fonne |
23 december 2011 23:45 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V
(Bericht 5883145)
Valse liberale/libertaire propaganda.
1) Niemand wordt beter door inefficiëntie.
|
De geldstromen die bij de geörganizeerde inefficiëntie horen zijn dan ook uiterst efficiënt geörganizeerd. In het verleden is het al gebeurd dat de socialistische ziekenkas onterecht honderden miljoenen kreeg toegeschoven via de SZ, maar toen dat uitkwam moesten ze het wel niet terugbetalen, want dan zouden de zieken het slachtoffer worden weet je wel. Als je het niet gelooft, bel eens met Willy Claes, die zal je wel uitleggen hoe efficiënt het corrupte circuit wel werkte.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V
(Bericht 5883145)
2) Sociale misbruiken staan volledig los van vlaktaks versus progressieve belastingen.
|
Dat staat helemaal niet los van elkaar. Vandaag is er zogezegd progressiviteit, maar voor de "gelukkigen" zijn er tientallen systemen om van de staat te profiteren. De aftrekmogelijkheden, eco-premies, dienstencheques, belastingsvrije beleggingsinstrumenten (BEVEKs, ...), schijnvennootschappen, de manieren om erfenisrechten te vermijden, tweede en derde pensioenpijler, ...
Voor de "ongelukkigen" is er alleen het zwartwerk, verdoken overwerk en fraude.
Maar alles bij elkaar werkt die zogezegde progressiviteit dus contraproductief.
Een systeem van vlaktaks met vaste forfait, zonder verdere aftrekmogelijkheden en zonder alle mogelijke compensatie-mechanismen zou veel efficiënter werken. De kosten van de repartitie zijn vandaag veel te hoog geworden. Maar daar worden dan weer anderen rijk van. Vooral diegenen die zo graag beweren "sociaal" te zijn. Die houden daar dan ook mordicus aan vast.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V
(Bericht 5883145)
Kan je die bewering ook staven door aan te tonen dat er uitzicht was op een compromis samen met de N-VA? Kan je dan ook zeggen hoe dat compromis met de N-VA er dan ongeveer uitgezien zou hebben?
|
Lees de Nota De Wever. Natuurlijk bestond er geen uitzicht op een compromis met de N-VA. De mogelijkheid op een compromis te sluiten was immers al op 13 juni uitgesloten door de Franstalige partijen. En voor de Vlaamse partijen was het simpel: ofwel rijden we de N-VA eraf, ofwel laten we ze een zo slecht akkoord slikken dat ze electoraal volgende keer afgestraft worden. Zoals indertijd de Volksunie. De weigering van de Franstaligen en de electoraal kortzichtige politieke spelletjes van de Noord-belgische collabopartijtjes sloten de mogelijkheid van een eerbaar compromis van in het begin uit.
|