En met de steun van het imperialisme wordt volksverzet telkens in de kiem gesmoord, dus anti-imperialisme blijft een belangrijke pijler voor verzetsbewegingen, ook in Irak.
Hm ja, ligt moeilijk natuurlijk, maar met bijv. sancties (of erger nog, militair geweld) bereikt dat internationaal recht meestal toch niets, het staat er ook maar bij te kijken hoor.

Er is dan volgens mij nog een verschil tussen internationale diplomatiek (waar kritiek snel een aanval is) en kritiek vanuit de 'publieke wereldopinie' :)

Denk jij dat die vele sjiïeten die sinds de jaren '80 vanuit zuidelijk Irak naar de sloppenwijken van Bagdad zijn verhuisd, nu zomaar allemaal terug kunnen? Er was een reden voor hun verhuis, namelijk het verdwijnen van hun vroeger inkomensbronnen (vooral visvangst in de marshes) door de drooglegging van hun woongebied door Saddam.

En in Mosul en Kirkoek wonen al eeuwenlang zowel Koerden, Arabieren en Turkmenen. Wie moet verhuizen en wie niet? En moeten de Turkmenen naar Turkmenistan volgens jou?

En dan mijn laatste opmerking hierover: een "soennitisch Centraal-Irak" beschikt niet over oliebronnen en evenmin over een zeehaven, en is dus economisch niet leefbaar.

Pakistan is trouwens niet zo'n geslaagd voorbeeld. Ik vermoed dat je al van Kashmir hebt gehoord?

ja, maar ik ben van mening dat anti-imperialisme heel vaak werd misbruikt door de lokale elite om alle vormen van intern verzet de kop in te drukken onder het motto van "nationale eenheid".

Sancties zijn inderdaad meestal niet effectief of zelfs ronduit moordend (remember Allbright: 200 000 deaths, "I think it was worth it")
Maar er zijn ook "smart sanctions", die vooral de elite treffen, zoals beperking van de invoer van luxe-producten, of van reisvisa, marginalisering op het internationaal diplomatiek toneel,...

Volgens mij is er ook een verschil tussen kritiek door de wetgevende macht (het Europees parlement bvb) en de uitvoerende macht en de diplomatie. Bart Staes kan zich zwaardere kritiek op Putin permitteren dan De Gucht.

En je hebt ook de NGO's natuurlijk, die hun eigen rol te spelen hebben.

...net door een gebrek aan nationale soevereiniteit!
Het herwinnen van de nationale soevereiniteit vereist bijvoorbeeld het buitenzwieren van westerse multinationals die het land uitzuigen.

Nochtans draag ik als linkse inter-nationalist het begrip hoog in het vaandel.

Ja zeg, dat ze het zelf oplossen eh.

8O 8O 8O

U noemt Soedan een natie-staat?!?! 8O

Bent u dan Darfur dan eventjes vergeten??

Het buitenzwieren van westerse multinationals vermindert de afhankelijkheid van de kapitilaistische wereldmarkt totaal niet.

En daarbij, als men de genationaliseerde bedrijven volsteekt met vriendjes en neven van de president/dictator (wat gebruikelijk was in de voorbije 50 jaar), dan bekomt men geen economische democratie, maar enkel een vermindering van de efficientie en een tekort aan geschoolde technici.

Een "natie-staat" volgens de VN, niet volgens de volksnationalistische definitie natuurlijk. Ik ben Darfur niet vergeten, ik besteed er meer aandacht aan dan de meesten hier.

Spreek dan over een "staat" tout court.

Ze blijven grappig.

Het is een begin. Daarnaast moet ook het recht bestaan om de eigen markt af te schermen voor westerse producten.

De Derde Wereldlanden moeten hun eigen economie uitbouwen. Los van westerse bedrijven en los van westerse import. Alleen op die manier kan men daar een duurzame economie uitbouwen, en een halt toeroepen aan het westers roofbouwkapitalisme.

Ja, allé gij!! :roll:

Als ik aan mijn fiets vierkante wielen hang, kan hij niet meer rijden. Kan ik hieruit conluderen dat een fiets niet gepast is om mee te rijden??

In land A maakt men fietsbanden, vierkante. In land B maakt men ronde fietsbanden. De fabricanten in land A blijven erbij dat vierkante fietsbanden veel efficiënter zijn, minder snel verslijten en veel milieuvriendelijk zijn, want ze hebben geen rubber nodig. Daar is een brede publieke opinie voor te vinden.

Toch blijft de meerderheid van de fietsers liever kiezen voor de ronde fietsbanden van land B. Dat die sneller verslijten, daar geven ze niet zo om, het gaat gewoon duizendmaal gemakkelijker. Hun tegenstanders zeggen dat het leven hard is.

Op de duur komt de fietsbandenproductie in land A echter in het gedrang. Vele consumenten willen de goede banden van land B. Hier gaan de producenten in land A echter niet mee akkoord. Ze stappen naar het lokale partijbureau. Nadat ze gewezen hebben op de duizenden banen die op het spel staan, geven de politici toe. After all, wie wil er nu nodeloos stemmen verliezen?

Land A stelt invoerquota in voor fietsbanden van land B. Het begint ook fietsbandproducenten van land A te subsidiëren. De consumenten worden bedrogen, en in land B moeten fabrieken sluiten.

En uiteindelijk? Dan is iedereen ontevreden.

D�*�*r bestaat nen term voor: "socialisme in één land"...

Toch liever niet...

Niks van. Socialisme, aangepast aan de specifieke sociaal-economische situatie. Daar bestaat een term voor: "titoïsme", en het is omgekeerd aan het "socialisme in één land".

Het leek me net een zeer rooskleurig verhaal dat jij hier schetste. Toch in land A. Ze moeten zich niet uitputten voor de productie van fietsbanden (zoveel worden er tóch niet verkocht), en toch wordt de concurrentie van land B afgeblokt.
Mooi systeem, niet?

Zeer duidelijk niet. Men wilt niet aanvaarden dat de productie(methode) in (van) land B veel efficiënter is, en om dat tegen te gaan straft men land B, de consument van land A én uiteindelijk ook de productie van land A af.

Als antwoord op hetgeen Jaani ging zeggen (:-D):

Of nog beter: de consument. Want waar tover jij het recht vandaan om in mijn plaats te bepalen met wat voor banden ik fiets?

Uit dezelfde hoge hoed als jij het recht vandaan haalt om land A te verbieden haar grenzen te sluiten voor ronde banden.