| morte-vivante |
1 maart 2022 15:00 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel
(Bericht 9908031)
Kan je dat even vertalen?
|
blijkbaar is is dit artikel per ongeluk online terechtgekomen, voor een heel korte tijd. Het is een soort opiniestuk dat gaat over het tijdperk nadat Oekraine is ingenomen.
Door google translate:
Het offensief van Rusland en de nieuwe wereld
Citaat:
Een nieuwe wereld wordt voor onze ogen geboren. De militaire operatie van Rusland in Oekraïne heeft een nieuw tijdperk ingeluid - en wel in drie dimensies tegelijk. En natuurlijk in de vierde, interne Rus. Hier begint een nieuwe periode, zowel in ideologie als in het model zelf van ons sociaal-economisch systeem
Rusland herstelt zijn eenheid - de tragedie van 1991, deze verschrikkelijke catastrofe in onze geschiedenis, zijn onnatuurlijke ontwrichting, is overwonnen. Ja, tegen een hoge prijs, ja, door de tragische gebeurtenissen van een virtuele burgeroorlog, omdat nu broers, gescheiden door te behoren tot het Russische en Oekraïense leger, nog steeds op elkaar schieten, maar er zal geen Oekraïne meer zijn als anti- Rusland.
Rusland herstelt zijn historische volheid door de Russische wereld, het Russische volk samen te brengen - in al zijn totaliteit van Groot-Russen, Wit-Russen en Klein-Russen. Als we hiervan hadden afgezien, als we de tijdelijke verdeling eeuwenlang hadden laten gelden, dan zouden we niet alleen de herinnering aan onze voorouders verraden, maar ook door onze nakomelingen worden vervloekt omdat ze de desintegratie van het Russische land toestonden.
Vladimir Poetin heeft, zonder een greintje overdrijving, een historische verantwoordelijkheid op zich genomen door te besluiten de oplossing van de Oekraïense kwestie niet aan toekomstige generaties over te laten. De noodzaak om het op te lossen zou immers altijd het grootste probleem voor Rusland blijven - om twee belangrijke redenen. En de kwestie van de nationale veiligheid, dat wil zeggen de oprichting van anti-Rusland vanuit Oekraïne en een buitenpost voor het Westen om ons onder druk te zetten, is slechts de tweede belangrijkste daarvan.
De eerste zou altijd het complex zijn van een verdeeld volk, het complex van nationale vernedering - toen het Russische huis eerst een deel van zijn fundament (Kiev) verloor en vervolgens werd gedwongen het bestaan ??van twee staten te accepteren, niet één, maar twee volkeren. Dat wil zeggen, ofwel hun geschiedenis achter zich laten en het eens zijn met de krankzinnige versies dat 'alleen Oekraïne het echte Rusland is', of hulpeloos op de tanden knarsen, denkend aan de tijden dat 'we Oekraïne verloren'. Het teruggeven van Oekraïne, dat wil zeggen het teruggeven aan Rusland, zou met elk decennium moeilijker worden - hercodering, de-russificatie van Russen en het ophitsen van Oekraïense Kleine Russen tegen Russen zou een impuls krijgen. En in het geval van de consolidering van de volledige geopolitieke en militaire controle van het Westen over Oekraïne, zou de terugkeer naar Rusland volledig onmogelijk worden - het zou ervoor moeten vechten met het Atlantische blok.
Nu is dit probleem voorbij - Oekraïne is teruggekeerd naar Rusland. Dit betekent niet dat zijn staat zal worden geliquideerd, maar het zal worden gereorganiseerd, hersteld en teruggebracht naar zijn natuurlijke staat van een deel van de Russische wereld. Binnen welke grenzen, in welke vorm zal de alliantie met Rusland worden geconsolideerd (via de CSTO en de Euraziatische Unie of de Uniestaat Rusland en Wit-Rusland)? Dit zal worden beslist nadat het einde is gemaakt in de geschiedenis van Oekraïne als anti-Rusland. In ieder geval komt er een einde aan de periode van de splitsing van het Russische volk.
En hier begint de tweede dimensie van het komende nieuwe tijdperk - het betreft de betrekkingen van Rusland met het Westen. Zelfs niet Rusland, maar de Russische wereld, dat wil zeggen drie staten, Rusland, Wit-Rusland en Oekraïne, die geopolitiek als één geheel handelen. Deze betrekkingen zijn een nieuwe fase ingegaan - het Westen ziet de terugkeer van Rusland naar zijn historische grenzen in Europa. En hij is hier luid verontwaardigd over, hoewel hij in het diepst van zijn ziel aan zichzelf moet toegeven dat het niet anders kon.
|
de rest gaat over het herstel van het oorspronkelijke rusland, hoe het zijn rechtmatige plaats in de wereld gaat opnemen, het instorten van de atlantisten, Europa, en het aanbreken van een multipolaire nieuwewereldorde waar Europa, als het braaf, misschien ook een rol mag spelen. |
