Oorspronkelijk geplaatst door Dina

Vwalla. Dat bedoel ik.
Het is vooral die ene getuigenis van die marokkaanse vrouw die mij aan het denken heeft gezet. Zij genoot een zeer goede opvoeding, had een heel goede band met haar ouders. Haar ouders waren naar hier gekomen om hard te werken (wat ze ook deden) en waren zich bewust dat zij zich hier dienden aan te passen. Ik had zeker niet de indruk dat het "fanatiekers" waren. Wel zeer gelovige moslims. Maar daar heb ik geen probleem mee.
Uit de - serene - getuigenis van die vrouw bleek wel dat hun geloof het énige was dat een serieus struikelblok vormde. Alsof haar vader haar dat geluk met heel zijn hart gunde, maar.... het niet KON. Omdat zijn geloof hem dat verbood. Ik ben er van overtuigd dat die vader daar evenveel onder leed als zijn dochter. Zo kwam het alleszins over in die reportage.

Die andere getuigenis (een marokkaanse man, getrouwd met een vlaamse) leek mij zeker ook geen extremist. Zijn vrouw had zich wel tot de islam bekeert, maar was (nog) niet gesluierd. Haar man verplichtte haar daar niet toe, maar maakte wel duidelijk dat ze in die richting nog moest evolueren.
Zij had het daar nog moeilijk mee, maar zei dat het een kwestie van tijd was.

Inderdaad, zoals je zegt : kan een moslim zijn geloof belijden zonder �*lle regels van de islam te moeten volgen? Die vraag stel ik me. Uit de reportage bleek heel duidelijk van niet. En.... het zijn vooral de mannen die daar heel erg aan vasthouden.
Maar misschien kan de heer Tarik dat tegenspreken?

Oorspronkelijk geplaatst door Dina

Argoo,
Volledig akkoord. Maar! Wat je hier vermeldt is theorie.
Ik ben gehuwd voor de kerk. Gewoon uit traditie. Ik ben katholiek ja. Maar niet praktizerend. Ik ga alleen naar de kerk bij een huwelijk, begrafenis of communie. Mijn kinderen zijn gedoopt en zullen hun communie doen.
Ik probeer mijn kinderen een paar waarden mee te geven die ik belangrijk vind, maar niet omdat mijn geloof mij dat oplegt.
De vragen die je hierboven vermeldt, zijn mij niet gesteld geweest.

Ik bedoel maar dat de praktijk er helemaal anders uitziet dan wat onze katholieke regels voorschrijven. Ik zou er totaal geen probleem mee hebben met een ongelovig iemand te huwen. En ik denk dat ik niet de enige ben.

Ik leef ook niet gebukt onder een immens schuldgevoel omdat ik niet alle regeltjes, die de kerk mij voorschrijft, volg. En ik kan mij niet inbeelden dat ik later aan mijn kinderen meteen zal vragen of hun toekomstige wel katholiek is.

Oorspronkelijk geplaatst door Dina

Het is inderdaad raar dat nogal veel moslims (als we de criminaliteitscijfers mogen geloven)

Oorspronkelijk geplaatst door tarik Fraihi

- Dit is een mooi voorbeeld van het culturaliseren van een probleem. gemengde huwelijken met moslims is problematischer. Ik denk van niet. Als twee mensen met een heel verschillende achtergrond samenkomen is het nooit eenvoudig. Er zijn verschillende oorzaken voor een scheiding. Heeft dat alleen met cultuur of geloof te maken? Ik denk het niet. Zowel bij gemengde als bij niet-gemengde huwelijken hebben paren uit dezelfde cultuurgroep meer kans om samen te blijven. Ik zie sommigen al fronsen: dezelfde cultuurgroep bij gemengde huwelijken? Ja ja dat bestaat en heel veel zelfs.

Oorspronkelijk geplaatst door lievendr

bedankt voor uw antwoord.
natuurlijk zijn er altijd praktische problemen en verschillen in opvatting als er culturele verschillen
maar wat als - ALS, ik ben niet op de hoogte - ouders of een familie, dus niet het koppel zelf, zo de nadruk leggen op een moslimpartner. is dit geen belemmering voor de integratie in de bredere gemeenschap?

en wat bedoelt u met een gemengd huwelijk in dezelfde cultuurgroep?

- ziet ú dit formalisme als belemmerend ; en merkt u een evolutie waarbij de onderliggende waarden meer worden benadrukt en minder de formele regels in de marokkaanse gemeenschap?

Oorspronkelijk geplaatst door tarik Fraihi

- niet noodzakelijk. Vaak gaat het al over geïntegreerden. Ik zie niet in welke integratie en de integratie van wie het dat zou kunnen belemmeren of niet belemmeren.