La Chunga |
9 juli 2006 23:07 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat
(Bericht 1808914)
Libertarisme doet zich voor als het exclusieve recept voor een verdraagzame en vredelievende wereld. Niets is echter minder waar.
" Ma vérité, c'est que la France a besoin d'être réconciliée avec un libéralisme populaire et non avec un capitalisme sans règles et sans éthique", zijn de woorden van Nicolas Sarkozy , de liberale kandidaat voor de Franse presidentsverkiezingen van 2007. Ook in België merk ik een artikel op over en van de liberale ideoloog Dirk Verhofstadt, de broer van onze Eerste Minister, die zich afzet tegen “neoliberalen en libertariërs”. Over het “economisch wonder” Celtic Tiger, nl Ierland dat economische groei bevorderde door scherpe belastingverlaging, maar daardoor ook het grootste aantal armen kent van West-Europa, woedt een scherpe discussie. In een reactie hoor ik de voorzitter van de VLD, Bart Somers, pleiten voor een maatschappelijk denken zonder groepen, maar alleen met individuen. Over mensen die op een of andere manier “genieten” van uitkeringen van sociale zekerheid, spreken sommigen meer en meer in termen van “parasieten”. Dit zijn enkele voorbeelden die tonen hoe het libertarisme stilaan een plaats inneemt in het huidige West-Europese denken.
...
Lees verder:
http://www.dignitadoc.be/Libertarisch_geweldconcept.htm
|
Toen Adam Smith in 1776 zijn bekende boek (An inquire into...) schreef waarin hij de economie op basis van de "onzichtbare hand" beschreef, dacht men een summum van economische wetmatigheid te hebben gevonden. Economisch kwam alles automatisch goed, evenwichten organiseerden zichzelf wel. Niets bleek minder waar te zijn.
Het libertarisme - als historische uitloper van 'the invisble hand' - is volgens mij ook niet meer dan een theoretische tendens die nooit algemene ingang zal vinden. Ik denk daarom dat uw vrees niet echt gegrond is.
Binnen een sociale democratie is economische sturing ter bescherming van de sociaal zwakkeren noodzakelijk. Het electoraat van Europese politici bestaat voor een groot deel uit sociaal zwakkeren en die moeten 'verwend' (vergeef me het woord) worden. Een herverdelende, economische invloed zal door politici niet zomaar worden opgeheven wanneer enkele individuen een hallucinante, totaal onrealistische utopie van het libertarisme bezingen.
Libertariërs hebben ook de neiging de oorsprong van waarden op te eisen zoals bijvoorbeeld het principe dat elk mens de absolute vrijheid bezit, zolang het gebruik van die vrijheid maar geen beknotting voor andermans vrijheid betekent. Het is eigenlijk een principe dat in elke democratische rechtsstaat zit vervat, en kan teruggekoppeld worden naar de Verlichting. Als ik libertariërs aanhoor heb ik altijd de indruk dat zij in de verkeerde tijd zijn geboren. Beter waren zij geboren toen fysiocraten nog verenigt waren in grote economische scholen.
Neen, volgens mij, zal het libertarisme niet meer dan een onopvallende voetnoot blijken te zijn in de geschiedenis omwille van haar non-originaliteit (niet meer dan een poging om waarden uit lang vervlogen tijden nieuw leven in te blazen) en gebrek aan realiteitswaarde (vandaag de dag zit de maatschappij sociaal en economisch te complex in elkaar om te kunnen denken dat met libertarische eenvoud problemen ten gronde kunnen worden aangepakt).
Wanneer u stelt 'aanlokkelijk', dan kan ik mij voorstellen dat dit voor sommigen zo zal zijn, maar het zullen ook maar sommigen zijn die eerder in een theoretische dan wel in een realistische samenleving hun leven slijten.
|