Oorspronkelijk geplaatst door Irtsjak
(Bericht 4594153)
Ik moet u beide ten dele (en aub, lees deze zin goed: TEN DELE) gelijk geven.
Er zijn inderdaad behoorlijk wat problemen met een bepaalde groep, vooral jongeren, in onze grootsteden, en in het verlengde daarvan, in de Westerse wereld. De symptomen zijn duidelijk en kunnen en mogen door niemand ontkend worden. Waar het echter spaak loopt in bij de diagnose. Een rechte is de kortste weg tussen twee punten, maar die rechte is daarom nog niet correct.
Hiermee bedoel ik dat de redenering 'Er zijn problemen met jongeren, deze jongeren zijn moslims, dus er zijn problemen met moslims' bijzonder kort door de bocht en onterecht is. En het is bovendien ook nodig om de discussie op te splitsen: er is de problematiek van achtergestelde (moslim)jongeren in alle Westerse landen, en er is de problematiek van het islamistisch fundamentalisme (let op het onderscheid met islamitisch, zonder s: islamieten = volgelingen van de islam, islamisten = moslims die de Islam willen opleggen aan anderen, met alle gevolgen vandien).
Om een lang verhaal kort te maken: gooi niet alles op één hoop. Het is bijzonder kortzichtig om moslims in onze samenleving gelijk te stellen met de mannen met baarden die in Tora Bora de grote wereldbrand aan het voorbereiden zijn. Twee verschillende problemen, met verschillende oplossingen. Ik wil het hier hebben over het eerste probleem, namelijk de jongeren die o zo graag keet schoppen in onze steden.
Het is hier al eerder aangehaald: deze jongeren zijn inderdaad niet gevoelig voor gezag, permitteren zich bijzonder veel en veroorzaken bijzonder veel overlast. De vraag moet hierbij gesteld worden vanwaar dit soort gedrag komt. Gemakkelijk antwoord: het zijn moslims. Iets moeilijker antwoord: we hebben te maken met mensen die aan de rand van onze samenleving staan, geen uitweg meer zien en hun ongenoegen op een onaanvaardbare manier duidelijk maken. Dit heeft te maken met opleiding en met geboden kansen. Wie een job, een huis en een plaats in de samenleving heeft zal niet geneigd zijn om spontaan te beginnen rellen, welke godsdienst hij ook aanhangt. Wanneer je echter rockbottom bereikt, geen toekomstperspectieven of hoop hebt, houdt niets je tegen om je tegen de samenleving te keren. En daar knelt net het schoentje.
De uitlatingen van sommigen op dit forum stralen uit: 'ze hebben het zelf gezocht, hoe hard ze ook slaan, we slaan dubbel zo hard terug'. De enige uitkomst die deze houding oplevert is dat er klappen vallen. En wie op het einde van het gevecht met de poten omhoog ligt, dat zal de toekomst moeten uitwijzen.
Een andere optie is ervoor zorgen dat deze jongeren wél een uitweg zien, zich gewaardeerd voelen, hun plaats kunnen vinden in onze samenleving. En dat is wat men bedoelt als men zegt dat integratie van twee kanten moet komen. Integratie wil niet zeggen dat elke vreemdeling stoverij moet frieten moet eten, integratie wil zeggen dat iedereen een plaats binnen de samenleving krijgt of heeft waar zowel de persoon in kwestie als de samenleving zich goed bij voelt.
Ik hoor sommigen al komen: 'maar ze willen zich niet aanpassen aan onze samenleving'. Het enige wat ik kan zeggen is: bieden we hen wel de kans. En daarom sta ik zo op mijn achterste poten over dat stom hoofddoekendebat. Hoe kun je nu mensen het gevoel geven dat ze gewaardeerd worden, dat ze iets kunnen betekenen, dat ze deel mogen uitmaken van een samenleving als ze op het eerste, beste uiterlijke kenmerk meteen de grond worden ingemept?
De oplossing voor 'het islamprobleem', voor zover 'de islam' (die niet bestaat trouwens), een probleem vormt, is onderwijs. Er zijn al 1 of meerdere generaties verloren gegaan, dat wil niet zeggen dat we de volgende ook meteen met het badwater moeten weggooien. Zorg voor begrip, voor kennis van de ander. Leer zijn achtergrond kennen, leer zijn achtergrond appreciëren, toon hem ook jouw wereld. Zorg dat mensen zichzelf kunnen ontplooien. En draai en keer het hoe je wilt, maar onze samenleving vergrijst: het zullen Mohammed en Fatima zijn die binnen 40 jaar onze snot, pis en kak opruimen wanneer we totaal uitgeteld in onze zetel in het rusthuis zitten. Niets makkelijker om mensen te veroordelen of uit te sluiten op basis van hoe ze eruit zien of wat ze aandoen. Maar of je er ook echt verder mee geraakt, ik vraag het mij oprecht af.
|
