wat wil je precies aantonen? Dat oorlog en geweld noodzakelijke voowaarden zijn voor ontdekkingen, en dat we nooit internet zouden hebben zonder oorlog?

Ik vrees dat je me verkeerd begrijpt. Geweldloze communicatie schenkt aandacht aan onze gevoelens en behoeften en probeert van daaruit een empathische connectie te bekomen en een oplossing te vinden die ieders behoeften bevredigd.
Van alle vormen van communicatie die ik al gezien heb lijkt me geweldloze communicatie het meest efficiente om dergelijke wederzijds vervullende oplossing te vinden.
Als we focusen op universele behoeften, dan stranden we niet in eindeloze discussies, je bent altijd eerlijk en oprecht, je beledigt of oordeelt niet als je je behoeften duidelijk maakt. En er is een verschil tussen universele behoeften en specifieke strategieen. Een strategie heeft betrekking op een persoon, een ding, een gedrag, een plaats,... Bv. ik wil met Karel (persoon) een pint (object) gaan drinken (gedrag) in het cafe (plaats). Maar wat als Karel niet meewil, of als het cafe dicht is? Als je gehecht ben aan die strategie, dan zul je ontevreden blijven. Maar uw universele behoeften zijn: gezelschap, plezier, kameraadschap,... En mischien zijn er wel andere strategieen die wel die behoeften kunnen bevredigen. Met andere woorden: een universele behoefte kan op vele manieren vervuld worden, en als je dus aandacht richt op die behoeften (en niet op één specifieke maar onmogelijke strategie), kun je sneller een strategie vinden die wel werkt.
Hetzelfde is van toepassing in conflictsituaties.
Dat is één van de voordelen van geweldloze communicatie.

Helaas hebben wij niet geleerd om onze gevoelens en behoeften te verduidelijken, en zijn we een beetje onhandig in onze communicatie.

Inplaats van op Karel en een cafe, kan je dat eens toepassen op Israel en de Palestijnen?

Hoe bevredig je tegelijkertijd de behoeften van een slaaf en een slavenhouder?

Geef me 1 uitvinding die niet tijdens oorlogstijd is doorontwikkeld.

Je kan nooit ieders behoeften bevredigen. Gewoon door te bestaan zit je al kort bij het ontzeggen van iemands behoeften.

Ik ben heel blij voor U. Maar in mijn leven loopt het net iets anders. Ik probeer geweldloos door het leven te gaan, want ik weet, door gebrek aan schoenpoetskleurtje of geld, dat ik dik in de knoei kom met het gerecht indien ik wel geweld gebruikt. Maar ik moet regelmatig water in de wijn doen, wat mijn behoeften echt niet bevredigd.

Wat zijn universele behoeften?

Dus, omdat Karel geen water bij de wijn wil doen, geraakt uw behoefte van een pint op't cafe met hem niet ingevuld. Doet Karel wel water in de wijn, geraakt zijn behoefte niet ingevuld.

Wie zegt dat ik geen ascetische kluizenaar wil zijn?
Met andere woorden, de door U gebrachte "Uw behoeften" zijn al een inbreuk op "mijn" gewenste houding tegenover de wereld.

Ok, laat ons Xenophons uitdaging eens uitwerken.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon Inplaats van op Karel en een cafe, kan je dat eens toepassen op Israel en de Palestijnen?

De Palestijnen vinden dat de Israëlies van hun grond moeten ophoepelen, en de Israëlies vinden dat ze het goddelijke recht hebben te blijven zitten.

Citaat:

Helaas hebben wij niet geleerd om onze gevoelens en behoeften te verduidelijken, en zijn we een beetje onhandig in onze communicatie.

Ik vind een pistool onder mijn neus een verdomd duidelijke communicatie, niet geweldloos, wel to the point en niet te missen. Onhandig, neen, duidelijk, dat zeker, geweldloos, langs geen meter, en mijn behoeftes worden straal genegeerd.

De gloeilamp? De LED-lamp?
Uiteraard kan je alles doodreduceren tot de Perzische oorlogen, maar daar geraak je ook niets mee vooruit.

Je kan niet al je oprechte behoeften duidelijk maken zonder anderen te beledigen. En zoals Maddox al vroeg, wat zijn universele behoeften? En hoe kan je weten of ze universeel zijn? Laat staan weten dat je ze zelf bezit of kent?

Wie is onhandig in communicatie? Ik begrijp uw communicatie niet, wat als Karel geen kameraadschap of gezelschap met u wil en u wil dit wel? Hoe los je dat op zodat jullie beider behoeften worden bevredigt?

Ja, ik raad je aan het werk van Marshall Rosenberg te lezen. Hij heeft aan conflictbemiddeling gedaan tussen Israelisch en Palestijnen. Hij heeft al verzoening gebracht tussen verschillende mensen. Ook in Rwanda en ex-Joegoslavie en vele andere conflictgebieden. Heb horen zeggen dat er in Israel zelfs een school voor gewledlozecommunicatie is...

Ik denk dat we dat enkel kunnen achterhalen als we geweldloze communicatie toepassen...

[quote=edeses;4408127]In zijn boeken geeft Rosenberg een lijst van universele behoeften. Ah, kijk:
http://www.cnvc.org/node/179
Iedereen heeft die behoeften.

Kijk: kameraadschap met Karel is geen behoefte, maar een strategie. Een strategie is bv gericht op een persoon, in dit geval Karel. Dergelijke strategie is niet universeel: jij hebt misschien geen nood aan kameraadschap met Karel (misschien kun je hem niet uitstaan). Maar je hebt wel behoefte aan kameraadschap op zich. Stel je voor dat je geen kameraden had: zou je dat leuk vinden?
Als we aandacht schenken aan onze universele behoeften, kunnen we elkaar beter begrijpen. Als jij Karel niet kunt uitstaan, kun jij totaal niet begrijpen waarom ik kameraadschap met hem zou willen. Maa je kunt wel begrijpen dat ik kameraadschap zou willen. Jij herkent die behoefte, want ik weet zeker dat jij vroeger op school ook wel een speelkameraadje ofzo wou.
Dus dat is nog een voordeel van focussen op universele behoeften: we kunnen elkaar daardoor beter begrijpen. En we kunnen ons daardoor ook beter begrepen voelen. En dat is belangrijk: iemand die kwaad isen vol woede, en die voelt zich opeens begrepen door de ander; hoe gaat hij reageren? Telkens zie je dat hij minder agressief wordt, dat hij bv een zucht slaakt van opluchting: "ah, je begrijpt me eindelijk!" of zoiets. Met andere woorden: empathie geven (focussen op gevoelens en behoeften) kan woede en agressie transformeren.
En dan wat Karel betreft: als hij geen kameraad wil worden, komt dat omdat er behoeften van hem niet voldaan zijn. Bv hij heeft behoefte aan veiligheid en autonomie, en daarom voelt hij zich oncomfortabel als ik bv. met ethische oordelen afkom. Maar als ik hem zeg:
"dus je voelt je ongemakkelijk omdat je graag gerespecteerd wil worden in wat je doet?"
"Ja"
"En je wil je veilig voelen en niet beoordeeld worden?"
"Ja"
"Je bent soms bezorgd en je wil er zeker van zijn dat ik je niet beoordeel als ik zie dat je te snel met de wagen rijdt?"
"Ja"
Enzovoort, ja, dan opent dat nieuwe mogelijkheden.

Als Karel tegen mij zou zeggen: "ik ben uwe kameraad ni, want gij zijt veel te arrogant", dan velt hij een oordeel. Dat oordeel kan mij kwetsen als ik het persoonlijk opvat, dus daarom noem ik zijn uitspraak onhandig, want wat hij eigenlijk wil zeggen is dat hij zich bv. onveilig of geirriteerd voelt als ik iets bepaalds zeg omdat hij behoefte heeft aan erkenning ofzo. Dus zegt hij: "als ik je dat hoor zeggen, voel ik me geirriteerd omdat ik behoefte heb aan erkenning", dan begrijp ik wat hij bedoelt (ik herken het gevoel van irritatie en de behoefte aan erkenning), en dan voel ik me niet aangevallen of beledigd, en dan kan ik dus beter naar hem luisteren en hem begrijpen. En als ik hem dan vraag: "wil je weten wat ik voel nu je dat hebt gezegd?", dan kan ik zeggen wat er in mij leeft, dat ik me bv. verdrietig voel omdat ik behoefte heb aan contact en ik het pijnlijk vind als ik hem beoordeel want ik wil graag hebben dat vrienden zich comfortabel voelen.... Dn kan Karel mij sneller begrijpen en voelt hij zich niet beoordeeld.

PS: daarstraks heb ik een heel mooi gesprek gehad met mijn vriendin. Ik heb geprobeerd geweldloze communicatie toe te passen. Ze kreeg tranen in de ogen van ontroering; ze zei dat ze zich gesteund voelde... Dus ik kan het iedereen aanraden ;-)

Interessante boeken:
De taal van de vrede (Marshall Rosenberg)
http://www.bol.com/nl/p/boeken/de-ta...737/index.html

in dit boek beschijft Marshall Rosenberg bv. hoe hij de relatie tussen een varkrachter en zijn slachtoffer herstelt. Het slachtoffer zat vol haatgevoelens, maar Marschall is met haar naar de gevangenis gegaan en ze hebben een gesprek gehad tussen dader en sclachtoffer waarbij Marshall hen hielp om geweldloze communicatie toe te passen. Na het gesprek zaten er twee andere mensen...
En er staan nog anekdotes in: een Algerijnse vrouw wiens zus vermoord werd en ze werd zelf voor haar ouders verkracht door een fundamentalist... Stuk voor stuk erg pijnlijke en moeilijke situaties. Eigenlijk is die geweldloze communicatie een vorm van therapie.

en nog interessante boeken:
http://www.bol.com/nl/s/boeken/zoekr...ial/index.html

Dat bewijst geen fluit; sorry.

deepeco: steve M lijkt mij helemaal niet geïrriteerd, hij stelde volgens mij louter vast.

kijk, uit hetgeen ik van jou gelezen heb, blijkt wel dat je je wil inzetten voor de zaak (welke dan ook) maar de manier waarop jij het aanpakt, geeft me de indruk dat het allemaal om te lachen is en als het niet voor te lachen is, dan heb je niet het charisma om mensen in te pakken en voor je doel te winnen. en je komt idd heel snel aandraven met moralistische oordelen. dat maakt in mij onmiddellijk iets wakker waardoor ik tegen jou zou willen ingaan terwijl ik het misschien wel eens met jou ben!

change your approach and bob's your uncle!

Het bewijst alleen dat ik gelijk heb. De menselijke natuur is niet weg te cijferen, en geweld is nu eenmaal een stuk van onze natuur.

Je kan het zo gek niet bedenken, of het heeft wel nut in of pijn doen, bevredigen of doden. En het hoeft niet in die volgorde.

Een masochistische necrofiel heeft nu eenmaal rare behoeftes.

Ik had het niet beter kunnen zeggen.

De gloeilamp, led-lamp, winkelkarretje, riolering, verkeerslichten...

werkt inderdaad veelal heel effectief en snel...


hangt al een beetje af van de situatie natuurlijk...

En is vaak een voedingsbodem van meer geweld.

Neen; dat bewijst niets.

Het ISS was er zonder oa Werner Von Braun misschien nooit gekomen, ... en iphone, gebruikt ook technoligie die verder ontwikkeld is uit oorlogstoepassingen, ... (de GSM technologie op zich is in, of uit bevindingen uit WOII ontwikkeld. ) en de nood voor miniaturisatie (van schermen en andere electronica ) wordt ook gevoed door de militaire industrie.

Mocht er bvb geen nood bestaan hebben voor een kleine straalmotor (jet pack, en cruise missel) dan had elk vliegtuig nu nog gigantische eerste generatie straalmotoren. nog straffer, men zou misschien helemaal nog geen straal of raketmotoren hebben.