Boudewijn Bouckaert |
7 februari 2005 20:11 |
Verderzetting van het antwoord>
Door het aantrekken van personen met zo een verschillend pluimage verwaterde het profiel van de VLD al van bij het begin. Bijvoorbeeld, van in het begin kapittelde Pierre Chevalier Nova Civitas als een extreem-rechtse groep die in de partij ( zoals hij ze zag, links-liberaal natuurlijk) niet zou thuishoren. Nochtans bij de verkiezingen van 1995 had de VLD een goed programma dat een aantal radicale ingrepen voorzag in het Belgische corporatistische systeem en in de uitgebreide welvaartstaat. Het is zeer spijtig dat de VLD die verkiezingen niet overtuigend heeft gewonnen. Verhofstadt en co. werden inmiddels een dagje ouder en maakten hun rekening, zij vreesden met een radicaal-programma ( zowel op Vlaams als op sociaal-economisch vlak) tot hun pensioen in de oppositie te moeten zitten. Sindsdien is alles wat de VLD doet in profielvervagende richting gegaan ( paars, de actieve welvaartstaat-lees de 'gereactiveerde welvaartstaat', het zorgzame liberalisme, enz.). De VLD werd omgeturnd tot een machine die vooral het veldwerk moest leveren voor de mininsters in de regering. Een platform, waar men op afstand het regeringswerk kon evalueren ( wat niet wil zeggen afbreken of minimaliseren) was er niet. Tel daar bij nog de ruzies tussen de leiding en de strategisch ongelukkige zetten omtrent het migrantenstemrecht en je zit met een partij die het risico loopt kopje onder te gaan wanneer Verhofstadt en co. van Elio di Rupo hun politieke C4 krijgen.
IK vind dat men de nieuwe voorzitter een faire kans moet geven om van de VLD opnieuw een samenhangende Vlaamsbewuste en klassiek-liberale partij te maken. Daartoe moet hij ook bereid zijn in de nabije toekomst het marktleiderschap uit handen te geven en terug 'op de wip te gaan zitten'. Hij is daar met zijn plan van aanpak, waarin hij op sociaal-economisch vlak een radicalisering vooropstelt goed mee bezig. Aleen op het vlak van het doorbreken van het cordon sanitaire volg ik hem absoluut niet en geeft hij geen blijk van politieke moed. Het lijkt me duidelijk te zijn dat een aantal politieke dinosaurussen uit de partij, hetzij uit ideologische koppigheid, hetzij uit opportunisme ( schrik voor de C4 van di Rupo) hier een veto hebben gesteld. Dit standpunt is hoe dan ook onhoudbaar en zal reactief moeten gewijzigd worden. Ik had liever een proactieve wijziging gezien. De examens voor Bart Somers komen er snel aan. Zal hij erin slagen voor BHV een eerbare oplossing te forceren via de Interministeriele Werkgroep desnoods tegen de loopbaanbelangen van Verhofstadt en co. ? Zal hij erin slagen om van het mislukt sociaal overleg een breekpunt te maken om het beleid significant te liberaliseren ? We wachten af : streng maar rechtvaardig !
|