Oorspronkelijk geplaatst door freespirit
(Bericht 3747064)
In De Morgen van eergisteren (p. 8 ?) stonden meerdere verklaringen waarom jongens meer bleven zitten in het secundair onderwijs dan meisjes. Een van de verklaringen was tot mijn verbazing, de (politieke) correctheid van de 'linkse' Morgen in acht nemend, dat jongens gebrek hadden aan mannelijke rolmodellen in het onderwijs daar er te weinig mannelijke leerkrachten zijn.
Ik ben geneigd deze verklaring te beamen. Het onderwijs wordt hoe langer hoe meer bevolkt door vrouwelijke leerkrachten. Op zich niets op tegen natuurlijk, maar het evenwicht begint nu wel enorm ten nadele van (jongere) mannelijke leerkrachten door te wegen. Ik schat dat de verhouding afgestudeerd onderwijzend personeel nu qua meisjes/jongens op 85/15 is komen te liggen. Als gevolg wordt er een onnatuurlijke situatie gecreëerd, terwijl het onderwijs toch ook een afspiegeling van de maatschappij zou moeten zijn. Jongens kunnen zich te weinig identificeren met vele van hun vrouwelijke leerkrachten en gaan daardoor meer 'rebels' gedrag tentoon spreiden, zich meer misdragen en bijgevolg ook makkelijker 'buizen' tijdens hun schoolcarrière. Vooral in scholen met een hoge concentratie mannelijke allochtonen stellen zich hier problemen, daar zij vaak minder vlot zaken aannemen van (jongere) vrouwelijke leerkrachten dan van hun mannelijke collega's. Ik heb dit zelf ervaren toen ik effe les gaf in een zogenaamde 'concentratieschool', dat de jongens (niet alleen moslims, maar ook Oost-Europeanen) makkelijker iets van mij aannamen dan van mijn vrouwelijke collega.
Misschien moeten we ons openlijk vragen stellen bij de vervrouwelijking van het (nu ook secundair) onderwijs. Het is natuurlijk aantrekkelijk, zeker als je een gezinnetje wil stichten is het onderwijs zeer geschikt voor (jonge)vrouwen. Relatief veel met je jonge kinderen kunnen bezig zijn, weekends en vele avonden thuis, met wat geluk een vrije dag in de week, betere sociale zekerheid, later goed pensioen, ... Pas op ... ik beweer niet dat zulke vrouwen minder moeten werken, integendeel, maar ze kunnen hun werk wel beter afstemmen op hun gezin. Vaak zie je ook de combinatie van koppels waarbij de vrouw in het onderwijs staat en veel tijd vrijmaakt voor de kinderen en een beter verdienende man die weliswaar veel tijd kwijt is door onregelmatig in de privé te werken, maar er ook voor kan zorgen dat de (te dure) hypotheek afbetaald kan worden. Ondanks al deze praktische en menselijke voordelen, ben ik toch van oordeel dat we mannelijke studenten opnieuw meer moeten motiveren om bewust voor het onderwijs te kiezen en dat ook schooldirecties pogen hun leerkrachtenkorps zo gevarieerd mogelijk te houden. Nu zijn er al kinderen / jongeren die, na de bijna volledig vervrouwelijke kleuter- en lagere school, ook nog eens heel hun middelbaar doorlopen met amper één of twee mannelijke leerkrachten. Dat is dus niet heel representatief voor de maatschappij.
Ik ben op zich tegen positieve discriminatie van eender welke groep en ik vind quota opleggen dan ook absurd, maar er moet weliswaar gestreefd worden naar meer evenwicht. Minstens 40 % mannelijke en vrouwelijke leerkrachten zou geen overdreven luxe zijn. Het is ergens een vorm van pure discriminatie dat er naar gestreefd wordt in beleidsorganen, de academische wereld en de politiek quota op te leggen van een minimaal aantal vrouwen, maar dat men anderzijds toelaat dat in het onderwijs op den duur nog slechts één geslacht vertegenwoordigd wordt. Een mix lijkt mij het meest opportuun. Zeker voor de leerlingen.
|
