin men klankverbuigingen kan theoriseren en voorspellen.
Het verleden is te omvangrijk en te complex om zich aan dergelijke werkwijze te laten onderwerpen. Elk historisch model ooit geschreven, werd gelogenstraft. Theorisering van het verleden is daarom niet waardeloos, aangezien ze de aandacht kan vestigen op zaken die anders onderbelicht blijven, maar haar relevantie komt er toch wat door onder druk te staan. Zeker als je de postmodernistische visie daarbij plaatst, die zoveel nadruk legt op interpretatie en tegelijk op de relativering ervan, dat het uitwerken van theorieën en modellen verloren moeite lijkt.
Volgens mij is het dan ook geen slecht idee om terug de nadruk te leggen op de samenhang van de gebeurtenissen op zich, los van brede prescriptieve structuren; terug naar het descriptieve.

[Egmond Codfried]

Zoals ik al zei is het weergeven van feiten nauwelijks een wetenschap.

Een laagdrempelige vorm. Eerder haalde ik het voorbeeld aan van 100 zwangere vrouwen van conceptie tot bevalling te volgen.

Maar sommige feiten zijn zeldzamer dan anderen, dus met alleen verzamelen en beschrijven van deze feiten, maakt men verdergaand onderzoek mogelijk.

Soms ben ik verrast te lezen welke belangrijke wetmatigheden werden vastgesteld op een grandioos aantal van vijf 'feiten.'

[Egmond Codfried]

http://www.meirieu.com/images/ROUSSEAU%20.jpg

[Rousseau: 'A genteel black man in an Armenian coat' (James Boswell)]

Met deze quote verwijs ik naar mijn eerder commentaar dat onderzoek naar de etnicitiet van historische personen blijkbaar een taboe is geworden. Vanuit mijn denken hoeft praten over fenotype of etniciteit niet uitsluitend te leiden tot holocaust, maar leidt tot meer begrip van het werk of daden van zulk een persoon. Men kan niet praten over Heinrich Heine zonder zijn joodse roots te benoemen. Joodse roots of Afrikaanse roots, bij Pushkin, even belangrijk of onbelangrijk. Zover ik weet wordt fenotype een factor in de criminologie als dader en slachtoffer in kleur van elkaar verschillen. Maar het valt mij op als barones Belle van Zuylen (1740-1805) uitgebreidt zwarte en gekleurde personen opvoert in haar romans. Zich Zelide noemt naar de dochter van farao uit een opera van Voltaire en aangeeft dat zijzelf 'niet de witte handen heeft.'


Author: Moore-Gilbert, Bart

Source: Social Identities, Volume 11, Number 4, July 2005 , pp. 301-314(14)

Publisher: Routledge, part of the Taylor & Francis Group

Abstract:

This essay argues that Autobiographical Studies has failed to appreciate sufficiently the importance of ethnicity in the construction of the western autobiographical subject. Taking a canonical figure of the genre, Rousseau-often, indeed, considered to be the inaugurator of modern western autobiography-it is argued that issues of ethnicity are crucial to this key writer's ways of imagining and narrating himself. It will be shown more particularly that Rousseau's engagements with non-western subjects are critical to Rousseau's narrativisation of the process of the formation of his gender and sexual identities. The emergence of autobiography is often considered to be one symptom of the advent of Modernity. To this extent, Modernity itself can be shown to be constituted by an engagement with issues of ethnicity at the micrological level of individuals' accounts of their own lives, as well as at the macrological level of allegedly objective new sciences such as ethnology and anthropology, which emerged during the Enlightenment.

http://www.ingentaconnect.com/content/routledg/csid/2005/00000011/00000004/art00002;jsessionid=1t4y5dt8gx64.alexandra

Was Columbus een wetenschapper omdat hij Amerika ontdekt heeft? Het niet afweten van zaken wilt niet zeggen dat ze niet zijn. Dat op zich biedt dus weinig meerwaarde. Pas als je iets begrijpt kun je spreken van wetenschap.
.

[Jeronimo]

Kan je je gezwam over "blue blood is black blood" ècht niet binnen één topic houden?

[Egmond Codfried]

Kan je je gezwam over "blue blood is black blood" ècht niet binnen één topic houden?

Neen, lieveling!

[Egmond Codfried]

Kan je je gezwam over "blue blood is black blood" ècht niet binnen één topic houden?

Het viel mij op dat je eerder niet bijdroeg aan deze draad. Wellicht omdat je kennis niveau het niet haalt? Waarom wil je mij dan het recht ontzeggen wel bij te dragen naar mijn eigen inzicht. Heb ik dan geen recht van spreken? Of moeten wij een apart forum voor Egmond Codfried maken zodat hij de rest niet kan contamineren met zijn zwarte historische visie?

[Tashunka]

Of moeten wij een apart forum voor Egmond Codfried maken zodat hij de rest niet kan contamineren met zijn zwarte historische visie?

Lijkt mij een heerlijk idee

[Egmond Codfried]

Lijkt mij een heerlijk idee

Lijkt mij een heerlijk racistisch idee!
Ook jouw naam zag ik niet eerder in dit draad. Waarom ga je niet gewoon in op het thema van de draad en laat mijn postings voor wat ze zijn: de te verwaarlozen visie van een inferieure zwarte???

[Tashunka]

Lijkt mij een heerlijk racistisch idee!
Ook jouw naam zag ik niet eerder in dit draad. Waarom ga je niet gewoon in op het thema van de draad en laat mijn postings voor wat ze zijn: de te verwaarlozen visie van een inferieure zwarte???

Uw beledigende taal laat ik voor uw rekening, maar het zegt uiteraard wel een en ander over het, door uzelf zo geprezen, niveau waarover U beschikt.

Het is niet omdat ik nog niet heb gereageerd in deze draad dat ik de discussie niet met belangstelling heb gevolgd en de diverse posts aandachtig heb gelezen. Ik mag het dan toch jammer vinden en zelfs storend, dat deze boeiende discussie wordt gestoord door uw niet gefundeerde, al vaak weerlegde en laat ons eerlijk zijn eerder infantiele kleutertheorie "blue blood is black blood".

Uw ridicule hersenspinsels hebben een eigen draad, beperk het dan ook daartoe.

[Egmond Codfried]

Uw beledigende taal laat ik voor uw rekening, maar het zegt uiteraard wel een en ander over het, door uzelf zo geprezen, niveau waarover U beschikt.
Het is niet omdat ik nog niet heb gereageerd in deze draad dat ik de discussie niet met belangstelling heb gevolgd en de diverse posts aandachtig heb gelezen. Ik mag het dan toch jammer vinden en zelfs storend, dat deze boeiende discussie wordt gestoord door uw niet gefundeerde, al vaak weerlegde en laat ons eerlijk zijn eerder infantiele kleutertheorie "blue blood is black blood".
Uw ridicule hersenspinsels hebben een eigen draad, beperk het dan ook daartoe.

Jouw reactie ervaar ik als wanneer mensen tegen mij zeggen dat zwarten blij mogen zijn dat ze in Nederland worden toegelaten, want de negers in Afrika hebben geen vreten; maar ze moeten verder hun bek houden.

Dus mag ik niet meepraten met een 'wit' onderwerp, maar mij beperken tot mijn eigen draden. Het liefst zag je dat er een speciaal negerforum komt zodat witten, en andere niet zwarten, geen last hebben van dat hinderlijke negerpraat.

Dus segregatie; geef de negers hun eigen scholen, wijken, theaters, winkels, stranden, parken en laat ze achter in de bus zitten.

Ik stel voor dat wij ons verder beperken tot het thema van deze draad, ook uit coulance naar Lombas: De onmacht van de geschiedkundige. Dat is wat ik als geschiedschrijver deed voor dat jullie mij het recht wilden betwisten hier op dit forum, overal te mogen meepraten.

[Tashunka]

Jouw reactie ervaar ik als wanneer mensen tegen mij zeggen dat zwarten blij mogen zijn dat ze in Nederland worden toegelaten, want de negers in Afrika hebben geen vreten; maar ze moeten verder hun bek houden.

Dergelijke achterlijke uitspraken heb ik nooit gedaan, U daarentegen. Ik heb posts van U gelezen waarbij U een hele natie uitmaakt voor zijn koloniaal verleden en van hen gemakkelijkheidshalve monsters maakt die internationale verachting verdienen en die je enkel kan haten. U weet toch dat het aanzetten tot haat tegen een bevolkingsgroep op basis van nationaliteit of ethiniciteit een strafrechterlijk misdrijf is in België?



Dus mag ik niet meepraten met een 'wit' onderwerp, maar mij beperken tot mijn eigen draden. Het liefst zag je dat er een speciaal negerforum komt zodat witten, en andere niet zwarten, geen last hebben van dat hinderlijke negerpraat.

Dus segregatie; geef de negers hun eigen scholen, wijken, theaters, winkels, stranden, parken en laat ze achter in de bus zitten.


U mag meepraten over eender welk onderwerp, maar beperk U tot het onderwerp en gebruik niet elke draad om uw onozel theorietje te promoten.


Ik stel voor dat wij ons verder beperken tot het thema van deze draad, ook uit coulance naar Lombas: De onmacht van de geschiedkundige. Dat is wat ik als geschiedschrijver deed voor dat jullie mij het recht wilden betwisten hier op dit forum, overal te mogen meepraten.

Dat is niet wat U deed, maar een prima idee.

[JuBiLaTe]

Jouw reactie ervaar ik als wanneer mensen tegen mij zeggen dat zwarten blij mogen zijn dat ze in Nederland worden toegelaten, want de negers in Afrika hebben geen vreten; maar ze moeten verder hun bek houden.

Dus mag ik niet meepraten met een 'wit' onderwerp, maar mij beperken tot mijn eigen draden. Het liefst zag je dat er een speciaal negerforum komt zodat witten, en andere niet zwarten, geen last hebben van dat hinderlijke negerpraat.

Dus segregatie; geef de negers hun eigen scholen, wijken, theaters, winkels, stranden, parken en laat ze achter in de bus zitten.

Ik stel voor dat wij ons verder beperken tot het thema van deze draad, ook uit coulance naar Lombas: De onmacht van de geschiedkundige. Dat is wat ik als geschiedschrijver deed voor dat jullie mij het recht wilden betwisten hier op dit forum, overal te mogen meepraten.



De reden waarom je zoveel tegenkanting en kritiek over je heen krijgt heeft helemaal niks te maken met je huidskleur, maar wel je manier van discussiëren.

Jij plaatst hier je meningen in bergen, maar je bent helemaal niet bereid te discussiëren, en ook maar heel eventjes na te denken over wat de anderen zeggen. Alle 'tegenkanting' klasseer je vierkant, en je gaat lustig door met je onzin. Diegenen die het aandurven enige kritiek op je posts en je gedrag te geven worden dan afgedaan als dom, hersenloos ed.

In je eigen posts en opgestarte topics viseer je constant het blanke ras ed. En zit je af te geven op alle anderen die racisten zouden zijn. Man, ik hoop echt dat je met ons solt, en dat het je niet menens is, want anders heb je een echt zwaar zwaar probleem.


Dus nogmaals: de kritiek tegen jou heeft niks te maken met je huidskleur, maar met je manier van omgang op dit forum.

Ik hoop dat je daar eens over nadenkt!!!

[lombas]

Deze draad is verworden in een amalgaam voor enkele medeleden die onbeheerst hier neerschrijven wat niets met de idee van de draad zelf van doen heeft.

[Egmond Codfried]

Deze draad is verworden in een amalgaam voor enkele medeleden die onbeheerst hier neerschrijven wat niets met de idee van de draad zelf van doen heeft.

Liefje, de draad was eingelijk wat ingedut tot ik voor wat onverwachte sensatie zorgde. Misschien dat het nu wat concreter moet worden, want ik beschouw de geschiedschrijver juist als oppermachtig. wij worden in Nederland dood gegooid met nieuwe geschiedenis boeken en tijdschriften. Vol leugens overigens, want de Nederlandse geschiedenis leest vooral als een sprookjesboek. Roof, moord en doodslag moet doorgaan voor beschaving. Hierbij een suggestie. Het schijnt dat de gemiddelde Belg helemaal onwetend is waar de rijkdom en pracht en praal van Belgie vandaag, precies vandaan komt, waarmee het is bekostigd.

http://forum.politics.be/newreply.php?do=postreply&t=128696

[Egmond Codfried]

Waarom is deze draad ingedut?

[JuBiLaTe]

Omdat het tot�*�*l verneukt werd door iemand die deze draad misbruikte om zijn degoutante nonssens en leugens aan ons op te dringen.

[Egmond Codfried]

Hoewel ik niet gestudeerd heb voor historicus, en blij toe!, voelde ik mij daartoe geroepen na het lezen van archiefstukken uit de Surinaamse 18e eeuw waarbij ik meteen begreep dat wat de kolonisator ons over die episode vertelde in 'Betwist Bestuur' klinkklare onzin is.

De surinaamse planters waren niet een stelletje idioten die problemen voor gouverneur Mauricius maakten; men had gestudeerd en was georganiseerd en legalistisch bezig Suriname staatkundig vrij te maken van Nederland. En zulks al twintig jaar voor de eerste Amerikaanse opstand tegen Engeland. Het was de Verlichting in praktijk.

Er is niets geheimzinnigs aan wetenschappelijk onderzoek. Ik zal daartoe een afzonderlijke draad openen. Men past een bepaalde methode toe, of ontwikkelt zelf een methode die men dient te verantwoorden. Verder bouwt men voort op eerder onderzoek naar hetzelfde onderwerp en geeft aan waar vorige vondsten fout waren en wat de nieuwe kennis inhoudt.

De bronnen zijn de bronnen en kunnen naar eigen inzicht gewaardeerd en gebruikt worden, met verantwoording. Echter, de intelligentie en integriteit van de onderzoeker speelt een heel grote rol. In mijn beleving zijn veel onderzoekers, ook hier op dit forum en deze draad, een soort prostituees die de opdrachtgever, die hen betaald, naar de mond spreken. Ze passen hun 'uitkomsten' aan, aan wat de geldschieter wil horen.

[Egmond Codfried]

Author, Codfried Launches A Daring Viewpoint with his book…Blue Blood is Black Blood (1500-1789)

Egmond Codfried points out that the recoloniser for the past two hundred years has knowingly showed society faked and whitened portraits of the elite and the highest nobility. Scientific Racism against Blacks can thus be deconstructed as an overwrought liberation ideology to free Europe of its black, despotic and cruel rulers.

Schrijver Codfried komt met een gedurfde stelling met zijn boek…Blauw bloed is zwart bloed (1500-1789)

…hij geeft aan dat de herkolonisator de samenleving al tweehonderd jaar bewust vervalste en verwitte portretten van de elite en de zwarte, hoogste adel toont…Wetenschappelijk racisme tegen zwarten kan dus gedeconstrueerd worden als een overdreven bevrijdingsideologie om Europa te bevrijden van hun zwarte, despotische en wrede heersers

-The Surinam Times, 8/3/2009-


Maria Susanna Du Plessis (1739-1795); Dader of slachtoffer?

Volgens Codfried was er sprake van een onafhankelijkheidsstrijd…in deze republikeinse strijd boden de Surinaamse planters in 1742 tot 1752 georganiseerd verzet…en werd de mythe over Maria Susanna Du Plessis… …de dochter van Salomon Du Plessis de woordvoerder van de Republikeinse planters…als babymoordenaar…gebruikt om deze geschiedenis te verbergen en de familienaam in diskrediet te brengen.

Maria Susanna Du Plessis (1739-1795); Killer or Victim?

According to Codfried there was a struggle for national independence and during this republican inspired campaign in 1742-1752 the Surinamese plantation owners offered organised resistance. The myth about Maria Susanna Du Plessis, the daughter of the spokesman of the republican planters as a baby killer, was later used to hide this history and to discredit the family name.

-De Ware Tijd, Books, 8/1/2009-


De achterflap van mijn nieuwste boek. De tijd die ik hier doorbracht in de hoop meer te leren over mijn onderwerp heeft weinig bruikbaars opgeleverd. Maar nu zie ik duidelijker dat witten niet rationeel kunnen reageren op mijn wetenschappelijke argumenten, ik wordt voortdurend persoonlijk aangevallen. Vreemd is dat deze mensen ook denken dat zij mij daarmee de pas hebben afgesneden, en dat ik door hun achterlijke aanvallen in discrediet ben gebracht. Niets is minder waar, de duizenden mensen die belangstelling hebben voor mijn onderzoek beseffen ook waarom ik wordt afgevallen, waarom mijn huidkleur centraal moet staan in de aanvallen en niet de argumenten. Dus vormen deze soort van reacties een verdere bevestiging van mijn verschillende stellingen.

[KaliYuga]

Ik poneer een nieuwe stelling. De elite waren groene mannetjes en dat zie je aan de volgende miniatuur.

http://www.personenencyclopedie.info/I/In/Afbeeldingen%20In/INNOCENTIUSIIIp1

Zoals je kan zien slaat Innocentius III groen uit. Ook noemde men hem tijdens zijn jeugd "een groentje".

Gebruik eens internet, gefixeerde heteroseksuele albino-slavendrijvers. En vooral de zoekmachine Google ( optie "afbeeldingen" bij voorkeur ) om je heuristisch verantwoorde navorsing op het hoogste peil te drijven. Om aldus de massale falsificatie van de Westerse kunsttraditie met eigen ogen te aanschouwen.

On topic terug, please.

[Mitgard]

ach ja.
strikt genomen is alleen zuivere wiskunde een wetenschap zeker?

ge kunt u afvragen of we alles daaraan moeten of kunnen afmeten.
dat economie een 'wetenschap' is omdat ze daar met wiskundige formuletjes kunnen zwaaien durf ik ook te betwijfelen.
de economie krijgt daardoor soms wat positieve wetenschap-allures.
maar economie blijft een menswetenschap in die zin dat ze het menselijk handelen tot onderwerp heeft.
het feit dat ze dat menselijk handelen vanuit louter materialistisch oogpunt bekijkt maakt wat het makkelijker om er vat op te krijgen.