Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Raf
(Bericht 6066043)
Hebben andere partijen op een bepaald moment ook geweigerd om aan de onderhandelingen deel te nemen?
|
Kijk, de twee standpunten zijn verdedigbaar. De N-VA-ers geloven echt dat ze aan de kant gezet zijn, en de anderen geloven echt dat de N-VA aan de kant is gaan staan. De twee visies zijn juist.
Maar daarvoor moet je de Belgische vorm van onderhandelingen kennen ; blijkbaar hadden de N-VAers dat niet door, en daar komt het misverstand van.
In het Belgische Compromis (de vorm van onderhandelingen die gevoerd wordt om een regering te vormen in België) zijn het de Franstalige partijen die "dicteren" en de Vlaamse partijen die oftewel "ja" zeggen, oftewel "ja maar". Dat laatste kan als de Vlamingen iets willen bekomen, en als het voor de Franstaligen wel aanvaardbaar is (mits enige toegevingen natuurlijk ter compensatie).
Als Vlaamse partijen voorstellen doen, komt dat er eigenlijk op neer om trachten te raden wat bij de Franstaligen in goeie aarde zal vallen. Maw, ofwel doen Franstalige partijen direct voorstellen, ofwel trachten Vlaamse partijen te raden wat de Franstaligen zouden voorgesteld hebben indien zij de voorstellen hadden geformuleerd. Toegegeven, daar is wat trek-en-duwruimte.
Als Franstaligen echt iets willen dat niet door de beugel kan mogen Vlamingen gedurende een beperkte tijd tegenpruttelen, om hun ongenoegen kenbaar te geven, maar op een zeker ogenblik zijn ze verondersteld van "ja" te zeggen.
Dat heet in Belgie "aan de onderhandelingen deelnemen".
De N-VA wist dat niet, of deed alsof ze dat niet wist. Het BDW voorstel was verkeerd in de zin dat BDW niet voldoende heeft geprobeerd van trachten neer te schrijven wat de Franstaligen wensten. Hij was daar niet alleen in, ook VDL en Beke hebben die fout begaan. Daarop kwam dus een terecht "non" van de franstaligen: het is niet op die manier dat men in Belgie aan de onderhandelingen deelneemt ! Kennen die mensen hun wereld niet of zo ?
Die "non" wilde dus niet zeggen dat de franstaligen niet aan de onderhandelingen deelnamen. Nee, het was een beleefde terechtwijzing dat de Vlamingen zich niet voegden naar de manier waarop er in Belgie aan onderhandelingen voor een Belgisch Compromis moet deelgenomen worden.
Uiteindelijk waren de Franstaligen het beu om altijd maar "non" moeten te zeggen, en hebben ze dus zelf getoond wat de Vlamingen verondersteld waren van neer te pennen. Omdat daar dingen in stonden die niet echt door de beugel konden, hebben Beke en BDW oa. eerst "jamaar" gezegd, maar toen werd het einde van de match gefloten en werden de Vlamingen verondersteld om "ja" te zeggen. Dat is wat het betekent in Belgie, om aan de onderhandelingen deel te nemen. En BDW heeft "nee" gezegd.
Enerzijds, volgens de visie van de N-VAers, heeft BDW niks anders gedaan dan wat Di Rupo destijds gedaan heeft op de nota van BDW, en vinden dus niet dat BDW zich hierdoor aan de kant had gezet. Zij vinden dat er nu, zoals destijds, gewoon een nieuwe nota door iemand anders had moeten komen.
Maar anderzijds is dat niet wat het in Belgie betekent "aan de onderhandelingen deelnemen". Als Franstaligen een nota op tafel leggen, moet je na een eventuele prutteltijd, "ja" zeggen, want zo worden de onderhandelingen nu eenmaal gevoerd. Als je daarop "nee" zegt is het nogal wiedes dat je aan de kant gaat staan.
Deze discussie kan dus nog heel lang door gaan.
Ja, BDW is langs de kant gaan staan, bij definitie van de manier waarop Belgische Compromissen afgesloten worden. Maar nee, BDW heeft niks anders gedaan dan Di Rupo destijds met de BDW nota, hij is dus volgens dat rare standpunt niet aan de kant gaan staan. Hoewel hij toen gebuisd was in zijn huiswerk "raden wat de Franstaligen graag hadden gelezen".
De twee visies zijn dus juist.