Ik ben het daarmee eens, behalve dan het punt dat er toch wel een wettelijke omkadering moet kunnen zijn van het opvoeden van nageslacht. Natuurlijk is het burgerlijk huwelijk daar los van gekomen (en daardoor zinloos geworden).

Een "huwelijk" (een wettig papier) waarop ge rechten krijgt omdat ge het met andere persoon X doet, of beweert te doen, is wat mij betreft, zoals ge zegt, een idiote affaire. Het feit zelf dat ge U moet beperken tot 1 andere persoon illustreert daar al het belachelijke van.

Maar een soort van wettelijk kader van wij zijn de biologische ouders van kind X en dat geeft ons rechten, lijkt mij wel nuttig. Anders kan gelijk wie beweren van opvoedingsrechten over gelijk welk kind te hebben.

Administratief is het gemakkelijker om getrouwd te zijn als ge kinderen hebt. Het is dat punt dat wettig nuttig kan zijn.

Zij is niet gescheiden.
Voor de rest klopt het ook niet.
Probeer misschien nog eens. of wacht, nee.

Typische beroepsmisvorming als forumwoordvoerder van 'De Partaai'- EN doorgetrokken tot in je persoonlijke leven-:

-Do as I say, not as I do-

Waarom zou dit moeten worden afgeschaft? Het burgerlijk huwelijk is een contract wat je ( als het goed is) vrijwillig aangaat en wederzijdse rechten en plichten weer geeft van twee mensen tegenover mekaar.

Dat los daarvan ieder kind recht heeft op kinderbijslag, ja natuurlijk is dat zo, maar dat heeft niets met de al of niet gelegaliseerde vorm van samenleven van ouders te maken maar met verwantschap.

Zoals je zegt: dat kan volledig buiten het burgerlijk huwelijk.

Ideaal zou in het voorbeeld dat je geeft, een aangifte van een geboorte moeten bestaan uit een verklaring van de moeder, die mag maar niet moet aangeven wie de vader is; als de aangeduide akkoord gaat, dan is de afstamming wettelijk ok; als de aangeduide niet akkoord gaat, dan kan men met dna beginnen goochelen.
Vervolgens kunnen we filosoferen over de rechten en plichten van de biologische ouders.

Dat is een discriminatie tov mensen die geen burgerlijk huwelijk wensen aan te gaan.

Dat contract is iets tussen hen die het aangaan.
De overheid heeft daar geen zaken mee.
Nu al zijn er zoveel soorten burgerlijke huwelijken:
- gewoon gehuwd zonder contract
- gewoon gehuwd met contract
- gescheiden van tafel en bed
- samenlevingscontract
- feiten samenwonend
- samen zijn, zonder op hetzelfde adres te wonen.

Ieder contract wordt op een bepaalde manier die overeengekomen is, afgesloten, zo ook een huwelijk. Niemand verplicht u om te trouwen toch?

Je mag dit zelf beslissen of je gewoon samenwoont, geregistreerd, trouwt of niet...

Dat je de keuze hebt waarvoor je inhoudelijk voor dat contract kiest, wat zou daar mis mee zijn?

Niets.

In hemelsnaam: ik heb nergens gezegd dat je niet voor dit of dat contract mag kiezen;
ik heb enkel gezegd dat de overheid geen zaken heeft met hoe ik privaat leef met of zonder partner. Want dan krijg je vervelende zaken, zoals mensen die zich niet happy voelen als er staat "ongehuwd" (ouwe jonge dochter?), gescheiden (gelukkig gescheiden?) enz.

Idem dito trouwens met het geslacht. Ja vroeger was het nog nodig om iemand te kunnen oproepen voor de legerdienst (al dan niet met loting, om heel ver terug te gaan).

Lat relatie, zij een relatie, hij de lat.

In hemelsnaam: uw betrekken van de " overheid" slaat nergens op!
Niemand verplicht u van te trouwen, u mag evengoed gewoon ( niet geregistreerd) samenwonen, dan blijft u afzonderlijk belast, enz..
Enkel wanneer u gebruikt maakt van een vorm van uitkering, bemoeit de staat zich, wanneer u samenwoont met wie een inkomen heeft en terecht want de staat geeft geld.
U vecht tegen ...wat eigenlijk?

Vechten is een groot woord, maar ik wens de bemoeizucht van de overheid in te perken.
Om een ordentelijke samenleving te hebben, moet de overheid een aantal zaken inderdaad weten.
Bijvoorbeeld waar je woont. Zodat ze je belastingsbrieven kunnen sturen.
Maar de vorm waarmee je samenleeft, daar heeft ze geen zaken mee. En daar mag ze niet discrimineren.
Voorbeeld: het moet even gemakkelijk zijn voor twee, drie, vier ..mensen om tesamen een huis of grond te kopen. Wie een contract heeft afgesloten in het gemeentehuis, moet niet bevoordeeld worden.
En ze moeten mensen niet gaan stigmatiseren met types als 'gehuwd', 'ongehuwd', 'gescheiden', 'hertrouwd', 'samenwonend', 'weduwnaar, al dan niet hertrouwd" ...
Die fictie, die Napoleon heeft ingevoerd, mag stop gezet worden.

Iets dat ge niet wilt doen is nooit een discriminatie he. Een rijbewijs halen zou een discriminatie zijn ten aanzien van zij die geen rijbewijs wensen te halen...

Het punt is dat niet-gehuwden met kinderen wettelijk hun rechten en plichten jegens die kinderen geregeld krijgen ; maar er is geen kader tussen henzelf. Het punt is dat je normaal gezien (er zijn veel uitzonderingen, maar dat zijn juist "uitzonderingen") een kind opgevoed wordt door zijn biologische genitoren, ttz, zijn biologische vader en zijn biologische moeder. Elke afwijking daarvan beschouw ik als een "afwijking van de normale manier van doen". Niet dat die "verboden" of "tegengewerkt" moet worden, nee. Maar het is niet de normale manier van doen. Omdat het on-Darwinistisch is. Het heeft maar weinig zin om een schepsel op te voeden dat niet uw biologische voortzetting is. Dat wil niet zeggen dat ge het niet als uw troeteldier of zo kunt behandelen, het kan zijn dat er zoiets als een empathische of vriendschapsband ontstaat, en je kan ook zeggen dat mensen andere dingen doorgeven dan enkel hun genetisch materiaal. Ja. Vandaar dat het niet "verkeerd" is, maar het is wel niet "normaal".

De enigen die normaal bekommerd zouden moeten zijn om de opvoeding van nageslacht, zijn de biologische ouders.

Het huwelijk was de oer-oude omkadering van dat voortplanten, dat die Darwinistische realiteit in een maatschappelijk/wettelijk kader goot.

Het was geen omkadering van de "relatie van twee mensen" of zo, omwille van "liefde", "seks", of wat weet ik allemaal: het was de omkadering van de relatie van twee mensen omdat die samen een nageslacht opvoedden, omdat ze daar Darwinistisch in geinteresseerd waren.

Ik vind het normaal dat biologische ouders gebonden zijn in een contract van hun gedeelde plicht tot opvoeding van hun nageslacht. DAT is voor mij de oer-rol van het huwelijk. Niet van "relaties tusesn mensen" en dergelijke. Vandaar dat ik het een dom gedacht vond van dat homo huwelijk. Niet dat ik er iets op tegen heb dat er contracten bestaan tussen mensen die samenleven en dergelijke, maar dat heeft niks te maken met het Darwinistische van een voortplantingscontract, dat voor mij de oerbetekenis van "huwelijk" is. Niks met liefde te maken. Gewoon de "elementaire strijdcel".

Er is geen oerrol van het huwelijk.
Het huwelijk werd pas uitgevonden, lang na de oertijd.

Eerst werd het kerkelijk huwelijk uitgevonden. Daar heb ik niets op tegen. De kaloten doen maar.
Daarna voerde Napoleon een aantal zaken in, waaronder het burgerlijk huwelijk. (en de keuze van de familienaam enz. ...)
Mogelijks nuttig, aangenaam enz. in zijn tijd.

Nu zijn we 2019.
De wetten van Darwin, daar zijn we nog onderhevig aan. Maar wel in een 21ste eeuwse context. Niet in een Napoleontische.


Kom jongens: face it. Het concept burgerhuwelijk op het gemeentehuis is nep. Het is een fake-ceremonie.
En het ergste: er zijn ongewenste gevolgen.

Langs de andere kant een 50-jarige ongehuwde man, daar moet toch ook iets mee schelen. Is evengoed een waarschuwing.

Waarom draait het dan wel? Legt u het eens uit aub. Ik vrees dat ik geen Vlaamse genen heb.

Napoleon dacht, we regelen het pragmatisch die liefde want als het van vrouwen moet komen. Zelfs zaken zoals liefde moeten mannen weer regelen. Je zou toch zeggen dat vrouwen er zelf beter in zouden zijn maar neen...

Vandaag wel verliefd, morgen mss, overmorgen wel, dan in soep kakken enz... liefde is niet praktisch en pragmatisch dus gieten we het wel in een contract.

De meeste vrouwen blijven door het contract dan toch samen met hun echtgenoot uit gewoonte, iedereen content he....

Wee hem die het pad van de Heer niet volgen wil.