100% akkoord , maar wetten en regels worden nu éénmaal gemaakt voor de meerderheid.
Er zijn opvanghuizen voor kinderen in die gevallen en deze zijn gratis dacht ik, de mensen in die gevallen zijn meestal onvermogend (en niet altijd door eigen schuld) en een particuliere opvang kost gauw € 400 per maand.
Ik ben voorzitter van een organisatie die zich inzet voor gehandicapte kinderen en hun ouders, een gehandicapt kind hebben leidt meestal tot armoede en echtscheiding(er zijn er andere).
Kostscholen zijn ook een veel gebruikte oplossing ((alhoewel niet goedkoop).

Dat is wat ik zeg, u kan beginnen zonder diploma, maar als zoals u zegt, als het vdab een kinderopvang start om kinderen eventjes op te vangen moeten ze personeel aannemen en die moeten wel een diploma hebben.

en ik bedoel:

als men het dienstencheques systeem uitbreidt (ondertussen is er ook al ziekenvervoer voorzien door sommige diensten) dan kan men het evengoed uitbreiden tot dienstencheques voor kinderopvang. Dan worden die mensen helem�*�*l niet door de VDAB aangenomen, maar werken net zoals sommige poetsvrouwen op zelfstandige basis indien ze dit wensen.

Opvanghuizen enzo, kostscholen, beetje drastische oplossing in veel gevallen, niet?

Gewoon twee concrete voorbeeldjes, je kan er honderden bedenken:
Thuisblijvende moeder, al dan niet op werkloosheidsuitkering, verliest haar moeder. Werkende partner krijgt paar dagen verlof, maar moét daarna terug gaan werken, krijgt geen extra verlof van baas. Thuisblijvende moeder, overweldigd door verdriet, wil haar kind graag een paar dagen naar de crèche doen.
Ik vind dat niet r�*�*r, hoor. Opvangetehuis lijkt me hier wat te drastisch. Gewoon overdag naar de crèche, 's avonds komt de papa thuis, pikt kind op bij de crèche.

Vrouw, sukkelt al een tijdje met chronische pijn en depressie, krijgt ontslag medische redenen. Zit thuis met baby. Op een bepaalde dag lukt het echt niet meer, ze schiet in paniek, voelt zich totaal ontredderd. De baby eist al haar aandacht op, ze ziet haar huishouden verloederen waar ze op staat te kijken, en snakt naar een dag waarop ze gewoon wat kan proberen opruimen zonder om de vijf minuten naar de baby te moeten kijken. Een dagje opvang kan dan uitkomst bieden, en toch eventjes rust brengen.
Als ik een depressieve cliënt heb is dat trouwens wat ik hen aan het hart druk: dat het niet fout is je kind dan even weg te brengen, dat ze zich daar niet schuldig over moeten voelen. Maar niet iedereen heeft familie of vrienden waar ze bij terecht kunnen.
Beter zo trouwens dan dat er ongelukken gebeuren. Ik zou het aantal ouders die op een gegeven moment denken "ik ga dat kind wat doen" niet te eten willen geven. Dat zijn geen slechte ouders, maar ze moeten wel een oplossing vinden voor het probleem.

Gewoon om te zeggen dat het beeld van werklozen die hun kind wegbrengen om om het even wat te doen, niet klopt. Als bovenstaande vrouw haar kind een dagje wegbrengt om eens met een vriendin te gaan shoppen en te praten over haar problemen, dan kan ik daar alleen maar zeer veel begrip voor opbrengen. Dat dat voor de buitenwereld overkomt als "ze doet haar kind weg om te gaan shoppen terwijl ze gewoon thuis is" is dan maar een probleem van de buitenwereld.

Ik volg uw redenering en vind dat u gelijk heeft, maar niettegenstaande vind ik dat de plaatsen in de kinderopvang eerst naar de tweeverdieners moeten gaan. Toch moet en kan er een oplossing zijn voor de gevallen die u aanhaalt, het is misschien dat fameuze gat in de markt.

Het is natuurlijk zo dat de omgeving en de opvoeding bepaaldt hoe u zich voelt wanneer u uw kind wegbrengt. De buitenwereld weet gewoonlijk niets af van de problemen die zich binnenhuis opstapelen, zowel geestelijk als materialistisch en zullen steeds reageren van uit hun eigen normen en waarden.
Het is zoals steeds haal eerst de balk uit uw eigen oog voor u de splinter bij uw naaste wil verwijderen.

tot hiertoe kan ik volledig volgen en dit zou zeer wel kunnen passen in mijn voorstel voor "kinderopvang-met-bewijs (of verwijsbriefje)".
Het is inderdaad zo dat thuisblijvende moeders (niet enkel bij depressie) ziek kunnen worden. een doktersbewijs en verwijsbriefje zou dan uitkomst kunnen brengen zodat men de kinderen naar de (zie hierboven) dienstencheque opvang kan brengen voor een korte periode.

Meer problemen heb ik bij uw voorbeeld bij overlijden. Toen mijn vader overleed was ik alleenstaande moeder van twee kinderen. Ik heb drie dagen verlof gekregen om de begrafenis te regelen, verder niks. Ik zie niet in waarom ik als thuisblijvende werkloze in dat geval de (schoolgaande) kinderen dan zelfs niet naschools zou kunnen opvangen. Niet overdrijven.



wel ik niet.
toen ik werkte en ik wou even bijpraten over mijn problemen met vriendinnen moest dat 'savonds gebeuren per telefoon: geen van beiden konden zich namelijk permitteren om telkens een babysit te betalen, laat staan dat we onze verlofdagen moesten opnemen om even "samen" te praten.
ook hier: niet overdrijven! Ik ben niet van plan om werklozen te betalen om dan overdag nog eens hun kinderopvang te betalen, omdat zij zonodig moesten gaan shoppen terwijl ik de godganse dag mijn voeten moet afdraaien en van mijn loon dan nog de helft afgeven! sorry, dat is er dus echt wel over hoor.

Dat u de kinderopvang van een werkloze niet wil betalen daar kan ik inkomen en dat wil ik ook niet maar Nynorsk spreekt hier wel over zieke mensen he. :-)

ik schreef dan ook al tig keer dat in geval van ziekte een BEWIJSBRIEFJE moet volstaan.

In welke lettergrootte wil je dat ik dit zet?

Anderzijds zie ik ook niet in waarom de eventueel wèl werkende ouder van het koppel dan eens geen verlof kan nemen om de zaken op te lossen?

Men doet hier precies of werklozen totaal NIKS kunnen? Die hebben meer tijd en mogelijkheden dan werkende ouders, ziek of niet ziek.

Mea culpa, mea culpa.
Er is geen plaats voor opvang in het wilde weg voor die gevallen ;-)

Met schoolgaande kinderen speelt dat probleem inderdaad niet - die zijn overdag niet thuis. Met baby's enzo is dat toch iets anders. Ik zie baby's niet graag bij ouders die compleet overstresst zijn.
Mocht ik nu al een kind hebben gehad, en werkloos zijn, en mijn moeder sterft, ik zou naar mijn vader gaan met de kleine (en daar blijven, of het daar brengen om de dingen te regelen). Moest ik daar nu helemaal alleen voor staan, zou ik het van mezelf niet moreel verwerpelijk vinden om de kleine naar de opvang te brengen, hoor.




Toen je werkte had je wellicht geen ontslag medische redenen gekregen eh.


het ging me niet over wie het betaalt, wel om het morele aspect van je kinderen wegbrengen als je werkloos bent.
Overigens, als die vrouw naar een centrum geestelijke gezondheidszorg gaat, betaal je én de hulpverlening, én de werkloosheidsuitkering, én de kinderopvang. Terwijl een namiddag praten met een vriendin even effectief en zelfs veel effectiever kan zijn dan een gesprek met een psycholoog.

die moeten er natuurlijk dan wel zijn.
niet iedereen kan ook zo maar verlof nemen.

ik heb een familielid van me in een depressie gezien terwijl haar man op missie in het buitenland was (leger). "Eens verlof nemen" gaat dan een beetje moeilijk. Als je daar dan met een premature huilbaby zit, en de opvang waar je normaal terecht kan is echt niet beschikbaar, zit je toch maar mooi met de gebakken peren in een crisissituatie.


't is niet omdat ik voorbeelden geef van situaties waarin het mis loopt, dat het altijd misloopt eh.

Een depressie is een ziekte. Ook werkende mensen kunnen een depressie hebben. en ja, in dat geval zou het alvast VEILIGER zijn om die huilbaby ergens anders onder te brengen.

maar dit heeft nu niet direct te maken met "werklozen die hun kinderen gratis in de opvang doen terwijl werkende dik betalende ouders op de wachtlijst staan".

Heb juist men oudste dochter aan de telefoon gehad en een beetje info gevraagd.
Zij betaald iets meer dan 23€ per dag voor de opvang, ik vroeg haar hoe kan een werkloze dat betalen? Wel er zijn kinderopvangcentra's die de prijs bereken op het inkomen maar voor ons zou dat nog duurder komen en kwalitatief is dat ook niet zoals het moet zijn, antwoorde ze me.
Nu heeft circe wel gelijk dat we voor die werkloze mensen moeten bijbetalen om hun kinderen op te vangen en waarom??????
Nynorsk heeft ook gelijk ivbm met depressieven enz. maar ik overdenk dat die bepaalde werklozen gewoon dagelijks hun kinderen wegbrengen en niet omdat ze depressief of ziek zouden zijn gewoon dumpen om andere dingen te doen.

Voila terug naar af 8-)

Inderdaad Adrian. Jan Peeters veronderstelt dat de werkloze of alleenstaande met kinderen per definitie permanent werk zoekt en dus bijgevolg nood heeft aan kinderopvang. Ge moet toch maar durven.

als jullie en jullie kakbroek willen dat de werklozen permanent werk zoeken dan moeten ze ook de mogelijkheid daartoe krijgen - en dus kinderopvang voor werklozen met kinderen.

ge moet toch maar durven - enerzijds mensen tot iets willen verplichten - anderzijds het hen onmogelijk willen maken

Wilde werk hebben, wel mijnen buurman is ne klinkerlegger en zoekt wanhopig naar 2 medewerkers, zal ik u opgeven voor die job?
3 huizen verder woont nen dakwerker met het zelfde probleem wilde werk, ben zeker dat ge maandag kunt beginnen.
Achter mijnen hoek woont nen aannemer, direct beginnen als ge wilt.
Den bakker hier zoekt iemand om s nachts te komen helpen, hedde goesting.
In Turnhout op de markt hangt omzeggens aan ieder horecazaak een briefje met hulp gezocht, awel rijdt is tot daar.
Stop met zeveren over werk zoeken, er is een gezegde; Wie zoekt die vindt.
zeg nu niet dat ge achter werk moet zoeken he, t achtervolgt u.
Zeg nu niet als ge wil werken dat ge geen werk vindt of dat ge maanden moet zoeken he.

laat me raden: de kandidaten hebben allemaal dyslexie? :-D

het emphatisch vermogen vd doorsnee vlaming is werkelijk iets dat totaal onderontwikkeld is he

zijt ge echt zo simpel dat ge niet verder komt van "ik heb een auto dus iedereen heeft een auto" ?

in feite is uw reactie gewoon even debiel als die van die franse prinses destijds - die vroeg waarom het woedende hongerige volk voor het paleis niet gewoon croissants kon eten zoals iedereen :roll:

en terug ontopic

stel nu dat ik kinderen heb

en ik wil daar voor werk gaan horen waar het volgens onze slimme voor het rapen valt

moet ik dan recht hebben op opvang of moet ik met het kind op de arm gaan soliciteren en indien ik dit laatste doe gaan ze mij daar dan aanwerven ?

Een vriendin van me betaalt exact 1,5€ per halve dag, en 4€ voor een hele dag, met eten etc dan inbegrepen. Wordt gewoon berekend op haar inkomen. Van die kinderopvang (tot 2.5jaar en verbonden aan een school) is er nochthans geen enkele klacht.

Lees eerst wat ik schrijf.
Wel ja en wie betaald de rest van de kosten????? 4 € per dag ze verbruiken meer aan pampers op die dag.
Wat is haar inkomen??????
Stempelt ze? zo ja waarom moet haar kind dan naar de opvang?

Nope er zijn gewoon geen kandidaten.

Sorry maar ik wist niet dat er alleen in Turnhout horeca was en dat er alleen in mijn buurt aannemers en klinkerleggers wonen en werkzaam zijn.

Zou je dan willen dat ze je komen vragen of je aub zo goed wilt zijn te komen werken ? Als je het niet vraagt zal je het ook nooit te weten komen.
Wel, desnoods gaat ge met uw kleinen op de arm gaan solliciteren. Moest de nood hoog zijn zou je waarschijnlijk geen second twijfelen. En als je werk krijgt zou je in staat zijn zelf je kinderopvang zelf te betalen.

Akkoord, maar enkel voor die dagen waarvoor de werkloze of alleenstaande kan aantonen dat hij of zij die dag werk heeft gezocht, werk moet zoeken, of kan aantonen die dag een opleiding te moeten volgen.
Dus niet louter op basis van een bescheiden inkomen. Dus niet indien de kinderopvang moet dienen als goedkope kinderoppas om boodschappen te kunnen doen, bijvoorbeeld.

Die slimme moet niet iedere frank omdraaien, of ne fiets pikken om ergens te geraken.
Die ondernemers zijn wanhopig omdat ze aan geen personeel geraken als u bij zo iemand u komt aanbieden met uw kind bij en u en hun garandeerd dat u een opvang voor uw kindje zal nemen zie ik niet in waarom die mannen (meestal zelf vaders) u niet zouden aannemen.
Ik spreek niet over grote bedrijven he, ik spreek over kleine zelfstandige ondernemers.

Circe, iemand vragen om de strijk te komen doen kan je niet vergelijken met iemand vragen om dagdagelijks voor je kind te zorgen. Als de juffrouw je bloeske vernielt met haar strijkijzer is dat geen ramp, je bedankt ze voor de bewezen diensten en je zoekt een ander. Bij kinderopvang is er nog zoiets als vertrouwen in de oppas. Een ongeluk kan tot drama's leiden.

Dat kan steeds minder. In officiële verblijven zo goed als niet. Bij onthaalmoeders nog wel maar steeds minder omdat het ook voor hen steeds meer een vaste bron van inkomsten wordt en ze zich eerder engageren met ouders die hun kind elke dag brengen, het liefst kinderen van leerkrachten.

Inderdaad. Persoonlijk zou ik er ook nog hebben aan toegevoegd: "ook tijdens dagen afwezigheid voor wie kan aantonen een inspanning te doen om werk te vinden".

Dat hoeft ook niet want dit wordt niet gevraagd. Je bent werkloos en/of alleenstaand, en het is dat wat momenteel telt. Dus, nogmaals, de werkloze die wil gaan winkelen en die z'n kind naar de opvang wilt brengen heeft momenteel voorrang op wie z'n boterham verdient. Geen kat die vraagt of je cursist of sollicitant bent.

Of denk je dat de meeste werklozen en alleenstaanden cursist, sollicitant of totaal arbeidsongeschikt zijn misschien ?

Moesten de werklozen nu eens een beetje op de kinderen van de werkende mens letten. Zou dat geen oplossing zijn ? Mits een kleine blitsbijscholing van de VDAB, uiteraard.

Zeer juist. Laten we dus de werkloze vrouwen die thuis zitten te niksen verplichten om op ons kindjes te letten in plaats van koffie te drinken en te kletsen met hun vriendinnen.

Voor wie echt wilt is er altijd een oplossing. Gezien je dan toch werk hebt kan je desnoods voorlopig iemand betalen tot je opvang vindt, te danken aan de werkloze vrouw die thuis aan het poetsen is en bijgevolg efkes niet op haar kind kan letten, bijvoorbeeld, of die het eens lekker rustig wilt hebben in huis zonder bleiter (zo zijn er ook).

Ha neen want die doen zelf hun kinderen naar de kinderopvang voor 4€ per dag terwijl mijn dochter 23€ per dag betaald omdat zij en haar man gaan werken pffff.

Ah Hoomer. Denk eens na. Die moekes van pakweg 50 lentes, zouden die (op enkele uitzonderingen na misschien) kindjes hebben die nog naar de kinderopvang mogen ?

Ik kan me ook moeilijk voorstellen dat werklozen hun kinderen naar een opvangdienst brengen. Ik kan me wel voorstellen dat als ze werk willen zoeken, hun kinderen hierbij soms een probleem vormen. Maar dan kan je toch wel even iets regelen om voor ze te zorgen zou ik denken? Als het oudere kinderen zijn, zijn ze tijdens de kantooruren dat je kan solliciteren ook op school normaal gezien, dus ik vind het allemaal zeer vreemd...
Zolang je maar zo snel mogelijk opvang kan hebben van zodra je werkt, lijkt me, in plaats van je te moeten bedenken dat als je werkt, je nergens met de kinderen kan blijven. :?
Daarom lijkt het me onlogisch dat gezinnen waarbij er geen ouder thuis is om voor de kinderen te zorgen omdat hij is gaan werken, langer moeten wachten op opvang. Dat is bijna een tewerkstellingsontmoedigingsmaatregel.

Alleenstaande mama met 3 kindjes en werkt deeltijds.

Ik zie niet in waarom je kinderopvang zou nodig hebben als je NIET werkt ?

het gaat ook niet over dagdagelijkse opvang, maar om tijdelijke opvang in noodgevallen.
en uiteraard worden de kandidaten gescreend. Maar of daar een diploma kinderverzorgster voor nodig is betwijfel ik ten zeerste.
Is er een diploma kinderverzorgster nodig om zelf moeder te worden?

Nee, maar de bereidwilligen onder hen zouden die hun eigen kleinkinderen niet opvangen. Het is een moeilijke discutie.

velen vijftigjarigen zijn gewoon nog standaard fulltime aan het werk.

degenen die op pensioen gaan zouden dan volgens U verplicht moeten worden om hun kleinkinderen op te vangen?

mogen we er dan van uitgaan dat de opa's verplichten moeten worden om de tuintjes te onderhouden en de klusjes uit te voeren? of mogen die wèl op pensioen?