Vanaf 8 jaar een boek over C++ in hun handen drummen. Op die leeftijd beginnen ze ook met frans. Ideaal dus. Jong geleerd is oud gedaan.

Grotendeels gelijk hoor, ouders altijd in eerste instantie verantwoordelijk voor de ontwikkeling van het kind.
Net veel kinderen leven in gescheiden gezinnen of zitten meer in de creche dan goed voor hun is en worden opgevoed door de TV of media algemeen.
De maatschappelijke druk is dan ook enorm hoog op de meesten ,zowel op ouders als kinderen, wat ook zijn duidelijke invloed of stempel nalaat.

Technologie is niet slecht, maar hoe men er met omspringt is de bepalende factor. De opvoeding, de moraal die je krijgt. Niet pushen is alvast een goed vertrekpunt.
En als je je kind een kritische geest geeft zodat hij tot zijn eigen conclusies kan komen zit je volledig goed.

Dat die normaal gezien in Afrika leven.

Volledig akkoord met de andere punten, maar wat met die studies? Een kind moet vooral iets gaan doen wat hij/zij graag doet, dit moet niet noodzakelijk univ zijn e.d. Wie gaat er immers onze bruggen lassen of onze loodgieterij doen als we enkel nog pol & soccers of juristen afleveren? De smurfen of Marsmannetjes? Om maar te zeggen dat het zinvoller is iemand te scholen tot gespecialiseerde of technische arbeider dan de 1000 ste communicatiewetenschapper op de straatstenen te gooien. Mijn kind mag studeren voor wat hij wil, ook al is dit geen zogenaamde 'intellectuele' studie. Je hebt trouwens kans beter terecht te komen als je een knelpuntberoep uitoefent dan dat ze je met 'je soort' de straat plaveien.

Haal aub je kinderen vaker van alle elektronica af en stuur ze op straat. Als je afschuw van straatjeugd hebt of de omgeving het niet toelaat, zorg er dan voor dat ze regelmatig bij vriendjes gaan spelen. Met 2 samen playstationen heeft tenminste een grote toegevoegde waarde.

En als het kan, steek je kind ook in een vereniging waar de competitiviteit helemaal niet hoog in het vaandel gedragen wordt, een jeugdbeweging bijvoorbeeld. De ideale plek waar een kind, kind kan zijn. Met een grote diverse groep kinderen optrekt. Nog eens buiten speelt en niet vergeet dat er nog wat anders bestaat als lichtgevende bakken.

Niks mis met jeugdbewegingen enkel het christelijk imago van vele jeugdbewegingen daar erger ik mij aan en het feit dat de leiding vaak in handen wordt gegeven aan onbekwame mensen stoort me.

Ja, de meest verlichtende dag in mijn leven als volwassene was, toen mijn moeder tegen mij zei:

"Plus est en Vous, vergeet dat maar als mijn leuze voor jou in je jeugd"

Over Afrika gesproken: wat vertel je de kinderen over het handenafhakkend verleden van den Belgen in Congo? En de moord op Lumumba? En de racistische Kuifje verhalen? Dit is geen beschuldiging: ik wil alleen weten hoe de moderne, beschaafde, ontwikkelde, bezorgde ouder met deze zaken omgaat.

Rousseau?

U maakt een goed punt over de studies maar vaak is er ook een goede reden voor de aanwezigheid van knelpuntberoepen. Bv. bepaalde jobs zijn fysiek heel zwaar of vergen de meest vreemde uren, waardoor mensen minder geneigd zijn om ze te doen.

Ik zou alvast, net als de meeste ouders, willen dat mijn kind intellectuele stimulatie en ontwikkeling krijgt. Als het dan niet slim genoeg blijkt te zijn, valt het vanzelf uit de boot (voor hogere studies) en zijn er mogelijkheden zat om iets anders te proberen.

[Hoofd van een boerin (1885)]

Vincent van Gogh besloot op volwassen leeftijd schilder te worden, nadat hij in de kunsthandel had gewerkt en een tijdje dominee was geweest. Hij verbleef in Londen, Parijs en de Borinage. Verder lag hij veel overhoop met zijn ouders, vooral zijn vader. Een grote crisis kwam toen hij verliefd was op zijn nicht Kee Vos, een weduwe, en daarna met een ex-prostituee samenleefde. Tijdens het maken van De Aardappeleters (1885) in Nuenen, verbood de plaatselijke dominee de bevolking om nog model voor hem te staan, want hij zou een boerenmeisje hebben bezwangerd. Wat kennelijk niet waar was. Kortom, bij zijn leven was hij niet erg succesvol, maar hij moest deze harde leerschool doorstaan, om de man te worden die hij tenslotte werd. Hoe kan men in godsnaam kinderen hierop voorbereiden?



Kee Vos

Veel mensen denken nog altijd dat een diploma de garantie is op een goedbetaalde luxejob. Dat is het jammer gezegd niet. Ik heb een mooi diploma, maar vond geen (vast) werk in die sector en mijn huurbaas heeft wel graag zijn vast huurbedrag op elke vaste dag in het begin van elke nieuwe maand.

Ik werk nu in onregelmatige uren in een job waar ze constant mensen voor zoeken en een die niet goed betaald. Ik heb wel over het algemeen leuke collega's en vind het een nuttig werk. Het diploma dat ik heb is een instrument dat me wel kan helpen om elders ander werk te vinden.

Conclusie: een diploma is maar iets waard als je de kans krijgt om het te verzilveren, gecombineerd met de motivatie om het te verzilveren. Geen zuivere garantie op een makkelijk leven en een goedbetaalde job. Dat is wat veel ouders helaas nog altijd denken.

Jij hebt een speciale gave... Jij kan als geen andere draden verknoeien.

Ik betwist niet dat er dergelijke ouders zijn. De vraag is hoe representatief dit is. Bestaan er cijfers over dit fenomeen. En hoe erg is dit fenomeen. Ik herinner mij dat de kindjes minstens eenmaal per week naar de mis moesten. Een pak van die kindjes zitten nu op een zetel in de senaat of de kamer. Wat is het probleem ?

Ondanks uw ongetwijfeld goede bedoelingen, bent u mede de oorzaak van het gegeven dat het beroeps- en technisch onderwijs in Vlaanderen als 'de vuilbak' wordt beschouwd, een verzameling van 'mislukkelingen' uit het 'intellectuele' ASO die door het watervalsysteem uit die bewuste boot zijn gevallen. Terwijl in realiteit zeker de gespecialiseerde technische beroepen een mooie, veelgevraagde en goedbetaalde baan kunnen opleveren. Men is daar op de arbeidsmarkt meer mee dan een ASO-papiertje, zeker als je daarna je gram zoekt in niet-exact wetenschappelijke studies. Als je kind maar 'gemiddeld' intellectueel is, maar buitengewoon handig en creatief, dan kan hij/zij eigenlijk beter naar een technische richting gaan dan een van de dertien in het dozijn in de Latijnse te worden en later een van de duizend afgestudeerde pol & soccers, historici of psychologen van zijn lichting.

Het grote probleem is dat de meeste ouders neerkijken op technische of handenarbeid en de 'intellectuele' beroepen serieus overschatten. Uiteraard zit het met de mentaliteit in vele BSO en TSO scholen niet zo goed en dienen we daar ook dringend een grote kuis te houden en meer disciplinerend op te treden. Als deze voorwaarde vervult is, zijn ouders misschien ook meer geneigd om hun kinderen van in den beginne naar die scholen te sturen.

Het probleem is dat de helft van de TSO en BSO leerlingen in het ASO zouden moeten zitten, maar die daar zitten louter omwille van hun marginale thuissituatie. Dat is erg!

Zoals ik dan. De enigste jobs die ik krijg zijn dossiers uit de kast halen, koffie zetten, onthaal en telefoons opnemen. Dan zeg ik tegen de VDAB dat dit minderwaardig werk is. Uiteraard zijn deze dan geshockeerd waarop ik dan weer antwoord: "Moest dit werk meer betalen zou ik het gerust willen doen, maar de waarde die de werkgever momenteel aan dit werk geeft laat me besluiten dat dit voor de werkgever een minderwaardig werk is".

Dat neerkijken zou 'k toch wat relativeren.
Ik heb er niets op tegen dat kinderen het secundair starten in het ASO, tenzij overduidelijk is dat hij/zij daar niet thuishoort. In de eerste graad kan er nog steeds worden geopteerd voor TSO of BSO zonder verlies van een schooljaar.
Uiteindelijk, als dat kind het secundair in TSO of BSO aanvangt, en nadien zou blijken dat het een verkeerde keuze is, dan pas is er een serieus probleem.

Waarom zou een leerling puur omwille van een thuissituatie in het TSO of BSO belanden ?

Verwaarlozing? Ouders die hun kinderen niet of slecht opvolgen?
Sociaal zwakkeren?
Dit betekend niet dat die kinderen niet beschikken over de nodige intelligentie om ASO te volgen, maar ze worden door hun thuissituatie neergetrokken in een negatieve spiraal, omdat ze geen voorbeelden zien, en aangemoedigd worden door hun omgeving.

Maar nogmaals, dit kun je dit zeker niet als algemene vuistregel aanzien. En daarom is het TSO of BSO zeker niet minderwaardig, in tegendeel.