Ik had nu niet direct over het absolutisme van de Tsaar maar over zijn persoon.

Als je de persoonlijkheid-cultus rond de tsaar vergelijkt met die rond Stalin, ga ik akkoord.

Hoewel het veel menselijk leed gekost heeft en Stalin een baarlijke duivel was, is Rusland er ontegensprekelijk veel op vooruit gegaan na de revolutie op gebied van algemene ontwikkeling, iets wat tijdens het oer-reactionaire, absolute beleid van de tsaar onmogelijk zou geweest zijn.

Moest er een meer capabel persoon Tsar geweest zijn zou het misschien anders gelopen zijn. Ik heb het altijd spijtig gevonden dat met de moord op Alexander II elke democratisering werd tegengehouden door zijn opvolgers. :-(

De tekst van de OP ruikt trouwens zeer sterk naar historisch revisionisme bekeken door een neo-slavofiele bril, mogelijks van Servische oorsprong.

Inderdaad, als je ziet waarvan men kwam (regime van Nikolay I) en waar men na zijn dood terug op afkoerste, kon het niet anders dan dat het revolutionaire vuur aanwakkerde. Met als point-of-no-return januari 1905...

Er bestaat ergens een reisverslag van een Engelse Lord (nee , ik heb geen link , geen titel , geen naam van die man : ge moet me maar geloven op mijn woord) waarin beschreven wordt dat men op het Russische platteland leefde zoals wij hier leefden in de Middeleeuwen . Hutjes van leem en gras , houten ploegen , in 't beste geval een menu van roggebrood , aardappelen en pap . De Russische boeren hebben eeuwenlang honger geleden , en hebben de Kollectivisatie van Stalin daarom toegejuicht . Stalin heeft op 2 generaties tijd een economische , politieke en militaire wereldmacht gecreëerd . Uiteraard was zijn methode te bruut en te geforceerd , maar toch wordt hij nog door een massa ex-Sovjetburgers op handen gedragen .

Fré .

Het punt van een revolutie is dat het radicaal en vrij plots gebeurt. Betekenis van het woord "revolutie";-)

Ahja, want de tsaar was zo bekend om zijn sociale politiek en bekommering om te arbeiders... :roll:

Dat is het punt van een absolute monarchie, het is volledig afhankelijk van de vreemde hersenkronkels van één persoon die toevallig uit de juiste baarmoeder kwam gekropen. Deze personen worden hun hele leven lang opgevoed met het idee dat ze superieur zijn aan eender welk ander leven op deze planeet. Dan moet je al een zeer goed mens zijn om nog iets goeds te willen doen voor je bevolking en je land. Nicolaas Romanov was absoluut niet zo'n mens.

Pan-slavisch zelfs, lijkt me. Hij vergeet even dat het pre-revolutionair "Groot Rusland" waar hij het over heeft een half-feodale en compleet achterlijke staat was die door buitenlandse heersers met hilariteit, en hier en daar wat medelijden, werd bekeken. In de jaren '50 opende Japan voor het eerst in de geschiedenis haar deuren voor de moderne wereld. Vijftig jaar later werd het rijk van de tsaar vernederend verslagen door wat iedereen zag als minderwaardige barbaren uit het Oosten.

Inderdaad. Ik heb ooit gelezen dat Nicolaas II - zwakke figuur zijnde - eigenlijk het ideaal karakter had om een constitutionele monarch te zijn - zoals zij Britse neef en spiegelbeeld George V - maar tragisch genoeg het lot had in een absolute staat geboren te zijn. Nicolaas was echter door zijn vader ook volledig buiten de macht gehouden en kwam door de vroege dood van zijn vader dan ook volledig onvoorbereid aan de macht.

Wat Alexander II betreft: hij wou de Russische staat moderniseren maar was eigenlijk een weifelaar die schipperde tussen enerzijds modernisering en anderzijds het behoud van zijn conservatief absolutistisch erfgoed. Daardoor ging hij voor sommigen te snel en voor anderen - eens ze wat "vrijheid hadden geproef" - niet snel genoeg. Volgens sommige historici zit de kiem van alle latere problemen juist in het weifelende gedrag van Alexander. Het is immers veel gevaarlijker om hervormingen stop te zetten dan ze te beginnen. Zoals Edvard Radzinsky in zijn excellente biografie van Alexander II schreef: "in Russia, it is dangerous to start reforms, but even more dangerous to stop them"

De moord op de tsaar deed echter alles weer de andere kant ophellen: zijn opvolger Alexander III was immers een absolutist van de oude strekking.

Bedoel je dat werk uit het begin 19de eeuw of iets recenter? Ik dacht dat het 19de eeuwse werk van een Franse emigré was

Dat is net het hele punt van een absolute monarchie: de grootste megalomane gek kan aan de macht komen en regeren met "goddelijke toestemming", enkel en alleen gebaseerd op de baarmoeder waar hij uitkwam. Daar zit 'm juist het grote probleem met de institutie monarchie, vooral als het een absolute monarchie is.

Sommigen zien er een voordeel in. In een stabiele dynastie moet de monarch "goed" zijn om zijn macht te kunnen behouden, dit tegenover de instabiele democratie waar gevaarlijke gekken aan de macht kunnen komen (interbellum) of de middelmaat regeert (nu).

Trouwens hebben we ook een heel aantal verlichte despoten gekend, nietwaar?

Er bestaan betere systemen waarin de beste leiders aan de macht kunnen komen en toch veel macht kunnen concentreren. Hoeveel goede leiders worden er niet misgelopen in een royalistisch systeem, enkel en alleen omdat ze niet "van de juiste familie" zijn? Veel van de beste leiders uit de geschiedenis kwamen uit een onbekende familie uit de bodem van de maatschappij. Het punt is dat je leiders zou moeten laten groeien in politiek op basis van capaciteiten, niet op basis van afkomst.

In een democratie kom je niet aan de macht door de beste capaciteiten te hebben.

Ik heb het dan ook niet over de liberale "democratie" zoals in het Westen bekend is.

Wat is het alternatief?

*Kuch* Stalin *kuch*

Ik zelf zou zeggen het Socialisme, zoals u waarschijnlijk wel verwacht had :P