Een "volksdictatuur" is een contradictie. Wanneer het volk aan de macht is, spreken we van een democratie.

Die redenering is toepasbaar op elk systeem waar met meerderheden gewerkt wordt. Alleen, hoe meer participanten, hoe groter de kans op een beslissing op rationale basis met als doel de optimalisatie van het welzijn van het volk.

Het loopt van de problemen weg en wentelt zich in haar huidige toestand van welvaart.

's Morgens werd de denker wakker. Hij zetten zijn door volksmensen gemaakte wekker af, haaste zich naar zijn door volksmensen geînstalleerde keuken, smeerde een door volksmensen gemaakte boterham met een door volksmensen bereid beleg, en sprintte dan zijn door volksmensen opgebouwd huis uit, op naar zijn zeer weldenkende job aan een zwaar door volksmensen gesubsidieerde universiteit. Daar aangekomen (met een door volksmensen gemaakte fiets) liet hij zich eerst door een wel zeer volksmensige IT'er uitleggen hoe je juist een door volksmensen gemaakte computer moest aanzetten. Hij haalde zich een door volksmensen gebrouwen kopje koffie en schreef dan een mooi stukje over de nutteloosheid van de volksmens voor de fantastische wereld waarin de denker leeft.

Quasi elk land in de wereld wordt geregeerd door "mensen die er iets van af weten". En toch wordt de wereld naar de kloten geholpen (vervuiling, oorlog, ...). Uw argument gaat dus niet op. Meer zelfs, voer democratie in en ik denk dat het zelfs wel eens een pak beter zou kunnen gaan met de planeet. De beslissingen worden dan immers niet meer genomen door machtsgeile politici met winstbelangen, wel door mensen die er dagelijks de consequenties van dragen.

Ach, "de mensen die er iets van af weten"... zijn dat de neo-liberale economen die de vrije markt vooropstellen als beste methode om de wereld leefbaar te houden, of zijn dat de neo-communisten die op de staat vertrouwen als meest heilzame bron voor een gouden toekomst? En welke andere mensen die er genoeg van afweten, moeten we dan selecteren om te kiezen voor de ene of de andere groep?

Moest kennis objectiveerbaar zijn versmolten met waarheid, dan zou ik uw betoog nog begrijpen, maar spijtig genoeg is het nu eenmaal niet zo eenvoudig...

Hun discours is idd pover, maar ze volharden hardnekkig in hun autoritaire denkbeelden gebaseerd op een soort zelfverklaarde superioriteit waaraan ze voorrechten menen te ontlenen. Pas op, ik ben volledig akkorod dat er nu eenmaal mensen met superieure ideeën rondlopen, maar dat is geen reden om anderen niet gelijke toegang te verschaffen tot het besluitvormingsproces voor het openbare leven. Het publieke leven moet georganiseerd zijn om zoveel mogelijk mensen tevreden te stellen, ongeacht hun intellectuele capaciteiten. Als de knappe koppen niet kunnen leven volgens de wil van de meerderheid, dan moeten ze maar secessie plegen en hun eigen maatschappijtje inrichten op eigen kosten.

Schitterende repliek!! :thumbsup:

Bewijzen?

Zelfs als het zo is, dan zou het me niet verwonderlijk lijken in het huidige particratische stelsel, waarin de macht gekaapt is door de politieke elite en het volk geen enkele mogelijkheid heeft om het beleid te beïnvloeden.

Als het volk regeert, zal het volk zich verantwoordelijk gedragen, in tegenstelling tot de poltieke elite die een staatsschuld van 10.000 miljard BF opgebouwd heeft en alle belangrijke problemen al drie decennia voor zich uit schuift.

:-D

Maar opnies kunnen ook gevormd worden door bv.de media met het gevaar dat de volksmens uniform gaat denken.
Met de volksmens is die groote massa bedoelt.

Holahola!
Er zijn op deze aardkloot slechts een paar landen waar er min of meer democratisch geregeerd wordt (Zwitserland)
De negatieve zaken die jij hier aan democratie toeschrijft zijn in feite grotendeels trieste 'verwezenlijkingen' van autoritaire regimes die zichzelf onterecht een democratisch tintje aanmeten.

Dat gebeurde ook al lang voor er van democratische regimes sprake was.

Wat houdt die 'mensen die er iets van af weten' dan nu tegen?

Den Duisteren Duikboot is blijkbaar naar de bodem van de oceaan gedoken, dus zal ik in zijn plaats Turkjes stuk maar afdoen als een weliswaar fraai maar plat stukje poujadisme. Populisme, als het ware.

Als de burger zich zou laten manipuleren, wat nog moet bewezen worden, dan is dat zijn goed recht;

Het is niet aan u of aan "denkers" om te beslissen dat een meerderheidsmening niet authentiek maar gemanipuleerd zou zijn.

Meestal bedoelen de denkers daarmee dat het volk hun ideeën niet meer kritiekloos slikt.

Ik ga een beetje bijsturen want de staatsschuld is 'ietsje' groter. De schuld van de federale overheid bedroeg per 30.06.2006:
€279.476.337.161

Sorry, ik bedoelde 10.000 miljard Belgische franken.

(Ondertussen gecorrigeerd in bericht).

Ja, ik dacht het, maar soit, ondertussen kunnen de mensen het correcte cijfer zien en vaststellen dat de staatsschuld van de overheid zelfs die 10.000 miljard oude BEF's overschrijdt.

Oh ja, bron is het NIS:
http://www.debtagency.be/nl_index.asp

Ik geef een voorbeeld. Immigratie. Op dit moment zitten we met een bevolkingspiramide waarvan het zwaartepunt naar boven aan het verschuiven is. Aangezien de volksmens graag vroeg op pensioen wilt gaan, zijn er twee opties.

1) de 600 000 werklozen activeren. Maar de politiek heeft blijkbaar niet de moed om dit aan te pakken, op straffe van slechte verkiezingsuitslagen
2) doelgerichte immigratie. De huidige volksmens huivert bij de gedachte van meer vreemden in zijn land. Nochtans is dit een heel adequate manier om het probleem aan te pakken. Doelgericht bedoel ik mee zoals in Canada of Australie, op basis van toegevoegde waarde aan het land.

Op dit moment bouwen we een zilverfonds op, waar peanuts in worden gestort, om maar de schijn hoog te houden.....

Dat kan best zijn. Ik walg van het huidige particratische systeem waarin partijen beslissen wie er u gaat vertegenwoordigen. En dan kiezen ze meestal ook nog de grootste slijmers eruit.....

In het huidige politiek klimaat worden zelden beslissingen genomen op basis van rationaliteit. Politieke vriendjes zijn belangrijker, en partijbelangen nog belangrijker. Dit schrikt enorm veel mensen af om zich bezig te houden met het bestuur van het land.

Alvast enkele bemerkingen terwijl mijn haar droogt (moet er zo dadelijk vandoor):

1) Mijn pamflet is geen betoog tegen de democratie. Integendeel: ik wil de volksmens tot een hoger plan verheffen door hem te confronteren met het (voor mij) nuchtere feit dat hij te veel op zichzelf is gericht en te weinig op de ander, zodat hij uiteindelijk alleen nog naar zichzelf luistert en zichzelf als norm van alle dingen beschouwt. D�*t is de ware emancipatie van de volksmens: niet het verlenen van stemrecht as such, maar het aansporen tot zelfkritiek en, via deze weg, tot werkelijke zelfontplooiing.

2) Vandaag beschikt de massa over meer informatie. Dat betwist ik niet. Maar de maatschappij is ook veel complexer geworden dan vroeger. Misschien is de evolutie naar een gedifferentieerdere, door meer specialismen gedragen maatschappij zelfs sneller en veelomvattender dan de evolutie naar de beter geïnformeerde burger. In de praktijk blijkt die informatiestroom overigens meer op een onbeheersbare tsoenami en raadpleegt de volksmens lang niet alle beschikbare bronnen, maar slechts diegene die met de minste inspanning beschikbaar zijn (m.n. de televisie). Ook hier weer daag ik de volksmens uit zichzelf te overstijgen, opdat hij werkelijk en niet slechts in schijn zichzelf van dogma's bevrijdt.

3) Er bestaat een grote verscheidenheid onder wat ik een tikkeltje provocerend de volksmens noem (een titel die deze mens overigens als geuzennaam hanteert, ook wel bekend onder het veel zeggende pseudoniem 'de gewone man', d.i. de man die zich de norm der dingen noemt omdat hij 'gewoon' is - wat impliceert dat er ook 'ongewone' mannen zijn). De verscheidenheid aan opinies verandert niets aan de eenzijdigheid waarmee die opinies tot stand komen: ze appelleren aan de onmiddellijke driften, ze maken van weinig of eenzijdige bronnen gebruik, ze getuigen vaak van een schrijnend gebrek aan waarden en inlevingsvermogen (mijn vader, een volksmens, gisteren, had geen 'compassie' met de gevangenen in Antwerpen in wier cellen het 41°C werd: ik was beschaamd om zoveel barbaarsheid; in wezen hoort zo'n man zelf eens in zo'n cel te zitten, alleen al om hem met de waanzin van zijn uitspraak te confronteren).

En dat wil u verbeteren door het volk nog meer uit de staatszaken uit te sluiten?

De particratie kan maar op één manier geremedieerd worden: door de democratie in te voeren en zoveel mogelijk burgers toegang te geven tot de machtsuitoefening.