Ik heb de neiging van niets te verwachten van mensen die ik niet ken. Zo kan je alleen maar positief verrast worden.

'k Weet niet, ben nooit in zo'n situatie geweest...voor jezelf opkomen...

Dat is m.i. 'n goeie instelling.

Iedereen die zijn mond opentrekt om het slachtoffer uit te lachen moet naar de strafstudie.

Leerkrachten zijn niet achterlijk, he.
Ze zijn al blij als de leerlingen hen niet oppeuzelen.
Waarom zouden ze het probleem van een gepeste leerling dan oplossen? ;-)

Niet iedereen is hetzelfde, persoonlijkheden verschillen. Als je dat niet snapt, moet je niet zeggen dat ik weinig of geen empathie heb.

Je geeft een antwoord in de klas dat raar gevonden wordt-> 3/4 van de klas lacht je uit.-> Je antwoord niet meer-> Je punten dalen-> ze lachen.

Je hebt een probleem met je nek door de stress van het pesten-> ze lachen.

Je hebt een erfelijke aandoening-> ze lachen je uit voor gehandicapte.

Etc.

Veel leerkrachten willen het heus wel oplossen hoor, maar ik denk dat *pesten* gewoonweg niet op te lossen valt.

Er is daar nochtans niks moeilijk aan.
Laat de boel uit de hand lopen.
Lok een handgemeen uit met het alfamannetje.
Smijt stinkbommen in de klas, niemand zal het slachtoffer verdenken.

Sprak je er niet over met je ouders, oudere broers o.i.d.?

Nu, ik vind dit wel erg hoor, zou je meteen in bescherming genomen hebben indien ik bij je in de klas zat, ik was degene die de gekwetste vogeltjes mee naar huis bracht, 't muisje da de kat gevangen had terug probeerde te redden, te 'leven'...



Bovendien had ik hen misschien zelfs eens goed op hun bakkes geveegd ook nog!

Ik heb mijn principes.
Ik had overwogen hun ouders op te bellen maar daar was ik jammer genoeg te verlegen voor.

Alfamannetjes zijn niet zomaar alfamannetjes eh.

Ik wou mijn ouders niet ongerust maken.

Je spreekt naar je vertand hebt, ik probeer hier dieper in te gaan op dat 'pesten', probeer te weten te komen hoe zulke dingen ontstaan, w�*t er tegen gedaan kan worden, om wèlke reden mensen zich l�*ten pesten, en waarom pesters pesten etc...

Maar goed ook, die ouders hadden er voor gezorgd dat je je nog ongelukkiger ging voelen. Geloof mij.

Hebben ze uit zichzelf nooit wat gemerkt?

Jongen toch, alsof dat iets zou oplossen.
Principes? Hadden de pesters principes?
Gij zijt precies mijn broer :?

Maar als ge op hem toestapt en hem een slag tegen zijn oor geeft wil dat wel eens veranderen.

Ben je dik?

Ik had gewoon gezegd dat ik geen vrienden had. Understatement van de eeuw maar het werkte wel. Mijn ouders werden wel verwittigd toen ik naar de directie stapte.

*Niemand, geen enkele pester, verneukt je leven als je dat zelf niet toelaat*

Het klopt, het is alleen irrelevant als je over mensen spreekt. Omdat persoonlijkheden verschillen, veel mensen durven simpelweg niet voor zichzelf op te komen.

Ik ben vrij mager.