vivanter007 |
13 december 2002 14:14 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Patriot
Vivanter, je hebt gelijk, over die solidariteit op Europees vlak, natuurlijk.
Maar, het is toch ronduit onnozel om nationalisten eerst ons land te laten afbreken om daarna naar Europa te kijken!
En overdreven regionalisering (confederalisme) leidt naar separatisme.
Inderdaad, ook de Waals-nationalisten zijn zaaiers van haat, en als Belgische Beweging zijn wij dan ook tegen alle vormen van separatisme op Belgisch grondgebied.
|
Zolang die nationalisten mee ijveren om het lokale niveau beter vertegenwoordigd te krijgen op Europees vlak en ze de democratie willen vergroten, zie ik er geen graten in. Wel als ze egoïstisch zijn of via referenda los willen komen van de federatie, dat zou ik niet willen. De pest aan ideologieën is dat je er een eind mee vooruit komt en er dan veel veel water bij moet doen of het is niet meer te harden. Samen met ontvoogdende nationalisten kan je tot op zekere hoogte de democratie verdiepen. Daarna staan ze echter mijn beeld van internationale solidariteit te zeer in de weg om ze niet te verwensen, zeker als ze dan na het binnenrijven van hun autonomie achterover gaan liggen nadenken over hoe ze hun patrimonium en rijkdommen nog meer kunnen inkapselen/verafgoden en liggen kwijlebakken over nationale hymnes en/of gewenste en ongewenste identiteiten. Van dan af worden het patriotten en die zijn nog van het conservatiefste, meest egoïstische soort. Die denken te hebben wat ze moeten hebben en gaan er vervolgens op zitten. Erger nog, ze trachten hun vaderlandslievende emissies op te dringen aan anderen. Vandaar ook dat ik deze ideologieën inderdaad zeker niet zou willen ondersteunen.
Maar als ik moet kiezen tussen rechtstreekse vertegenwoordiging van regio's enerzijdse en de oude Europese nationaliteiten anderzijds, dan kies ik voor het eerste, omdat je zo de flessenhalzen en interne spanningen wegneemt. Als ik spreek over Europese regio's, dan spreek ik ook over grensoverschrijdende regio's. Zo zouden Belgisch en Nederlands Limburg totaal andere verzuchtingen kunnen hebben dan bijvoorbeeld West-Vlaanderen, op Europees vlak. Rechtstreekse vertegenwoordiging van deze regio moet dan mogelijk zijn. Ikzelf zie "Vlaanderen" niet als een doel op zich, eerder als een fenomeen dat veroorzaakt werd door een sociale ontvoogdingsstrijd waarbij men nog niet kon beschikken over een ruimer (Europees) kader, waardoor men altijd grote inspanningen heeft moeten leveren om te zoeken naar de grootste gemene deler voor het Nederlandstalig landsdeel in zijn geheel.
Ik verkies echter te vertrekken van de kleinste regionale entiteit die de verzuchting heeft rechtstreeks vertegenwoordigd te zijn in Europa. Op dit ogenblik is dat bijvoorbeeld een regio als Vlaanderen, en ik spreek dat woord uit zonder lyrisch te worden, zonder die onweerstaanbare drang om het volkslied aan te heffen te voelen opkomen en zonder taferelen uit de Gulden Sporenslag voor mijn ogen te zien voorbijflitsen. Weet je, je zou het ook Napoleontisch kunnen aanpakken en van Europa zulke kipkap maken dat elke intranationale identiteit verdwijnt. Maar zelfs in een land als Frankrijk ontstaan er regionale oriënteringen zonder dat dit tot separatisme hoeft te leiden, wat bewijst dat het hier om iets natuurlijks en onschuldig gaat, ongekunsteld, spontaan, en bijgevolg zie ik er geen graten in om Europa van bij het begin op regionale leest te schoeien. Mocht er dan later nog eens iets fundamenteels wijzigen in zo'n indeling, dan kunnen volkstellingen gecombineerd met referenda hier wel uitkomst bieden. Zulke dingen verlopen echter zo geleidelijk dat ik er echt geen apocalyptische beelden van krijg alsof Europa uiteen zou spatten in al zijn atomen. Ik zou er echter geen bezwaar tegen hebben, mochten de Limburgen elkaar goed kunnen vinden, Antwerpen en Vlaams-Brabant, evenals West- en Oost-Vlaanderen onder elkaar. Het gaat er enkel om dat zoveel mogelijk mensen zich thuis kunnen voelen in Europa.
|