| Nidstang |
3 februari 2011 18:08 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Wisord
(Bericht 5273756)
Blijkbaar zie jij geen verschil tussen de Islam en het islamisme ?... Dat was mijn argument vanaf uw eerste post hier, je weigerd ook om dit te beantwoorden.
|
Ik heb je al gezegd dat islamisme in de islam zit als ket kuiken in het ei:
Citaat:
Zijn er twee islams, de een oorlogszuchtig en de ander tolerant en vredelievend?
Volgens de Franse juriste en arabiste Anne-Marie Delcambre is dit een westers verzinsel om de onaangename waarheid niet onder ogen te hoeven zien: ,,Tussen islam en islamisme bestaat alleen een gradueel verschil.
Het islamisme zit in de islam als het kuiken in het ei.
Er is geen goede en slechte islam, zoals er ook geen gematigde islam bestaat. Gematigde moslims bestaan wel:, dat zijn degenen die een deel van hun geloof links laten liggen.
’’Om de islam niet te hoeven betichten van geweld en terreur, hebben niet-islamitische westerlingen en sommige verwesterde moslims de term ’islamisme’ bedacht. Hiermee bedoelen zij een politieke, oorlogszuchtige ideologie die niets te maken zou hebben met de ware islam. Voor hen zijn er twee islams.
De ene is verlicht, open, vredelievend, een godsdienst van liefde, tolerantie en vrede – en dit zou de godsdienst zijn zoals die door een overgrote meerderheid in alle rust wordt beleden. De tweede islam, het islamisme, is obscuur en in zichzelf gekeerd, sektarisch, fanatiek en oorlogszuchtig; een politieke, ontspoorde en zieke islam dus die niet te vergelijken is met de eerste, de ware, goede, gematigde, mystieke islam die de broeder is van het christendom en het jodendom, en die door zijn hoge graad van spiritualiteit vele niet-moslims aanzet tot bekering.
De uitvinding van ’de twee islams’ is heel praktisch omdat het de niet-islamitische westerling geruststelt over het karakter van de islam.
Maar het is ook een grote leugen omdat er maar één islam is.
Eén islam die niet twee gezichten heeft, maar verschillende aspecten.
Het mystieke aspect en de terreur zijn twee extremen.
Hiertussen bevinden zich vele facetten die altijd naast elkaar hebben bestaan en die alle uit dezelfde bron komen: de Koran, opgevat als het Woord van God dat zich openbaarde in Mohammed, die voor alle moslims, niemand uitgezonderd, het grote voorbeeld is. Wie de Koran leest, moet wel erkennen dat de geboden van God alleen dan tot vrede oproepen wanneer er geen andere mogelijkheid bestaat.
In soera 47, vers 35 staat: ‘Zo versaagt niet / en roept niet op tot de vrede / daar gij toch de overhand hebt / en God met u is.’
Wie zich hier niet aan houdt, maakt zich schuldig aan heiligschennis.
De goddelijke boodschap houdt de gelovige gevangen, en deze denkt er geen moment aan te ontsnappen.
Zoals de islamoloog en Turkoloog Jean-Paul Roux schrijft in zijn boek Les ordres d’Allah ’(De geboden van Allah’): ,,In de loop der eeuwen zijn er commentaren geschreven over deze teksten, ze zijn uitgelegd, men heeft geprobeerd ze te ontdoen van onduidelijkheden, maar ze zijn nooit in twijfel getrokken.
Alle pogingen tot een liberale interpretatie waren gedoemd te mislukken, of het nou gaat om de Moetazilieten in de 9de eeuw, die betoogden dat de Koran niet van boven maar van beneden kwam, of die van de Ismaëlische sjiieten, die de Koran opvatten als een esoterisch geschrift.
Iedereen die zijn intelligentie, zijn eigen vermogen tot oordelen gebruikte, moest wel falen, ook al waren zijn conclusies juist, want het is niet mogelijk het beter te weten dan Allah.
hier verder lezen!
|
Ik raad je aan dat allemaal eens goed te lezen.
En verder geen commentaar van je op protesterende Egyptenaren die Israël democratisch willen vernietigen? Dat was volgens jou toch een perfect voorbeeld dat islam en democratie wel samengaan?
Of vind je het zo vervelend dat jouw bewering op deze manier gelogenstraft wordt dat je net doet alsof je het niet gelezen en gezien hebt? |
