Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping
(Bericht 1553650)
Beste Diego : gelukkig bestaat alles wat ik kan bedenken daarom nog niet.
Ik kan je met alle soorten van genoegen verwijzen naar een zeer grote
SF literatuur die gewag maakt van de meest fantastische mogelijkheden.
Behalve reizen in de tijd kan men het ook hebben over reizen in de "mogelijkheden". Dit is weliswaar een prachtige geestelijke en ja zelfs spirituele bezigheid, maar in sommige aspecten niet alleen niet-relevant, maar zelfs gevaarlijk !
|
Isaac Asimov behoorde destijds tot m'n SF-favorieten en heb jaren genoten van de ongebreidelde fantasieën van dit grensverleggend genre. Alzo ben ik me dan ook gaan interesseren voor de verklarende wetenschap in al haar veelzijdige aspecten van onderzoek.
Wat dan na enige lectuur hierover opvalt is de onderlinge verdeeldheid en benaderingswijze in wetenschappelijke kringen zelf (lees hierover Fritjof Capra, Steven Hawking, Ervin Laszlo) en de bereidheid van sommige gevestigde namen om de grenzen van het dan overheersend denken te verleggen en het onderwerp van onderzoek vanuit nieuwe en soms gedurfde perspectieven te bekijken.
Het loeien van de conservatieve meute wetenschappers is bij baanbrekende concepten van ver te horen tot na een periode van bekoeling, toetsing en verwerking, de vernieuwde visie zonder al te veel problemen haar ingang vind bij het gros der profs en iets later de goegemeente.
Tevens herhaalt deze veranderingsweerstand zich steeds in het intellectuele denken van de mensheid die al dan niet uitmond in een conceptuele crisis, uiteindelijk toenemend naar een hogere bewustzijns- en begripsvorm over ontstaan en evolutievorming der kosmos, planeten en alle organismen die hierop voortkomen.
Evenzeer grensverleggend (voor het westers denken althans) zijn de oosterse ideëen die de wereld als één geheel en van binnenuit benaderen en evenzeer op hun 'waarheidsstrepen' staan als de moderne wetenschap, echter vanuit een bewustzijnsbeginsel dat verder reikt dan het doodlopend straatje waar de atomisten onder ons zich hebben vast gereden als het gaat over het universeel levensbeginsel dat alles bezield.
Een poging tot synthese van deze twee wetenschappelijke benaderingen (oost en west) om een beter bestaansconcept te genereren, is mi. dan toch iets verkieslijker dan het halstarrig, wsl. vanuit intellectuele luiheid, vasthouden aan het nooit-zelf-geverifieerde en wetenschappelijk onbewezen dogma van materie als rechtstreekse oorzaak van het ontstaan van bewustzijn en alles wat is.
Dus de wil achter het ontstaan/bestaan van materie is dan volgens diezelfde materiële logica ook een materieel gegeven.
Dan vraag ik me wenkbrauwfronsend af waar die materiële 'scheppingsimpuls' zich dan wel bevond vóór de expansie, daar een eerstejaarstudent fysica al leert dat tijd en ruimte pas ontstonden bij de bigbang.
Verstoppertje gespeeld ?