Het eeuwige dilemma van verfilmingen. Intussen had ik na 37 jaar nog steeds de beelden op mijn netvlies, dus gebruikte ik die om het boek te visualiseren. Een verfilming is een 'reading' van een boek, zoals een recensie dat is. Nu moet ik de film maar weer zien met mijn rijpere blik, en beslissen of deze het boek geweld aandoet. De strakke, zakelijke toon van het boek doet mij wel aan een manlijke schrijver denken, maar dan is dit misschien de hand van de editor, die haar kennelijk ook adviseerde te stoppen toen ze er genoeg van had. Praat men wel over de rol van editors in het algemeen, als onontbeerlijk voor zelf de meest getalenteerde schrijvers? Verder had ik vaak het idee dat de auteur niet zelf deelneemt aan deze soort van liefdesuiting, maar eerder de materie eerst goed heeft onderzocht. En dat een echte kenner erop toe zag dat er geen technische fouten in voorkomen. Dat denk ik vooral omdat ik alleen oog heb gekregen voor het concept: god en de gelovige.