Vlaamse identiteit of niet. De Germaanse delen werden in 1679 onderverdeeld in de provincie Flandro-Belgica en de Romaanse in Gallo-Belgica. Verder was het ook zo dat er een kleinere burgerij was die Nederlands sprak, zelfs in 1830.
De Unie van Utrecht, nog eerder, werd trouwens in het Frans l'union des provinces flamenges genoemd. Toen werd wel eens van La Flandre gesproken, maar dan met betekenis de Nederlanden (en vooral het Nederlandssprekende deel).

Wat er ook van zij van dit alles, het feit dat 'we' nu een Nederlandssprekende elite hebben maakt het heden en nu toch anders dan de 19de eeuw.

Ik heb er al eens op gewezen dat het ongenoegen over het Nederlandse regime van toen boven de huidige Belgisch-Nederlandse grens ook bestond, en misschien zelfs groter was (wie zal het nu nog achterhalen?) dan in het latere België.

Ik wist het ongeveer, maar Jaani weet er natuurlijk weer het fijne van.

Jaja, maar die identiteiten lijken me eerder politieke identiteiten te zijn geweest, en dan nog voornamelijk van belang voor de heersende klasse. Er bestond ook een taalgemeenschap, een gemeenschap van onderlinge verstaanbaarheid tussen Vlaanderen, Brabant enz. Die werd toen niet als basis voor een staatkundige identiteit gezien of gewenst, maar toen dat wel zo werd, terecht of ten onrechte overigens, moest logischerwijze belang worden gehecht aan het laatste, niet aan het eerste.

Wiley heeft het over 1200 en u over 1679, daar zit bijna 500 jaar tussen... Als de Bourgondische hertogen (keizer Karel V beschouwde zichzelf óók als de hertog van Bourgondië) al een verdienste hebben, is dat ze de meer regionale identiteiten verbreed hebben... Trouwens de toenmalige Spanjaarden (Spaanse Nederlanden) noemden de gehele Nederlanden Flandes:-).

Dat klopt. Ironisch genoeg werd Nederland na de afscheiding van Belgie een de meest liberale landen ter wereld; zeker na onze grondwet van 1848.

mijn excuses ik zal het volgende keer in het Frans schrijven misschien kan je het dan wel verstaan. :roll:

Nee dat gaat ook niet lukken denk ik, mijn Frans is nog slechter dan mijn Nederlands.

Voor de Spaanse administratie in de Nederlanden was Frans de bestuurstaal, ondanks de grote meerderheid van Nederlandstaligen.

Pikkant detail: vanaf de Unie van Utrecht weigerden de Staten-Generaal in een andere taal dan het Nederlands te corresponderen, schriftelijk of mondeling. Bij de onderhandelingen over de wapenstilstand vanaf 1607 werden de Vlamingen gewantrouwd, omdat enkel zij met de Generaliteit konden communiceren, terwijl de franstaligen die (toen al) geen Nederlands begrepen, er maar voor spek en bonen bijzaten. Er werd toen door de franstaligen gevreesd dat de Vlamingen wel eens zouden kunnen collaboreren met de ketters uit het Noorden, en nog wel vlak onder hun neus.

De taalstrijd is heel wat ouder dan 1830...

Het gaat mij het verstand te boven waarom deze opstand de goedkeuring kreeg van de toenmalige grootmachten zoals Engeland, Pruisen en Oostenrijk. Het was total zinloos om in 1830 een kunstmatig landje in het leven te roepen en daarbij de sterkere Nederlandse staat te verzwakken. Die hele opstand was gewoon hallucinant. Koning Willem had de pech dat hij geen bondgenoten had op het internationale politieke vlak, Frankrijk ondersteunde de seperatisten, en noch Pruisen, noch Engeland of Oostenrijk, de Europese grootmachten van die tijd, steunde de koning. Met Pruisische en Engelse militaire ondersteunig was gemakkelijk het verzet gebroken kunnen worden en de status quo worden hersteld.