Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim
Geen bal uiteraard maar je maakt wel een kapitale fout door de hele vlaamse beweging onder dat rechtse etiket te brengen. Dat zu hetzelfde zijn alsof ik alle linkse antikapitalisten onder de verzamelterm 'stalinisten' benoem. Helaas leent de geschiedenis van Belgique en de vlaamse beweging er toe dat zulke veralgemeningen snel worden gemaakt, mede uiteraard dankzij de propagandamolen van het establishment. Ikzelf ben wat de klassenstrijd betreft ook een internationalist, ik ga enkel uit van het praktische gegeven dat concrete basisdemocratie vooral op kleinere schaal moet werken.
Maar ik ben toch zeer blij dat je wel het belang van zelfbeschikking en confederalisme erkent in een basisdemocratie.
|
'Zelfbeschikking' is voor mij een duidelijk woord. Maar kun je eens heel kort uitleggen wat dat 'confederalisme' inhoudt volgens jou ?
Ik wil je niet over één kam scheren met Vl.B. of aanverwanten, maar je begrijpt toch - hoop ik - dat jij zowat de eerste 'linkse' bent die ik tegenkom, zowel op dit forum als in het echte leven, die pleit voor een Onafhankelijk Vlaanderen en een nationalisme (als ik je nu begrepen heb) ? Ik zal je een verhaal over mezelf vertellen, toen ik begon met politiek in eigen dorp, misschien begrijp je me dan beter.
Ik verwijt je niet dat je de stellingname verdedigt die je nu hebt, Pelgrim, ik begrijp het maar al te goed nu. Zelf heb ik ook eens in zo'n onmogelijke positie gestaan, de meeste Vlamingen keken in het begin ook raar op toen ze hier een rode Limburgse Leeuw tegenkwamen die pleitte voor de rechten van de Limburgers en de verwerping van het Onafhankelijk Vlaanderen, waar Limburg volgens hen deel van zou moeten uitmaken. Ik pleitte resoluut voor zelfbeschikking voor de Limburgers. En nog steeds hou ik van mijn regio, van mijn taal. Maar ik heb het separatisme begraven, het is niet leefbaar. Ik heb toen in die periode welgeteld een vijftal personen gevonden die er net zo over dachten als ik, waarvan de oudste 82 jaar was. Maar al snel begreep ik dat de Limburgse Leeuwevlag en een konsekwent separatisme met de idee om de beide Limburgen te herenigen om er een 'vrijstaat' op collectivistische basis van te maken een idee was dat niet bij iedere 'Limburgsgezinde' aansloeg. Ik ben erover gaan discussiëren met verschillende mensen, zelfs tot bij Groen! en bij Jef Ulburghs ben ik ermee geweest. En ik schreef mails naar de andere kant van de grens, naar Nederlands Limburg, waar er zogenaamd een Limburgse partij bestond, nl. de PNL (Partij Nieuw Limburg). Maar zij wilden niet meedoen met de actie die ik voorstelde (het verwijderen van de borden met Vlaanderen op de grens tussen de twee Limburgen), ze vonden mij 'te opruiend' en 'te militant'. Ze vonden dat ik zelf een fascist was omdat ik hen opriep om te strijden voor de Limburgse arbeidersklasse en tegen het Vlaams imperialisme en het Duits neo-nazisme (NPD).
Ik vond hen maar een bende folkloristische zotten die het liefst van al rondparaderen in uniformen uit de tijd van 1830 en zij waren dan ook alleen bereid tot een culturele samenwerking, maar dat was ook alles. Bovendien stuurden ze me een uitnodiging voor een avondje met Maarten Fortuyn, de broer van Pimmetje. Zelfs mijn voorstel een gesprek te houden en een Euregionaal Sociaal Forum op te richten viel er niet in goede aarde. Zij waren volgens eigen zeggen een democratische partij voor de 'Nederlandse Limburgers'. Toen was ik definitief klaar, niet alleen met de PNL, maar ook met de Limburgse Onafhankelijkheid, het separatisme en de hereniging van de beide Limburgen. Ze kon me gestolen worden !!! Ik heb mijn vijf aanhangers toen een brief geschreven dat ik het echt niet meer zag zitten en dat ik mijn pogingen om een echte Limburgse partij op te richten voorlopig maar in de ijskast zou steken. De enige die ik echt teleurgesteld heb was die oude man, die ook al heel zijn leven gedroomd had van hetzelfde. Het doet me nog pijn.
Intussen had ik gesprekken aangeknoopt met de mensen van STA OP en ik heb me later bij hen aangesloten, toen ik zag dat zij het meenden en dat het niet zomaar een ééndagsvlieg zou zijn. Met hen kan ik het wel vinden, ook al zijn we niet over alles akkoord. Maar dat is net de meerwaarde, zo blijft de discussie altijd open en om beurten hebben we al eens een beetje water bij de wijn gedaan.
Ik zet mijn verhaaltje op het forum, zodat iedereen het kan lezen, ook de mensen van LSP, COMAC en alle anderen die hier toevallig passeren. Omdat ik denk dat mijn ervaring - hoe hilarisch dat ze ook mag klinken in de oren van sommige overtuigde linksen - misschien een meerwaarde kan bieden en in de hoop dat ik jou kan laten inzien hoe dwaas dat nationalisme allemaal is. Want uiteindelijk, als Vlaanderen onafhankelijk zal zijn, zullen de echte meningsverschillen tussen de mensen in de 'Vlaamse Beweging' wel weer komen bovendrijven. En als het dat niet is, zullen de werkelijke problemen van de bevolking hen allemaal inhalen. Daarom kies ik resoluut om te strijden voor het socialisme, ook al weiger ik voorlopig om een keuze te maken tussen marxisme-leninisme, trotskisme of één van de vele afsplitsingen die er in dat wereldje bestaan. Wist je dat zelfs de KP heropgericht is ? Ik kreeg laatst nummer 3 van de nieuwe uitgave van 'Le Drapeau Rouge' in handen. Maar wat voor zin heeft dat allemaal ?
WE MOETEN STREVEN NAAR SAMENWERKING (OOK AL WORDT HET NOOIT EEN VOLLEDIGE EENHEID), EN OPHOUDEN MET DIE EEUWIGE VERDEELDHEID DIE DE ARBEIDERSKLASSE EVENMIN TEN GOEDE KOMT.