ingenious |
3 januari 2008 02:44 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door groenzwarte commie
(Bericht 3157383)
Wat te denken van de spoorstakingen van de OVS?
Normaalgezien steun ik elke staking, ook die van het spoor (ondanks dat het soms frustrerend is als reiziger) omdat ik de motieven volledig begrijp en ook steun. Mijn enige kritiek op de acties is dat ze duidelijker moeten communiceren naar de reiziger toe. Dat een staking niet enkel voor belang van de arbeiders en bedienden is, maar ook in het belang van de veiligheid en een kwalitatief openbaar vervoer voor de reiziger.
Maar nu dus de OVS-staking. De OVS is allesbehalve een linkse vakbond. Integendeel, het is een soort van elite-vakbond (heb ik van mensen die bij het spoor werken). En de stakingen vallen toevallig(?) samen met de klimaatbetoging en met de betoging van van red de solidariteit.
En op een moment dat er discussie gaande is rond minimale dienstverlening (in de praktijk: een inperking van het stakingsrecht) gaat zo een kleine - en niet bepaald linkse - vakbond op kerst- en oudejaarsavond het spoor lamleggen. Zonder steun van grote vakbonden of andere sectoren. In wiens kaart speelt dit?
Ik begrijp nog steeds de woede en frustratie bij het personeel van de nmbs, ook bij degene die bij de OVS gesyndiceerd zijn. Maar iets (wat ik hierboven dus zeg) wekt toch wantrouwen op bij mij.
Wat denken jullie?
|
ik denk er zowat hetzelfde van. ik heb normaal ook altijd begrip voor mensen die staken en zal er mij nooit kwaad om maken. maar ik heb nu al meerdere stakingen van het OVS mee gemaakt en weet nooit waarom ze juist staken. mss is dat omdat ik meestal nogal laat de trein neem, maar toch, een beetje info over hun eisen zou geen kwaad kunnen. maar nu zie je meestal enkel een leeg station en dan een paar werkwilligen die wat uitleg proberen geven over welke treinen nog wel rijden.
ik ben tegen een wetgeving die minimale dienstverlening verplicht, omdat dat het stakingsrecht uitholt. maar eigenlijk zou een spoorvakbond moeten beseffen wat de grote miserie van hun acties is en zelf proberen de last voor de reizigers in eerste instantie te verminderen. dit door uit eigen beweging een soort van minimale dienstverlening te voorzien, of door eerst stipheidsacties of iets dergelijks te doen. de perceptie leeft nu echter dat spoorpersoneel voor de meest onnozele dingen het hele spoorverkeer lam legt en dat werkt enkel in het voordeel van de spoorbazen, die liever geen info en alternatieven voorzien voor de reizigers, zodat de reizigers de staking zouden veroordelen.
de spoorbonden moeten dus zien dat ze de reizigers aan hun kant krijgen door hen uit te leggen waarom ze staken en alternatieven aan te bieden. als de spoorbazen dan nog weigeren in te gaan op hun eisen kunnen ze overgaan tot een algemene staking, en zullen de reizigers er begrip voor hebben (of toch meer dan nu).
die staking de 15de was gewoon fout. of het nu sabotage is of niet. het getuigt alleszins van weinig intentie tot frontvorming en samenwerking met de andere bonden, wat toch een voorwaarde is voor geslaagde acties.
|