styllo_ben
15 december 2007, 23:37
Turkije toont opnieuw haar ondemocratisch en rechteloos gezicht.
effe verduidelijken:
9 november 2005:
In semdinli, een stad in (Turks) koerdistan, wordt een boekwinkel opgeblazen. De eigenaar, een veroordeelde PKK sympathisant kan nog net ontkomen maar 2 anderen sterven en er vallen 5 gewonden. De drie daders die met handgranaten hadden gegooid, zetten het op een lopen maar kunnen ingerekend worden door de mensenmassa. Het volk kan ook beslag leggen op hun vluchtauto. Daarin vindt men 3 automatische geweren, heel wat documenten en een lijst van personen die geliquideerd moeten worden. Uit de documenten blijkt dat 2 van de 3 officieren zijn van het Turkse leger, een derde is een lokale collaborateur. De drie moordenaars worden overgehandigd aan het Turks gerecht. Dezelfde avond komt de Turkse stafchef op TV verklaren dat hij die 2 soldaten kent en dat ze "goede soldaten" zijn.
Juni 2006:
Ondanks deze interventie van de stafchef veroordeelt een burgerlijke rechtbank de moordenaars tot meer dan 39 jaar celstraf. Het koppel was zowaar het eerste geval van staatsterreur dat door het gerecht aangepakt werd en de daders veroordeeld. De moordenaars gaan echter in beroep en zeggen dat een burgerlijk rechtbank niet bevoegd is voor deze zaak. Ze krijgen gelijk.
december 2007:
De zaak verschijnt voor een militair rechtbank en op de eerste zitting neemt de zaak een schandalige wending... de 2 officieren worden vrijgelaten!
http://www.todayszaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=129476
eigenlijk zou ik volgende smiley " 8O " moeten gebruiken, maar eerlijk gezegd, zo gechoqeerd ben ik nu ook weer niet. Het verbaast me niet dat zoiets gebeurt in Turkije.
at Samuray,
ga je mijn bron nu ook afdoen als onbetrouwbaar omdat het Koerdisch... of wacht eens effe, Zaman is een Turkse krant... oei ;-)
Wat leren we eigenlijk uit deze ganse affaire?
ten eerste: er is een deep state in Turkije, een terroristenbende binnen de staat die alle rechtsregels tegen hun laars lapt, de democratie fnuikt en burgers afslacht.
ten tweede: de democratische krachten in Turkije zijn niet sterk genoeg om het hoofd te bieden tegen dit probleem. Want dit is niet het eerste geval van staatsterreur die ontmaskerd wordt. In 1996 gebeurt in Turkije een auto ongeluk. Uit het wrak worden een hoge politiechef, een gezochte maffiosi en een parlementair en tevens ook leider van de dorpswachten die samen met het Turkse leger tegen de PKK vechten, gehaald. In de auto vindt men ook wapens, valse paspoorten en wapenvergunningen die op naam staan van de gezochte maffiosi en persoonlijk ondertekend werden door de minister van binnenlandse zaken Mehmet Agar. Er volgt een parlemantair onderzoek waarbij de banden tussen de politiek, maffia en leger ontrafeld worden. Vele onopgeloste moorden en bomaanslagen die voorheen zonder enig bewijs in de schoenen van de PKK geschoven werden, werden toen opgehelderd. Maar verder gebeurde er niks. Zelfs de parlementair/ leider para-militairen die levend uit het wrak kwam, wordt niet veroordeeld.
Ten derde: dezelfde donkere krachten zijn aan het werk. Want toen de officieren op de vlucht sloegen voor het volk, konden zij nog net bellen naar diezelfde Mehmet Agar, ondertussen niet meer in de politiek, om hem hulp te vragen. Agar ontkent niet eens deze voorval. later verklaart hij publiekelijk dat deze mannen hem gebeld hebben om hulp te vragen omdat hij blijkbaar de sterke man is in Turkije. Dat was een sneer tegen de regering Erdogan omdat deze te zwak zou zijn in de strijd tegen de PKK.
Tussen 1996 en 2007 ligt 11 jaar. Wat is er sindsdien veranderd? Blijkbaar niets. Als het gerecht de burgers niet kan beschermen tegen terroristen, maffiosi en samenzweerders, dan moeten de koerden met de PKK zich zelf beschermen.
effe verduidelijken:
9 november 2005:
In semdinli, een stad in (Turks) koerdistan, wordt een boekwinkel opgeblazen. De eigenaar, een veroordeelde PKK sympathisant kan nog net ontkomen maar 2 anderen sterven en er vallen 5 gewonden. De drie daders die met handgranaten hadden gegooid, zetten het op een lopen maar kunnen ingerekend worden door de mensenmassa. Het volk kan ook beslag leggen op hun vluchtauto. Daarin vindt men 3 automatische geweren, heel wat documenten en een lijst van personen die geliquideerd moeten worden. Uit de documenten blijkt dat 2 van de 3 officieren zijn van het Turkse leger, een derde is een lokale collaborateur. De drie moordenaars worden overgehandigd aan het Turks gerecht. Dezelfde avond komt de Turkse stafchef op TV verklaren dat hij die 2 soldaten kent en dat ze "goede soldaten" zijn.
Juni 2006:
Ondanks deze interventie van de stafchef veroordeelt een burgerlijke rechtbank de moordenaars tot meer dan 39 jaar celstraf. Het koppel was zowaar het eerste geval van staatsterreur dat door het gerecht aangepakt werd en de daders veroordeeld. De moordenaars gaan echter in beroep en zeggen dat een burgerlijk rechtbank niet bevoegd is voor deze zaak. Ze krijgen gelijk.
december 2007:
De zaak verschijnt voor een militair rechtbank en op de eerste zitting neemt de zaak een schandalige wending... de 2 officieren worden vrijgelaten!
http://www.todayszaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=129476
eigenlijk zou ik volgende smiley " 8O " moeten gebruiken, maar eerlijk gezegd, zo gechoqeerd ben ik nu ook weer niet. Het verbaast me niet dat zoiets gebeurt in Turkije.
at Samuray,
ga je mijn bron nu ook afdoen als onbetrouwbaar omdat het Koerdisch... of wacht eens effe, Zaman is een Turkse krant... oei ;-)
Wat leren we eigenlijk uit deze ganse affaire?
ten eerste: er is een deep state in Turkije, een terroristenbende binnen de staat die alle rechtsregels tegen hun laars lapt, de democratie fnuikt en burgers afslacht.
ten tweede: de democratische krachten in Turkije zijn niet sterk genoeg om het hoofd te bieden tegen dit probleem. Want dit is niet het eerste geval van staatsterreur die ontmaskerd wordt. In 1996 gebeurt in Turkije een auto ongeluk. Uit het wrak worden een hoge politiechef, een gezochte maffiosi en een parlementair en tevens ook leider van de dorpswachten die samen met het Turkse leger tegen de PKK vechten, gehaald. In de auto vindt men ook wapens, valse paspoorten en wapenvergunningen die op naam staan van de gezochte maffiosi en persoonlijk ondertekend werden door de minister van binnenlandse zaken Mehmet Agar. Er volgt een parlemantair onderzoek waarbij de banden tussen de politiek, maffia en leger ontrafeld worden. Vele onopgeloste moorden en bomaanslagen die voorheen zonder enig bewijs in de schoenen van de PKK geschoven werden, werden toen opgehelderd. Maar verder gebeurde er niks. Zelfs de parlementair/ leider para-militairen die levend uit het wrak kwam, wordt niet veroordeeld.
Ten derde: dezelfde donkere krachten zijn aan het werk. Want toen de officieren op de vlucht sloegen voor het volk, konden zij nog net bellen naar diezelfde Mehmet Agar, ondertussen niet meer in de politiek, om hem hulp te vragen. Agar ontkent niet eens deze voorval. later verklaart hij publiekelijk dat deze mannen hem gebeld hebben om hulp te vragen omdat hij blijkbaar de sterke man is in Turkije. Dat was een sneer tegen de regering Erdogan omdat deze te zwak zou zijn in de strijd tegen de PKK.
Tussen 1996 en 2007 ligt 11 jaar. Wat is er sindsdien veranderd? Blijkbaar niets. Als het gerecht de burgers niet kan beschermen tegen terroristen, maffiosi en samenzweerders, dan moeten de koerden met de PKK zich zelf beschermen.