In Brussel moet je nooit Frans spreken als je dat niet wil.

1.031.215, volgens wikipedia op basis van de cijfers van 1 januuari 2007. Weinig, vind ik dat niet.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Brussel...edelijk_Gewest

in een ziekenhuis beland je meestal niet uit vrije wil

En dat snapt straatreu nu maar niet.....

Da's een bekend filmpje...dat strooi je ook maar in het wilde weg rond. Volgens mij krijg je d'r spontaan een orgasme van.

Jajaja...en arrogant als stront bekeken worden zeker. Maak ik elke keer mee als ik weer eens naar Brussel moet, ik verfoei het namelijk ook maar één woord Frans te spreken daar. Ze zijn niet allemaal zo, maar een heel groot deel wel.

Enige vooringenomendheid kan je die man blijkbaar niet verwijten...

I beg to differ. Bij klantenbezoeken in Brussel moet ik bijna niets anders dan Frans spreken omdat de klant geen Nederlands kent. Ere aanwie ere toekomt, die enkelen Franstaligen die moeite doen om in het Nederlands te praten. Ik schat hen op 2% van mijn klanten.

De ideale situatie zou zijn; ik spreek Nederlands, zij spreken Frans en we verstaan mekaar. Maar zelfs dat kan al niet...

De Standaard is een goede krant: als ze goed over Nederland spreken en wij over Vlaanderen is dat een stap in de goede richting. Voor de Vlamingen hier: ik heb gisteren een artikel van de Dag gelezen waarin op de voorpagine als ENIGE artikkel een Vlaamse leeuw en een Nederlandse vlag stond met de titel WELKOM VLAANDEREN! :P

Logisch als je klanten bezoekt dat ze de taal wensen te spreken die ze best beheersen.
De klant is koning.

Ze zou hen iets willen verkopen maar ook verplichten om jouw taal te spreken.

Eerder in dit topic werd al het idee geopperd dat De Telegraaf een soorgelijke serie zou moeten starten. Toch kun je je afvragen of zoiets vanuit Vlaams perspectief wel wenselijk is. Nederlanders hebben nu een enorm positief en geromantiseerd beeld van Vlaanderen. Als men straks de geliefde echt leer kennen, dan kan het alleen maar tegenvallen.

Wat een onzin! Beschaafde mensen passen zich aan elkaar aan om de ander niet voor het hoofd te stoten. Zou er een Turkse of Marrokaanse medelander in mijn winkel komen die geen Nederlands spreekt dan is de kous af. Ze mag dan klant zijn, maar in mijn winkel wordt MIJN taal gesproken. De klant is namelijk op het moment dat hij bij mij binnen is mijn gast. Het zou wat zijn, wat je nu zegt, dan moet ik driehonderd talen gaan leren. Het is gewoon pure arrogantie ten top en een onbeschaafdheid die in deze tijd niet meer past. Maar Brussel is dan ook behoorlijk blijven hangen in het verleden.

Akkoord klant is koning. Maar af en toe begin ik eens in het Nederlands, en dan eindigt ook het gesprek snel tenzij ik terug overschakel op het Frans. Meestal zijn dit zelf commercanten die een winkel hebben, dus moest ik klant bij hen zijn ben ik zeker geen koning.

Misschien is het ook wel goed. Zonder goede kennis van elkaar samen op weg gaan in de toekomst van het Verenigd Europa waarin we duidelijker onze gezamelijke belangen moeten uitdragen, kan leiden tot irritaties en ruzie. Respect jegens elkaar en eerlijkheid in woord en daad zullen de basis leggen voor onderling vertrouwen. En soms moet je even door zure appels heen bijten.