Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman
(Bericht 3746050)
"De Burger" en "Het Middenveld" heef ook niet één mening. Ieder beleid van de overheid zal ingaan tegen de mening van sommige burgers en van sommige middenveldorganisaties.
|
Natuurlijk heeft ieder het recht op een eigen mening. Het gaat hier helemaal niet over meningen, maar over structuren. Het is niet aan de Vlaamse overheid om te bepalen hoe een privaatrechtelijke organisatie zich moet structureren. De KBVB is als vzw naar Belgisch recht een volkomen legale rechtsfiguur. Het is niet aan een subsidieverstrekker om te bepalen dat dat anders moet, of zijn centen als dwangmiddel te gebruiken om een andere structuur af te dwingen. Anciaux heeft het altijd over 'democratie' in zijn cultuurbeleid (hoewel zijn partij alleen nog zijn schoonmoeder en hemzelf vertegenwoordigt). In dit geval hoort hij het interne democratisch proces van de KBVB te respecteren. Een privaatrechtelijke organisatie gaat in principe niet de overheid aan, maar slechts de aangesloten leden. Stel dat de Vlaamse overheid zich met de statuten van het Davidsfonds gaat bezighouden....
Zie boven. De Vlaamse overheid treedt op een terrein dat tot het vrije recht van de burgers behoort. De vrijheid van de burgers houdt immers in dat zij het recht hebben zich vrij te verenigen voor het verwezenlijken van een gemeenschappelijk doel of het opzetten van activiteiten. Wie dat niet inziet, die weet niets over de belangrijke strijd voor de erkenning van de liberale vrijheden. (liberale in filosofische zin, niet in de zin van Open VLD). Dat is één van de mijlpalen van onze westerse democratie. Zoals de scheiding tussen Kerk en Staat is in dat samenlevingsmodel even essentieel dat de overheid terughoudend is ten aanzien van het vrije, autonome domein van de burgers en de burgerij, en haar machtsuitoefening beperkt blijft tot zaken van openbaar nut.
Citaat:
Reken Brussel dan bij Vlaanderen. Probleem opgelost.
|
De mening van de Brusselaars tellen natuurlijk niet mee. En, aangezien het hier om een privaatrechtelijke organisatie gaat, de mening van de aangesloten leden (clubs en voetbalbeoefenaars) al evenmin. Mooi staaltje van verkeer begrepen democratie, als je het mij vraagt. Deze uitspraak volgt de logica van 'Be reasonable, do it my way!". Een echt redelijk standpunt kun je dat niet noemen.
Citaat:
En hopla, daar zijn de grote woorden weer...
Als ik bij een andere mutualieit aangesloten ben dan mijn buurman, is dat dan ook apartheid? Als ik in een ander café mijn pint ga drinken dan mijn buurman, is dat ook apartheid? Iedere club heeft de vrije keuze zich aan te sluiten bij de band die zij verkiest. Als dat volgens jou apartheid is, dan heb jij geen bal begrepen van wat apartheid of rassensegregatie inhoudt.
|
Ja daar zijn de grote woorden weer. Met apartheid of segregatie bedoel ik niet de praktische uitspattingen, type Robbeneiland of de lafhartige moord op Steven Biko. Wel de ideologie met een duidelijke voorkeur voor een
gescheiden ontwikkeling voor verschillende etno-culturele groepen. Een beleid dat op scheiding is gericht, op
bokken bij de bokken, geiten bij de geiten. Je voorbeelden over cafés en ziekenfondsen zijn naast de kwestie, zolang mensen kunnen bepalen in welk café ze hun pint gaan drinken en niet de overheid bepaalt dat de bokken alleen in bokkencafés mogen samenkomen en de geiten alleen in geitencafés, en dus dat alle cafés de keuze moeten maken of zij een bokken- dan wel een geitencafé zijn. Apartheid of segretatie is dus een bewuste, expliciete poging van de overheid om de publieke ruimte en de contacten tussen burgers binnen die ruimte op te delen of te kanaliseren volgens toebehoren tot een etnoculturele groep. Dit is op het hier besproken probleem m.i. wel degelijk van toepassing.
Citaat:
Heb jij aanwijzingen die erop wijzen dat de Voetbalbond representatiever zou zijn voor de Vlaamse samenleving, dan het Vlaams Parlement?
|
Alweer totaal naast de kwestie. De voetbalbond is een privaatrechtelijke vereniging. Het zijn de leden van die vereniging wiens mening telt of zou moeten tellen, niet de publieke opinie in Vlaanderen in zijn algemeenheid of het Vlaamse Parlement als afspiegeling ervan. Laat mij een duidelijk voorbeeld geven: ik hoef mij als vrijzinnige humanist toch ook niet te gaan bemoeien met hoe de Katholieke Kerk of het Protestatisme of het Boeddhisme is gestructureerd, net zo min als de overheid dat moet doen. Hoe die gemeenschappen zich structureren is uitsluitend een zaak van henzelf.
