ministe van agitatie |
15 augustus 2010 15:21 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey
(Bericht 4925540)
Als de slachtoffers wensen dat de overheid de zaak aanpakt, dan staat het de slachtoffers vrij om naar de overheid te stappen. Zo simpel is dat.
|
In sommige gevallen is het niet aan de slachtoffers om klacht in te dienen maar aan iedereen die weet heeft van strafbare feiten en is het de taak van de overheid om ervoor te zorgen dat misdadigers berecht worden. Dat is zo met moorden (aangezien een dode zich geen burgerlijke partij kan stellen) en het is zo met minderjarigen die misbruikt worden.
Wellicht vindt u ook hier dat de overheid zich daar allemaal niet mee moet bemoeien en dat het de 'vrije keuze' van de slachtoffers is om tot een 'vrije onderhandeling' over te gaan betreffende een schadeloosstelling of iets dergelijks. Maar het lijkt mij wel degelijk de taak van de overheid om daders van dat soort misdrijven op te sporen en hen ervan te weerhouden om gelijkaardige zaken in de toekomst opnieuw te doen. Dat staat los van de mening van de slachtoffers, het gaan namelijk om mogelijke toekomstige slachtoffers en de structuren die dergelijke dingen mogelijk maken.
Citaat:
Er is niets mis met je eigen belangen vooropstellen: ik ga ook mijn computer niet vrijwillig afgeven, gewoon om de speurdrang van de overheid te stillen.
|
Natuurlijk is daar niets mis mee en ik vertrouw de overheid zo mogelijk al even weinig als de kerk. Ik heb zelf drie huiszoekingen te verwerken gehad en ik heb me daar op dat moment en achteraf op alle mogelijke manieren tegen verzet. Dat lijkt me inderdaad logisch. Ik betwist ten andere het recht dat de staat zich toeëigent om om 7 u 's morgens aan mijn bed te komen staan en mij te bevelen wat ik te doen en te laten heb.
Waar ik op duidt is dat de kerk de zaak juridisch wenst te spelen terwijl ze wat mij betreft op heel andere vlakken verantwoording af te leggen hebben. Ook indien de huiszoeking niets oplevert en er geen bewijsmateriaal gevonden wordt, toch hebben een heel aantal personen binnen het instituut zich met medeweten van belangrijke figuren uit dat instituut schuldig gemaakt aan feiten die niet alleen juridisch strafbaar zijn maar die moreel laakbaar en volstrekt in tegenspraak zijn met wat die kerk haar gelovigen tracht op te leggen. Open kaart spelen lijkt me vandaag gepaster dan juridische steekspelen organiseren.
Aan de andere kant: hoe meer de kerk haar eigen graf delft, hoe liever ik het heb. Dat bespaart mij tijd en werk.
|