Jan van den Berghe |
12 november 2010 22:08 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door system
(Bericht 5094560)
Een 'algemene biecht' houdt nooit een belijdenis van de zonde in. En er is een algemene absolutie.
Wikipedia.
Orthodoxe christenen kent ook de praktijk een vorm van algemene biecht , aangeduid als de rite van de "wederzijdse vergeving". De rite houdt een uitwisseling tussen de priester en de gemeente (of, in kloosters, tussen de superieure en de broederschap).
De priester zal zich ter aarde werpen voor de gelovigen en hun vragen om vergeving voor de zonden die hij beging in daad, woord, daad en gedachte. De aanwezigen vragen dat God hem dit vergeve, en dan zullen zij zich op hun beurt alle zich ter aarde werpen en vragen van de priester vergeving. De priester spreekt dan de zegen uit.
Ik denk dus dat u wat anders meegemaakt hebt.
|
Uw 'kennis' put u uit Wikipedia, terwijl ik spreek over het ritueel dat ik al enkele keren heb meebeleefd bij zowel de uniaten als bij de orthodoxen. Dat ritueel wordt enkel gehouden tijdens de Grote Vergevingszondag, meer bepaald na de vespers.
Er is geen algemene biecht; er is, in tegenstelling tot wat u denkt, ongetwijfeld voortgaand op het zinnetje "spreekt dan de zegen uit" uit Wikipedia, ook geen algemene absolutie. In het vaste ritueel zegt iedere gelovige, maar ook de priester aan de gelovigen: "Vergeef me, zondaar". Er wordt dan individueel geantwoord: "Moge God vergeven. Vergeef ook mij." Als dit ritueel eerst tegenover de priester wordt uitgevoerd, krijgt de gelovige de gebruikelijke priesterlijke zegen: "In naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest". Er is geen sprake van enige sacramentele absolutie. De individuele gelovigen doen dan hetzelfde ritueel tegenover elkaar (althans dat is gebruikelijk bij de Slavische volkeren; niet bij de Grieken en Arabieren). Ook met dezelfde woorden. Wie je eerst aanspreekt, begroet je met de woorden: "Vergeef me, zondaar", waarop de ander dan zegt: "Moge God vergeven. Vergeef ook mij, zondaar." Daarop antwoordt de ander: "Moge God vergeven". Dit gebeurt nadat men eerst de priesterlijke zegen heeft ontvangen. De vespers sluiten af met de priesterlijke woorden "Door de gebeden van onze heilige Vaders, o Heer Jezus Christus, ontferm u over ons". En voor u weer verkeerde conclusies trekt: dat is geen algemene absolutie, maar het vast slot van de orthodoxe vespers.
|