(...) At present the "balance" between suicide-targeting and drone-targeting is more or less equal. In 2007-08, suicide-bombing was more prominent but armed-drones have caught up (see Michael Hastings, "The Rise of the Killer Drones: How America Goes to War in Secret", Rolling Stone, 12 April 2012). The conflict is moving from expeditionary warfare, with tens of thousands of "boots on the ground", towards the "remote control" of threats using

• armed-drones
• special forces
• privatised military contractors
• (and possibly even) "Prompt Global Strike" with conventionally-armed ballistic-missiles

Armed-drones are likely to be central to this, with much more research, development, production, deployment and use still to come (see "America's global shift: drone wars, base politics", 3 May 2012).

Then comes the blowback.

(...) armed-drones from non-state actors will be a feature of asymmetrical, transnational war very soon (see An asymmetrical drone war", 19 August 2010).

(...) What military planners and policy-formers in the west realise least of all is that while the results of drone-warfare rarely make the western media in any depth, they are extensively reported on regional and satellite TV stations across the middle east and into Asia. Even more pertinent is the pervasive coverage of drone-attacks on the worldwide jihadist social media. Moreover, the graphic images of death and suffering on both these kinds of outlets are far grimmer than anything seen in the west (see "Every casualty: the human face of war", 15 September 2011).

bron
_{13 september 2012}

(...) Steeds vaker nemen drones, volgehangen met sensoren, camera’s en dodelijke wapens, de aanvalstaken van F-15’s, infanteristen en tanks over. De cijfers spreken voor zich. Vlogen Amerikaanse drones in 2004 met elkaar nog slechts 71 uur, vijf jaar later was dat gestegen naar 25.000 uur; vorig jaar was dat 300.000 uur.

(...) Bekend is dat wereldwijd zeker vijftig landen bezig zijn met de ontwikkeling van dronetechnologie. Waar dat uiteindelijk toe leidt? Het schrikbeeld, aldus Frank Rieger in zijn artikel, is dat honderden, zo niet duizenden zelfstandig opererende en onderling communicerende killer drones op ons afkomen.

(...) Rieger haalt een studie van het Amerikaanse leger aan waarin de ontwikkeling wordt verwacht van een „uiterst mobiel en extreem dodelijk autonoom systeem, waarvan de inzet niet wordt gehinderd door internationale verdragen en het oorlogsrecht.”

(...) Aantrekkelijk van dit type drone is ook dat ze anoniem opereren. „We staan aan het begin van een tijdperk van anonieme oorlogvoering”, stelt Suarez, „waarbij het onmogelijk is geworden de aanvaller te identificeren.” En omdat de afzender onbekend blijft, wordt een geweldsreactie ook minder relevant, omdat niet bekend is welk land of organisatie ter vergelding moet worden aangepakt.