PeterC |
18 februari 2008 22:00 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Den Ardennees
(Bericht 3261133)
Tja, als ik hoor dat in Brussel de politici niet durven om een hard activeringsbeleid te voeren tav werklozen, dan denk ik dat het vooral buiten Vlaanderen is dat er dingen moeten veranderen.
|
Ik was onlangs mee met mijn ex (werkloos sinds haar 18de, nu 48 jaar = 30 jaar werkloos). Kreeg uitnodiging van RVA. In de wachtkamer zat ook een oudere allochtone vrouw met een dochter. Na een dik uur wachten komt een vrouw (tamelijk arrogant wat later bleek) en het gesprek begint zonder een bepaalde vorm van wellevendheid. Zelfs nog geen goeiedag. Een koude 'zet u' en gedaan. (werkloze wordt op onbeschofte manier behandeld wat bij een eerste ontmoeting allesbehalve aangenaam is en verder stel je eigenlijk niks voor, dat was mijn indruk) dégoutant.
Tegelijktertijd komt de allochtone dame met dochter ook binnen en zij worden vriendelijk verwelkomt door een mannelijke medewerker (facilitator) die zichzelf op beleefde manier voorstelt. Een wereld van verschil.
Mijn ex krijgt een aantal vragen en dan mag zij ook haar verhaal doen. Ze moet een contract ondertekenen en na vier maanden wordt ze weer opgeroepen voor controle. De eisen:
- laten inschrijven bij minimum drie interim-kantoren en daar wekelijks gaan informeren
- onmiddellijk contact opnemen met de VDAB.
- spontaan solliciteren
- bij de VDAB krijg je een persoon toegewezen die je opvolgt
Later ontmoette mijn ex tijdens een sessie door de VDAB een Turkse vrouw, weliswaar met hoofddoek maar totaal Vlaams in al haar doen en laten. Zij vertelde door dezelfde 'facilitator' te zijn ondervraagd, samen met een andere, even arrogante vrouw. Volgens haar zeggen leek dit meer een soort van gestapo-ondervraging i.p.v. een 'gesprek'. (Activatie)
Aangezien ik die eerste dame zelf had ontmoet en haar had beziggezien kan ik me best voorstellen dat (vooral) oudere langdurige werklozen ernstig in de problemen zullen komen. Na vier maanden wordt je terug opgeroepen. Bij negatief rapport: minder geld maar tweede kans van vier maanden. Bij de derde oproep en negatief verslag: geen recht meer op stempel.
Ik weet niet wat die mensen dan moeten gaan doen, ik vermoed het OCMW.
In ieder geval, dat activeren wat neerkomt op dat eerste gesprek met die facilitator is in sommige gevallen niet om mee te lachen. Zou het zelf niet graag meemaken en zou trouwens door niemand op zulke onbeschofte manier willen behandeld worden. Die werklozen zijn volgens mij nog altijd mensen.
|