Ik vond vooral de begin-albums de beste. ZO tot eind jaren'70.

Mja, toen Paul Geerts het overnam was het vet al van de soep. Maar wat er daarna nog kwam stond heel ver af van het werk van wijlen Willy.

De Brullende Berg vond ik de max.

En dan een zeer oude. De Klankentapper. Waar Sus en Wis een toestelletje hadden om met de planten te communiceren. Toen nog in blauwe druk.

Dat is ook zo. Het zijn en blijven de beste.

Toen 'k in de lager school zat werd het lezen van stripverhalen eigenlijk afgeraden. De meester raadde dat af. Dus ook thuis.
Dus werd er gelezen in de bibliotheek zelf, op een stoeltje bij een stoof die brandde op mazout.

Ja! Dat was ook één van mijn favoriete albums.
Evenals " de spokenjagers" en de "Knokkersburcht".

Juist. Er zit ondertussen te veel moraal in het verhaal. Een boodschap. En soms wat politiek ook ...

De oude verhalen spreken enkel tot de fantasie. Gewoon een mooi verhaal dat tot de fantasie spreekt.

Nog een sigaret op terras, en dan dodo.
Slaapwel.

Goedemorgen zenuwzieken :-D

Lap, ik heb die helemaal gemist! :-o

:lol: Leg uit! :lol:

De Ringelingeschat vond ik een heel goed verhaal. Ook goed getekend. Het zicht van die goudschat deed mij gapen van ver(be)wondering. Dat verhaal wakkerde bij mij ook de interesse in Duitse sagen aan.

Ja, daarna werden ze veel minder plezant en moest er altijd een stevige moraal aan te pas komen.

Oh ja, ik was nog klein toen ik De Brullende Berg voor het eerst las en ik vond het wel een beetje beangstigend :oops:

Bij ons thuis waren ze redelijk streng maar ze hebben ons nooit afgeraden om stripverhalen te lezen. Ik heb zo'n stil vermoeden dat mijn moeder het zelf veel te plezant vond :-)

Nummer 20000 is onopgemerkt gepasseerd met een verhaal over een droge lever. Hier had eigenlijk een fles champagne moeten worden opengedaan :cheer:
:clapping: :multi: :onfire: :cheer: :cheer: :cheer:

Ik had ook strenge ouders (amai ni!) maar stripverhalen lezen was geen probleem.
Mijn moeder werkte indertijd in een winkel en zowat om de 10 dagen- 2 weken kocht ze dan een nieuw stripverhaal voor mijn zus en voor mij.
Wij waren alletwee fanatieke lezers en konden echt uren aan een stuk boeken of stripverhalen lezen.
Mijn allereerste leesboekje toen ik net in het eerste leerjaar zat en nog niet echt alle letters van het alfabet kende heette: " de appel en het ei". Ik denk van Bruna.
Toen ik enkele maanden later wat beter kon lezen kreeg ik het boek: " de circustent". Toen kende ik wel alle letters :-D

Ik vind champagne echt duur, maar ik heb hier nog lekkere schuimwijn staan uit Alsace. :-)

Ik vond de naam van die draak schitterend. Total-Krieg :lol:

Maar ik begrijp je volkomen. Het album genaamd Het Spaanse Spook deed mij interesse krijgen naar de geschiedenis van de Spaanse bezetting van de Nederlanden.

Er zat altijd wel een zekere moraal in verweven maar Willy deed dat subtieler. De Gladde Glipper is daar een mooit voorbeeld van. Enerzijds diefstal en misdaad afkeuren maar tegelijk begrip hebben voor de achterliggende factoren.

Klopt!
Het album "de gekke gokker" was daar ook een goed voorbeeld van.