ik zou tegen geen enkel incestslachtoffer zeggen dat ze thuis moet weglopen.
Kinderen die weglopen komen immers zelden beter terecht. Een kind op straat is zelden beter af dan een kind in een incestgezin. Een kind in een pleeggezin is dan meestal beter af, hoor.
Afhankelijk van de leeftijd van het kind kun je in overleg treden over welke oplossing het wil zien.

Je mag van mijn part gerust incestslachtoffers proberen aanzetten om en masse weg te lopen van huis, maar hou er dan rekening mee dat velen daardoor slechter af kunnen zijn als er geen alternatief voorhanden is.

verwijten zijn zelden heilzaam gebleken.

als w�*t voor ervaringsdeskundige?

Ik ken zelf heel wat mensen die om dezelfde reden niet kunnen werken maar onmogelijk in de invalideit kunnen geraken. Het is vooral bij psychische problemen en depressies vaak heel moeilijk om in de invaliditeit terecht te kunnen. Het systeem is echt bikkelhard voor mensen, men wordt van het één naar het ander geshot, want overal zijn ze je liever kwijt. Zo gebeurt het soms dat mensen zelfs maanden lang nergens terecht kunnen omdat ze uit de invalideit vliegen en vervolgens eindeloos pogingen doen om ofwel als werkzoekende of als leefloner ingeschreven te raken, terwijl ze in feite niet eens in staat zijn om te werken. Deze mensen worden meestal echt wel gezien als hardnekkige werkweigeraar.

Het is een kwestie om voor deze mensen aangepast werk te vinden. Want ik kan niet geloven dat door thuiszitten met weinig geld je van een depressie afgeraakt.

Bvb deeltijds met een extra soort opleg van de overheid tot ze toch aan een voltijds loon komen. Kan overigens voor alle gedeeltelijk invaliden worden toegepast....en is ook beter voor hun !

van verschillende ervaringsdeskundigen in deze materie weet ik in alle geval een paar zaken

- een oplossing kan in 99 percent van de gevallen in alle geval niet indien incestslachtoffer en dader niet gescheiden worden ( het is voor slachtoffer in de meeste gevallen het beste om niet ongewenst met dader te worden geconfronteerd.)
- verder moet je mijn raad om weg te lopen wat breder zien dan gewoon in een kartonnen doos gaan wonen of onder een brug gaan slapen - in die zin dan bvb van naar de bevoegde diensten toestappen om bvb een pleeggezin te zoeken. ( gewoon weglopen kan daar niettemin een aanzet toe vormen )
- het is idd echter een zeer complexe materie waarvoor geen kant en klare universeel toepasbare recepten bestaan. Door de belabberde voorzieningen voor incestslachtoffers, de bedenkelijk kwaliteit van vele jeugdinstellingen en nog een aantal wantoestanden in de biezondere jeugdzorg kan het idd zo zijn in sommige gevallen dat je een incestslachtoffer de raad moet geven om niet te veel hulp te zoeken - moet niet vragen hoe erg het gesteld is he

ik bedoel maar - normaal gezien zou dit volgens mij niet zo mogen zijn.
voor evenveel geld kan je dat zeggen tegen werkers die doppers verwijten

eigenlijk zijn de armen ruim genomen volgens mij de laatste die je dat kan verwijten
zij hebben immers het meeste reden tot verwijten
tja het wordt weer ingewikkeld he

zal ff opnieuw beginnen

tot op mijn vijftien was ik ook nogal onmondig - ik ervaarde dat als een probleem en ben eraan beginnen werken - dat is me denk ik aardig gelukt mag ik zeggen.

als er nu andere mensen ( in dit geval armen ) onmondig zijn hoe moet ik dan reageren volgens jouw als die mij verwijten dat ik mondig ben

als die mensen bovendien ook niet kunnen begrijpen dat ook mondigheid geen garantie vormt tegen armoede

we hadden het al veel eerder over het clichebeeld dat van armen wordt opgehangen he

armen zijn onmondig, niet assertief - weet je nog die tekst op de site van de vdab ? waarin stond dat ze de bustabellen niet kunnen lezen, hun kinderen niet opvoeden enz

wellicht klopt dit beeld voor een gedeelte van de armen maar zeker en vast dus niet voor alle armen

iemand die ik ken werkt in de sociale economie als begeleidster - ze is pedagoog van opleiding

zelf is ze echter door een scheiding nu thuisloos en samen met haar vijfjarige zoontje slaapt ze bij mensen waar ze alnaargelang terecht kan

ze verteld me ook dat de armen op haar werk zoiets hebben van dat is toch niet mogelijk dat jij arm bent

het is alsof ze je eerst zelf op een verhoog zetten en je vervolgens gaan verwijten

soit ik ben die cultureel marxistische afgunst en allergie voor alles wat boven de mediocriciteit uit neigt te steken, die allergie voor ambitie in alle geval zo beu als koude pap

Overigens, aangepast werk betekent bij mij geen zakjes dichtnaaien ofzo, maar werk waar ze zelf ook wat aan hebben buiten enkel hun centen. Ik ben ook van mening dat geestdodend werk niet te verkiezen is boven de dop.

Heel groot gelijk heb je hier in,en wat met de beschermde werkplaatsen? Met thuis in een hoekje te zitten weg kwijnen los je niets op hé

Die mogelijkheid is er niet. Als je deeltijds werkt krijg je opleg tot je aan het bedrag van een minimum werkloosheidsuitkering komt, helaas.
Daar zal niet vlug verandering in komen want deze regel is er pas sinds juli 2005.

als werk geen extra centen opbrengt maakt het de depressie tengevolge van de armoede meestal alleen maar groter ( in het biezonder geldt dit voor alleenstaande ouders die ook werkelijk hun kinderen grootbrengen - die hebben namelijk zo al meer dan bezigheid genoeg )

arm zijn is erg

maar daarbovenop ook nog voor niks moeten werken is helemaal de doodsteek

wat voor gevoel denk je dat het geeft als je voor je werk niks of bvb een euro per uur krijgt ?

denken jullie echt dat dat gevoel van eigenwaarde geeft ?

of papiertjes oprapen - amai echt om mee uit de put te geraken hoor als je dat "mag" doen :roll:

Mediocriteit is geen fataliteit en dat bewijs je soms,een stap verder in je ontwikkeling zou het aanvaarden zijn dat iedereen uit de mediocriteit kan stappen maar dat sommigen een duw in de rug nodig hebben zelfs beseffen ze dat niet,dat is wat je noemt cultureel marxisme zelfs aanvaard je dat niet...

ik zal proberen reageren op wat je denk ik bedoelt he

ik geloof er wel degelijk in dat iedereen idd uit de mediocriciteit kan ontsnappen - heel sterk zelfs

iedereen is uniek en iedereen kan denk ik wel iets dat een ander niet kan
- iedereen is koning op zijn eigen terrein

maar je maakt mensen daar niet van bewust door zelf in de mediocriciteit te blijven steken

Maar enkel en alleen al met een depressie thuis zitten is fout,indien je een echte depressie hebt dien je behandeld te worden in een instelling Maar ik vrees hier dat zoals gewoonlijk het woordje depressie veel te snel gebruikt wordt,waardoor het woord ook vaak misbruikt word

Waarschijnlijk is jouw job heel goed te doen met een depressie maar bij de gemiddelde job ligt dat wel een stuk moeilijker.

Is er dan bij U een officiele diagnose gesteld dat je aan een depressie leidt,zo ja kan je heel gemakkelijk op invalititeit gaan hoor,de tijd dat dit niet kon is al lang voorbij

ben je nu al gepromoveerd tot controlearts van het riziv of wat 8O ?

Maar wel door elitair te zijn.

Dat bedoel ik met elitair te zijn..;

Hetzelfde met het woordje "autisme'trouwens...

:) of mss een eerlijkere vaststeller dan sommige onder jullie,weet je den helft van België slikt antidepressiva,maar niet den helft van België lijdt aan een depressie hoor

dat bedoel ik met een afkeer hebben van uitstijgen boven de mediocriciteit

de dwaas is belangrijker dan de waarheid dat is zeker

maar de waarheid onrecht aandoen helpt de dwaas geen bal vooruit

er is niks elitair aan gelijk hebben of aan de waarheid zeggen

en die waarheid is dat duvel debbie geen verantwoording te vragen heeft

Het duveltje382 zit hier op een discussie forum en voert de discussies mee,enkel jij kent maar waarheden hé,met Uw grootheidswaanzin